"ο Θεός θα στείλει τον εκατοστό άνθρωπο..." περί φιλοξενίας

 

Τον καιρό που ο π. Μωυσής ήταν ηγούμενος, κάποιος πλούσιος έμπορος βρέθηκε στο αρχονταρίκι του μοναστηριού μαζί με τον καλοαναθρεμένο γιό του. Αναπάντεχα όμως τους έπιασε καταιγίδα κι έτσι αναγκάστηκαν να μείνουν εκεί αρκετές μέρες. Ο έμπορος αυτός δεν εμπιστευόταν τους μοναχούς και γι’ αυτό δεν τους συμπεριφερόταν φιλικά. Έμεινε στο μοναστήρι μόνο επειδή αναγκάστηκε από τα πράγματα.

Βλέποντας πως ο μοναχός που φρόντιζε τους επισκέπτες τους περιποιόταν τόσες μέρες και τους έφερνε φαγητό, του είπε μια φορά ενώ έτρωγαν:

-Σίγουρα μας περιποιείσαι καλά. Να δούμε όμως πόσο θα μας χρεώσεις στο τέλος.

-Δε θα σας χρεώσω τίποτα.

-Τι; Τίποτα;

-Το μόνο που κάνουμε, είναι ότι έχουμε κρεμασμένο ένα κουτί στο διάδρομο και εκεί μπορείτε να βάλετε ότι θέλετε.

-Μα και βέβαια θα βάλω. Ο άλλος όμως, που θα ΄ρθει μετά από μένα, μπορεί να μη βάλλει τίποτα και σαν αυτόν να ΄ναι πολλοί. Έτσι το μοναστήρι θα τους τρέφει όλους δωρεάν.

-Ο ηγούμενος μας λέει πως, ακόμα κι αν οι ενενήντα εννιά δεν αφήνουν τίποτα, ο Θεός θα στείλει τον εκατοστό άνθρωπο, που θα πληρώσει για όλους.

Ο έμπορος κοίταξε το γιό του και είπε:

-Λοιπόν, γιέ μου, νομίζω ότι ο εκατοστός άνθρωπος είμαστε εσύ κι εγώ.

Κι από τότε, αφού διαπίστωσε την πίστη του ηγουμένου, έγινε από τους τακτικούς ευεργέτες του μοναστηριού.

Από «Το Γεροντικό Του Βορρά» τόμος α’ Πέτρου Μπότση