Ἐπὶ τῇ ἑορτῇ τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Χρυσάνθου καὶ Δαρείας (19 Γ΄), προβαίνουμε στὴν δημοσίευση πνευματικῶν νουθεσιῶν ἀπὸ ἐπιστολὴ τοῦ μακαρίου Γέροντος Χρυσάνθου Βρέτταρου (+1981), ὅπως καὶ ἑνὸς θαυμαστοῦ περιστατικοῦ ἀπὸ τὰ πολλὰ ποὺ ἔχουν διασωθεῖ καὶ καταγραφθεῖ.
Ὁ Γέροντας Χρύσανθος ἀνεδείχθη μεγάλος Πνευματικὸς Πατέρας, Ἀσκητὴς καὶ συνεπὴς Μοναχός, ὁ ὁποῖος βοήθησε πάρα πολλοὺς ἀνθρώπους στὴν ὁδὸ τοῦ Κυρίου. Ἦταν ἐφάμιλλος μὲ τοὺς παλαιοὺς νηπτικοὺς Πατέρες, ἀσκήθηκε στὸ Ἅγιον Ὄρος καὶ μετέφερε ἐν συνεχείᾳ τὴν φιλοκαλικὴ παράδοση στὴν Ἀθήνα, ὅπου ὑπηρέτησε ἐπὶ δεκαετίες ὡς Κληρικὸς τῆς Ἐκκλησίας μας, Κτήτορας Μονῶν, καλλιεργητὴς ψυχῶν, στολισμένος ἔκδηλα μὲ θεῖα χαρίσματα ἕως τῆς ὁσιακῆς κοιμήσεώς του πρὶν ἀπὸ 40 ἀκριβῶς ἔτη. Ἐλπίζουμε ὅτι θὰ ἔχουμε τὴν εὐλογία νὰ ἐπανέλθουμε στὴν ἱερὰ μορφή του, γιὰ τὴν στήριξη καὶ ὠφέλειά μας.
Πνευματικὴ Νουθεσία
«Ἦλθον ἀπὸ τὸ Ἅγιον Ὄρος ἐδῶ ὅπου μοῦ ἔστειλαν ἐπιστολὰς τὰς ὁποίας εἶχον στείλει πολλοί. Ἐκ τῶν πολλῶν εἶναι καὶ ἡ δική σου εἰς τὴν ὁποίαν ὡς πνευματικός σου πατὴρ εἶμαι ὑποχρεωμένος νὰ σοῦ ἀπαντήσω.
Τὸ ἐξομολογητάριον ἔκανες πολὺ καλὰ ποὺ τὸ ἐδιάβασες. Οἱ Κανόνες εἶναι γραμμένοι εἰς αὐτὸ ἀπὸ τὸν ἅγιον Ἰωάννην τὸν νηστευτήν· δὲν δύναται νὰ τοὺς ἐφαρμόσῃ ὁ ἀναγινώσκων αὐτοὺς ἄνευ ἐντολῆς Πνευματικοῦ, διότι θὰ πέσῃ εἰς ὑπερηφάνειαν καὶ κατόπιν εἰς δεινὰς ἀσθενείας μέχρι φυματιώσεως. Διὰ τοῦτο ὀφείλεις νὰ κάνῃς ὑπακοὴν καὶ νὰ ἀκολουθήσῃς τὸν μέσον δρόμον ὅπου ἀπὸ τοὺς ἁγίους Πατέρας ὀνομάζεται βασιλικός. Τὸν βασιλικὸν δρόμον τὸν ἤνοιξε καὶ τὸν ὑπέδειξεν ὁ Θεὸς ὅπου ἔγινεν ἄνθρωπος χωρὶς ἁμαρτίαν νὰ τὸν ἀκολουθῶμεν συμφώνως τῶν πνευματικῶν δυνάμεων.
Ἐσύ, Χριστιανὸς εὐσεβής, εἶσαι ὑποχρεωμένος νὰ ταπεινώνεσαι καὶ ὅ,τι κακὸν γίνεται εἰς ὅλον τὸν κόσμον νὰ πιστεύῃς ὅτι αἱ ἁμαρτίαι σου τὸ ἔκαμαν τὸ κακόν. Ταπεινούμενος θὰ ἔχῃς μέσ’ τὴν καρδιά σου χαρὰν ὑπερβολικὴν ὅπου δὲν δύναται ἄνθρωπος νὰ τὴν ἀφαιρέσῃ, διότι βάσις αὐτῆς εἶναι τὸ ἅγιον Βάπτισμα. Κατόπιν εἶναι ἡ ἀγάπη, ὅπου εἶναι ὑποχρεωμένος ἐκεῖνος ὅπου θέλει νὰ σωθῇ νὰ θυσιάζῃ τὸν ἑαυτόν του ὅσο μπορεῖ, μίαν τρίχαν εἰς τὸν βωμὸν τῆς ἀγάπης καὶ ἡ ἀγάπη ὡς θεολογικὴ ἀρετὴ τὸν ἀναβιβάζει εἰς τὴν ἐλπίδα καὶ ἐκείνη εἰς τὴν πίστιν, ἡ ὁποία εἶναι ἐλπιζομένων ὑπόστασις. Ἀλλὰ τί θὰ πῇ ἐλπιζομένων ὑπόστασις; Δηλ. ἐκεῖνος ὅπου δίδει μιὰν σταλαγματιὰν νερὸν εἰς τὸν ἀδελφόν του διὰ τὴν ἀγάπην ἐδῶ, θὰ τὴν εὕρῃ μυριοπλάσια καὶ ἡ ψυχή του ἀγαλλομένη μὲ ἀνέκφραστον χαρὰν θὰ ἀναχωρήσῃ καὶ θὰ εὕρῃ νερὸν ἀθάνατον, ἐκ τοῦ ὁποίου θὰ πίνῃ ἀχόρταστα δοξάζουσα καὶ εὐχαριστοῦσα τὸν Τρισυπόστατον Θεὸν ὅπου εἰς μίαν τρίχαν εἶσαι πιστὸς καὶ ἡ ψυχή σου εὗρε εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ μυριοπλασίους.
Καλῶς κάνεις σύμφωνα μὲ τὰ γραφόμενά σου ποὺ τρῶς μιὰ φορὰν τὴν ἡμέρα Δευτέραν, Τετράδα καὶ Παρασκευήν, ἀλλὰ διὰ νὰ μὴ ὑπερηφανευθῇς πρέπει τὸ πρωὶ νὰ πίνῃς ρόφημα νηστήσιμον, τὸ μεσημέρι φαγητὸ νηστήσιμον ὡσαύτως καὶ τὸ βράδυ. Τὸ δὲ ἄρτυμα [ἐννοεῖ προφανῶς τὴν ἐλεημοσύνη] κατὰ τοὺς Κανόνας τῆς Ἐκκλησίας πρέπει νὰ δίδεται εἰς χεῖρας ἀδελφῶν Χριστιανῶν. Ὄχι ὅμως εἰς ἀνθρώπους ὅπου μισοῦν τὴν ἐργασίαν, ὄχι εἰς ἀνθρώπους ὅπου κάθονται εἰς τὰ καφενεῖα, ἀλλὰ εἰς ἀνθρώπους ἀπόρους καὶ φτωχὰ παιδία, τὰ ὁποῖα μὴ ἔχοντα τὰ πρὸς τὸ ζῆν, ἀναγκάζονται νὰ δίδουν τὸν ἑαυτόν τους εἰς διαφθορεῖα καὶ λοιπὰ γενόμενα εἰς τὸν ὑπόκοσμον.
Καλῶς πράττεις ὅπου ἀπέχετε ὡς ἀνδρόγυνον. Ἀπέχοντες ἐὰν δὲν σᾶς ἔχουν βάλει κανόνα, νὰ κοινωνᾶτε τῶν ἀχράντων Μυστηρίων κάθε ὀκτώ [προφανῶς, ἡμέρες]. Νὰ διαβάζῃς δὲ βιβλία θρησκευτικὰ καὶ πρὸ πάντων τὴν «Ἁμαρτωλῶν Σωτηρίαν». Τὸ ὁποῖον βιβλίον εἶναι γραμμένον ἀπὸ τὸν Ἀγάπιον τὸν Κρητικὸν καὶ ἀφιερωμένον εἰς τὴν Κυρίαν ἡμῶν Θεοτόκον καὶ διὰ τὴν ἀφιέρωσιν αὐτὴν ὀνομάζεται ἁμαρτωλῶν Σωτηρία, δηλαδὴ Παναγία. Αὐτὸς εἶναι ὁδηγὸς κάθε ψυχῆς ποὺ θέλει νὰ σωθῇ. Εἶναι ὁ καθρέπτης ὅπου παρουσιάζει καὶ τὴν παραμικρὰν τρίχαν τῆς ἁμαρτίας. Γι’ αὐτὸ καὶ οἱ Πατέρες μας, Σπετσιῶτες, Ὑδραῖοι, Αἰγηνῖτες, εἶχον αὐτὸ τὸ βιβλίον εἰς τὸ μαξιλάριόν των, τὸ ὁποῖον τὸ ἐδιάβαζον καὶ ἐκεῖνα τὰ ὁποῖα ἐδιάβαζον τὰ ἐφύλαττον.
Πρόσεχε! Ὅ,τι βιβλίον διαβάζετε ὅλοι σας νὰ πλένετε καλὰ τὰ χέρια σας καὶ νὰ ἀνοίγετε λέγοντες αὐτὴν τὴν εὐχήν, καθὼς λέγει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος:
“Χριστέ μου ὅπου ἐνεφανίζεσο εἰς τοὺς πρὸ νόμου Πατέρας ἡμῶν Ἀβραὰμ καὶ λοιποὺς καὶ εἶσαι ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ καὶ Πατρὸς καὶ ὡμίλεις... εἰς αὐτοὺς τοὺς προπάτορας ἡμῶν καὶ αὐτοὶ Σὲ ἤκουον καὶ ἐπείθοντο εἰς τὰ λεγόμενά σου καὶ ἐσὺ ὁ προφορικὸς Λόγος ἔγινες γραπτὸς διὰ τοῦ Μωϋσέως καὶ ἐνεγράφης εἰς τὴν Παλαιὰν Διαθήκην. Αὐτὸς ἐσαρκώθης καὶ ἔγινες ἄνθρωπος δανεισθεὶς τὴν σάρκα ἐκ τῶν Παναχράντων αἱμάτων τῆς Παναγίας Σου Μητρὸς διὰ νὰ γίνῃς πλησιέστερος καὶ πλέον ἀγαπητὸς εἰς τοὺς εὐσεβεῖς καὶ ὀρθοδόξους Χριστιανοὺς διὰ τῆς ἀναγνώσεως [τοῦ ἁγίου Εὐαγγελίου] καὶ συνεχοῦς Μεταλήψεως τῶν φρικτῶν σου καὶ ἁγίων Μυστηρίων, τὰ ὁποῖα μεταδίδεις διὰ τῆς Ἱερωσύνης εἰς τοὺς ἀγαπῶντας σε εὐσεβεῖς Χριστιανούς. Φώτισόν μας νὰ σὲ ἀγαπήσωμεν καθὼς καὶ ὁ χορὸς ὅλων τῶν πρὸ ἡμῶν Πατέρων ὅπου σὲ ἠγάπησαν...”.
Ὅταν αὐτὰ διαβάζῃς μὲ τὴν οἰκογένειάν σου καὶ τὰ ἐργάζεσαι, θὰ σοῦ ἀνοίξῃ ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ τὸν νοῦν σου καὶ ὁ νοῦς θὰ κηρύσσῃ διὰ τοῦ λόγου τοῦ προφορικοῦ τὰ μεγαλεῖα τῆς ἀμωμήτου ἡμῶν Πίστεως, ἐκ τῆς ὁποίας πηγάζουν ὅλαι αἱ ἀρεταί, αἱ ὁποῖαι εἶναι σκάλα καὶ ἀναβιβάζουν τὴν διψῶσαν ψυχὴν εἰς τὴν Βασιλείαν τοῦ Θεοῦ.
Σὲ παρακαλῶ πολὺ παρακάλα τὴν Παναγίαν νὰ σώσῃ καὶ μένα τοῦ ἁμαρτωλοῦ τὴν ψυχήν μου καὶ ἀπολαύσω μικρόν τι τῆς Βασιλείας τοῦ Υἱοῦ Της!».
Διδαχαὶ Χρυσάνθου Ἱερομονάχου Ἁγιαναννίτου,
Ἱ. Μονῆς Παναγίας Ὁδηγητρίας, Μῶλος Λοκρίδος, ἄ.χ., σελ. 5-6.
Θαυμαστὸ περιστατικό: «Θαῦμα προσευχῆς τοῦ προορατικοῦ Γέροντα»
«Εἶμαι ἡ ἀδελφὴ τῆς Αἰκατερίνης Ντ. καὶ ἔζησα ἕνα ζωντανὸ θαῦμα, ὅταν ἐγκυμονοῦσε ἡ ἀδελφή μου.
Ἦρθε ἡ ὥρα νὰ ἐλευθερωθεῖ ἡ ἀδελφή μου. Πῆγε ἡ μαμμὴ στὸ σπίτι, ἀλλὰ δὲ μποροῦσε νὰ τὴν ξεγεννήσει. Ἀφοῦ πέρασαν τρεῖς μέρες, εἶπε ἡ μαμμὴ στὴ μητέρα μας νὰ πάει τὴν ἀδελφή μου στὸ μαιευτήριο, γιὰ νὰ μὴ πεθάνει μαζὶ μὲ τὸ παιδί της.
Πραγματικὰ τὴν πῆγαν στὸ μαιευτήριο Ἀλεξάνδρας ποὺ τότε ἦταν ἐκεῖ ὁ καλύτερος καθηγητής. Τὴν βάλανε στὸ χειρουργεῖο κι ὅμως γιὰ τρεῖς ἡμέρες δὲν μποροῦσε νὰ ἐλευθερωθεῖ.
