Τί θα κάνει κανείς όταν ο δαίμονας μετασχηματίζεται σε άγγελο φωτός(Β΄ Κορ. 11, 14) και παραπλανά τον άνθρωπο; (Άγιος Γρηγόριος ο Σιναΐτης)

 

Γι' αυτό έχει ανάγκη ο άνθρωπος από μεγάλη διάκριση, για να γνωρίζει καλά τη διαφορά του καλού και του κακού. Μην παραδέχεσαι λοιπόν γρήγορα τα φαινόμενα από ελαφρότητα, αλλά να μένεις βαρύς και ύστερα από πολλή δοκιμασία να κρατάς το καλό και να απορρίπτεις το κακό(Α΄ Θεσ. 5, 21-22). Οφείλεις να δοκιμάζεις και να διακρίνεις τα πράγματα, και τότε να πιστεύεις.

Πρέπει να γνωρίζεις ότι είναι φανερές οι ενέργειες της χάρης, τις οποίες ο δαίμονας, όσο κι αν μετασχηματίζεται σε άγγελο, δεν μπορεί να σου τις δώσει. Ούτε πραότητα δίνει, ούτε επιείκεια, ούτε ταπείνωση, ούτε μίσος του κόσμου, ούτε παύει τις ηδονές και τα πάθη· αυτά είναι ενέργειες της χάρης. Η ενέργεια του δαίμονα είναι αλαζονεία και υψηλοφροσύνη και δειλία και κάθε κακία. Από την ενέργεια λοιπόν μπορείς να μάθεις αν το φως που έλαμψε στην ψυχή σου είναι από το Θεό ή από το σατανά.

Το μαρούλι είναι όμοιο στην εμφάνιση με την πικραλίδα και το ξίδι όμοιο στο χρώμα με το κρασί, αλλά ο λάρυγγας καταλαβαίνει και διακρίνει τη διαφορά τους από τη γεύση. Έτσι και η ψυχή, αν έχει διάκριση, αναγνωρίζει από τη νοερή αίσθηση τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος και τις φαντασίες του σατανά.

 Άγιος Γρηγόριος ο Σιναΐτης

ΠΗΓΗ: https://religious.gr/

+π. Τιμόθεος Βλάχος - Κυριακή των Οσίων Αγειoρειτών Πατέρων 7 6 2004 π η

Κήρυγμα του μακαριστού π. Τιμοθέου Βλάχου για την Κυριακή των Οσίων Αγιορειτών Πατέρων που εκφωνήθηκε στον Ι. Ν. Ευαγγελισμός της Θεοτόκου Χαλκίδος στης 7/6/2004 π.η. Η ηχογράφηση είναι ερασιτεχνική και προέρχεται από το προσωπικό μου αρχείο.

Κουρά μοναχού Δωροθέου 6/ 6 /2010 π.η.

Εις μνήμην του μακαριστού π. Τιμοθέου Βλάχου δημοσιεύω την εις ρασοφόρο κουρά μου που πραγματοποιήθηκε στις 6/6/2010 π.η. στο Ι. Η. Μεταμορφώσεως Του Σωτήρος Μουρτερής Ευβοίας.

Από την κουρά εις μεγαλόσχημο μοναχό στις 23/11/2014 π.η.

+π. Τιμόθεος Βλάχος - Κυριακή Των Αγίων Πάντων 24 5 2004 π η

Κήρυγμα του μακαριστού π. Τιμοθέου Βλάχου την Κυριακή των Αγίων Πάντων που εκφωνήθηκε στον Ι. Ν. Ευαγγελισμός της Θεοτόκου Χαλκίδος στις 24/5/2004 π.η. Η ηχογράφηση είναι ερασιτεχνική και προέρχεται από το προσωπικό μου αρχείο.

Ἕνας διάλογος γιὰ τὸ Ἡμερολογιακὸ Ζήτημα

 

Νικολάου Μάννη, ἐκπαιδευτικοῦ

Ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν
ὑπὸ τὸν Ἅγιο πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομο.

Κατὰ τὴν πενταετία 1947-1952 διεξήχθη ἐντύπως ἀνεπίσημος διάλογος περὶ τοῦ ἡμερολογιακοῦ ζητήματος, μεταξὺ τοῦ Μητροπολίτου Λαρίσης Δωροθέου Κοτταρᾶ (μετέπειτα Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν, +1957)[1], ὡς ἐκπροσώπου τῆς ἐπίσημης Ἐκκλησίας, καὶ τῶν Παλαιοημερολογιτῶν Ἀρχιερέων Μητροπολίτου πρ. Φλωρίνης Ἁγίου Χρυσοστόμου Καβουρίδου (+1955)[2] καὶ Ἐπισκόπου Διαυλείας Πολυκάρπου Λιώση (+1996, μετέπειτα Μητροπολίτου Σισανίου & Σιατίστης)[3].

Ἡ ἀρχὴ ἔγινε μὲ τὴν δημοσίευση ἄρθρου τοῦ Λαρίσης Δωροθέου μὲ τίτλο «Ἡ νομοκανονικὴ θέσις τοῦ ἑλληνικοῦ παλαιοημερολογιτικοῦ ζητήματος», σὲ ἔγκριτο ἐπιστημονικὸ περιοδικὸ τῆς ἐποχῆς[4]. Στὸ ἄρθρο αὐτὸ ὁ συγγραφέας προσπαθεῖ νὰ ἀποδείξει ὅτι τὸ ἡμερολόγιο εἶναι ἀστρονομικὸ καὶ ὄχι δογματικὸ θέμα, ὅτι οἱ κατὰ τῶν Παλαιοημερολογιτῶν κληρικῶν καθαιρέσεις εἶναι ἔγκυροι καὶ ἂν ἐπιμένουν νὰ λειτουργοῦν ὑπόκεινται σὲ ποινικὲς διώξεις γιὰ «ἀντιποίηση ἀρχῆς», πὼς οἱ Παλαιοημερολογῖτες δὲν εἶναι οὔτε αἱρετικοί, οὔτε σχισματικοὶ καὶ ὡς ἐκ τούτου ὑπάγονται στὴν δικαιοδοσία τῆς ἐπισήμου Ἐκκλησίας τὴν ὁποίαν ὀφείλουν νὰ ὑπακοῦν, ὅτι δὲν δικαιοῦνται νὰ ἀποτελέσουν ξεχωριστὴ θρησκευτικὴ κοινότητα γιὰ νὰ μὴν ὑπάρχουν δύο Ἐκκλησίες στὴν ἴδια χώρα καί, τέλος, ὅτι τὸ 1924 δὲν υἱοθετήθηκε τὸ Γρηγοριανό, ἀλλὰ ἁπλῶς προστέθηκαν 13 ἡμέρες πρὸς ἐπαναφορὰ τῆς ἡμερομηνίας τῆς ἐαρινῆς ἰσημερίας.

Ἄμεση ἀπάντηση πρὸς τὸν Λαρίσης Δωρόθεο συνέταξε ὁ Ἡγέτης τῶν Παλαιοημερολογιτῶν, Ἅγιος πρ. Φλωρίνης Χρυσόστομος, ἐπίσης ὑψηλῆς θεολογικῆς μορφώσεως[5], μὲ τὸ ἔργο του «Ἀναίρεσις τῆς ἡμερολογιακῆς πραγματείας τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου κ. Δωροθέου Κοτταρᾶ τῆς δημοσιευθείσης εἰς τὸ μηνιαῖον περιοδικὸν “Ἀρχεῖον τοῦ Κανονικοῦ καὶ Ἐκκλησιαστικοῦ Δικαίου”»[6].

Ἀνταπαντῶντας ὁ πρ. Φλωρίνης Χρυσόστομος ἐπισημαίνει ἀρχικὰ πὼς ὄντως τὸ ἡμερολόγιο θὰ ἦταν ἀστρονομικὸ καὶ ὄχι δογματικὸ θέμα μόνο ἂν ἐξεταζόταν ἀπὸ ἀστρονομικὴ καὶ ὄχι ἀπὸ ἐκκλησιαστικὴ σκοπιά. Ἡ Ἐκκλησία ὅμως στὸ παρελθὸν ἀπέκρουσε πολλάκις τὴν ἀλλαγὴ τοῦ ἡμερολογίου ἐπειδὴ ἀκριβῶς ἐξέταζε τὸ ζήτημα ἀπὸ ἐκκλησιαστικὴ σκοπιὰ καὶ θεώρησε ὅτι θὰ ἐξυπηρετοῦσε σκοποὺς ἀλλότριους τῆς Ὀρθοδοξίας, ὅπως τὴν διατάραξη τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἑνότητος, τὸν προσηλυτισμὸ ἐκ μέρους τῶν παπικῶν, τὴν σύγχυση στὸ τυπικό καὶ τὴν ὁμοιομορφία τῶν ἑορτῶν καὶ τῶν νηστειῶν. Ἐν συνεχείᾳ ἀποδεικνύει πὼς ἡ καθαίρεση Παλαιοημερολογίτου κληρικοῦ δὲν ἔχει Κανονικὸ ἔρεισμα, ἀλλὰ καὶ ἂν ὑποτεθεῖ πὼς ἔχει κάποιο κῦρος, παρόλα αὐτὰ δὲν εἶναι τελεσίδικος, διότι μία τέτοια ἀπόφαση πρέπει νὰ διέλθει ὅλα τὰ ἔνδικα στάδια, ἐφεσιβαλλομένη σὲ Μεγάλη Τοπικὴ ἢ καὶ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο, λόγῳ τῆς φύσεως τοῦ θέματος, ποὺ δὲν ἀφορᾶ σὲ προσωπικὴ ἢ ἠθικὴ παράβαση, ἀλλὰ σὲ ἐκκλησιαστικὴ διαφωνία. Παράλληλα, ἀποδεικνύει καὶ γιὰ ποιοὺς λόγους ἡ ἄρνηση τῶν Παλαιοημερολογιτῶν κληρικῶν νὰ δεχθοῦν τὴν «καθαίρεσή» τους δὲν συνιστᾶ «ἀντιποίηση ἀρχῆς», ἐνῶ παρατηρεῖ πὼς οἱ πραγματικὰ ἄξιοι καθαιρέσεως εἶναι ἐκεῖνοι ποὺ «προβαίνουσιν ἐλαφρᾷ τῇ συνειδήσει εἰς μεταρρυθμίσεις ἐκκλησιαστικῶν θεσμῶν πανορθοδόξου κύρους καὶ σημασίας, ἄνευ πανορθοδόξου Συνόδου, εἰς οὐδὲν λογιζόμενοι τὴν διαίρεσιν τῶν Ἐκκλησιῶν καὶ τὸν σκανδαλισμὸν τῶν Ὀρθοδόξων χριστιανῶν»[7]. Συνεχίζοντας εὐχαριστεῖ τὸν Λαρίσης Δωρόθεο ποὺ διαβεβαιώνει πὼς οἱ Παλαιοημερολογῖτες δὲν εἶναι οὔτε αἱρετικοί, οὔτε σχισματικοί, ἀλλὰ ἐξηγεῖ πὼς οἱ τελευταῖοι δὲν εἶναι ὑποχρεωμένοι νὰ ὑπακοῦν στὶς ἀποφάσεις τῆς Διοικούσης Ἱεραρχίας γιὰ νὰ μὴ καταστοῦν μετ᾿ αὐτῆς συνυπεύθυνοι γιὰ τὴν αὐθαίρετη καὶ ἀντικανονικὴ Ἡμερολογιακὴ Καινοτομία! Συμφωνεῖ ἐπίσης μαζί του στὸ ζήτημα τοῦ ἀνεξάλειπτου τῆς Ἱερωσύνης καὶ ὑπερασπίζεται τὸ κῦρος τῶν ὑπὸ τῶν Παλαιοημερολογιτῶν τελουμένων Μυστηρίων. Δὲν λησμονεῖ νὰ θίξει καὶ τὸ θέμα τῆς ἐλευθερίας τῆς θρησκευτικῆς συνειδήσεως, στηλιτεύοντας τοὺς μακρόχρονους διωγμοὺς τῶν Παλαιοημερολογιτῶν, ἐνῶ καταρρίπτοντας τὸ ἐπιχείρημα περὶ δύο Ἐκκλησιῶν στὴν ἴδια χώρα προβαίνει σὲ κρυστάλλινη διακήρυξη ἐκκλησιολογικῆς αὐτοσυνειδησίας γράφοντας ὅτι «μέχρι τῆς ἐγκύρου καὶ Κανονικῆς διευθετήσεως τοῦ ἡμερολογιακοῦ ζητήματος, ἐπιδίκου ὄντως ὡς ἔφθην εἰπὼν ἐνώπιον τῆς μελλούσης πανορθοδόξου Συνόδου, δὲν δημιουργεῖται Δευτέρα Ἐκκλησία, ἀλλὰ μία μειοψηφία τῆς Ἐκκλησίας διαφωνοῦσα πρὸς τὴν πλειοψηφίαν τῆς Ἱεραρχίας καὶ συνεχίζουσα τὴν ἱστορίαν τῆς Ἑλληνικῆς Ἐκκλησίας ὑπὸ τὴν ἄκρατον ὀρθοδοξίαν λυμανθεῖσαν διὰ τῆς ἡμερολογιακῆς καινοτομίας»[8]. Ἀναφερόμενος τέλος στὸ ἐπιχείρημα ὅτι ἡ Ἱεραρχία δὲν προσέλαβε τὸ Γρηγοριανό, ἀλλὰ διόρθωσε τὸ Ἰουλιανὸ ἡμερολόγιο, ἐπισημαίνει πὼς ὑπάρχει παραδοχὴ ἀπὸ ἐπίσημα χείλη γιὰ τὸ ἀντίθετο (παραπέμπει σὲ δήλωση τοῦ Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Γρηγορίου Ζ΄). Κλείνοντας διαβεβαιώνει τὸν Λαρίσης Δωρόθεο γιὰ τὰ ἀδελφικὰ αἰσθήματα ἀγάπης καὶ ἐκτιμήσεως πρὸς τὸ πρόσωπό του παραδίδοντας μαθήματα ἤθους καὶ πρότυπο συμπεριφορᾶς γιὰ κάθε διαλεγόμενο.

Ἡ ἐξέλιξη τοῦ ἄτυπου αὐτοῦ διαλόγου συνεχίστηκε καὶ τὸ ἑπόμενο ἔτος (1948), μέσα ἀπὸ τὶς στῆλες τῶν ἀθηναϊκῶν ἐφημερίδων «Ἐμπρὸς» καὶ «Καθημερινή».

Ἡ ἐφημερίδα «Ἐμπρὸς»[9] σὲ ἄρθρο μὲ τίτλο «Ἡ Ἐκκλησία ἐπιδίδει τελεσίγραφον» φιλοξένησε γιὰ τὸ Ἡμερολογικὸ Ζήτημα Συνεντεύξεις Ἀρχιερέων, μεταξὺ τῶν ὁποίων ἦταν ὁ Λαρίσης Δωρόθεος καὶ ὁ Ἅγιος πρ. Φλωρίνης Χρυσόστομος. Ὁ πρῶτος ἐπανέλαβε γιὰ ἄλλη μία φορὰ ὅτι ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος δὲν προσέλαβε τὸ Γρηγοριανὸ ἡμερολόγιο, ἀλλὰ διόρθωσε τὸ Ἰουλιανό, ὅτι τὸ ἡμερολόγιο δὲν εἶναι δογματικὸ ζήτημα, ὅτι οἱ Παλαιοημερολογῖτες δὲν εἶναι οὔτε αἱρετικοί, οὔτε σχισματικοί (καὶ γι’ αὐτὸ ὀφείλουν νὰ πειθαρχοῦν στὶς ἀποφάσεις τῆς Ἱεραρχίας) καὶ ὅτι ὁ Παλαιοημερολογιτισμὸς εἶναι «αὐτὴ αὕτη ἡ Ὀρθόδοξος Θρησκεία» (!) καὶ ἑπομένως δὲν προστατεύεται συνταγματικὰ ὡς ξεχωριστὴ θρησκεία καὶ ἄρα ἡ Πολιτεία πρέπει νὰ καταστείλει τὴν ἀνταρσία τῶν ἐπαναστατούντων Παλαιοημερολογιτῶν!

Ὁ Ἅγιος πρ. Φλωρίνης ἀπὸ τὴν ἄλλη τόνισε πὼς ἡ εἰσαγωγὴ τοῦ νέου ἡμερολογίου γιὰ μὲν τὴν Πολιτεία καὶ Κοινωνία ἀποτελεῖ ἀδιάφορο ζήτημα χρόνου, γιὰ δὲ τὴν Ἐκκλησία ὅμως ζήτημα συμφωνίας καὶ ἑνώσεως τῶν Ὀρθοδόξων Τοπικῶν Ἐκκλησιῶν στὴν Θεία Λατρεία. Γιὰ τὸν λόγο αὐτό, ἀλλὰ καὶ γιὰ νὰ ἀποκρούσει τὸν παπικὸ προσηλυτισμό, ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἀπέκρουε ἐπὶ αἰῶνες τὸ νέο ἡμερολόγιο. Ἐπιπροσθέτως, ἐπισημαίνει πὼς ἡ ἐξαιτίας τῆς ἡμερολογιακῆς Καινοτομίας διάσπαση τῆς ἑνότητος τῶν Ὀρθοδόξων προσκρούει στὸ 9ο ἄρθρο τοῦ Συμβόλου τῆς Πίστεως. Πρὸς τοῦτο ἐπικαλεῖται καὶ γνώμη εἰδικῶν Καθηγητῶν (Νομικῶν καὶ Θεολόγων, μεταξύ τῶν ὁποίων καὶ τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Χρυσόστομου Παπαδόπουλου, ὁ ὁποῖος λίγα χρόνια μετὰ εἰσήγαγε τὸ νέο ἡμερολόγιο γνωσιμαχήσας) ἀναφερόμενη στὴν ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας. Τέλος ἀποκρούει τὴν κατηγορία ὅτι ἡ ἀριθμοῦσα περὶ τὸ 1.000.000 τότε μερίδα τῶν Παλαιοημερολογιτῶν εἶναι ἐπαναστάτες, ἀλλὰ μᾶλλον στυλοβάτες τῆς Ὀρθοδοξίας.  

Λίγες ἡμέρες μετὰ ὁ Ἅγιος πρ. Φλωρίνης Χρυσόστομος συνέταξε κείμενο τὸ ὁποῖο ὑπογράφεται ἀπὸ τὴν Σύνοδο τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων (Παλαιοημερολογιτῶν), ἀποτελούμενη τότε ἀπὸ τὸν ἴδιο ὡς Πρόεδρο, τὸν Μεγαρίδος Χριστοφόρο Χατζῆ (+1973, μετέπειτα Μητροπολίτης Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς & Κονίτσης) καὶ τὸν Διαυλείας Πολύκαρπο, ὑπὸ τὸν τίτλο «Κρίσεις ἐπὶ τῶν Συνεντεύξεων τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καὶ τῶν ἐγκρίτων Μητροπολιτῶν Ἰωαννίνων καὶ Λαρίσσης ἀναφορικῶς πρὸς τὸν Παλαιοημερολογιτισμόν», τὸ ὁποῖο δημοσιεύθηκε στὴν ἐφημερίδα «Καθημερινή»[10]. Σὲ αὐτὸ ἀρχικὰ (καὶ μὲ ἀφορμὴ τὴν παραδοχὴ τῶν νεοημερολογιτῶν Ἱεραρχῶν ὅτι τὸ νέο ἡμερολόγιο εἰσήχθη ὑπὸ τὴν πίεση τῆς τότε Κυβερνήσεως) οἱ Παλαιοημερολογῖτες Ἀρχιερεῖς παρατηροῦν πὼς ἡ Ἱεραρχία δὲν ἀπαλλάσσεται τῶν εὐθυνῶν της ἐφόσον ὀφείλει νὰ εἶναι φρουρὸς καὶ θεματοφύλακας τῶν παραδόσεων καὶ νὰ μὴν ὑποκύπτει σὲ καμία κυβερνητικὴ πίεση, γιὰ νὰ μὴ προκαλεῖ μὲ αὐτὴ τὴν στάση σκανδαλισμὸ τοῦ ποιμνίου τῆς Ὀρθοδοξίας[11]. Ἐν συνεχείᾳ ἀπορρίπτουν τὴν σοβαρότητα τοῦ γνωστοῦ ἐπιχειρήματος πὼς ἐφόσον τὸ ἡμερολόγιο δὲν εἶναι Δόγμα ἐπιτρέπεται ἡ ἀλλαγή του καὶ μάλιστα μὲ τέτοιο τρόπο ὥστε νὰ δημιουργεῖται ἀταξία στὴν Ἐκκλησία. Προχωρῶντας ἐπαινοῦν τοὺς Μητροπολῖτες γιὰ τὴν φιλαλήθεια τῆς ὁμολογίας τους ὅτι οἱ Παλαιοημερολογῖτες δὲν εἶναι οὔτε αἱρετικοί, οὔτε σχισματικοί, ἀλλὰ Ὀρθόδοξοι, οἱ ὁποῖοι διέκοψαν τὴν κοινωνία μὲ τοὺς Καινοτόμους «ἵνα μὴ μετέχωσι καὶ οὗτοι τῆς εὐθύνης ἐνώπιον τῆς ὅλης Ἐκκλησίας διὰ τὴν καινοτομίαν ταύτην»· ἑπομένως, δὲν εἶναι ἐκεῖνοι ποὺ πρέπει νὰ χαρακτηρισθοῦν ὡς ἐπαναστάτες… Τὸ κείμενο ὁλοκληρώνεται μὲ παρατηρήσεις καὶ θερμὴ ἔκκληση γιὰ τὴν ἐπαναφορὰ τοῦ Ἰουλιανοῦ ἡμερολογίου στὴν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος γιὰ ἐκκλησιαστικούς, ἀλλὰ καὶ ἐθνικοὺς λόγους. Δυστυχῶς, ἡ φωνὴ αὐτὴ δὲν εἰσακούστηκε γιὰ ἀκόμη μία φορά, ἐνῶ μία διετία μετὰ ξεκίνησαν φοβεροὶ διωγμοὶ κατὰ τῶν Παλαιοημερολογιτῶν ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία καὶ τὴν τότε Κυβέρνηση τῶν …Φιλελευθέρων.

Ὁ Λαρίσης Δωρόθεος ἐπανῆλθε στὸ ζήτημα ἔπειτα ἀπὸ τρία χρόνια μὲ τὸ ἄρθρο του «Παρατηρήσεις ἐπὶ τῆς γνωματεύσεως τῶν κ.κ. καθηγητῶν ἐπὶ τοῦ παλαιοημερολογιτικοῦ ζητήματος»[12]. Ἀφορμὴ δόθηκε ἀπὸ τὴν Γνωμάτευση ποὺ δημοσίευσαν οἱ Καθηγητὲς τῆς Νομικῆς Γεώργιος Ράμμος, Χρῆστος Σγουρίτσας καὶ Κωνσταντῖνος Τσάτσος, κατ᾿ ἀνάθεση τῆς ἐπίσημης Ἐκκλησίας, στὴν ὁποία ὑπῆρχε ἡ παραδοχὴ ὅτι ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος υἱοθέτησε τὸ Γρηγοριανὸ ἡμερολόγιο, ἐνῶ ἐκφραζόταν καὶ ἡ θέση ὅτι ἡ καθαίρεση ἐξαλείφει τὴν Ἱερωσύνη καὶ ἑπομένως οἱ Παλαιοημερολογῖτες Κληρικοὶ γιὰ νὰ γίνουν δεκτοὶ στὴν ἐπίσημη Ἐκκλησία πρέπει νὰ ἀναχειροτονηθοῦν. Ὁ Λαρίσης Δωρόθεος ἐπανέλαβε γιὰ ἄλλη μιὰ φορὰ τὴν ἄποψη ὅτι ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος δὲν υἱοθέτησε τὸ Γρηγοριανὸ ἡμερολόγιο, ἐπειδὴ δὲν ἔθιξε τὸ Πάσχα, ἀλλὰ ἁπλῶς διόρθωσε τὸ Ἰουλιανὸ μὲ τὴν ἀπάλειψη δέκα τριῶν ἡμερῶν. Γιὰ τὸ θέμα δὲ τῆς ἀναχειροτονίας μετὰ ἀπὸ καθαίρεση κατακρίνει τὴν ἀθεολόγητη ἄποψη τῶν ὡς ἄνω νομικῶν καὶ ἀποδεικνύει, μὲ ἐπιχειρήματα ἐρειδόμενα στοὺς Ἱεροὺς Κανόνες, ἀλλὰ καὶ στὴν πράξη τῆς Ἐκκλησίας, τὸ ἀνεξάλειπτο τῆς Ἱερωσύνης καὶ ὡς ἐκ τούτου τὸ παράνομο τῆς ἀναχειροτονίας[13].

Μὲ ἀφορμὴ τὸ νέο κείμενο τοῦ Λαρίσης Δωροθέου, οἱ Ἀρχιερεῖς Ἅγιος πρ. Φλωρίνης Χρυσόστομος καὶ Διαυλείας Πολύκαρπος συνέταξαν εἰδικὲς ἀποκρίσεις. Ὁ Ἅγιος πρ. Φλωρίνης Χρυσόστομος, εὑρισκόμενος τότε στὴν ἐξορία λόγῳ τοῦ ἀγώνα του ὑπὲρ τοῦ παλαιοῦ ἡμερολογίου, συνέγραψε καὶ ἀπέστειλε ἀπαντητικὸ κείμενο μὲ τίτλο «Ἀπάντησις εἰς μίαν διατριβὴν περὶ Ἐκκλησιαστικοῦ Ἡμερολογίου τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Λαρίσης κ. Δωροθέου», καὶ τὸ ὁποῖο ἐκδόθηκε ταυτοχρόνως σὲ Ἀθήνα καὶ Λάρισα[14]. Στὸ ἔργο αὐτὸ ὁ Ἅγιος πρ. Φλωρίνης, ἀπὸ τὴν μία ἀναιρεῖ, γιὰ ἀκόμη μία φορά, τὰ περὶ δῆθεν ἀσυμφωνίας μεταξὺ Γρηγοριανοῦ καὶ «διορθωμένου Ἰουλιανοῦ»[15], ἀφετέρου ἐγκωμιάζει τὸν Λαρίσης Δωρόθεο γιὰ τὰ ἐπιστημονικά του προσόντα καὶ δηλώνει ἀπολύτως σύμφωνος μὲ τὶς ἀπόψεις του γιὰ τὸ ἀνεξάλειπτο τῆς Ἱερωσύνης καὶ τὴν Κανονικότητα τῶν Παλαιοημερολογιτῶν Κληρικῶν.

Σχετικὰ μὲ τὸ πρῶτο, ὁ Ἅγιος πρ. Φλωρίνης παρατηρεῖ πὼς ἡ λέξη «διόρθωση» δὲν ἀνταποκρίνεται στὴν πραγματικότητα, διότι καὶ τὰ δύο ἡμερολόγια εἶναι ἐσφαλμένα ἀπὸ ἀστρονομικὴ ἄποψη· ἑπομένως, μὲ τὴν προσθήκη 13 ἡμερῶν δὲν ὑπῆρξε «διόρθωση», ἀλλὰ ἀφομοίωση τοῦ Γρηγοριανοῦ ἡμερολογίου, ἐφόσον πλέον οἱ ἡμερομηνίες του μὲ ἐκεῖνες τοῦ τάχα «διορθωμένου Ἰουλιανοῦ» ταυτίζονται ἀπόλυτα! Ἐπιπροσθέτως, ἡ χρήση δύο ἡμερολογίων (τοῦ Γρηγοριανοῦ γιὰ τὶς ἀκίνητες, καὶ τοῦ Ἰουλιανοῦ γιὰ τὶς κινητὲς ποὺ ἐξαρτῶνται ἀπὸ τὸ Πασχάλιο) δημιουργεῖ σοβαρὰ προβλήματα στὸ Τυπικό. Αὐτὸ θὰ ἐξαναγκάσει τὴν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος ἢ νὰ προσαρμόσει καὶ τὸ Πασχάλιο πρὸς τὸ Γρηγοριανὸ ἡμερολόγιο (προσκρούοντας ἔτσι στοὺς περὶ τοῦ καθορισμοῦ τοῦ Πάσχα Ἱεροὺς Κανόνες) ἢ νὰ ἐπανέλθει στὸ Ἰουλιανό. Ἐπισημαίνει μάλιστα ὅτι τὸ λεγόμενο «Πανορθόδοξο Συνέδριο» τοῦ 1923 προβλέπει καὶ ἀλλαγὴ τοῦ Πασχαλίου, μὲ σαφὴ σκοπὸ τῆς Καινοτομίας ὄχι τὴν διόρθωση τάχα, ἀλλὰ τὴν προσέγγιση τῶν Ὀρθοδόξων μὲ τοὺς ἑτεροδόξους τῆς Δύσεως, ὅπως ὁμολογεῖ ὁ ἴδιος ὁ πρωτεργάτης αὐτῆς (καὶ Πρόεδρος τοῦ δῆθεν «Πανορθοδόξου» Συνεδρίου τοῦ 1923) διαβόητος Μελέτιος Μεταξάκης. Ἄλλωστε, συνεχίζει ὁ Ἅγιος πρ. Φλωρίνης Χρυσόστομος, ἐὰν ληφθοῦν ὑπόψιν καὶ οἱ γνῶμες πολλῶν ἐπιστημόνων ὅτι τὸ Ἰουλιανὸ ἔχει τελικὰ λιγότερα σφάλματα ἀπὸ τὸ Γρηγοριανό, τότε μᾶλλον ἡ λέξη «διόρθωση» θὰ πρέπει νὰ ἀντικατασταθεῖ μὲ τὴν λέξη «χειροτέρευση»[16]… Σχετικὰ μὲ τὸ δεύτερο μέρος, ὁ Ἅγιος πρ. Φλωρίνης Χρυσόστομος ἐγκωμιάζει θερμότατα τὸν Λαρίσης Δωρόθεο γράφοντας μεταξὺ ἄλλων καὶ τὰ ἑξῆς: «Πολλὰς ὀφείλομεν χάριτας εἰς τὸν Σεβασμιώτατον Συντάκτην, δόντα, δι᾿ ὅσων λίαν ὀρθῶς καὶ πειστικῶς ἐν τῷ δευτέρῳ μέρει τῆς διατριβῆς Του ἀνέπτυξε, πλῆρες δίκαιον εἰς τοὺς δῆθεν καθῃρημένους Παλαιοημερολογίτας κληρικούς διϊσχυριζομένους ὅτι αἱ χειροτονίαι αὐτῶν καὶ αἱ Μυστηριακαὶ πράξεις κέκτηνται ἀκέραιον τὸ κῦρος αὐτῶν· διότι πηγάζουσιν ὡς ὀρθῶς γράφει ὁ Σεβασμιώτατος, ἐκ τοῦ Μυστηρίου τῆς Ἱερωσύνης, ὅπερ φέρουσιν οὗτοι ἀκέραιον»[17]. Σημειωτέον δὲ ὅτι τὸ παραπάνω πόνημα ὅ Ἅγιος πρ. Φλωρίνης τὸ συνέταξε στὶς 10 Δεκεμβρίου 1951 στὸν τόπο τῆς ἐξορίας του, τὴν Μονὴ Ὑψηλοῦ Μυτιλήνης, στὴν ὁποία τὸν ἔστειλε ἡ διωκτικὴ μανία τῆς ἐπίσημης Ἐκκλησίας ἐπὶ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν Σπυρίδωνος Βλάχου.

Τὴν ἴδια περίοδο καὶ ὁ Διαυλείας Πολύκαρπος συνέταξε ἀπάντηση μὲ τίτλο «Κρίσεις ἐπὶ τῆς πρώτης παρατηρήσεως τῆς γενομένης ὑπὸ τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Λαρίσης κ. Δωροθέου ἐπὶ τῆς γνωματεύσεως τῶν κ.κ. Γ. Ράμμου, Χ. Σγουρίτσα καὶ Κ. Τσάτσου ἐπὶ τοῦ Παλαιοημερολογιτικοῦ ζητήματος»[18]. Σὲ αὐτὴν προβαίνει σὲ διεξοδικότερη ἀναίρεση τῶν ἀπόψεων τοῦ Λαρίσης Δωροθέου, ἂν καὶ διασαφίζει πὼς «δὲν ἐπιδιώκομεν νὰ θέσωμεν ἐν ἀμφιβόλῳ τὸ ἐπιστημονικὸν κῦρος τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἁγίου Λαρίσης, ὅν, διά τε τὸν ἐξαίρετον αὑτοῦ ἐπιστημονικὸν καταρτισμὸν καὶ τὴν ψυχικὴν αὑτοῦ ἁπλότητα καὶ καλοκαγαθίαν, εἰλικρινέστατα ἐκτιμῶμεν»[19]. Ξεκινῶντας τὴν ἐργασία του ὁ Διαυλείας Πολύκαρπος τονίζει ὅτι ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μὲ τὶς Πανορθοδόξους Συνόδους τοῦ ΙΣΤ΄ αἰ. καταδίκασε ὄχι μόνο τὸ ἐκ τοῦ Γρηγοριανοῦ ἡμερολογίου συνταχθὲν Πασχάλιο, ἀλλὰ καὶ αὐτὸ καθ᾿ αὐτὸ τὸ Γρηγοριανὸ ἡμερολόγιο· πόσο μᾶλλον ὅταν αὐτὸ χρησιμοποιήθηκε καὶ ὡς μέσο προσηλυτισμοῦ ἀπὸ τὴν Παπικὴ Ἐκκλησία. Σχετικὰ μὲ τὸν ἰσχυρισμὸ ὅτι τὸ Γρηγοριανὸ ἡμερολόγιο εἶναι διαφορετικὸ ἀπὸ τὸ «διορθωμένο Ἰουλιανὸ» ἀφενὸς μὲν παρατηρεῖ πὼς τὰ δύο ἡμερολόγια ταυτίζονται, ἀφετέρου δὲ παραθέτει ἀποσπάσματα ἀπὸ ἐπίσημα ἔγγραφα ποὺ γράφουν ξεκάθαρα γιὰ συνταυτισμὸ πολιτικοῦ (δηλαδὴ τοῦ Γρηγοριανοῦ) καὶ ἐκκλησιαστικοῦ ἡμερολογίου. Καὶ ἔτσι καταλήγει στὸ συμπέρασμα πὼς «τὸ ὑφ᾿ ὑμῶν ὑποστηριζόμενον, ὅτι ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος δὲν εἰσήγαγεν ἐν τῇ Ἱερᾷ Λατρείᾳ αὐτῆς τὸ Γρηγοριανὸν ἡμερολόγιον, ἀλλὰ διόρθωσε τὸ ἐν χρήσει Ἰουλιανόν, ποιήσασα προσθήκην δεκατριῶν ἡμερῶν, τυγχάνει ὅμοιον μὲ τὴν αἰτιολογίαν ἐκείνων, οἵτινες διϊσχυρίζονται, ὅτι τὸ ὄνομα Γιάννης ἤ Γιαννάκις, εἶναι διάφορον τοῦ Ἰωάννου»[20]. Συνεχίζοντας παραθέτει σωρεία ἐκκλησιαστικῶν ἀποφάσεων ἀπὸ τὸ 1583 μέχρι καὶ τὸ 1923 μὲ τὶς ὁποῖες ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἀπέκρουσε τὴν ἡμερολογιακὴ μεταρρύθμιση γιὰ πολλοὺς λόγους. Ὁλοκληρώνοντας ἐπισημαίνει πὼς μπορεῖ μὲν ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος νὰ μὴ μετέβαλε τὴν ἑορτὴ τοῦ Πάσχα, ὅμως ἀθέτησε τὸν Πασχάλιο Κανόνα δημιουργῶντας «ἀνωμαλίας εἰς τὸ ἑορτολόγιον αὐτῆς καὶ ἰδίᾳ εἰς ἑορτὰς καὶ νηστείας ἐχούσας σχέσιν μὲ τὸ Πασχάλιον, ἐφ᾿ ὅσον ἔχει ἄλλην βάσιν τὸ ἑορτολόγιον καὶ ἄλλη τὸ Πασχάλιον»[21].

Καὶ οἱ δύο Παλαιοημερολογῖτες Ἱεράρχες κλείνουν τὰ κείμενά τους μὲ εὐχὲς καὶ προτροπὴ γιὰ μετάνοια. Λίγο καιρὸ μετὰ ὁ Ἅγιος πρ. Φλωρίνης Χρυσόστομος ἐπέστρεψε ἀπὸ τὴν ἐξορία καὶ κοιμήθηκε ἀγωνιζόμενος μόνος ἐπὶ τῶν «ἀδαμαντίνων ἐπάλξεων» τῆς Ὀρθοδοξίας, ὁ Διαυλείας Πολύκαρπος προσεχώρησε (γιὰ λόγους ποὺ δὲν εἶναι τοῦ παρόντος καὶ χωρὶς νὰ ἐγκαταλείψει τὶς πεποιθήσεις του) στὴν ἐπίσημη Ἐκκλησία – χωρὶς μάλιστα νὰ ἀναχειροτονηθεῖ -, ἐνῷ ὁ Λαρίσης Δωρόθεος ἔγινε ὁ ἑπόμενος Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν, διαδεχόμενος τὸν διώκτη Σπυρίδωνα Βλάχο καὶ ἐγκαινιάζοντας μία νέα περίοδο, πιὸ μετριοπαθῆ πρὸς τὸν Παλαιοημερολογιτισμό, ἡ ὁποία ὅμως ἔμελε νὰ εἶναι βραχύβια λόγῳ τοῦ αἰφνιδίου θανάτου του, μόλις ἕνα χρόνο μετὰ τὴν ἀνάληψη τῶν καθηκόντων του.

---

[1] Γιὰ τὸ πρόσωπό του βλ. Κωνσταντίνου Μουρτζανοῦ (νῦν Ἀρχιμανδρίτου Ἰγνατίου), Δωρόθεος Κοτταρᾶς. Ὁ ἀπό Λαρίσης, Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν: http://ikee.lib.auth.gr/record/134329/files/GRI-2014-12354.pdf .

[2] Γιὰ τὸ πρόσωπό του βλ. Ἠλία Ἀγγελόπουλου-Διονυσίου Μπατιστάτου, Μητροπολίτης πρ. Φλωρίνης Χρυσόστομος Καβουρίδης-Ἀγωνιστὴς τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ τοῦ Ἔθνους, Ἀθῆναι, 1981. Σταύρου Καραμήτσου, Ὁ Σύγχρονος Ὁμολογητὴς τῆς Ὀρθοδοξίας, Ἀθῆναι, 1990. Νικολάου Μάννη, Ὁ τελευταίος Ἕλληνας Μητροπολίτης τῆς Βόρειας Μακεδονίας: https://poimin.gr/o-telefteos-ellinas-mitropolitis-tis-vorias-makedonias

[3] Γιὰ τὸ πρόσωπό του βλ. Διονυσίου Ν. Μ. (Ἀνατολικιώτου), Ὁ Ἀρχιερέας τῆς ἀγάπης, Πειραιάς, 2002.

[4] Ἀρχεῖον Ἐκκλησιαστικοῦ καὶ Κανονικοῦ Δικαίου, Ἔτος Β΄ [1947].

[5] Ὁ μὲν Δωρόθεος ὑπῆρξε ἀπόφοιτος τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς Ἀθηνῶν, ὁ δὲ Χρυσόστομος ἀπόφοιτος τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς Χάλκης.

[6] Ἀθῆναι, Δεκέμβριος 1947.

[7] Αὐτόθι, σ. 15.

[8] Αὐτ., σ. 25-26.

[9] 19-6-1948.

[10] 27-6-1948.

[11] Πόσο ἐπίκαιρη παρατήρηση!

[12] Ἀρχεῖον Ἐκκλησιαστικοῦ καὶ Κανονικοῦ Δικαίου, Ἔτος ΣΤ΄ [1951].

[13] Ὁ Λαρίσης Δωρόθεος μὲ τὴν κατάθεση τῶν ἀπόψεών του αὐτῶν δικαίωσε τὴν Σύνοδο τῶν Παλαιοημερολογιτῶν ποὺ τὸν Αὔγουστο τοῦ 1948 ἐξέδωσε τὸ κείμενο «Μήνυσις κατὰ τοῦ Μητροπολίτου Χίου Παντελεήμονος Φωστίνη ἐπὶ ἀναχειροτονίᾳ Ἱερέων».

[14] Ὁ τίτλος τῆς ἐν Λαρίσῃ ἐκδόσεως εἶναι ἐλαφρῶς τροποποιημένος ὡς ἑξῆς: «Ἀπάντησις εἰς τὴν διατριβὴν τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Λαρίσσης κ.κ. Δωροθέου Κοτταρᾶ περὶ τοῦ Παλαιοημερολογιτικοῦ ζητήματος».

[15] Ἄλλωστε τὸ Γρηγοριανὸ ἡμερολόγιο αὐτὸ ἀκριβῶς ἰσχυρίστηκε ὁ εἰσηγητής του ὅτι εἶναι: τὸ Ἰουλιανὸ «διορθωμένο»!

[16] Γιὰ περισσότερες ἀποδείξεις ποὺ δικαιώνουν τὴν θέση τοῦ Ἁγίου πρ. Φλωρίνης Χρυσοστόμου βλ. Νικολάου Μάννη, Διορθωμένο Ἰουλιανὸ ἢ Λανθασμένο Γρηγοριανό;

http://krufo-sxoleio.blogspot.com/2012/12/blog-post_9496.html

[17] Ἔκδ. Ἀθηνῶν, σ. 13, ἔκδ. Λαρίσης, σ. 12.

[18] Βόλος, 1952.

[19] Αὐτόθι, σ. 4. Καὶ ὁ Διαυλείας Πολύκαρπος, ὅπως καὶ ὁ Ἅγιος πρ. Φλωρίνης Χρυσόστομος, παραδίδει μαθήματα ἤθους καὶ εὐγένειας, πολύτιμα γιὰ τοὺς διαδόχους τους, ἀλλὰ καὶ ἐλεγκτικὰ γιὰ τοὺς διῶκτες.

[20] Αὐτ., σ. 8.

[21] Αὐτ., σ. 18.

ΠΗΓΗ:ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ Γ.Ο.Χ. ΛΑΡΙΣΗΣ ΚΑΙ ΠΛΑΤΑΜΩΝΟΣ

+π. Τιμόθεος Βλάχος - Πεντηκοστή 17 5 2004 π η

Κήρυγμα του μακαριστού π. Τιμοθέου Βλάχου στην Κυριακή της Πεντηκοστής που εκφωνήθηκε στον Ι. Ν. Ευαγγελισμός της Θεοτόκου Χαλκίδος στις 17/5/2004 π.η. Η ηχογράφηση είναι ερασιτεχνική και προέρχεται από το προσωπικό μου αρχείο.

Η Ελλάδα είναι Χώρα! Όχι "χώρος"... (Του Θανάση Κ.)

Ακούστηκε πρόσφατα - από επίσημα χείλη μάλιστα - ότι η "λύση" στο δημογραφικό μας πρόβλημα είναι να "ενσωματώσουμε" τους μετανάστες!
Κι ότι αυτό ισχύει όχι μόνο για την Ελλάδα, αλλά και για την Ευρώπη ευρύτερα, για όλες τις χώρες της Δύσης, όπου μειώνεται ο οικονομικά ενεργός πληθυσμός, ιδιαίτερα αυτός που ασχολείται σε "κατώτερες" θέσεις (ανειδίκευτης) εργασίας.
Η άποψη αυτή ακούγεται απολύτως "εύλογη", αλλά είναι απολύτως ΛΑΘΟΣ!
Όχι για ένα λόγο - για πολλούς λόγους.

* Πρώτον, ειδικά για την Ελλάδα, η σημερινή κυβέρνηση έχει καταγγείλει - και πολύ σωστά - τους εργαλειοποιημένους - παράνομους μετανάστες που προσπαθεί να μας στείλει η Τουρκία.
Όσους απ' αυτούς κατάφεραν να περάσουν, θα τους... "ενσωματώσουμε" κι αυτούς;
Κι αν είναι έτσι, τότε γιατί... εμποδίζουμε να έλθουν κι άλλοι;
Αλήθεια, αν είναι τόσο "απλή λύση" να ενσωματώσουμε ξένους για να αναπληρώσουμε το εργατικό ελληνικό εργατικό δυναμικό που δεν θέλει να δουλέψει σε "κατώτερες" θέσεις, γιατί εμποδίζουμε τους "εργαλειοποιημένους".
Προφανώς κάνουμε πολύ καλά και τους εμποδίζουμε. Γιατί αλλιώς θα σαρωθούμε από κύματα παράνομων μεταναστών και θα πέσουμε θύματα "υβριδικού Πολέμου" από τους γείτονες.
Άρα, η "ενσωμάτωση" παράνομων μεταναστών δεν λύνει προβλήματα έλλειψης εργατικούς δυναμικού. Δημιουργεί πολύ μεγαλύτερα προβλήματα εθνικής ασφαλείας. Και εθνικής κυριαρχίας. Και εθνικής υπόστασης ακόμα.
Άλλωστε, οι περισσότεροι από τους εργαλειοποιημένους - σε αντίθεση με όλους τους προηγούμενους παράνομους μετανάστες - δεν έρχονται στην Ελλάδα να δουλέψουν...

* Δεύτερον, ακόμα κι όσοι δεν ήλθαν ως "εργαλειοποιημένοι" δεν είναι πάντα "ενσωματώσιμοι".
Ιδιαίτερα αν ανήκουν σε άλλους πολιτισμούς, ασύμβατους με τον δικό μας. Ένας Πολωνός τεχνίτης μπορεί να έλθει στην Ελλάδα, να δουλέψει - και είτε να κάνει οικογένεια εδώ, που θα ενσωματωθεί πλήρως, είτε αργότερα να φύγει.
Από τέτοιους ανθρώπους δεν έχουμε να φοβηθούμε απολύτως τίποτα. Πολιτιστικά δεν είναι διαφορετικοί από μας - άρα με τις σωστές πολιτικές μπορούν εύκολα να ενσωματωθούν...
Με ένα μουσουλμάνο δεν είναι το ίδιο. Αν επιμένει στα ήθη και τα έθιμα της χώρας καταγωγής του, ιδιαίτερα αυτά που είναι ασύμβατα με τις αρχές και τα ήθη της δικής μας κοινωνίας, αν απαιτεί από τη γυναίκα του και τις κόρες του να φοράνε χιτζάμπ, τότε δεν είναι "ενσωματώσιμος".
Δεν ανήκουν όλοι οι μουσουλμάνοι σε αυτή την κατηγορία. Αλλά ανάμεσα στις δικές τους τις κοινότητες υπάρχει μεγάλη "αντίσταση" να δεχθούν τα δυτικά πρότυπα. Κι αυτό εμποδίζει την ενσωμάτωσή τους.
Κάτι χειρότερο: κάποιοι απ' αυτούς, ενσωματώνονται οι ίδιοι όταν έλθουν, αλλά τα παιδιά τους, "νοσταλγούν" τον κόσμο του Ισλάμ - που δεν τον γνώρισαν πραγματικά - και στρέφονται στον φονταμενταλισμό.
Αυτό συνέβη ιδιαίτερα στη Γαλλία, στο Βέλγιο και στη Βρετανία.
Τα αποτελέσματα είναι παραδείγματα προς αποφυγήν για όλους μας.
Όχι παραδείγματα προς μίμησιν...

* Τρίτον, το πρόβλημα της ΜΗ ενσωμάτωσης γίνεται ακόμα πιο δύσκολο όταν πρόκειται για ανθρώπους που δεν ήλθαν ως νόμιμοι μετανάστες από μουσουλμανικές χώρες, αλλά μπήκαν στη χώρα παράνομοι, δήλωσαν ψευδή στοιχεία, ή κατέφτασαν "εργαλειοποιημένοι" από ξένες, εχθρικές χώρες.
Αυτοί, έτσι κι αλλιώς, ζουν στο περιθώριο και συνεργάζονται με παράνομα κυκλώματα (διακινητές ή ΜΚΟ που αποτελούν "βιτρίνες διακίνησης" κλπ).
Είναι δύσκολο να ενσωματώσεις ανθρώπους που βρίσκονται εκτός νομιμότητας και έχουν μάθει να ζουν έτσι...
Αυτοί που βίαζαν γυναίκες και μικρά παιδιά στη Μώρια,
αυτοί που εξέδιδαν τα κορίτσια και τα αγόρια τους στους καταυλισμούς,
αυτοί που δήλωναν πολλαπλά ονόματα στις αρχές και ψευδή καταγωγή από διαφορετικές χώρες,
αυτοί που συνεργάζονταν με κυκλώματα δουλεμπόρων ή με τις αρχές εχθρικής χώρας για να περάσουν παράνομα τα σύνορα, δεν είναι "ενσωματώσιμοι"!
Κανονικά θα έπρεπε να έχουν ήδη απελαθεί λόγω εγκληματικής συμπεριφοράς. Όχι να σκεπτόμαστε να τους "ενσωματώσουμε" για να... λύσουμε προβλήματα εργατικού δυναμικού!
Αυτοί που κάνουν στα κορίτσια τους...κλειτοριδοεκτομή δεν μπορούν να ενσωματωθούν στην Ελλάδα. Τελεία...

* Τέταρτον, αν οι Έλληνες δεν κάνουν παιδιά, αυτό δεν συμβαίνει γιατί έχουν κάποιο παθολογικό πρόβλημα. Πριν δύο ή τρείς γενιές έκαναν παιδιά...
Δεν... "μεταλλάχθηκαν" βιολογικά στις δεκαετίες που μεσολάβησαν.
Κάτι άλλο συνέβη. Κάποιες επιλογές της κοινωνίας αποθαρρύνουν τους ανθρώπους να δεσμεύονται, να κάνουν οικογένεια, να ψάχνουν για δουλειά.
Κάποιες επιλογές που κάναμε, ως κοινωνία, μετέτρεψε τους ανθρώπους σε εγωϊστικά άτομα, που φωνάζουν συνεχώς για "δικαιώματα", αλλά δεν αναλαμβάνουν υποχρεώσεις, που αναζητούν "μισθοδοσία" - όχι αληθινή εργασία, που αναζητούν "επιδόματα" και αρπαχτές"- όχι αληθινή απασχόληση.

Κάποιες επιλογές που κάναμε ως κοινωνία,
έκαναν τις σχέσεις των ανθρώπων πιο ρηχές,
απαξίωσαν τους κανόνες της κοινωνικής μας συνύπαρξης,
ευτέλισαν τα αξιακά μας πρότυπα,
μετέτρεψαν τους ανθρώπους σε "αρπακτικά",
πιο κυνικούς, πιο ανεύθυνους, πιο αντικοινωνικούς...
Αν αυτά δεν τα δούμε ως δικά μας προβλήματα, που πρέπει να τα λύσουμε, αν δεν τα αντιμετωπίσουμε ως δικές μας παθογένειες που πρέπει να θεραπεύσουμε, όσους και να φέρουμε απ' έξω, σε λίγο θα γίνουν ακριβώς ίδιοι.
Θα "ενσωματωθούν", όχι στην ελληνική κοινωνία, αλλά στις ασθένειες της!
Θα πάψουν κι αυτοί να κάνουν οικογένεια και παιδιά.
Ή θα αποξενωθούν απόλυτα από μια κοινωνία που τους φαίνεται "ζούγκλα"...
Αν δεν αλλάξουμε όλα αυτά που καθιστούν τους Έλληνες ΜΗ παραγωγικούς, όσοι μας έλθουν απ' έξω θα γίνουν κι αυτά μια από τα ίδια!
Θα τους "χαλάσουμε" κι αυτούς!
Και σε λίγο θα χρειαστεί να φέρουμε κι άλλους. Κι ύστερα κι άλλους...
Αν δεν δούμε το πρόβλημα κατάματα, θα έχουμε επιτείνει τις παθογένειες μιας βαριά άρρωστης κοινωνίας.
Δεν θα έχουμε "λύσει" το δημογραφικό πρόβλημα...

* Πέμπτον, όλα αυτά έρχονται σε πλήρη αντίθεση και με την προοπτική της Τέταρτης Βιομηχανικής Επανάστασης. Η οποία θα καταργήσει, υποτίθεται, πολλές από τις "κατώτερες" θέσεις εργασίας. Κι αντί εμείς να ασχολούμαστε με το πραγματικό πρόβλημα, δηλαδή πώς θα απασχολήσουμε όλους αυτούς που αναπόφευκτα θα μείνουν άνεργοι αύριο, διαφημίζουμε ότι θα φέρουμε... κι άλλους ανειδίκευτους!. Απ' έξω...
Είναι πολύ χαρακτηριστικό, ότι πολλοί απ' όσους "διαφημίζουν" την επερχόμενη Τέταρτη Βιομηχανική Επανάσταση, είναι πολλές φορές οι ίδιοι με όσους μας λένε ότι πρέπει να φέρουμε απ' έξω ανειδίκευτους!
Για να καταλάβουν τις θέσεις εργασίας που πρόκειται να... καταργηθούν!
Είτε δεν πιστεύουν όσα λένε, είτε δεν καταλαβαίνουν αυτά που λένε...

* Έκτον, είναι χαρακτηριστικό, ότι μια σειρά από σύγχρονους πολιτικούς - και μάλιστα από ολόκληρο το πολιτικό φάσμα - ευθέως ή εμμέσως αποκήρυξαν την πολιτική της "γενικής" και αδιαφοροποίητης "ενσωμάτωσης" μεταναστών που δεν μπορούν να ενσωματωθούν.
-- Πολιτικοί όπως η Άγκελα Μέρκελ στην Γερμανία, που διακήρυξε ότι η "πολυ- πολιτισμικότητα" αποδείχθηκε "ψευδαίσθηση".
-- Πολιτικοί όπως ο Κεντροδεξιός Νικολά Σαρκοζύ αλλά και ο "Κεντρώος" Εμμανουέλ Μακρόν, στη Γαλλία. Που εξήγησαν ότι οι "μεταναστευτικές ροές" αποτελούν πια ύψιστο κίνδυνο για τις ευρωπαϊκές κοινωνίες, όχι "ευκαιρία" για να λύσουν το πρόβλημα του εργατικού τους δυναμικού!
--Πολιτικοί όπως ο Αριστερός Τρέβορ Φίλιπς στη Βρετανία, υπεύθυνος για την μεταναστευτική Πολιτική στην Εργατική Κυβέρνηση του Τόνυ Μπλαίρ, ο οποίος όχι μόνο αποκήρυξε την "πολυ-πολιτισμικότητα", αλλά πρότεινε να αντικατασταθεί με τη "Βρετανικότητα".
Δηλαδή με την καλλιέργεια βρετανικής εθνικής συνείδησης...
-- Πολιτικοί όπως ο Μάνφρεντ Βέμπερ, ο Πρόεδρος της μεγαλύτερης ομάδας στο Ευρωκοινοβούλιο σήμερα, ο οποίος αποκήρυξε την πολιτική ανοικτών θυρών της Ευρώπης στα μεταναστευτικά ρεύματα...
-- Ή όπως ο Πέδρο Σάντσεθ, ο Σοσιαλιστής Πρωθυπουργός της Ισπανίας, που δεν δίστασε να αντιμετωπίσει την "εισβολή" παράνομων μεταναστών από το Μαρόκο με τρόπο πολύ πιο "σκληρό" απ' ό,τι οποιαδήποτε άλλη κυβέρνηση της ΕΕ...
-- Για να μη μιλήσουμε για τις Σοσιαλδημοκράτισσες Πρωθυπουργούς της Δανίας και της Σουηδίας σήμερα, που διακήρυξαν ότι απέτυχε η πολιτική "ενσωμάτωσης" μεταναστών.
Φανταστείτε, απέτυχε σε τέτοιες χώρες!
Τι πιθανότητες έχει να επιτύχει οπουδήποτε αλλού;

Όποιος πιστεύει ότι η "πολυ- πολιτισμικότητα" έχει "κυριαρχήσει" διεθνώς και είναι πια "αναπόφευκτη αναγκαιότητα", απλώς βρίσκεται στον κόσμο του.
Δεν έχει καταλάβει τι συμβαίνει γύρω του σήμερα.
Η πολυ-πολιτισμικότητα, όπως και η "διεθνής διακυβέρνηση" είναι "όνειρα" των περασμένων δεκαετιών, που έχουν μετατραπεί πλέον σε εφιάλτες!
Και ήδη ζούμε τη χρεοκοπία τους, βιώνουμε τα δραματικά τους αδιέξοδα - και πληθαίνουν συνεχώς οι φωνές για την εγκατάλειψή τους.
Όπως η πολιτική της ενεργειακής εξάρτησης της Ευρώπης από την Ρωσία. Μέχρι πριν λίγους μήνες θεωρούνται "αυτονόητη". Σήμερα όλοι ψάχνουν πώς θα απαλλαγούν...

Ζούμε στην εποχή που οι κοινωνίες αποβάλλουν σιγά-σιγά τις ψευδαισθήσεις τους, και ανακαλύπτουν ξανά τον εθνικό χαρακτήρα τους, τις εθνικές προτεραιότητές τους και την ανάγκη για εθνικές συγκλίσεις και εθνικές συμμαχίες, προκειμένου να μπορέσουν να επιβιώσουν.
Τις αφυπνίζει η επιθετικότητα των γειτόνων τους.
Τις αφυπνίζουν τα αδιέξοδα που τους προκάλεσε μια οικονομίστικη ψευδαίσθηση "συνεχούς ευημερίας", με ταυτόχρονη αποβιομηχάνιση της οικονομίας, γενίκευση των επιδομάτων και διόγκωση του χρέους...
Τις αφυπνίζουν τα αλλεπάλληλα κύματα της εισαγόμενης τρομοκρατίας.
Η λεγόμενη "παγκοσμιοποίηση" κατακερματίζεται σε ένα πολυ-πολικό κόσμο!
Και κάποιοι ακόμα δεν το έχουν καταλάβει...

Η Ευρώπη βγήκε από το Μεσαίωνα και μπήκε στο Προσκήνιο της Ιστορίας, όταν από φεουδαρχικός "πολτός" - όπως ήταν για χίλια χρόνια - μετατράπηκε σταδιακά σε σύνολο ξεχωριστών χωρών, με εθνικές ταυτότητες και εθνικούς πολιτισμούς. Και με αίτημα για εθνική κυριαρχία και δημοκρατική αυτοκυβέρνηση.
Η κατάργηση των χωρών και των εθνικών πολιτισμών, δεν είναι "όραμα" για το μέλλον της Δύσης, είναι επιστροφή στον εφιάλτη του Μεσαίωνα!

Η χώρα μας θα παραμείνει Χώρα! Δεν θα γίνει γεωγραφικός "χώρος".
Και οι Έλληνες υπήρξαν πάντα λαός. Δεν θα μετατραπούν σε "πληθυσμό".
Η Δημοκρατία προϋποθέτει πάντα τους Πολίτες.
Και οι Πολίτες προϋποθέτουν την Πόλη-Πατρίδα!
Η οποία πάντα ευημερεί και ακμάζει μέσα σε ασφαλή σύνορα!
Δεν υπάρχει Δημοκρατία χωρίς Πατρίδα!
Το Δημοκρατικό μας Σύνταγμα εναποθέτει την φρούρησή του στον Πατριωτισμό των Ελλήνων!
Κι όποιος μετατρέπει την Ελλάδα από Χώρα σε "χώρο", καταργεί και την Πατρίδα και τη Δημοκρατία.
Τόσο απλά...

ΥΓ. Η λύση στο δημογραφικό είναι να στηρίξουμε την πυρηνική οικογένεια, να ενθαρρύνουμε τους νέους Έλληνες να παντρεύονται και να κάνουν παιδιά. Και να τους βοηθάμε: Και με την δημιουργία θέσεων εργασίας και με την στήριξη της μητρότητας - πατρότητας.
Και να επενδύουμε ως κοινωνία σε αυτό.
Το κάναμε; Όχι!
Απλώς σκεφτήκαμε, εν ονόματι του δημογραφικού, όλα τα αλλά, εκτός από το πώς να λύσουμε αληθινά το δημογραφικό.

ΠΗΓΗ: https://www.facebook.com/291783877872698/photos/a.294414834276269/1607199579664448/