Η ανακομιδή και επανεύρεση των λειψάνων του Αγίου Σεραφείμ του Σαρώφ (ΦΩΤΟ)

πηγη;https://www.romfea.gr/afieromata/2161-i-anakomidi-kai-epaneuresi-ton-leipsanon-tou-agiou-serafeim-tou-sarof-foto

Σήμερα η Εκκλησία μας εορτάζει την ανακομιδή των Ιερών Λειψάνων του Αγίου Σεραφείμ του Σαρώφ.

Η ανακομιδή των λειψάνων του και η αγιοποίηση του, έγινα εβδομήντα χρόνια μετά την κοίμηση του Αγίου Σεραφείμ (1833).

Στις 18 Ιουλίου του 1903 στους δρόμους του Σάρωφ υπήρχαν 200.000 - 300.000 προσκυνητές.

Να αναφερθεί ότι σε όλες τις εκδηλώσεις ήταν παρών ο μάρτυρας Τσάρος Νικόλαος Β΄, η Τσαρίνα και πολλά μέλη της Τσαρικής οικογένειας.

Τα λείψανά του μεταφέρθηκαν στον καθεδρικό ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου.

Την 18η Ιουλίου προς 19 έγινε ολονύκτια αγρυπνία σ΄ όλες τις Ορθόδοξες Εκκλησίες της Ρωσίας.

Η επανεύρεση των λειψάνων του Αγίου Σεραφείμ του Σαρώφ στην Αγία Πετρούπολη

Το 1926 οι μπολσεβίκοι έκλεισαν τη μονή του Σαρώφ και πήραν και την κυπαρισσένια λάρνακα όπου βρίσκονταν τα λείψανα του Αγίου Σεραφείμ.

Μαζί με άλλα ιερά είδη τα μετέφεραν στο Αρζαμάς και από εκεί στη Μόσχα.

Εκεί μετέφεραν πολλά λείψανα από διάφορα μέρη της Ρωσίας και...ειδική επιτροπή τα εξέταζε κρατώντας ότι τους ενδιέφερε..

Όταν έφτασε το κιβώτιο με τα λείψανα του Αγίου Σεραφείμ-μέγα θαύμα-δεν ήταν μέσα!

Τα ιερά λείψανα βρέθηκαν στις 11 Ιανουαρίου 1991, στο ναό της Παναγίας του Καζάν στην Αγία Πετρούπολη κάτω από τη στέγη.

Τη νύχτα εκείνη τρομερές βροντές και αστραπές διέσχισαν τον ουρανό της Αγίας Πετρούπολης…Όλοι κατάλαβαν ότι κάτι συμβαίνει.

Από εκεί το λείψανο μεταφέρθηκε στο Ντιβέγιεβο για να ολοκληρωθεί η προφητεία του Αγίου Σεραφείμ, ο οποίος πριν κοιμηθεί είχε πει ότι «θα βρει την παρηγοριά του στο Ντιβέγιεβο και τότε θα τελειώσουν τα βάσανα της Ρωσίας».

Με πληροφορίες από το Προσκυνητής.

Η Τουρκία του Ερντογάν: «βαρίδι» για τη Δύση!

Του Θανάση Κ.

 Το πιο σημαντικό όταν ζεις μια πρωτοφανή κρίση είναι να μάθεις να σκέπτεσαι «έξω από το κουτί»…

Να ξεπερνάς τα στερεότυπα με τα οποία σκέπτονται όλοι οι άλλοι.

Να βρίσκεσαι πιο μπροστά από τους αντιπάλους σου, αλλά πολύ πιο κοντά στην πραγματικότητα.

Όχι στην «πραγματικότητα» που υπήρχε μέχρι τώρα.

Αλλά στην πραγματικότητα όπως τώρα δημιουργείται, ξεπερνώντας κατεστημένες ισορροπίες, σχέσεις και συσχετισμούς.

Γιατί αυτό που σηματοδοτεί μια κρίση συνήθως είναι ότι η πραγματικότητα αλλάζει…

Κι αυτό που δεν μπορούν να κατανοήσουν οι άνθρωποι, είναι ακριβώς το ίδιο: ότι πραγματικότητα δεν είναι πια αυτό που ήξεραν ως τώρα ή αυτό που νόμιζαν μέχρι σήμερα…

Πάρτε για παράδειγμα το πώς βλέπουν οι περισσότεροι την Τουρκία…

* Πρώτον, νομίζουν ότι η Τουρκία παραμένει «πολύτιμος σύμμαχος» της Δύσης!

Δεν είναι πια! Αλλά δεν μπορούν να δουν.

Μένουν προσκολλημένοι στο… «ποίημα» τους εδώ και μισό αιώνα…

Πράγματι, η κοσμική Τουρκία του Κεμαλισμού, είχε κάποια στοιχεία που την καθιστούσαν ιδιαίτερα «ελκυστικό σύμμαχο» για τη Δύση συνολικά:

–Ήταν μέλος του ΝΑΤΟ «απέναντι» στην ΕΣΣΔ (αλλά δίπλα στην ΕΣΣΔ).

–Ήταν αποστασιοποιημένη από το μουσουλμανικό κόσμο (καίτοι μουσουλμανική χώρα η ίδια) κι είχε πολύ καλές σχέσεις με το Ισραήλ.

–Προσπαθούσε, αν και χωλαίνοντας, να προσεγγίσει τη Δύση

-ήταν για δεκαετίες το πιο «φιλοδυτικό» μουσουλμανικό κράτος-

με απώτατη προοπτική την Ευρωπαϊκή ένταξη.

Τώρα δεν υπάρχει τίποτα από όλα αυτά!

Απολύτως τίποτα. Έχουν εξαλειφθεί όλα…

—ΕΣΣΔ δεν υπάρχει πια, να χρειάζεται η Δύση ένα σύμμαχο δίπλα στη μεγάλη «αντίπαλη υπερδύναμη».

–Η Τουρκία δεν είναι πια «κοσμικό» κράτος. Ο Κεμαλισμός έχει εσωτερικά ανατραπεί.

–Η Τουρκία είναι «κράτος-ταραξίας», που ανοικτά επιδιώκει να δημιουργήσει ισλαμιστικά καθεστώτα σε όλο τον αραβικό κόσμο. Αποτυγχάνει, αλλά αυτό το εκλαμβάνουν όλοι οι άλλοι ως «απειλή»…

–Η Τουρκία έχει τις χειρότερες σχέσεις με όλους τους γείτονές της, τους Άραβες (που τους είναι ανυπόφορη η νέο-οθωμανική στρατηγική Ερντογάν), αλλά και το ίδιο το Ισραήλ. Και τους Κούρδους φυσικά (του Ιράκ, αλλά και της Συρίας)…

–Ενώ η «ευρωπαϊκή προοπτική» της Τουρκίας είναι ενταφιασμένη πια από το καθεστώς Ερντογάν και μάλλον «ανεπιθύμητη» πλέον από τους περισσότερους Ευρωπαίους.

Η σημερινή Τουρκία δεν είναι πια «φιλοδυτική», και δεν θεωρείται «πολύτιμος» σύμμαχος από τη Δύση…

* Δεύτερον, κάποιοι επί δεκαετίες πίστευαν ότι η Τουρκία – ακόμα κι αν συμπεριφέρεται ως «ταραξίας» – παραμένει «αναπόφευκτο στήριγμα» της Δυτικής πολιτικής!

Ακόμα δηλαδή κι αν δεν την συμπαθούν οι δυτικοί πια, ακόμα κι αν δεν την εμπιστεύονται, είναι υποχρεωμένοι να την κρατάνε δίπλα τους, παραβλέποντας τις όποιες «παρασπονδίες» της, ακόμα και σε βάρος άλλων συμμάχων τους στην περιοχή, όπως η Ελλάδα…

Αυτό μας έλεγαν ως πολύ πρόσφατα, μάλιστα…

Ούτε αυτό ισχύει πλέον! Ισχύει ακριβώς το αντίθετο:

Η Τουρκία είναι «γεωπολιτικό βαρίδι» για τη Δύση!

Για όλους! Αλλά ιδιαίτερα για τη Δύση…

Η Ερντογανική Τουρκία έχει μετατρέψει σε ορκισμένους εχθρούς της, ουσιαστικά όλα τα γειτονικά της κράτη! Και όχι μόνο τα γειτονικά…

Την Αίγυπτο, το σύνολο των Αραβικών κρατών του Κόλπου (πλην Κατάρ), το Ισραήλ, την Ιορδανία, την Ανατολική Λιβύη και την Τυνησία.

Τώρα πια και – πρωτίστως – και την ίδια τη Γαλλία!

Πέρα φυσικά από την Ελλάδα και την Κύπρο, που είναι μέλη της ΕΕ…

Όλες αυτές οι χώρες, πρώτον έχουν στρατηγική αντιπαράθεση με την Τουρκία (δηλαδή δεν γεφυρώνονται οι ανταγωνισμοί καθεμιάς ξεχωριστά μαζί της).

Κι έχουν στρατηγική σύγκλιση μεταξύ τους (παρά το γεγονός ότι κάποιες, στο παρελθόν υπήρξαν «ασυμφιλίωτοι εχθροί»).

Όλα τα κοσμικά κράτη του μουσουλμανικού κόσμου θεωρούν την Ερντογανική Τουρκία και τις νέο-οθωμανικές φιλοδοξίες της ως θανάσιμο κίνδυνο για τις ίδιες!

–Όποιο δυτικό κράτος – στηρίζει τις τουρκικές προκλήσεις – όλες αυτές οι χώρες της περιοχής το αντιμετωπίζουν εχθρικά ή με απόλυτη καχυποψία.

–Αντίθετα, όποιο δυτικό κράτος ανοικτά αποδοκιμάζει ή αντιστέκεται στις νέο-οθωμανικές βλέψεις της Τουρκίας, εξασφαλίζει τη «συμπάθεια» ή και τη συμμαχία όλων αυτών των χωρών της περιοχής!

–Για να το πω πολύ απλά: Αν η Δύση θέλει να βρει φίλους, συμμάχους ή ερείσματα στην περιοχή, θα πρέπει αν στραφεί εναντίον της Τουρκίας!

–Αν θέλει η Δύση να βοηθήσει να επιβιώσουν τα κοσμικά καθεστώτα του μουσουλμανικού κόσμου

και να αντέξουν στις πιέσεις του τζιχαντισμού και το φονταμενταλισμού,

δηλαδή αν θέλει η Δύση να σταθεί στους φυσικούς συμμάχους της,

στις πιο φιλοδυτικές δυνάμεις του μουσουλμανικού κόσμου,

πρέπει να στραφεί απέναντι στην Τουρκία!

Όσο η Δύση εξακολουθεί να «κανακεύει» της Τουρκία ή έστω να την ανέχεται, χάνει φίλους, χάνει συμμάχους, χάνει ερείσματα παντού. Και τέλος δεν κερδίζει ούτε την Τουρκία, η οποία στο τέλος κάνει τα δικά της…

Μια νέα δυτική στρατηγική σε ολόκληρη τη Μέση Ανατολή περνάει υποχρεωτικά μέσα από την απομόνωση της Τουρκίας και μέσα από τη συντριβή του νέο-οθωμανισμού.

Η Τουρκία, λοιπόν, δεν είναι ούτε φιλοδυτική η ίδια (έχει πάψει να είναι, οριστικά),

δεν είναι ούτε «πολύτιμος σύμμαχος» της Δύσης,

ούτε «αναγκαίο στήριγμα» της Δύσης στην περιοχή.

Είναι «βαρίδι» που διώχνει συμμάχους…

Μας λένε για παράδειγμα ότι η Τουρκία είναι μια «μεγάλη χώρα», σε «μοναδική» στρατηγική θέση.

Η Αίγυπτος όμως, είναι πολύ πιο μεγάλη χώρα σε πολύ πιο στρατηγική θέση!

–Η Τουρκία έχει 80 εκατομμύρια πληθυσμό.

Η Αίγυπτος έχει 100 εκατομμύρια πληθυσμό

  –Η Τουρκία έχει έκταση 783 χιλιάδων τετραγωνικών χιλιομέτρων

Ενώ η Αίγυπτος έχει έκταση 1.132 χιλιάδων τετραγωνικών χιλιομέτρων.

–Η Τουρκία ελέγχει το Βόσπορο.

Αλλά η Αίγυπτος ελέγχει το Σουέζ.

–Η Τουρκία θεωρείται παλαιός δυνάστης του Αραβικού κόσμου

Ενώ η Αίγυπτος θεωρείται πλέον ηγέτης του Αραβικού κόσμου…

–Η Αίγυπτος έχει πλέον πλούσιους ενεργειακούς πόρους,

ενώ η Τουρκία δεν έχει τίποτα,

–Η Αίγυπτος από άποψη στρατιωτικής ισχύος βρίσκεται στην 9η θέση διεθνώς, ενώ η Τουρκία στην 11η  θέση

–Η Αίγυπτος είναι κοσμικό κράτος που όλα τα άλλα φιλοδυτικά καθεστώτα τη βλέπουν ως απαραίτητη σύμμαχο,

ενώ η Τουρκία θεωρείται πλέον ισλαμιστικό κράτος, που όλα τα άλλη κράτη της περιοχής της βλέπουν ως επικίνδυνο αντίπαλο.

Ανεξάρτητα από την Ελλάδα και τις ελληνοτουρκικές διαμάχες,

η Αίγυπτος βλέπει πλέον την Τουρκία ως θανάσιμο εχθρό.

Και δεν βάλαμε καθόλου στο «λογαριασμό» το Ισραήλ. Που επιτείνει την εικόνα της πλήρως απομόνωσης της Τουρκίας στην περιοχή.

Ή τη Σαουδική Αραβία που θεωρεί την επιρροή της Τουρκίας απολύτως τοξική. Ή τη Συρία ή τους Κούρδους…

Όλα αυτά δεν ίσχυαν πριν δέκα χρόνια.

Προέκυψαν σταδιακά την τελευταία δεκαετία.

Και δεν μπορούμε να βλέπουμε την Τουρκία όπως πριν δέκα χρόνια…

Γιατί αυτή τη στιγμή έχουν αλλάξει τα πάντα.

Έχουν ανατραπεί τα πάντα.

Κι οι αλλαγές αυτές επιτρέπουν στην Ελλάδα να τις εκμεταλλευτεί για να εξουδετερώσει την τουρκική απειλή.

Όχι για να συνθηκολογήσει μαζί της.

Συμπέρασμα: Όλες αυτές οι χώρες, συμπεριλαμβανομένης και της Γαλλίας πλέον, δεν θέλουν η Ελλάδα να συνθηκολογήσει με την Τουρκία.

–Δεν θέλουν η Ελλάδα να «τα βρει» με την Τουρκία.

–Δεν θέλουν η Ελλάδα να εμπλακεί σε διάλογο από τον οποίο θα χάσει σημαντικό μέρος των κυριαρχικών της δικαιωμάτων έναντι της Τουρκίας.

–Όλες αυτές οι χώρες – συμπεριλαμβανομένης και της Γαλλίας πάντα – θέλουν η Ελλάδα να γίνει μέλος μιας πανίσχυρης αντί-τουρκικής συμμαχίας.

Όχι να συνθηκολογήσει με την Τουρκία, λίγο πριν η Τουρκία συγκρουστεί μαζί τους και ηττηθεί…

Η Ελλάδα, αν θέλει να αντισταθεί στις πιέσεις για διάλογο συνθηκολόγησης με την Τουρκία, τώρα μπορεί άνετα.

Και χωρίς να ρισκάρει και πολλά πράγματα, μάλιστα…

ΥΓ.1 Σε ένα χρόνο από τώρα δεν ξέρουμε ποιος θα βρίσκεται στην Καγκελαρία της Γερμανίας ούτε ποιες δυνάμεις θα πλειοψηφούν στην ΕΕ. Είναι πολύ πιθανό ωστόσο, η πολιτική Μέρκελ να έχει αλλάξει και η ίδια η ΕΕ να έχει μετακινηθεί σε πολύ πιο αντί-τουρκικές θέσεις, υπό την πίεση και του Μακρόν (και όχι μόνο).

ΥΓ.2 Σε έξη μήνες από τώρα δεν ξέρουμε ποια θα είναι η πολιτική των ΗΠΑ Αλλά αν ο Τράμπ είναι όσο καιροσκόπος φαίνεται, το να στραφεί εναντίον της Τουρκίας μη το αποκλείεται πια. Γιατί του δίνει και ψήφους και επιρροή μέσα στη χώρα του. Του δίνει στήριξη του Εβραϊκού λόμπυ και του Αρμενικού λόμπυ, όλων των Χριστιανικών ομάδων (Ευαγγελιστών, Καθολικών, κλπ.) αλλά και όλου το Αραβικού λόμπυ πλέον – πέρα από το Ελληνικό. βέβαια.

Με μια ανοιχτά ή ήπια αντι-τουρκική θέση, ο Τράμπ μπορεί να αλώσει το σκληρό πυρήνα και του Δημοκρατικού κόμματος (των αντιπάλων του, δηλαδή) και του ρεπουμπλικανικού κόμματος (των απρόθυμων «συνοδοιπόρων» του). Κι αυτά είναι κέρδη δυσανάλογα μεγαλύτερα από όποιους προσωπικούς επιχειρηματικούς δεσμούς διατηρεί με τον Ερντογάν.

Κι αν βέβαια, δεν βγει ο Τράμπ, αυτές οι δυνάμεις θα παραμένουν ενεργές να πιέζουν για μια αντί-τουρκική πολιτική στις ΗΠΑ…

ΥΓ.3 Σε ένα χρόνο από τώρα, η Ελλάδα θα έχει πολλαπλά ερείσματα να αντιστέκεται στις πιέσεις για διάλογο συνθηκολόγησης με την Τουρκία.

Γι’ αυτό και δεν πρέπει, σε καμία περίπτωση, να δεχθεί κάτι τέτοιο τώρα.

Ειδικά τώρα…

ΠΗΓΗ:dailypost.g

Το Φως της Ορθοδοξίας με αποδεικτικά Θαύματα και το σκότος της κακοδοξίας

"Ο αυτόκλητος σωτήρας…"

Θα έχετε δει φαντάζομαι αρκετές φορές, ότι αρκετοί μόλις αποκτήσουν σχέση με την εκκλησία, πάνε μερικές φορές σε κάποια αγρυπνία, πάρουν ένα κομποσκοίνι και αποκτήσουν γέροντα, αμέσως πλήττονται από το σύνδρομο του διαφωτιστή και σωτήρα των άλλων(το ίδιο εξίσου παθαίνουν κι αυτοί που πάνε ψυχοθεραπεία ή μετέχουν σε κάποια θεραπευτική ομάδα). 

Καφέ δε μπορείς πλέον να πιείς μαζί τους ή να κάνεις μια ανθρώπινη κουβέντα. Πολλώ δε μάλλον να του πεις τα λάθη ή τα προβλήματα σου. Αμέσως αρχίζουν να διδάσκουν, περί του ορθού και σωστού, περί αμαρτίας, σωτηρίας, κολάσεως και παραδείσου με μία τέτοια απολυτότητα λες και μόλις κατέβηκαν από τον ουρανό με μαδημένες φτερούγες. Ούτε ο ίδιος ο Θεός δεν θα ήταν τόσο απόλυτος. 

Ο αυτόκλητος απρόσκλητος «σωτήρας» ολημερίς διδάσκει, επιπλήττει, διορθώνει τις ζωές των άλλων, και γενικά ζητάει να τον προσέξουν πάντες μια κι εκείνος «ξέρει». Ξέρει βέβαια πάντα τα στραβά των άλλων και ποτέ τα δικά του. 

Νομίζω ότι δεν χρειάζεται ιδιαίτερη ανάλυση ώστε να αντιληφθεί κάποιος ότι ένας τέτοιος άνθρωπος σαφέστατα δεν έχει προχωρήσει πνευματικά άλλα ούτε και θεραπευμένος είναι. Θα χρειαστεί ακόμη αρκετό δρόμο, ώστε να εισέλθει στην ωριμότητα της πνευματικής ζωής, που διακρίνεται από ταπείνωση, σιωπή, σεβασμό στην ελευθερία του άλλου, στην μοναδικότητά και σε αυτό το ψυχικό timing, που είναι μυστήριο για την κάθε ψυχή. 

Άλλωστε εάν ζει μέσα μας ο Θεός και έχουμε προχωρήσει θεραπευτικά, θα γνωρίζουμε ότι η μέγιστη αρετή είναι η διάκριση. Δηλαδή να ξέρεις πόσο, πώς και πότε θα μιλήσεις σε κάθε άνθρωπο ξεχωριστά, γιατί ο Θεός δεν τσουβαλιάζει ούτε πετροβολά χριστιανικά…

ΠΗΓΗ: π. ΛΙΒΥΟΣ

ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ

Κυκλοφόρησε,

Γέροντος Αλυπίου 

ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ

(Περιληπτικόν Συναξάριον όλων των Αγίων του Έτους)

Έκδοσις Ιερού Κελλίου

Αγίου Νικολάου - Οσίου Νικοδήμου Αγιορείτου

Καψάλα Αγίου Όρους

ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ 2020

τηλ: 6980-288744

Ιωάννης Φλώρος Ιερεύς

Ο ΘΡΥΛΙΚΟΣ παπα-Γιάννης, ο πρώτος Ιερέας των Γνησίων Ορθοδόξων, ο Λειτουργός των Αγρυπνιών και του μεγάλου Θαύματος της Γ’ Εμφανίσεως του Τιμίου Σταυρού, γεννήθηκε το 1860 στο χωριό Πεντιά (σημερινό Τρίκορφο) της Μεσσηνίας, από ευσεβή οικογένεια.

 

Το 1893 νυμφεύεται και το αμέσως επόμενο έτος χειροτονείται Διάκονος και Ιερεύς από τον Αρχιεπίσκοπο Μεσσηνίας Πανάρετο Κωνσταντινίδη (†1897), και αναλαμβάνει εφημεριακά καθήκοντα στον ενοριακό Ναό του χωριού του, τον Άγιο Νικόλαο.

 

Μετά την κοίμηση της Πρεσβυτέρας του και έχοντας επωμισθεί την φροντίδα των πέντε τέκνων του, μεταβαίνει κατά το έτος 1923 στην Αθήνα για τις σπουδές του μικροτέρου υιού του, εγκαταλείποντας την ιδιαίτερη πατρίδα του και μένοντας δίχως Ενορία. Πολλές φορές προσφεύγει στην Αρχιεπισκοπή Αθηνών για να του δοθεί μία ενοριακή θέση, προειμένου να ασκήσει τα λειτουργικά του καθήκοντα και να μπορέσει να ανταπεξέλθει στις ανάγκες της οικογενείας του, χωρίς όμως αποτέλεσμα. Μετά από μήνες μεγάλων στερήσεων, τον επισκέπτεται η Υπεραγία Θεοτόκος σε ενύπνιο και του υποδεικνύει το τότε γραφικό Εκκλησάκι του Αγίου Ελευθερίου στα κάτω Πατήσια Αθηνών, το οποίο έμελε να γίνει η Ενορία του για λίγο καιρό.

 

Εκεί τον βρίσκει η επιβληθείσα Ημερολογιακή Καινοτομία κατά το έτος 1924. Τότε ήταν που αντέταξε ένα σθεναρό ΟΧΙ στην καινοτομήσασα Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος, αποτειχιζόμενος από τους Καινοτόμους προϊσταμένους του και συστρατευόμενος με τους φύλακες των Πατρώων Παραδόσεων, τον απλό πιστό λαό του Θεού. Η στάση του αυτή, όπως ήταν επόμενο, τον φέρνει αντιμέτωπο με την Αρχιεπισκοπή Αθηνών, η οποία και τον εκδιώκει από τον Άγιο Ελευθέριο.

 

Νέες περιπέτειες αρχίζουν για τον παπα-Γιάννη. Από εδώ και στο εξής κάθε εξωκκλήσι στα περίχωρα της Αττικής βρίσκει τον Λειτουργό του στο πρόσωπο του Γέροντος Ιερέως με τον νεανικό ζήλο και φρόνημα. Έβρισκε ιδιαίτερη ανάπαυση όταν λειτουργούσε στο εγκαταλειμμένο τότε Μονύδριο του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου, στις παρυφές του Υμηττού (Δήμος Παπάγου), καθώς και στην Ομορφοκκλησιά (του Βεΐκου) στο Γαλάτσι, τα οποία και υποδέχονται τους Παλαοημερολογίτες κατά τα πρώτα έτη του ιερού Αγώνος.

 

Οι κόποι και οι μόχθοι του πατρός Ιωάννου, ο οποίος ήταν ένας από τους ολίγους εγγάμους Κληρικούς που παρέμειναν με το Παλαιό Ημερολόγιο, επευλογήθηκαν από τον Θεό∙ σ’αυτόν επιφυλάχθηκε η μεγίστη τιμή να είναι ο Λειτουργός στην Αγρυπνία της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού κατά το έτος 1925, στον Άγιο Ιωάννη τον Θεολόγο στον Υμηττό, κατά την οποία εμφανίσθηκε εκείνος ο φωτεινός λευκός Σταυρός, ο οποίος γέμισε με ευροσύνη τις καρδιές των πιστών, ενίσχυσε τους αποκαμωμένους από τις διώξεις και φώτισε πολλούς στο να επιστρέψουν στην πατρώα ευσέβεια, σύμφωνα με τις μαρτυρίας των αυτοπτών.

 

Το έτος 1934, οι Παλαιοημερολογίτες της Μπάλας (σημερινή Ροδόπολη Αττικής) τον καλούν να λειτουργήσει στο βυζαντινό Εκκλησάκι του Τιμίου Προδρόμου. Άδικα όμως οι Χριστιανοί άρχισαν να συγκεντρώνονται για να λειτουργηθούν εκεί, αφού βρίσκουν το Ναΰδριο ερμητικά κλειστό από τις αστυνομικές αρχές. Ο παπα-Γιάννης συνηθισμένος στις απαγορεύσεις και τους διωγμούς δεν πτοείται, αλλά ούτε καν σκέπτεται να στερήσει τους ευλαβείς από την Θεία Λειτουργία, που με τόση λαχτάρα είχαν συγκεντρωθεί για να συμμετάσχουν. Ακολουθούμενος πάντοτε από τους πιστούς, κατευθύνεται στο χωριό και δίπλα στον χώρο όπου βρίσκεται ο σημερινός Ιερός Ναός της Αγίας Τριάδος Ροδοπόλεως, τελεί το Μυστήριο υπαίθρια, επάνω σε μία πέτρα, που έγινε αργότερα ο θεμέλιος λίθος του εν λόγω Ναού.

 

Τακτικός στην τέλεση των ιερών Ακολουθιών ο παπα-Γιάννης, δεν παραλείπει ακόμη και στο βαθύ γήρας του την καθιερωμένη νυκτερινή Ακολουθία. Μόνον μία νύκτα χιονισμένη παραβιάζει εξ ανάγκης την τακτική του, σκεπτόμενος να διαβάσει λίγο αργότερα την Ακολουθία του. Ο Θεός όμως, ο Οποίος δεν θέλει να διακοπεί μία τόσων ετών ευλογημένη τακτική, τον ειδοποιεί την κατάλληλη στιγμή. Έντρομος ο Γέροντας Πρεσβύτερος ακούει φωνή από την μικρή Εικόνα του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, την οποία φέρει πάντοτε μαζί του, να του λέγει: «Παπα-Γιάννη, όρθρου βαθέως!», και ο αγαθός Λευ΅΄ιτης σηκώνεται ευθύς για την ορθρινή δοξολόγηση και ανύμνηση του αγίου Θεού…

 

Στον μεγάλο διωγμό των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών του 1951, παρά τα γηρατειά του, ο παπα-Γιάννης εργάζεται εξαντλητικά, έχοντας μεταβάλλει την οικία του στην Κηφισιά, στην οδό Κανάρη, σε κρυφό πνευματικό καταφύγιο των Γνησίων Ορθοδόξων.

 

Τα Χριστούγεννα του αυτού έτους, κατά περιγραφήν αυτόπτου μάρτυρος, του κατά σάρκα πατρός της Καθηγουμένης της Ιεράς Μονής Κοιμήσεως της Θεοτόκου Θρακομακεδόνων Αττικής Ξένης Μοναχής, του μετέπειτα Θεολόγου Μοναχού, τρία φορτηγά γεμάτα πιστούς από διάφορα μέρη της Αττικής ξεκίνησαν την παραμονή της μεγάλης Εορτής αργά το βράδυ, για να αγρυπνήσουν μακρυά από τους Καινοτόμους διώκτες τους, στο Εξωκκλήσι της Αγίας Μαρίνης στο Πόρτο Ράφτη. Ιερεύς και εκείνης της Αγρυπνίας ήταν ο π. Ιωάννης. Εκείνος βρισκόταν στο τελευταίο φορτηγό, κάτω από έναν σωρό από παλτά και επανωφόρια.

 

Καθ’ οδόν, αστυνομική δύναμη σταματάει τα τρία φορτηγά για έλεγχο. Στο ερώτημα των αστυνομικών ποιος ο σκοπός αυτής της μετακινήσεως, οι επιβαίνοντες του πρώτου φορτηγού αντέταξαν την απλοϊκή δικαιολογία: «Πάμε για μπάνια», δεδομένου ότι ήταν μια παγωμένη νύκτα του Δεκεμβρίου, με αρκετό χιόνι, και τρία φορτηγά γεμάτα κυρίως από ανθρώπους περασμένης ηλικίας, οι οποίοι έτρεμαν από το κρύο. Το δεύτερο και το τρίτο φορτηγό όταν ερωτήθηκαν που πηγαίνουν, απάντησαν: «Όπου πάνε και οι μπροστινοί». Η Χάρις του Θεού δεν επέτρεψε στους Αστυνομικούς να επεξεργαστούν λεπτομερώς το κατά τα άλλα παιδαριώδες εκείνο επιχείρημα και τους άφησαν ελεύθερους να συνεχίσουν τον δρόμο τους.

 

Η Αγρυπνία δε στο ασφυκτικά γεμάτο Εκκλησάκι ενθύμιζε πρωτοχριστιανικές εποχές. Όλο το εκκλησίασμα έψαλε μαζί και ο Ζηλωτής Ιερέας εξομολόγησε και κοινώνησε όλους τους παρισταμένους. Στο τέλος όλοι περιχαρείς αντάλλαξαν εόρτιες ευχές, αρτεύθηκαν με λίγα πτωχικά κεράσματα και αναχώρησαν για τις οικίες τους δίχως να σταματήσουν να ψάλλουν καθ’ όλη την διάρκεια της επιστροφής.

 

Έξι μήνες πριν από την εις Κύριον εκδημίαν του, ο ηρωϊκός π. Ιωάννης καθηλώθηκε στο κρεββάτι του πόνου εξ αιτίας ατυχήματος. Τότε τον επισκέπτεται και ο επανελθών από την δεύτερη 17μηνη εξορία του στην Μυτιλήνη αείμνηστος Μητροπολίτης πρώην Φλωρίνης κυρός Χρυσόστομος.

 

Την 15^η Δεκεμβρίου 1953, ημέρα της Εορτής του Αγίου Ιερομάρτυρος Ελευθερίου, στο Ναΰδριο τουοποίου πιστά υπηρέτησε κάποτε, ο παπα-Γιάννης εκοιμήθη τον ύπνο του Δικαίου. Ετάφη στην Ιερά Μονή της Θαυματουργού Αγίας Ειρήνης Χρυσοβαλάντου στην Λυκόβρυση Αττικής της οποίας την Αδελφότητα εξυπηρετούσε τακτικά Μυστηριακώς.

 

Υπήρξε ένας αφανής και θαρραλέος Κληρικός, λακωνικός και σοφός, με μόνο φόβο τον φόβο του Θεού, του οποίου το όνομα θα μείνη στην ιστορία των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών, συνδεδεμένο άρρηκτα με το συγκλινιστικό Θαύμα της Γ’ Εμφανίσεως του Τιμίου Σταυρού το έτος 1925.

 

Κύριες πηγές:

·         Περιοδικό «ΤΑ ΠΑΤΡΙΑ», τ. 3, Ιούλιος- Σεπτέμβριος 1976, σελ. 94-97.

·         Ιστολόγιο «Εκκλησιαστικός»

 

 

ΠΗΓΗ: «ΑΡΧΕΙΟΝ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΑΓΩΝΟΣ» Τεύχος 2,

 

+ Γέροντας Μακάριος Ρουμάνος

+ ο Γέροντας Μακάριος

Ο γέροντας Μακάριος ήταν Ρουμάνος στην καταγωγή.

Ο θεοφιλέστατος Μεθώνης κ. Αμβρόσιος, όταν ήταν ακόμη λαϊκός και περιόδευε στο Άγιον Όρος, είχε γνωρίσει και τον γέροντα Μακάριο. Έτσι μας πληροφόρησε ότι ο γέροντας Μακάριος μαζί με άλλους δύο συνασκητές του έφυγαν επί κουμμουνιστικού καθεστώτος από την Ρουμανία με τα πόδια.

+ ο Γέροντας Μακάριος

Ο γέρων Μακάριος ήρθε στο Άγιον Όρος ενώ οι άλλοι δύο  (το όνομα του ενός ήταν Ιωαννίκιος του άλλου δυστυχώς δεν συγκράτησα το όνομα) συνέχισαν και πήγαν στους Αγίους Τόπους όπου έμειναν στην υπακοή κοντά στον Άγιο Ιωάννη τον Χοζεβίτη ο οποίος κατά την εκταφή του βρέθηκε άφθορος.

Ο γέρων Μακάριος ασκήτευε σε ένα ξεροκάλυβο, το οποίο δεν είχε εκκλησία, στην περιοχή της Καψάλας όπου λέγετε Δριμόνι του Θεωνά,  όπου είχε ασκητέψει κάποτε και ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης.

Ο Γέροντας Μακάριος στην πόρτα του κελιού του συνομιλώντας με τον γέροντα Ακάκιο.
 

Από αριστερά + π. Αρτέμιος, ένας αδελφός, π. Σάββας, γέροντας Μακάριος.

Όταν το κράτος έδωσε δικαίωμα στους μοναχούς να πληρώνουν εισφορές στον Ο.Γ.Α. για να πάρουν σύνταξη και σε αυτούς που ήταν ηλικιωμένοι να πάρουν σύνταξη, είπαν κάποιοι μοναχοί και στον γέροντα Μακάριο να πάει να φτιάξει τα χαρτιά του για να πάρει κι αυτός. Εκείνος όμως αρνήθηκε λέγοντας πως «εγώ ήρθα στο Περιβόλι της Παναγίας για να με προστατεύει εκείνη». Θαύμασαν οι πατέρες την πίστη του!

 

Μετά από κάποια ακολουθία ή θεία λειτουργία, κάπου στο τέλος της δεκαετίας του 1970. Από αριστερά: +π. Αρτέμιος, άγνωστος, άγνωστος, πάπα- Ιωακείμ, π. Ακάκιος, + π.Μακάριος, καθιστός π. Αντρέας.

Ο γέροντας Αλύπιος μας διηγήθηκε ότι κάποτε, κάποιος επισκέπτης έδωσε  χρήματα στον γερό Μακάριο για να προσεύχεται  για αυτόν. Το βράδυ λοιπόν που ξάπλωσε να κοιμηθεί, βλέπει κάποιον στον ύπνο του να τον σκουντάει και να του λέει: Σήκω και πήγαινε να καθαρίσεις το χέρσο κόμματι δίπλα στο περιβόλι σου για να το καλλιεργήσεις. Ξύπνησε ο γερό Μακάριος και μετά από λίγο ξανακοιμήθηκε και βλέπει το ίδιο όνειρο. Δηλαδή κάποιον να τον σκουντάει και να του λέει να πάει να καθαρίσει το χέρσο κομμάτι γής, δίπλα από το περιβόλι του για να το καλλιεργήσει. Ξύπνησε πάλι ο γερό Μακάριος και σκέφτηκε: «Μα εγώ ένας άνθρωπος ίσα- ίσα  τα καταφέρνω με το περιβόλι που έχω; Αναρωτήθηκε». Και τότε εννόησε πως η ελεημοσύνη που δέχθηκε είναι πολύ σοβαρό πράγμα και πρέπει να κοπιάσει ανάλογα και για τον ελαιούντα.  Το πρωΐ λοιπόν πήγε και βρήκε αυτόν που του είχε δώσει τα χρήματα και του τα επέστρεψε πίσω, λέγοντάς του να τα δώσει σε κάποιον άλλο ασκητή διότι εγώ δεν μπορώ να σηκώσω τέτοια ευθύνη.

 

+ γέρων Μακάριος με τον π. Σάββα.

Ο γέροντας Ακάκιος (από το αρχείο του οποίου είναι και οι φωτογραφίες) μας διηγήθηκε ότι όταν ήταν κι εκείνος με τον μακαρίτη π. Αρτέμιο ακόμα στην Καψάλα του Αγίου Όρους, τους ζήτησε ο γέροντας Μακάριος να πάνε να τον βοηθήσουν να μαζέψει τις ελιές που είχε στο κελί του. Οι πατέρες δέχτηκαν και πήγαν. Το μάζεμα των ελιών ήταν πολύ δύσκολη και επίπονη εργασία. Μέχρι πρίν λίγα χρόνια μάζευαν τις ελιές μία μία από κάτω γονατιστοί όλοι την ημέρα. Δεν είχαν ούτε λιοπάνες, ούτε χτένια. Όταν τελειώσανε το μάζεμα βγάλανε και το λάδι, ο γερό-Μακάριος τους έδωσε το μερίδιό τους και οι πατέρες πήγαν στο κελί τους. Την άλλη μέρα πρωΐ- πρωΐ βλέπουν το γερο- Μακάριο με ένα δοχείο λάδι στα χέρια  να έρχεται στο κελί τους. Μόλις έφτασε κατάκοπος τους το έδωσε και τους λέει: «Πατέρες δεν έχω κλείσει μάτι όλο το βράδυ!  άθελά μου σας αδίκησα. Πάρτε κι αυτό το δοχείο λάδι διότι έκανα λάθος στον υπολογισμό».

Αυτά τα λίγα για τον γέροντα Μακάριο που πρόσεχε πολύ την συνείδησή του. Την ευχή του να έχουμε!

 

+ Γέροντας Μακάριος

Άγιος Νεκτάριος: Σκοπός τῆς ζωῆς μας εἶναι νά γίνουμε τέλειοι καί ἅγιοι.

Σκοπός τῆς ζωῆς μας εἶναι νά γίνουμε τέλειοι καί ἅγιοι. Νά ἀναδειχθοῦμε παιδιά τοῦ Θεοῦ καί κληρονόμοι τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν. Ἄς προσέξουμε μήπως, γιά χάρη τῆς παρούσας ζωῆς, στερηθοῦμε τή μέλλουσα, μήπως, ἀπό τίς βιοτικές φροντίδες καί μέριμνες, ἀμελήσουμε τό σκοπό τῆς ζωῆς μας.

  Ἡ νηστεία, ἡ ἀγρυπνία καί ἡ προσευχή ἀπό μόνες τους δέν φέρνουν τούς ἐπιθυμητούς καρπούς, γιατί αὐτές δέν εἶναι ὁ σκοπός τῆς ζωῆς μας, ἀποτελοῦν τά μέσα γιά νά πετύχουμε τό σκοπό.

   Στολίστε τίς λαμπάδες σας μέ ἀρετές. Ἀγωνιστεῖτε ν’ ἀποβάλετε τά πάθη τῆς ψυχῆς. Καθαρίστε τήν καρδιά σας ἀπό κάθε ρύπο καί διατηρῆστε την ἁγνή, γιά νά ἔρθει καί νά κατοικήσει μέσα σας ὁ Κύριος, γιά νά σᾶς πλημμυρίσει τό Ἅγιο Πνεῦμα μέ τίς θεῖες δωρεές.

   Παιδιά μου ἀγαπητά, ὅλη σας ἡ ἀσχολία καί ἡ φροντίδα σ’ αὐτά νά εἶναι. Αὐτά ν’ ἀποτελοῦν σκοπό καί πόθο σας ἀσταμάτητο. Γι’ αὐτά νά προσεύχεστε στό Θεό.

    Νά ζητᾶτε καθημερινά τόν Κύριο, ἀλλά μέσα στήν καρδιά σας καί ὄχι ἔξω ἀπό αὐτήν. Καί ὅταν Τόν βρεῖτε, σταθεῖτε μέ φόβο καί τρόμο, ὅπως τά Χερουβείμ καί τά Σεραφείμ, γιατί ἡ καρδιά σᾶς ἔγινε θρόνος τοῦ Θεοῦ. Ἀλλά γιά νά βρεῖτε τόν Κύριο, ταπεινωθεῖτε μέχρι τό χῶμα, γιατί ὁ Κύριος βδελύσσεται τούς ὑπερήφανους, ἐνῶ ἀγαπάει καί ἐπισκέπτεται τούς ταπεινούς στήν καρδιά.

  Ἄν ἀγωνίζεσαι τόν ἀγῶνα τόν καλό, ὁ Θεός θά σέ ἐνισχύσει. Στόν ἀγῶνα ἐντοπίζουμε τίς ἀδυναμίες, τίς ἐλλείψεις καί τά ἐλαττώματά μας. Εἶναι ὁ καθρέφτης τῆς πνευματικῆς μας καταστάσεως. Ὅποιος δέν ἀγωνίστηκε, δέν γνώρισε τόν ἑαυτό του.

  Προσέχετε καί τά μικρά ἀκόμα παραπτώματα. Ἄν σᾶς συμβεῖ ἀπό ἀπροσεξία κάποια ἁμαρτία, μήν ἀπελπιστεῖτε, ἀλλά σηκωθεῖτε γρήγορα καί προσπέστε στό Θεό, πού ἔχει τή δύναμη νά σᾶς ἀνορθώσει.

  Μέσα μας ἔχουμε ἀδυναμίες καί πάθη καί ἐλαττώματα βαθιά ριζωμένα, πολλά εἶναι καί κληρονομικά. Ὅλα αὐτά δέν κόβονται μέ μία σπασμωδική κίνηση οὔτε μέ τήν ἀδημονία καί τή βαρειά θλίψη, ἀλλά μέ ὑπομονή καί ἐπιμονή, μέ καρτερία, μέ φροντίδα καί προσοχή.

   Ἡ ὑπερβολική λύπη κρύβει μέσα τῆς ὑπερηφάνεια. Γι’ αὐτό εἶναι βλαβερή καί ἐπικίνδυνη, καί πολλές φορές παροξύνεται ἀπό τό διάβολο, γιά ν’ ἀνακόψει τήν πορεία τοῦ ἀγωνιστῆ.

    Ὁ δρόμος πού ὁδηγεῖ στήν τελειότητα εἶναι μακρύς. Εὔχεστε στό Θεό νά σᾶς δυναμώνει. Νά ἀντιμετωπίζετε μέ ὑπομονή τίς πτώσεις σας καί, ἀφοῦ γρήγορα σηκωθεῖτε, νά τρέχετε καί νά μή στέκεστε, σάν τά παιδιά, στόν τόπο πού πέσατε, κλαίγοντας καί θρηνώντας ἀπαρηγόρητα.

    Ἀγρυπνεῖτε καί προσεύχεστε, γιά νά μήν μπεῖτε σέ πειρασμό. Μήν ἀπελπίζεστε, ἄν πέφτετε συνέχεια σέ παλιές ἁμαρτίες. Πολλές ἀπ’ αὐτές εἶναι καί ἀπό τή φύση τούς ἰσχυρές καί ἀπό τή συνήθεια. Μέ τήν πάροδο τοῦ χρόνου, ὅμως, καί μέ τήν ἐπιμέλεια νικιοῦνται. Τίποτα νά μή σᾶς ἀπελπίζει.

       Οἱ πειρασμοί παραχωροῦνται γιά νά φανερωθοῦν τά κρυμμένα πάθη, νά καταπολεμηθοῦν κι ἔτσι νά θεραπευθεῖ ἡ ψυχή. Εἶναι καί αὐτοί δεῖγμα τοῦ θείου ἐλέους. Γι’ αὐτό ἄφησε μέ ἐμπιστοσύνη τόν ἑαυτό σου στά χέρια τοῦ Θεοῦ καί ζήτησε τή βοήθειά Του, ὥστε νά σέ δυναμώσει στόν ἀγῶνα σου. Ἡ ἐλπίδα στό Θεό δέν ὁδηγεῖ ποτέ στήν ἀπελπισία. Οἱ πειρασμοί φέρνουν ταπεινοφροσύνη. Ὁ Θεός ξέρει τήν ἀντοχή τοῦ καθενός μας καί παραχωρεῖ τούς πειρασμούς κατά τό μέτρο τῶν δυνάμεών μας. Νά φροντίζουμε ὅμως κι ἐμεῖς νά εἴμαστε ἄγρυπνοι καί προσεκτικοί, γιά νά μή βάλουμε μόνοι μας τόν ἑαυτό μας σέ πειρασμό.

   Ἐμπιστευτεῖτε στό Θεό τόν Ἀγαθό, τόν Ἰσχυρό, τόν Ζῶντα, καί Αὐτός θά σᾶς ὁδηγήσει στήν ἀνάπαυση. Μετά τίς δοκιμασίες ἀκολουθεῖ ἡ πνευματική χαρά. Ὁ Κύριος παρακολουθεῖ ὅσους ὑπομένουν τίς δοκιμασίες καί τίς θλίψεις γιά τή δική Του ἀγάπη. Μή λιποψυχεῖτε λοιπόν καί μή δειλιάζετε.

   Δέν θέλω νά θλίβεστε καί νά συγχύζεστε γιά ὅσα συμβαίνουν ἀντίθετα στή θέλησή σας, ὅσο δίκαιη κι ἄν εἶναι αὐτή. Μία τέτοια θλίψη μαρτυρεῖ τήν ὕπαρξη ἐγωισμοῦ. Προσέχετε τόν ἐγωισμό, πού κρύβεται κάτω ἀπό τή μορφή τοῦ δικαιώματος. Προσέχετε καί τήν ἄκαιρη λύπη, δημιουργεῖται ὕστερ’ ἀπό ἕναν δίκαιο ἔλεγχο. Ἡ ὑπερβολική θλίψη γιά ὅλα αὐτά εἶναι τοῦ πειρασμοῦ. Μία εἶναι ἡ ἀληθινή θλίψη. Αὐτή πού δημιουργεῖται, ὅταν γνωρίσουμε καλά τήν ἄθλια κατάσταση τῆς ψυχῆς μας. Ὅλες οἱ ἄλλες θλίψεις δέν ἔχουν καμιά σχέση μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ.

  Φροντίζετε νά περιφρουρεῖτε στήν καρδιά σᾶς τή χαρά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί νά μήν ἐπιτρέπετε στόν πονηρό νά χύνει τό φαρμάκι του. προσέχετε! Προσέχετε, μήπως ὁ παράδεισος, πού ὑπάρχει μέσα σας, μετατραπεῖ σέ κόλαση.

ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΑΙΓΙΝΗΣ

ΠΗΓΗ: Ιερά Μονή Αγίου Νεκταρίου Αιγίνης / Monastery of Saint Nektarios Aigina