Τότε ἡ ἀδελφή μου παρακάλεσε μιὰ νοσοκόμα νὰ δώσει ἕνα σημείωμα στὴ μητέρα μας. Τὸ σημείωμα αὐτὸ ἔγραφε:
– Μαμά, σὲ παρακαλῶ πάρα πολύ, πήγαινε νὰ βρεῖς τὸν Γέροντα Χρύσανθο νὰ κάνει μιὰ Λειτουργία γιὰ νὰ ἐλευθερωθῶ, γιατὶ θὰ πεθάνω.
Ἡ μαμά μου ταράχθηκε πάρα πολὺ καὶ ἀμέσως εἰδοποίησε τὸν Γέροντα Χρύσανθο, ὁ ὁποῖος ἦρθε στὸ ἐκκλησάκι Ἅγιος Αὐγουστῖνος στὸ Μπραχάμι, στὴ γειτονιά μας, ὅπου λειτουργοῦσε.
Ὁ Γέροντας εἶπε τότε στὴ μάνα μου:
– Ἀπόψε θὰ κάνουμε Ἀγρυπνία γιὰ τὸ παιδί σου.
Ἦταν ἡ ἑορτὴ τοῦ Ἁγίου Ἀθανασίου τοῦ Ἀθωνίτου [μὲ τὸ Πάτριο], τὸν ὁποῖον ἀγαποῦσε πολὺ ὁ Γέροντας.
Πραγματικὰ μαζευτήκαμε 20 ἄτομα καὶ κάναμε Ἀγρυπνία. Τὴ νύκτα 2 ἡ ὥρα περίπου, βγαίνει ὁ Γέροντας στὴν Ὡραία Πύλη καὶ λέει:
– Σᾶς παρακαλῶ πάρα πολύ, γονατίστε ὅλοι κάτω καὶ κάντε προσευχὴ νὰ ἐλευθερωθεῖ ἡ Αἰκατερίνα.
Πραγματικὰ ὅλοι γονατίσαμε κάτω καὶ ἀρχίσαμε μὲ κομποσχοίνι καὶ δάκρυα νὰ κάνουμε προσευχή!
Μετὰ ἀπὸ μιὰ ὥρα βγαίνει ὁ Γέροντας στὴν Ὡραία Πύλη καὶ φωνάζει:
– Ἑλένη, νὰ σοῦ ζήσουνε. Ἔκανε ἡ Αἰκατερίνα ἀγόρι καὶ κορίτσι!
Ἐμείναμε ἄναυδοι ὅλοι ἐκείνη τὴ στιγμή!
Τέλειωσε ἡ Ἀγρυπνία καὶ ἤρθαμε στὰ σπίτια μας. Τότε ὑπῆρχε μόνο ἕνα τηλέφωνο σὲ περίπτερο κοντὰ στὴν Ἁγία Βαρβάρα, ἕνα χιλιόμετρο μακριά μας. Αὐτὸ τὸ τηλέφωνο εἴχαμε δώσει στὸ μαιευτήριο γιὰ νὰ μᾶς εἰδοποιοῦνε.
Τὸ πρωὶ 7 ἡ ὥρα ἦρθε ὁ περιπτερὰς ἀπέναντι ἀπὸ τὸ ρεῦμα ποὺ μᾶς χώριζε καὶ φώναξε:
– Κυρὰ Ἑλένη, ἡ κόρη σου γέννησε! Ἔκανε δίδυμα! Ἕνα ἀγόρι καὶ ἕνα κορίτσι! Νὰ σᾶς ζήσουν!
Ἦταν ἕνα ζωντανὸ θαῦμα ποὺ ζήσαμε ὅλοι μας!
Ἡ ἀδελφή μου ζήτησε ἐπίμονα ἀπὸ τὸν Γέροντα νὰ βαπτίσει τὰ νεογέννητα δίδυμα καὶ ὁ Γέροντας, ἄν καὶ δὲ συνήθιζε νὰ κάνει βαπτίσια καὶ γάμους, τελικὰ δέχτηκε καὶ τὰ βάπτισε στὸ ἐκκλησάκι τοῦ Ἁγίου Αὐγουστίνου. Τὸ ἀγόρι τὸ ἔβγαλαν Ἰωάννη καὶ τὸ κορίτσι Ἑλένη καὶ ζοῦν μέχρι σήμερα.
Ἡ ἀδελφή μου ἔλεγε στὰ παιδιά της αὐτά:
– Νὰ ξέρετε ὅτι σᾶς βάπτισε ἕνας ἅγιος ἄνθρωπος...
Γέροντας Χρύσανθος 1895-1981 – «Διηγοῦνται γιὰ τὸν Γέροντα»,
Ἱ. Μονὴ Παναγίας Ὁδηγητρίας, Μῶλος Λοκρίδος, ἄ.χ., σελ. 62-64.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου