Τρίτη 13 Αυγούστου 2019

Ἡ Ἱστορικότης τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ (Ι)




πό
ωάννου Ν. Καλλιανιώτου
Καθηγητο το Πανεπιστημίου το Scranton

Ι. πόφασις το Ποντίου Πιλάτου γεμόνος τς ερουσαλήμ

Α΄. Πρόλογος

          φίστανται τρία χειρόγραφα, τά ποα ποδεικνύουν τήν στορικότητα το Κυρίου μν ησο Χριστο, τήν ποίαν μες ς Χριστιανοί γιγνώσκομεν πό τήν γίαν Γραφήν καί πό τούς γίους μν Πατέρας. Τό παρόν χειρόγραφον εναι πόφασις το Ρωμαίου γεμόνος τς ερουσαλήμ Ποντίου Πιλάτου πέρ τς καταδίκης το ησο Χριστο ες σταυρικόν θάνατον. Τά τερα δύο χειρόγραφα θά κολουθήσουν ες προσεχες δημοσιεύσεις. Λέγεται μέν τι τά πρωτότυπα τούτων ερίσκονται ες τήν Κωνστατινούπολιν πό τό 1450 καί τά ντίγραφά των ες τό γιον ρος πό τό 1976. ναφέρεται δέ τι μετάφρασις τν χειρογράφων γινε τό 1580  πό το Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως, ερεμίου το Τρανο (1572-1579), (1580-1584) καί (1586-1595).

Β΄. Κείμενον τς ποφάσεως το Ποντίου Πιλάτου κατά το ησο Χριστο

          «τος πτακεδέκατον Τιβερίου Καίσαρος  Βασιλέως Ρωμαίων, Μονάρχου νικήτου, λυμπιάδος κατοστς εκοστς πρώτης, λιάδος γδόης πό πλάσεως κόσμου κατά τό μέτερον καί τόν μερισμόν τν βραίων τετρακισχίλια κατόν  βδομήκοντα τέσσερα τη καί καταβολς τν Ρωμαίων βασιλείας τη βδομήκοντα τρία καί λευθερίας τς δουλοσύνης Βαβυλνος τη γδοήκοντα καί καταστροφς το ερο βασιλείου τη νενήκοντα πτά, πί τν πάτων το λαο τν Ρωμαίων Λουκίου Πιζωνίου, καί Μάρκου Παυσανίου, καί Προϋπάτου το λλυρικο Βαλλερίου Παλιστέρα, κοινο διοικητο τς πόλεως εροσολύμων, γεμόνος κρατίστου Πιλάτου, πιστάτου τς κάτωθεν Γαλιλαίας ρδου το δευτέρου, τς κρας ρχιερωσύνης ννα καί Καϊάφα, λινάτου καί Μαήλ μεγίστου ες τόν ναόν Ραμπάμ μαμπέλ Γιοκτινώ, κατοντάρχου πάτου Ρωμαίων καί τς πόλεως τν εροσολύμων Κορνηλίου Σούμπλιμα Σέξτου Μπομπλίου Ρούφα, ν μηνί Μαρτί κε΄.

            γώ, Πόντιος Πιλάτος γεμών διά τς Βασιλείας τν Ρωμαίων νδοθεν το Πραιτωρίου τς γεμονίας κρίνω καί καταψηφίζω ες ΘΑΝΑΤΟΝ:

          ΙΗΣΟΥΝ τόν λεγόμενον πό το πλήθους ΧΡΙΣΤΟΝ, Ναζωραον καί πό πατρίδος Γαλιλαίας, νθρωπον στασιώδη το νόμου το Μωσαϊκο, ναντίον το μεγαλοπρεπος βασιλέως Τιβερίου Καίσαρος. Καθορίζω καί ποφασίζω διά τοτο, τι θάνατος ατο νά εναι ες τόν σταυρόν, μως μετά τν λων κατά τό σύνηθες τν ποδίκων, πεί συνηθροίσθη ατός μετά τν πολυαρίθμων πλουσίων καί πτωχν, καί οτε παυσε συνέχων θορύβους ν πάσ τήν ουδαία ποιν αυτόν ΥΙΟΝ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, πειλν χαλασμόν τν εροσολύμων καί το ερο Ναο, παρνούμενος τόν φόβον το Καίσαρος, χων τι τόλμης εσέλθειν μετά Βαων καί θριάμβων, μετά μέρους το πλήθους σπερ Ρήξ (βασιλεύς) ντός τς πόλεως τν εροσολύμων ες τόν ερόν Ναόν.
ΟΘΕΝ ΟΡΙΖΟΜΕΝ:

Τόν πρτον καί μέτερον κατόνταρχον Κόϊντον τόν Κορνήλιον συνάγειν παρρησία ες τήν χώραν εροσολύμων δεδεμένον, μαστιγούμενον, πορφύραν περιβαλλόμενον, στεφανούμενον μετά κανθίνου στεφάνου, βαστάζοντα τόν διον σταυρόν πί το μου, να παράδειγμα τος πσι κακοποιος, μεθ’ ο βούλομαι συνάγεσθαι δύο ληστάς φονες καί ξέλθειν διά τς πύλης Γκαπαρόλας νν δέ ντωνιάνας.

Συνάξαι δέ ατόν τόν Χριστόν παρρησία ες τό ρος τν κακούργων νόματι Καλβάριον, θεν σταυρωμένον καί θανατωμένον στω τό σμα ατο ν τ σταυρ, ς κοινόν θέαμα πάντων τν κακούργων καί νωθεν το σταυρο τεθείτω τίτλος, γεγραμμένος τρισί γλώσσαις, λληνική, Ρωμαϊκή καί βραϊκή. λληνιστί μέν: “ ησος Ναζωραος Βασιλεύς τν ουδαίων”. Ρωμαϊστί δέ: “Jesus Nasoreus Rex Iudeorum” καί βραϊστί: “Γιεσουνά Νοζορή Μελέχ Γελουντίμ”.

ρίζομεν δέ, τι:

Οσείς ς τινός τάξεως, ποιότητος καί καταγωγς τολμήσει περισκέπτως νά μποδίσ τήν τοιαύτην δίκην, π’ μο ρισμένην διωκημένην καί πιτελουμένην μετά πάσης σεμνότητος, κατά τά ψηφίσματα καί νόμους τν Ρωμαίων ς βραος, ες ποινήν ατομολίας τς τν Ρωμαίων Βασιλείας.

Μάρτυρες τς παρούσης μετέρας ποφάσεως:
Διά τν πάτων καί δικαστν τν βραίων:
ΡΑΜΠΑΝ, ΜΑΝΤΑΝΗ, ΜΠΕΝΕΝΡΣΟΛΗ    

Διά τν Φαρισαίων:
ΜΠΑΡΜΑΝ, ΣΥΜΕΩΝ, ΜΠΟΝΑΛ

Διά τς Βασιλείας καί γεμονίας τν Ρωμαίων:
ΛΟΥΚΙΟΣ, ΣΕΞΤΙΛΙΟΣ, ΜΑΣΙΕΜΙΛΟΣ

Διά τν κριτν τς Φυλς το σραήλ:
ΡΑΤΑΜ, ΔΑΝΙΗΛ, ΡΑΜΠΙΝΗΛ, ΙΟΥΑΟΝ, ΜΠΙΝΙΚΑΝ, ΡΑΤΑΜ, ΙΟΥΑΒΕΛ, ΠΙΡΙΚΟΥΛΑΜ

Διά τς ρχιερωσύνης:
ΡΑΜΠΑΜ, ΙΟΥΔΑΣ, ΜΠΟΝΚΑΣΟΛΗ
Νομικός τς παρούσης κοινς διά τν γκλημάτων:
ΜΠΕΤΑΜ.»

Γ΄. πιλεγόμενα

          Ατη στίν πόφασις το Ποντίου Πιλάτου κατά το Κυρίου μν ησο Χριστο, ποία χει μεγίστην στορικήν σημασίαν διά πν νθρωπον, ποος θέλει νά γιγνώσκ τήν λήθειαν. πιβεβλημένη, μως, γνοια πό τούς χθρούς το ησο Χριστο, το Υο καί Λόγου το Θεο, δέν πιτρέπει τά πραγματικά στορικά γεγονότα νά καταστον γνωστά ες τόν μέσον νθρωπον. Δόξα τ Θε, καθ’ τι κατέστησεν Οτος τόν λληνα, τόν πρτον γνώστην τς ποκαλυφθείσης ληθείας. εθύνη μν διά τήν διατήρησιν τς ρθς παραδεδομένης ληθείας (Παραδοσιακς ρθοδοξίας) εναι μεγίστη, συγκριτικς μέ τούς λλους λαούς καί δυστυχς, τά τελευταα κατόν τη πολιτική γεσία τς χώρας μας πετάχθη ες τούς χθρούς το Κυρίου (τούς σταυρωτάς Του) καί πνευματική γεσία το λληνισμο κατέστη σχισματική καί αρετική καί λαός μας ερίσκεται παραπληροφορημένος καί ες δεινήν θέσιν, πομεμονωμένος πό τάς λλας ρδοδόξους κκλησίας, Πατριαρχεα καί δελφούς ν Κυρί λαούς. Χρειαζόμεθα μέγαν γνα, στε νά ποτινάξωμεν τούς νθέλληνας καί θέους ψευδο-πολιτικούς τς χώρας μας καί νά ποτειχισθμεν πό παντας τούς αρετικούς ψευδο-ποιμένας, λλως χώρα καί παντες μες δηγούμεθα, νευ θείας Χάριτος, ες τήν πώλειαν.    


Συνεχίζεται...
ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ , ΜΕΡΟΣ ΤΡΙΤΟ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου