Τρίτη 23 Σεπτεμβρίου 2025
Παρασκευή 19 Σεπτεμβρίου 2025
Αδελφοί, καιρός να αναλάβουμε όλοι τις ευθύνες μας απέναντι στο Θεό και την ιστορία. Άγιος Ιωάννης Μαξίμοβιτς
«Ο Κύριος δεν μας υποσχέθηκε θώκους νικητών για την αρετή,
αλλά μας είπε: “ἐν τῷ κόσμῳ θλῖψιν
ἕξετε· ἀλλά θαρσεῖτε, ἐγώ
νενίκηκα τόν κόσμον” (Ἰωάννη
16,33).
Η δύναμη του Θεού ενεργεί όταν ζητάει κανείς την βοήθεια του
Θεού, αναγνωρίζοντας την αδυναμία του και την αμαρτωλότητα της φύσεώς του.
Αυτός είναι ο λόγος που η ταπείνωση και η καταφυγή στον Θεό
αποτελούν θεμελιώδεις αρετές για τον Χριστιανό.
Η αγιότητα δεν είναι απλά ορθότητα ή τιμιότητα, για την
οποία οι ηθικοί θα ανταμειφθούν στην Ουράνια Βασιλεία του Θεού. Είναι εκείνο το
ύψος, κατά το οποίο οι άνθρωποι είναι πλημμυρισμένοι με τη Χάρη του Θεού, η
οποία διοχετεύεται από αυτούς προς όλους όσους τους συναναστρέφονται.
Η αγιότητά τους προέρχεται από την άμεση και συνεχή σκέψη
της Δόξας του Θεού.
Είναι επίσης γεμάτοι από την αγάπη για τον πλησίον, η οποία
προέρχεται από την αγάπη που έχουν στο Θεό και γι’ αυτό ανταποκρίνονται σε κάθε
ανθρώπινη ανάγκη. Και σε κάθε ανθρώπινο αίτημα του πλησίον τους, ενεργούν σαν
μεσολαβητές και πρεσβευτές ενώπιον του Θεού.
«Στα έσχατα χρόνια το κακό και η αίρεση θα έχει τόσο
εξαπλωθεί που οι πιστοί δε θα βρίσκουν ιερέα και ποιμένα να τους προστατέψει
από την πλάνη και να τους συμβουλέψει στη σωτηρία.
Τότε, οι πιστοί δε θα μπορούν να δεχτούν ασφαλείς οδηγίες
από ανθρώπους, αλλά οδηγός τους θα είναι τα κείμενα των Αγίων Πατέρων.
Ιδίως σε αυτή την εποχή, ο κάθε πιστός θα είναι υπεύθυνος
για όλο το πλήρωμα της Εκκλησίας.
Αδελφοί, καιρός να αναλάβουμε όλοι τις ευθύνες μας απέναντι
στο Θεό και την ιστορία. Μην ανέχεστε άλλες λοξοδρομίες και πλάνες από τους
ιερείς και αρχιερείς σας! Μην κάνετε τα ”στραβά μάτια”, είστε συνυπεύθυνοι! Οι
Άγιοι σας προειδοποιούν…».
Τρίτη 16 Σεπτεμβρίου 2025
Παρασκευή 12 Σεπτεμβρίου 2025
Πέμπτη 11 Σεπτεμβρίου 2025
Τρίτη 9 Σεπτεμβρίου 2025
Όσιος Ποιμήν ο Μέγας: Ο ποιμένας των ψυχών - Saint Poimen the Great: The pastor of souls
Ταις των δακρύων σου ροαίς, της ερήμου το άγονον εγεώργησας· και τοις εκ βάθους στεναγμοίς, εις εκατόν τους πόνους εκαρποφόρησας· και γέγονας φωστήρ τη οικουμένη, λάμπων τοις θαύμασιν, Ποιμήν Πατήρ ημών όσιε, πρέσβευε Χριστώ τω Θεώ, σωθήναι τας ψυχάς ημών.
Ο Όσιος Ποιμήν ο Μέγας (αββάς Ποιμήν) γεννήθηκε στην
Αίγυπτο περί το έτος 340 μ.Χ. Μαζί με τα δύο του αδέρφια , Ανούβ και
Παΐσιο, πήγε σε ένα από τα μοναστήρια της Αιγύπτου, όπου και οι τρεις δέχθηκαν
τη μοναχική κουρά. Τ ' αδέλφια ήταν τόσο αυστηροί ασκητές που όταν η μητέρα
τους πήγε στο μοναστήρι για να δει τα παιδιά της, αυτοί δεν βγαίναν από τα
κελιά τους για να την δουν. Η μητέρα τους παρέμεινε εκεί για μεγάλο χρονικό
διάστημα και έκλαιγε. Τότε ο μοναχός Ποιμήν της είπε μέσα από την κλειστή πόρτα
του κελιού: «Αν αντέξεις τον προσωρινό μας χωρισμό τώρα, τότε στην επόμενη ζωή
θα μας δεις, αφού ευελπιστούμε στο Θεό, τον εραστή της ανθρωπότητας». Η μητέρα
τους τότε ταπεινώθηκε και επέστρεψε στο σπίτι της.
Η φήμη για τα κατορθώματα και τις αρετές του μοναχού Ποιμήν εξαπλωθεί σε όλες
τις εκτάσεις της χώρας. Κάποτε ο κυβερνήτης της περιοχής θέλησε να τον δει. Ο
μοναχός Ποιμήν όμως, αποφεύγε τη φήμη, αιτιολογόντας το ως εξής: «Αν αρχίσουν
οι αξιωματούχοι να έρχονται σε μένα με σεβασμό, τότε, επίσης, πολλοί από τους
ανθρώπους θα αρχίσουν να έρχονται σε μένα και θα διαταράσσουν ησυχία μου, και
εγώ θα στερηθώ τη χάρη της ταπεινοφροσύνης, την οποία βρήκα μόνο με τη βοήθεια
του Θεού». Και έτσι έστειλε την άρνηση του στον αγγελιοφόρο. Για πολλούς από
τους μοναχούς, ο μοναχός Ποιμήν ήταν ένας πνευματικός οδηγός και δάσκαλος -ένας
αββάς. Και σημείωναν τις απαντήσεις του για να βωηθείσουν στη διαπαιδαγώγηση
και των άλλων, εκτός από τον εαυτό τους. Μια φορά ένας μοναχός τον ρώτησε: «Θα
πρέπει άραγε κάποιος μοναχός να καλύπτει με το πέπλο της σιωπής την αμαρτία
μιας υπέρβασης ενός άλλου μοναχού, αν τύχει να τον δει να την πράττει;». Ο
γέροντας απάντησε: «Αν εμείς μεμφόμαστε τις αμαρτίες των αδελφών μας, τότε ο
Θεός θα μεμφθεί και τις δικές μας αμαρτίες, και αν εσύ δεις ένα αμαρτωλό
αδελφό, να μην πιστέψεις στα μάτια σου και να ξέρεις, ότι η δική σου η αμαρτία
είναι σαν δοκάρι, ενώ η αμαρτία του αδελφού σου είναι σαν σκλήθρα, και τότε θ'
αποφύγεις τη στεναχώρια και τον πειρασμό για να τον κρίνεις».
Ένας άλλος μοναχός στράφηκε προς τον άγιο, λέγοντας: «Αμάρτησα οικτρά και θέλω
να αφιερώσω τρία χρόνια στη μετάνοια. Είναι ένα τέτοιο χρονικό διάστημα
επαρκές;». Ο γέροντας απάντησε: «Αυτό είναι ένα μεγάλο χρονικό διάστημα». Ο
μοναχός συνέχισε να ρωτά πόσο χρονικό διάστημα μετάνοιας υπολόγιζε ο άγιος ότι
θα είναι αναγκαίο γι αυτόν - ένα χρόνο ή σαράντα μέρες; Ο γέροντας απάντησε:
«Νομίζω ότι αν ένας άνθρωπος μετανοήσει από τα βάθη της καρδιάς του και
ξεκινούσε από μια σταθερή πρόθεση να μην επιστρέψει πλέον προς την αμαρτία,
τότε ο Θεός θα δεχόνταν ακόμη και ένα τριήμερο μετάνοιας». Στην ερώτηση, για το
πώς να απαλλαγούμε από επίμονες κακές σκέψεις, ο άγιος απάντησε: «Αν ένας
άνθρωπος έχει από τη μία πλευρά τη φωτιά, και από την άλλη πλευρά ένα δοχείο με
νερό, στη συνέχεια, αν αρχίσει να καίγεται από τη φωτιά, παίρνει νερό από το
δοχείο και την σβήνει. Όπως και αυτή, οι κακές σκέψεις προτάθηκαν από τον εχθρό
της σωτηρίας μας, που σαν μια σπίθα μπορούν ν' ανάψουν αμαρτωλές επιθυμίες μέσα
στον άνθρωπο. Είναι αναγκαίο να σβήσουμε αυτές τις σπίθες με το νερό, που είναι
η προσευχή και η λαχτάρα της ψυχής για το Θεό».
Ο αββάς Ποιμήν ήταν αυστηρός στη νηστεία και δεν έτρωγε για το διάστημα μιας
εβδομάδας ή και περισσότερο. Αλλά στους άλλους, ο ίδιος συμβούλευε να τρώνε
κάθε μέρα, χωρίς όμως να παραφουσκόνουν το στομάχι τους. Για κάποιο
συγκεκριμένο μοναχό, ο οποίος επέτρεπε στον εαυτό του να τρώει μόνο κάθε επτά
μέρες, αλλά ήταν πάντα θυμωμένος με έναν αδελφό, ο άγιος είπε: «Έχεις μάθει
γρήγορα να τρως μόνο όταν περάσουν οι έξι ημέρες, αλλά δεν μπορείς να απόσχεις
από την οργή ούτε ακόμη για μία μέρα». Στην ερώτηση, ποιο είναι καλύτερο - να
μιλά κανείς ή να σιωπά, ο γέροντας είπε: «Αυτός που μιλά για λογαριασμό του
Θεού, κάνει καλά, και αυτός που σιωπά για λογαριασμό του Θεού - και αυτός
πράττει καλά». Και επιπλέον: «Είναι δυνατόν ένας άνθρωπος να φαίνεται ότι είναι
σιωπηλός, αλλά αν η καρδιά του δικάζει τους άλλους, τότε είναι σαν να μιλάει
διαρκώς. Όμως υπάρχουν και εκείνοι, που όλη την ημέρα μιλούν με τη γλώσσα τους,
αλλά μέσα τους τηρούν σιωπή, αφού δεν κρίνουν κανέναν».
Ο άγιος, δήλωσε: «Για έναν άνθρωπο, είναι αναγκαίο να τηρεί τρεις βασικούς
κανόνες: να φοβάται τον Θεό, να προσεύχεται συχνά και να κάνει καλές πράξεις
για τους ανθρώπους». «Η κακία η ίδια δεν εξαφανίζει ποτέ την κακία. Αν κάποιος
σου κάνει κακό, κάνε του καλό, και το δικό σου καλό θα κατακτήσει το δικό του
κακό». Μια φορά, όταν ο αββάς με τους υποτακτικούς του κατέληξε σε ένα
μοναστήρι της αιγυπτιακής ερήμου (αφού είχε τη συνήθεια να πηγαίνει από τόπο σε
τόπο, έτσι ώστε να αποφεύγει τη δόξα από τους ανθρώπους), έγινε γνωστό στον
ίδιο, ότι ο γέροντας που ζούσε εκεί είχε εκνευριστεί με την άφιξή του και
επίσης ότι έτρεφε ζηλοτυπία απεναντί του. Για να ξεπεράσει την κακία του ο
ασκητής, ο άγιος αναχώρισε μέσα στην έρημο μαζί με τους υποτακτικούς του για να
τον βρει, πέρνοντας του τρόφιμα ως δώρο. Ο γέροντας αρνήθηκε να βγει για να
τους συναντήσει. Κατόπιν αυτού, ο αββάς Ποιμήν είπε: «Εμείς δεν θα φύγουμε από
εδώ, μέχρι να μας αφήσετε τον δούμε και να δώσουμε τα σέβη μας στο άγιο
γέροντα», - και παρέμεινε να στέκεται στην πόρτα του κελιού κάτω από τον καυτό
ήλιο. Βλέποντας αυτή την επιμονή και την έλλειψη κακίας εκ μέρους του αββά
Ποιμήν, ο γέροντας τον υποδέχτηκε ευγενικά και είπε: «Είναι σωστά αυτά που έχω
ακούσει για σας, αλλά βλέπω μέσα σου τις καλές πράξεις εκατό φορές ακόμη
περισσότερο». Με αυτό το τρόπο ήξερε ο αββάς Ποιμήν να σβήνει την κακία και να
δίνει το καλό παράδειγμα στους άλλους. Είχε άλλωστε και τόση μεγάλη
ταπεινότητα, που συχνά με ένα αναστεναγμό έλεγε: «Θα ριχθώ κάτω σε αυτό το
μέρος, κάτω εκεί που πετάχτηκε ο Σατανάς!»
Μια φορά, ήρθε στον άγιο ένας μοναχός από μακριά για να πάρει την καθοδήγησή
του. Άρχισε να μιλάει για θέματα ύψιστα, δύσκολο να κατανοηθούν. Ο άγιος
στράφηκε μακριά από αυτόν και ήταν σιωπηλός. Ο μοναχός έμεινε άναυδος όταν του
εξήγησαν, ότι ο άγιος δεν ήθελε να μιλάει για τέτοια αιθέρια θέματα. Τότε ο
μοναχός άρχισε να τον ρωτά για τον αγώνα με τα πάθη της ψυχής. Ο άγιος στράφηκε
προς τον μοναχό με χαρούμενο πρόσωπο: «Τώρα μιλάς καλά, και πρέπει να μιλήσω
γιατί αυτά χρειάζονται απάντηση», - και για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα τον
καθοδηγούσε, ως προς το πώς πρέπει κανείς να αγωνιστεί με τα πάθη και να τα
κατακτήσει.
Ο αββάς Ποιμήν πέθανε στην ηλικία των 110 χρόνων, περί το έτος 450. Σύντομα
μετά το θάνατό του αναγνωρίστηκε ως άγιος και έλαβε τον τίτλο «ο Μέγας» - ως
ένδειξη της μεγάλης ταπεινότητας, σεμνότητας, ευθύτητας,αυταπάρνησης και της
υπηρεσίας του προς τον Θεό.
Η μνήμη του Οσίου Ποιμήν του Μεγάλου εορτάζεται στις 27 Αυγούστου.
By a flood of
tears you made the desert fertile, and your longing for God brought forth
fruits in abundance. By the radiance of miracles you illumined the whole
universe! Our Father Pimen, pray to Christ God to save our souls!
Apolytikion of Saint Poimen the Great
Saint Poimen
the Great (Abba Poimen) was born in about the year 340 in Egypt. With his two
brothers, Anubios and Paisios, he went into one of the Egyptian monasteries,
and all three accepted monastic tonsure. The brothers were such strict ascetics
that when their mother came to the monastery to see her children, they did not
come out to her from their cells. The mother stood there for a long time and
wept. Then the Monk Poimen said to her through the closed door of the cell:
"If thou bearest with the temporal parting from us now, then in the future
life wilt thou see us, since we do hope upon God the Lover-of-Mankind!"
The mother was humbled and returned home.
Fame about the deeds and virtues of the Monk Poimen spread throughout all the
land. One time the governor of the district wanted to see him. The Monk Poimen,
shunning fame, reasoned thus: "If dignitaries begin coming to me with
respect, then also many of the people will start coming to me and disturb my
quiet, and I shalt be deprived of the grace of humility, which I have found
only with the help of God." And so he relayed a refusal to the messenger.
For many of the monks, the Monk Poimen was a spiritual guide and instructor.
And they wrote down his answers to serve to the edification of others besides
themselves. A certain monk asked: "Ought one to veil over with silence the
sin of a transgressing brother, if perchance one see him?" The elder
answered: "If we reproach the sins of brothers, then God will reproach our
sins, and if thou seest a brother sinning, believe not thine eyes and know,
that thine own sin is like a wood-beam, but the sin of thy brother is like a
wood-splinter, and then thou wilt not come into distress and temptation."
Another monk turned to the saint, saying: "I have grievously sinned and I
want to spend three years at repentance. Is such a length of time
sufficient?" The elder answered: "That is a long time." The monk
continued to ask how long a period of repentance did the saint reckon necessary
for him -- a year or forty days? The elder answered: "I think that if a
man repenteth from the depths of his heart and posits a firm intent to return
no more to the sin, then God would accept also a three-day repentance." To
the question, as to how to be rid of persistent evil thoughts, the saint
answered: "If a man has on one side of him fire, and on the other side a
vessel with water, then if he starts burning from the fire, he takes water from
the vessel and extinguishes the fire. Like to this are the evil thoughts, suggested
by the enemy of our salvation, which like a spark can enkindle sinful desires
within man. It is necessary to put out these sparks with the water, which is
prayer and the yearning of the soul for God."
The Monk Poimen was strict at fasting and did not partake of food for the
space of a week or more. But others he advised to eat every day, only but
without eating one's fill. For a certain monk, permitting himself to partake of
food only on the seventh day but being angry with a brother, the saint said:
"Thou wouldst learn to fast over six days, yet cannot abstain from anger
for even a single day." To the question, which is better -- to speak or be
silent, the elder said: "Whoso doth speak on account of God, doeth well,
and whoso is silent on account of God -- that one doth act well." And
moreover: "It may be, that a man seems to be silent, but if his heart doth
judge others, then always is he speaking. But there are also those, who all the
day long speak with their tongue, but within themself they do keep silence,
since they judge no one."
One time, when the monk with his students arrived at an Egyptian
wilderness-monastery (since he had the habit to go about from place to place,
so as to shun glory from men), it became known to him, that the elder living
there was annoyed at his arrival and also was jealous of him. In order to
overcome the malice of the hermit, the saint set off to him with his brethren,
taking along with them food as a present. The elder refused to come out to
them. Thereupon the Monk Poimen said: "We shall not depart from here,
until we are granted to see and pay respect to the holy elder," -- and he
remained standing in the bright heat at the door of the cell. Seeing such
perseverance and lack of malice on the part of the Monk Poimen, the elder
received him graciously and said: "It is right what I have heard about
you, but I see in you the good deeds and an hundred times even more so."
Thus did the Monk Poimen know how to extinguish malice and provide good example
to others. He possessed such great humility, that often with a sigh he said:
"I shalt be cast down to that place, whither was cast down Satan!"
One time there came to the saint a monk from afar, to get his guidance. He
began to speak about sublime matters difficult to grasp. The saint turned away
from him and was silent. To the bewildered monk they explained, that the saint
did not like to speak about lofty matters. Then the monk began to ask him about
the struggle with passions of the soul. The saint turned to him with a joyful
face: "Here now thou well hath spoken, and I must speak for it needs
answer," -- and for a long while he provided instruction, as to how one
ought to struggle with the passions and conquer them. The saint said: "For
a man it is necessary to observe three primary rules: to fear God, to pray
often and to do good for people." "Malice in turn never wipes out malice.
If someone doeth thee bad, do them good, and thine good will conquer their
bad."
The Monk Poimen died at age 110, in about the year 450. Soon after his death
he was acknowledged as a saint pleasing to God and received the title "the
Great" -- as a sign of his great humility, modesty, uprightness, and
self-denying service to God.
The memory of Saint Poimen the Great is celabrated on August 27.
https://o-nekros.blogspot.com/2013/08/saint-poimen-great-pastor-of-souls.html
Τετάρτη 3 Σεπτεμβρίου 2025
Δευτέρα 1 Σεπτεμβρίου 2025
Ορθοδοξία της καρδιάς (π. Σεραφείμ Ρόυζ)
.jpg)
Αυτή την εντολή μας έδωσε ο Χριστός:
«Όποιος αγαπάει τον Θεό, πρέπει ν’ αγαπάει
και τον αδελφό του» Α’ Ιωαν. 4:21
Καθώς ο π. Σεραφείμ ωρίμαζε ως άνθρωπος της καρδιάς,
η δίψα του για ιεραποστολή αναπτύχθηκε ανάλογα. Όταν άρχισε την ιεραποστολική
εργασία του, είχε δώσει έμφαση στην υπεράσπιση της αληθινής Ορθοδοξίας, στην
υιοθέτηση μιάς στάσης απέναντι στον μοντερνισμό, στην ανακαίνιση, στον
οικουμενισμό. Αυτό μπορεί να ήταν καλό στο αρχικό στάδιο. Όπως είπε ο ίδιος, «Όσα
περισσότερα κάποιος ανακαλύπτει για τη χριστιανική διδασκαλία και την άσκησή της,
τόσο περισσότερο ανακαλύπτει πόσα ‘’λάθη’’ έχει κάνει μέχρι τώρα, και η φυσική
πλέον επιθυμία του είναι να θέλει να ‘’διορθωθεί’’». Αλλά όλα αυτά είναι μόνο
στο εξωτερικό επίπεδο, καθώς ο π. Σεραφείμ άρχισε να βλέπει πιο καθαρά καθώς τα
χρόνια περνούσαν. Δεν άλλαξε ποτέ τη βασική, αρχική φιλοσοφία του∙ δεν ήταν πιο
κοντά στο να γίνει οικουμενιστής ή νεωτεριστής στο τέλος της ζωής του, από ό,τι
ήταν όταν είχε αρχίσει να εκδίδει τον Ορθόδοξο Λόγο. Ήταν ότι μόλις τώρα,
ειδικά μετά από τη διαπίστωση των πικρών καρπών της «υπέρ-ορθότητας» στην
Εκκλησία, είδε ότι υπήρχε κάτι πιο ουσιαστικό το οποίο πρέπει να κηρυχθεί αυτά
τα έσχατα χρόνια, όταν «η αγάπη των πολλών παγώσει».
Προπάντων, ο π. Σεραφείμ έγινε κήρυκας της Ορθοδοξίας
της καρδιάς. Εκτός από την ανάσταση της Αγίας Ρωσίας (για την οποία περισσότερα
θα ειπωθούν αργότερα), αυτό ήταν το κύριο θέμα του κατά τη διάρκεια των τελευταίων
χρόνων της ζωής του.
«Αληθινός Χριστιανισμός», δήλωσε σε μια διάλεξη, «δεν
σημαίνει απλώς να έχεις τις σωστές απόψεις για τον Χριστιανισμό -αυτό δεν είναι
αρκετό να σώσει την ψυχή κάποιου. Ο άγιος Τύχων του Ζαντόνσκ λέει: «Εάν
έλεγε κάποιος ότι η αληθινή πίστη είναι η ακριβής τήρηση και η ομολογία των
ορθών δογμάτων, θα έλεγε την αλήθεια- για έναν πιστό είναι απολύτως αναγκαία η
ορθόδοξη τήρηση και ομολογία του δόγματος. Αλλά αυτή η γνώση και ομολογία από
μόνες τους δεν κάνουν έναν άνθρωπο πιστό και αληθινό χριστιανό. Η τήρηση και η
ομολογία του ορθοδόξου δόγματος μπορεί πάντα να βρεθεί στην αληθινή πίστη στον
Χριστό, αλλά η αληθινή πίστη στον Χριστό δεν μπορεί πάντα βρεθεί στην ομολογία της
Ορθοδοξίας… Η γνώση του ορθού δόγματος είναι στον νού, και είναι συχνά άκαρπη,
αλαζονική, και υπερήφανη… Η αληθινή πίστη στον Χριστό εδράζεται στην καρδιά,
και είναι καρποφόρα, ταπεινή, υπομονετική, αγαπητική, φιλεύσπλαχνη,
συμπονετική, πεινασμένη και διψασμένη για δικαιοσύνη∙ αποσύρεται από τις κοσμικές
σφοδρές επιθυμίες και προσκολλάται μόνο στον Θεό, προσπαθεί και επιδιώκει πάντα
αυτό που είναι θεϊκό και αιώνιο, αγωνίζεται ενάντια σε κάθε αμαρτία, το επιδιώκει
συνεχώς και ικετεύει τη βοήθεια του Θεού για αυτό». Και έπειτα αναφέρεται
στον ιερό Αυγουστίνο, ο οποίος διδάσκει: ‘’Η πίστη ενός χριστιανού είναι στην
αγάπη∙ πίστη χωρίς αγάπη είναι όμοια με αυτήν του διαβόλου’’. Ο απόστολος Ιάκωβος
στην επιστολή του μας λέει ότι ‘’και οι δαίμονες επίσης πιστεύουν και τρέμουν’’
(Ιακ. 2:19).
Ο άγιος Τύχων, επομένως, μας δίνειμιά αφετηρία στο
να κατανοήσουμε τι είναι Ορθοδοξία: είναι καταρχήν κάτι της καρδιάς, όχι μόνο
του νού, κάτι που ζει και θερμαίνει, όχι κάτι
θεωρητικό και ψυχρό, κάτι που μαθαίνεται και ασκείται στη ζωή, όχι μόνο
στο σχολείο».
«Η ζωή και τα έργα του π. Σεραφείμ Ρόυζ» τόμος Γ’
Δευτέρα 25 Αυγούστου 2025
Η Εσχατολογία του «Κινήματος κατά των Κωδικών - αριθμών» στο Φως της Ορθόδοξης Παράδοσης. (3ο μέρος)
ΚΕΦΑΛΑΙΟ II
Εσχατολογία του ΚΚΤΚ στο περιβάλλον της Ορθόδοξης Εκκλησίας
Ξεκινώντας το κεφάλαιο για την εσχατολογία του ΚΚΤΚ, θα ήθελα να διευκρινίσω το κύριο: την ολική συλλογή αποκαλυπτικών δογμάτων του ΚΚΤΚ είναι δυνατόν να την ονομάσουμε εσχατολογία μόνο υπό όρους.
Πρώτον, επειδή πολλά από τα ζητήματα που θέτει δεν έχουν σχέση με τη θεολογία. Πρόκειται για θέματα πολιτικών, οικονομικών και νομικών επιστημών.
Δεύτερον, ο κύριος στόχος στην αλαρμιστική[1] (alarmist) αντίληψη του ΚΚΤΚ είναι ο Αντίχριστος. Εδώ εμφανίζεται ως υποκείμενο της ιστορίας, μια φοβερή δύναμη που αντιτίθεται στον Θεό. Αντίθετα, στην Παράδοση της Εκκλησίας, αποτελεί το πιο αξιόπιστο σημάδι της Δευτέρας Παρουσίας του Χριστού:
«ἀρχομένων δὲ τούτων γίνεσθαι ἀνακύψατε καὶ ἐπάρατε τὰς κεφαλὰς ὑμῶν, διότι ἐγγίζει ἡ ἀπολύτρωσις ὑμῶν.» (Λουκ. 21:28).
Ο ιερομάρτυρας Ειρηναίος της Λυών διδάσκει ότι ο Ιωάννης ο Θεολόγος «εσιώπησε» το όνομα του Αντιχρίστου επειδή «δεν είναι άξιο να αναγγελθεί από το Άγιο Πνεύμα».
Εάν είχε αναγγελθεί, ίσως να παρέμενε για μεγάλο διάστημα. Το όνομά του δεν αναγγέλλεται, διότι το όνομα αυτού που δεν υπάρχει δεν αναγγέλλεται.
Η Ορθόδοξη εσχατολογία είναι ένας από τους βασικούς κλάδους της θεολογίας, που μελετά πολλούς τομείς της Παράδοσης: υπάρχουν κατευθύνσεις που εξετάζουν την εσχατολογία του Χριστιανισμού συνολικά, την εσχατολογία της Ευχαριστίας, την εσχατολογία της εκκλησιολογίας κ.ά. Για την Ορθόδοξη θεολογία, η Δευτέρα Παρουσία σηματοδοτεί την αρχή μιας νέας εποχής:
«ἀλλὰ καθὼς γέγραπται, ἃ ὀφθαλμὸς οὐκ εἶδε καὶ οὖς οὐκ ἤκουσε καὶ ἐπὶ καρδίαν ἀνθρώπου οὐκ ἀνέβη, ἃ ἡτοίμασεν ὁ Θεὸς τοῖς ἀγαπῶσιν αὐτόν.» (Α΄ Κορ. 2:9).
Για το ΚΚΤΚ, όμως, πρόκειται για το «τέλος του κόσμου». Η ομορφιά και το βάθος της Ορθόδοξης εσχατολογικής διδασκαλίας δεν συγκρίνονται με τα αλαρμιστικά δόγματα του ΚΚΤΚ, τα οποία έχουν δανειστεί από τους Αντβεντιστές. Ακριβώς για αυτούς τους λόγους λέω ότι ο όρος «εσχατολογία» χρησιμοποιείται υπό όρους για την αλαρμιστική αντίληψη του ΚΚΤΚ.
Σε πολλά από τα δόγματα του ΚΚΤΚ, οι Άγιοι Πατέρες δεν έχουν (και δεν μπορούν να έχουν) απαντήσεις, διότι τα «προβλήματα» που θέτει το ΚΚΤΚ δεν συνδέονται με τη θεολογία της Ορθόδοξης Εκκλησίας.
Για ορισμένα θέματα του ΚΚΤΚ υπάρχουν απαντήσεις από σύγχρονους θεολόγους, αν και πολλές από αυτές τις απαντήσεις στην πραγματικότητα δεν είναι θεολογικές. Ακόμη και τα «μη θεολογικού» χαρακτήρα δόγματα του ΚΚΤΚ θα πρέπει να επισημανθούν, διότι χωρίς αυτά δεν μπορεί να γίνει κατανοητή η ίδια η έννοιά του.
2.1 Εσχατολογική έννοια του ΚΚΤΚ
Η εσχατολογική έννοια του ΚΚΤΚ αποτυπώνεται καθαρά σε μία από τις πολλές δηλώσεις των ιδεολόγων του:
«Αυτό (η απόδοση ΑΦΜ) δεν είναι απλώς μια φορολογική πράξη. Είναι η κορυφή του παγόβουνου, που ονομάζεται Παγκόσμιο Δίκτυο, στο οποίο οι πραγματικοί ιδιοκτήτες του διεφθαρμένου αυτού κόσμου θέλουν να αιχμαλωτίσουν ολόκληρη την ανθρωπότητα… Αυτό το καταβροχθιστικό τέρας… ονομάζεται παγκόσμια κοινωνία πληροφοριών και κινητών δικτύων, της οποίας η ουσία συνίσταται στην οικοδόμηση μιας παγκόσμιας, αντικαθολικής αντιχριστιανικής, υπερατλαντικής τεχνοτροπικής τυραννίας…, την οποία η Αγία Γραφή ονομάζει «υιό της απωλείας»…
Τα μετρητά αποσύρονται από την κυκλοφορία και γίνονται εικονικά – ηλεκτρονικά… Ωστόσο, όλα ξεκινούν με την αποδοχή από τον άνθρωπο ενός νέου ονόματος… Και χωρίς νέο όνομα υπό μορφή αριθμού, δεν μπορείς ούτε να αγοράσεις, ούτε να πουλήσεις… Το θέμα δεν είναι η συνταξιοδοτική καταγραφή, αλλά η απόδοση ενός μοναδικού, αμετάβλητου, δια βίου και με μεταθανάτια ισχύ αριθμού «φυσικού προσώπου», που ζει στον πληροφοριακό χώρο… στην παγκόσμια ηλεκτρονική Βαβέλ»[2].
Στην εσχατολογική έννοια του ΚΚΤΚ, διακρίνω, κατά τη γνώμη μου, μερικά βασικά δόγματα:
1. Ήρθαν οι έσχατοι καιροί (διδασκαλία του ΚΚΤΚ για το «τέλος των χρόνων»).
2. Η παγκοσμιοποίηση είναι μια διαδικασία που ελέγχεται από την παγκόσμια κυβέρνηση και θα καταλήξει στην επικράτηση του Αντιχρίστου (διδασκαλία του ΚΚΤΚ για το «μυστήριο της ανομίας»).
3. Οι υπηρέτες του Αντιχρίστου, μέσω των ψηφιακών τεχνολογιών, προετοιμάζουν τον κόσμο για να τον προσκυνήσει (διδασκαλία του ΚΚΤΚ για την «σφραγίδα του Αντιχρίστου»).
Αυτά τα δόγματα οι ιδεολόγοι του ΚΚΤΚ εισάγουν ενεργά στο περιβάλλον της Ορθόδοξης Εκκλησίας.
Το περιεχόμενό τους θα εξεταστεί στις επόμενες παραγράφους.
[1] Η έκφραση "(alarmist) αντίληψη" αναφέρεται σε μια λανθασμένη αντίληψη που βασίζεται σε μια υπερβολική εστίαση στον κίνδυνο ή την απειλή, η οποία προκαλεί υπερβολικό φόβο ή ανησυχία. Ο όρος "alarmist" (συναγερμός,. πρόκληση πανικού) περιγράφει κάποιον που προκαλεί ανησυχία ή πανικό, συχνά με μια διαστρεβλωμένη ή υπερβολική ερμηνεία των γεγονότων.
Κυριακή 24 Αυγούστου 2025
Η Εσχατολογία του «Κινήματος κατά των Κωδικών - αριθμών» στο Φως της Ορθόδοξης Παράδοσης. (2ο μέρος)
1.2. Η ανάπτυξη της διδασκαλίας του KKTK στο περιβάλλον της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας.
«Όσον αφορά τον Αριθμό Φορολογικού Μητρώου (ΑΦΜ), δεν είναι ο ΑΦΜ που έχει σχέση με το 666, αλλά το 666 με τον ΑΦΜ. Όταν λίγο παραπάνω περιγραφόταν η κατανόηση του χαράγματος του Αντιχρίστου, όπως χρησιμοποιείται στην “εμπειρογνωμοσύνη”, η περιγραφή αυτή ολοκληρωνόταν με τη φράση: “Το ότι το χάραγμα του Αντιχρίστου συνδέεται με το 666, υποδεικνύει τη σχέση του με τους Ιουδαίους και με το φορολογικό σύστημα”.»[1]
Για να προσελκύσει όσο το δυνατόν μεγαλύτερο μέρος των πιστών της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας και να γίνει πιο πειστικό, το КΚΤΚ ανέπτυσσε διάφορα «επιστημονικά» επιχειρήματα.
Η κορύφωση της ανάπτυξης του КΚΤΚ στο περιβάλλον της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας υπήρξε η ομιλία του επισκόπου Διομήδη[2].
Τον Ιανουάριο[3] 2007 ο επίσκοπος Διομήδης δημοσίευσε στο διαδίκτυο μια ανοικτή επιστολή, στην οποία ανέφερε μια σειρά από «παρεκκλίσεις από την καθαρότητα της ορθόδοξης διδασκαλίας». Κατά την άποψή του:
· «Συνεχώς δυναμώνεται η αιρετική διδασκαλία του οικουμενισμού…»
· «Αναπτύσσεται το πνευματικό συμβιβαστικό πνεύμα (νεοσεργιανισμός), που υποτάσσει την εκκλησιαστική εξουσία στη κοσμική»
· «Δικαιολογείται και ευλογείται η προσωπική ταυτοποίηση των πολιτών», κ.ά.
Στη συνέχεια δημοσίευσε σειρά άλλων «επιστολών» όπως στις 17 Απριλίου 2007 η «Διευκρίνιση προς κληρικούς, μοναχούς και λαϊκούς…».
Στις 6 Ιουλίου ο επίσκοπος Διομήδης απέστειλε το «Ανοικτό γράμμα στον Πατριάρχη Αλέξιο Β’», το οποίο ουσιαστικά δεν διέφερε από την πρώτη του επιστολή (βλ. παραπάνω). Το πιο ενδεικτικό ήταν το τηλεγράφημα που έστειλε προς τη ιερά Σύνοδο:
«Μακάριος ο άνθρωπος που δεν συμμετέχει στο συμβούλιο των ασεβών, ούτε στέκεται στο δρόμο των αμαρτωλών, ούτε κάθεται στο θρόνο των καταστροφέων. Λυπάμαι που η Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία έγινε υπηρέτρια του Αντιχρίστου…».
Στις 27 Ιουνίου 2008, με Απόφαση της Αρχιερατικής Συνόδου της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας: «Για την τέλεση κανονικών παραβάσεων, εκφρασμένων σε δυσφήμιση και ψέματα κατά της Ιεραρχίας, και για την υποκίνηση σχισματικών διαθέσεων και ενεργειών, ο επίσκοπος Διομήδης εκπίπτει από τον ιερό του βαθμό», και στις 28 Ιουνίου 2008 απομακρύνεται από τη διοίκηση της Επισκοπής.[4]
Μετά την έκπτωση και την απομάκρυνση από το αξίωμα, «καταράστηκε» τον Πατριάρχη Αλέξιο Β’, «τον επικεφαλή του Τμήματος Εξωτερικών Εκκλησιαστικών Σχέσεων του Πατριαρχείου Μόσχας, Μητροπολίτη Σμολένσκ και Καλίνινγκραντ Κύριλλο, τον προκάτοχό του στη θέση του προέδρου του Τμήματος, Μητροπολίτη Φιλάρετο, και όλους τους προηγούμενους, που συμμετείχαν στην επανάσταση του Φεβρουαρίου 1917 και όλους όσους είναι μαζί τους».
Οι πιο ενεργοί «ιεραπόστολοί» του στο περιβάλλον της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας ήταν ο ιεροδιάκονος (σύμφωνα με νεότερα στοιχεία ιερομόναχος) Άβελ (Σεμιόνωφ)[5] και ο ιερομόναχος Ραφαήλ (Μπερέστοφ).
[1] «Ένα από τα συμπεράσματα της “εμπειρογνωμοσύνης” του “ειδικού” Αβέλ (Σεμενόφ), ιεροδιακόνου, Δρόζντοφ Α. Σημείο αμφισβητούμενο. Παγκοσμιοποίηση, ψηφιακή κωδικοποίηση της προσωπικότητας και το χάραγμα του Αντιχρίστου. 2003, σελ. 545.»
[2] Για τον Διομήδη μπορείτε να διαβάσετε εδώ: https://entoytwnika1.blogspot.com/2025/06/blog-post_12.html
[5] Για τον Άβελ επίσης μπορείτε να διαβάσετε εδώ: https://entoytwnika1.blogspot.com/2025/06/blog-post_12.html
Σάββατο 23 Αυγούστου 2025
Η Εσχατολογία του «Κινήματος κατά των Κωδικών - αριθμών» στο Φως της Ορθόδοξης Παράδοσης. (1ο μέρος)
Στην εργασία, για την ονομασία αυτού του «Κινήματος» θα χρησιμοποιείται ο όρος ΚΚΤΚ. Στην Ορθόδοξη Εκκλησία το «ΚΤΤΚ» είναι ξένο· αντιβαίνει στην Παράδοσή της.
Η διδασκαλία του είναι πολιτική ιδεολογία διατυπωμένη σε ορθόδοξη ορολογία, η οποία δημιουργεί αρνητική εικόνα για την Εκκλησία, διότι διαστρέφει την εικόνα του Χριστού και του χριστιανισμού και εμποδίζει τη ιεραποστολική Της δραστηριότητα.
Τη συνάντηση με τον Χριστό – δηλαδή την απόκτηση πίστεως από τον άνθρωπο – οι ιδεολόγοι του συνήθως τη συνδέουν με μια πολιτική επιλογή.
Πρωταρχική πηγή γνώσεων για το «τέλος του κόσμου» για τον ορθόδοξο χριστιανό είναι η Αγία Γραφή.
Στην Παλαιά Διαθήκη υπάρχουν μαρτυρίες για τον «έσχατο καιρό» στα βιβλία των προφητών.
Η Καινή Διαθήκη είναι εξ ολοκλήρου εσχατολογική, αλλά οι πιο ακριβείς υποδείξεις για την έλευση της Ημέρας του Κυρίου περιέχονται στο Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο (Μτ. 24), στο Κατά Μάρκον (Μκ. 13), και στις δύο επιστολές του αποστόλου Ιωάννη, του αποστόλου Παύλου (Α΄ και Β΄ Θεσσαλονικείς), καθώς και στην Αποκάλυψη του Ιωάννου του Θεολόγου.
Στη βύθιση στην Παράδοση και στη χριστιανική κατανόηση αυτού του θέματος συμβάλλει η παράδοση που διαμόρφωσαν οι πατέρες και διδάσκαλοι της Εκκλησίας:
ο Ειρηναίος Λουγδούνου,
ο Ιππόλυτος Ρώμης,
ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος,
ο Θεοφύλακτος Βουλγαρίας,
ο Ιωάννης ο Δαμασκηνός και άλλοι.
Εξαιρετική ποιμαντική προσέγγιση στην παρουσίαση αυτού του προβλήματος φαίνεται στον αρχιμανδρίτη Ιωάννη (Κρεστιάνκιν)[1]. Στο «Μήνυμά του προς τα τέκνα της Εκκλησίας» συγκρίνει τους οπαδούς του κινήματος με εκείνους «που πάλι, όπως στα χρόνια του Σωτήρα, τον πλησιάζουν με το δόλιο ερώτημα: Τι σου φαίνεται; Επιτρέπεται να δίνουμε φόρο στον Καίσαρα ή όχι; (Μτ. 22,17· Μκ. 12,14· Λκ. 20,22)».
Η εργασία αποτελείται από δύο κεφάλαια. Στο πρώτο εξετάζεται η ιστορία του ΚΚΤΚ και ορισμένες πτυχές της ανάπτυξής του στο ορθόδοξο περιβάλλον, ενώ στο δεύτερο αναδεικνύεται η «εσχατολογία» του και την αναλύω από τη σκοπιά της Παράδοσης της Εκκλησίας.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Ι
Γενική παρουσίαση του ΔПК
Αντικείμενο της έρευνάς αποτελεί ένα φαινόμενο που εμφανίστηκε στα τέλη του 20ού αιώνα στο ορθόδοξο περιβάλλον και απέκτησε σταθερά το όνομα «Κίνημα κατά των κωδίκων» (KKTK).
Υπάρχουν πολλοί όροι για να περιγράψουν όσους συμμετέχουν στο ΚΚΤΚ: «αντικωδικοφόροι», «αντι-νεοταξίτες», «γραμμοφοβικοί», «τεχνοφοβικοί» (χρησιμοποιείται στα έργα του πρωθιερέα Γεωργίου Ιόφε), «ζηλωτές» κ.α. Όλοι αυτοί οι όροι αναφέρονται στο ίδιο φαινόμενο, το οποίο καλείται ΚΚΤΚ.
Η βάση του είναι η «διδασκαλία για τους κωδικούς». Αυτή συνίσταται στο ότι οι προσωπικοί κωδικοί θεωρούνται σφραγίδα (ή «προτύπωση» σφραγίδας) του Αντιχρίστου.
Επιπλέον, στη διδασκαλία του ΚΚΤΚ υπάρχουν πολλά είδη πλάνης: αριθμοσοφία, ειδωλολατρική μαγεία, δυαλισμός.
1.1 Σύντομη ιστορία της εμφάνισης του ΚΚΤΚ στη Ορθόδοξη Εκκλησία
Το ΚΚΤΚ στο περιβάλλον της Ορθόδοξης Εκκλησίας αυτοπροβάλλεται ως κάτι παραδοσιακό και συντηρητικό, αλλά στην πραγματικότητα η πηγή γνώσης για τα «έσχατα» για το ΚΚΤΚ στην Ορθόδοξη Εκκλησία είναι η κυρία Μαρί Στιούαρτ Ρέλφι — Αμερικανίδα Ανβεντίστρια[2].
Στο δεύτερο μισό του 20ού αιώνα στις ΗΠΑ χρησιμοποιήθηκε ευρέως ο λεγόμενος γραμμωτός κώδικας για την επισήμανση προϊόντων. Αυτός διευκόλυνε την αναζήτηση και επεξεργασία πληροφοριών για το προϊόν. Οι Νεοπεντηκοστιανοί αμέσως χαρακτήρισαν τον γραμμωτό κώδικα ως σφραγίδα του Αντιχρίστου και ίδρυσαν το Κίνημα κατά των κωδίκων (ΚΚΤΚ).
Ο πιο γνωστός «προφήτης» του αμερικανικού ΚΚΤΚ ήταν η Μαρί Στιούαρτ Ρέλφι. Έκανε διαλέξεις σε κοινότητες χαρισματικών και έγραψε δύο βιβλία: «Όταν τα χρήματά σας χάνουν το νόημά τους» και «Το νέο χρηματοοικονομικό σύστημα». Σε αυτά ανέπτυξε την ιδέα ότι το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα μέσω του Διαδικτύου προετοιμάζει τον κόσμο για την έλευση του Αντιχρίστου, ότι ο γραμμωτός κώδικας περιέχει τον αριθμό 666, και ότι όποιος αγοράζει προϊόντα με γραμμωτό κώδικα λαμβάνει τη σφραγίδα του Αντιχρίστου. Υποστηρίζε ότι:
Πρώτον, επειδή στον γραμμωτό κώδικα υπάρχουν τρία εξάρια (6) στις μακριές διαχωριστικές γραμμές.
Δεύτερον, επειδή ο γραμμωτός κώδικας σχετίζεται με το εμπόριο.
Τρίτον, επειδή η τάση της σύγχρονης οικονομίας προς ανέπαφες συναλλαγές απειλεί τους Χριστιανούς με τον αποκλεισμό τους από τα μέσα επιβίωσης, κάτι που συμφωνεί με τον στίχο της Αποκάλυψης: «να μη μπορεί κανείς να αγοράζει ή να πουλάει» (Αποκ. 13:17).
Αναπτύχθηκε ένα πλήρες σύστημα γνώσης που «αποκαλύπτει» τα σχέδια του Αντιχρίστου, και η ίδια μετατράπηκε σε «προφήτισσα που στάλθηκε να σώσει τον κόσμο από την εισβολή των σατανικών υπολογιστικών τεχνολογιών». Ταυτόχρονα, η αξιοπιστία των «γνώσεvν» της Μέρι Ρέλφ, όπως ήταν σύνηθες στο περιβάλλον των Αντβεντιστών, επιβεβαιωνόταν μέσω προσωπικής επικοινωνίας με το «Άγιο Πνεύμα».
Ο διάκονος Παύλος Σερζάντοφ διευκρινίζει ότι τα έργα της Μαρί Ρέλφι αρχικά έφτασαν στους «ζηλωτές». Εκεί, «οι άμεσες επικοινωνίες με το “Άγιο Πνεύμα» αντικαταστάθηκαν από ''προφητικά όνειρα'', οράματα και προφητείες από''πνευματικούς γέροντες'', δηλαδή, σε μορφή πιο αποδεκτή στην Ορθόδοξη Παράδοση.
Μετά από αυτό (στα τέλη του 20ού αιώνα), η διδασκαλία διείσδυσε και στο περιβάλλον της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, όπου και απέκτησε περαιτέρω ανάπτυξη.
Σημειώνεται επίσης ότι σε μία από τις αναφορές του γέροντα Ραφαήλ (Μπερέστοφ) από το Άγιον Όρος, αναφέρεται:
«Ένας σύγχρονος γέροντας, μεγάλος γέροντας, μου είπε για εκείνους που δέχτηκαν ή θα δεχτούν αυτά τα έγγραφα με τον μυστικό γραμμωτό κώδικα και τον αριθμό ταυτότητας, ότι όχι μόνο θα χαθούν για τη Βασιλεία των Ουρανών, αλλά ακόμη και εδώ στη γη ο Κύριος θα τους καταστρέψει με πόλεμο».
συνεχίζεται
[1] Εξαιρετικά κείμενα του Γέροντα μπορείτε να διαβάσετε εδώ: https://entoytwnika1.blogspot.com/2023/08/e_21.html τα οποία αποτελούνται από έξι μέρη.
[2] Για την Μαρί ρέλφι μπορείτε να διαβάσετε εδώ: https://entoytwnika1.blogspot.com/2025/06/mary-relfe-6.html. Τα άρθρα αποτελούνται από έξι μέρη.
Τρίτη 19 Αυγούστου 2025
Η εορτή της Μεταμορφώσεως Του Σωτήρος (2025 )
Εορτάσαμε και φέτος 6/8/2025π.η., με την χάρη Του Θεού, την Μεταμόρφωση Του Σωτήρος στο ομόνυμο ησυχαστήριό μας στην Μουρτερή Ευβοίας.
Χρόνια πολλά και ευλογημένα σε όλους τους πιστούς αδελφούς μας!
