Ἀγαπᾶτε, γιὰ ν’ ἀγαπιέστε κι ἐσεῖς ἀπὸ τοὺς ἄλλους.

 Ἐπιδιώκετε τὴν ἀγάπη. Ζητᾶτε καθημερινὰ ἀπὸ τὸ Θεὸ τὴν ἀγάπη.

Μαζὶ μὲ τὴν ἀγάπη ἔρχεται καὶ ὅλο τὸ πλῆθος τῶν ἀγαθῶν καὶ τῶν ἀρετῶν.

Ἀγαπᾶτε, γιὰ ν’ ἀγαπιέστε κι ἐσεῖς ἀπὸ τοὺς ἄλλους. Δῶστε στὸ Θεὸ ὅλη σας τὴν καρδιά, ὥστε νὰ μένετε στὴν ἀγάπη. «Ὅποιος ζεῖ μέσα στὴν ἀγάπη, ζεῖ μέσα στὸ Θεό, κι ὁ Θεὸς μέσα σ’ αὐτόν» (Α’ Ἰω. 4, 16).

Πρέπει νὰ ἐξετάζουμε καθημερινά, μήπως ἡ ἀγάπη μας δὲν ἀπορρέει ἀπὸ τὸ σύνδεσμο τῆς κοινῆς μας ἀγάπης πρὸς τὸ Χριστό, μήπως δὲν πηγάζει ἀπὸ τὸ πλήρωμα τῆς ἀγάπης μας πρὸς τὸν Κύριο.

Αὐτὸς ποὺ ἀγρυπνεῖ νὰ διατηρήσει ἁγνὴ τὴν ἀγάπη, θὰ φυλαχθεῖ ἀπὸ τὶς παγίδες τοῦ πονηροῦ, ποὺ προσπαθεῖ σιγά- σιγὰ νὰ μετατρέψει τὴν χριστιανικὴ ἀγάπη σὲ ἀγάπη κοινὴ καὶ συναισθηματική.

ΑΓΙΟΥ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ.

ΠΗΓΗ: Ιερά Μονή Αγίου Νεκταρίου Αιγίνης / Monastery of Saint Nektarios Aigina

1925 Γ' ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΚΑΙ ΖΩΟΠΟΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ

 1925 - 2020 ΕΝΝΕΝΗΝΤΑ ΠΕΝΤΕ ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ Γ'  ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ.ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ ΜΕΤΑ ΤΟ ΣΧΙΣΜΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΤΙΚΑΝΟΝΙΚΗ ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΤΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΑΝΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΟΙ ΕΜΜΕΝΟΝΤΕΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΧΛΕΥΑΣΤΙΚΩΣ ΟΝΟΜΑΖΟΜΕΝΟΙ " ΠΑΛΑΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΗΤΕΣ" ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΘΗΚΑΝ (ΠΛΕΟΝ ΤΩΝ 2.000) ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΤΗΣ 13/26-9-1925 ΕΙΣ ΤΟ ΜΟΝΥΔΡΙΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ ΠΑΡΑ ΤΟΝ ΥΜΜΗΤΟ ΣΤΗΝ ΑΤΤΙΚΗ ΔΙΑ ΤΗΝ ΑΓΡΥΠΝΙΑ ΕΠΙ ΤΗΣ ΕΟΡΤΗΣ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΚΑΙ ΖΩΟΠΟΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ.

ΠΕΡΙΓΡΑΦΟΝΤΑΙ ΣΥΝΟΠΤΙΚΑ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΘΑΥΜΑΣΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ.

ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΠΟΥ ΚΡΑΤΗΣΑΝ ΣΕ ΚΑΙΡΟΥΣ ΧΑΛΑΙΠΟΥΣ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΗΜΩΝ ΠΙΣΤΗ ΚΑΙ ΜΑΣ ΠΑΡΕΔΩΣΑΝ ΩΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΙ ΣΚΥΤΑΛΟΔΡΟΜΟΙ ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ.

Το θαυματουργό αυτό γεγονός το περιέγραψαν εκατοντάδες αυτόπτες μάρτυρες καθώς και ο Αττικός Τύπος της εποχής εκείνης. Ας θυμίσουμε τα γεγονότα όπως έγιναν πριν 95 χρόνια στην Αθήνα. H εφημερίδα ΣΚΡΙΠ στο φύλλο της 28/9/1925 έγραψε τα ακόλουθα: …την 14ην Σεπτεμβρίου 1925 (Ορθόδοξον Εορτολόγιον), εμφανίστηκε εις τον ουρανόν της Αττικής ο Τίμιος Σταυρός! Η ώρα ητο 11 και ημίσεια προ του Μεσονυκτίου ότε ακριβώς ανωθεν του ναού Ιωάννου του Θεολόγου ευρισκομένου παρά τους πρόποδας του Υμηττού και με κατεύθυνσιν εξ Ανατολών προς Δυσμάς, ενεφανίσθη φωτεινός λευκός Σταυρός του οποίου η λάμψις περιορισμένη μόνον επί του ναού και του εκκλησιαζομένου πλήθους εξηφάνιζεν εντελώς την λάμψιν των αστέρων.

Το τι επηκολούθησεν την εμφάνισιν του ουρανίου τούτου σημείου αδύνατον να το περιλάβει ανθρωπίνη αφήγησις. Όμως ο Τίμιος Σταυρός δεν ητο ορατός μόνο στην περιοχή του Υμηττού. Υπήρξαν πολλοί αυτόπται μάρτυρες που είδαν το θαύμα σε πολλά μέρη των Αθηνών. Από τη πλατεία Ομονοίας ο οδηγός του Τραμ Αθανάσιος Πριμάλης αφηγήθηκε με συγκίνηση τα ακόλουθα: Το βράδυ εκείνο έκανα το τελευταίο δρομολόγιο. Είχα φθάσει στην Ομόνοια και έκανα το κύκλο της. Τότε άκουσα φωνές και είδα ανθρώπους να κοιτούν στον ουρανό. Κοιτάξτε έλεγαν:

Ο Τίμιος Σταυρός! Αμέσως πάτησα φρένο και σταμάτησε το όχημα. Άνοιξα τη πόρτα του οχήματος και βγήκα έξω να ιδώ και εγώ. Είδα με τα μάτια μου ένα τεράστιο φωτεινό Σταυρό στον ουρανό προς το μέρος του Υμηττού. Έκανα το Σταυρό μου. Ένοιωσα πολύ μεγάλη χαρά που αξιώθηκα να δω αυτό το θαύμα.

Μια άλλη μαρτυρία του φανέντος φωτεινού Σταυρού ήρθε από τη μακαριστή σήμερα Γερόντισσα Ευθυμία Καθηγουμένη του Ιερού Ναού της Θεοτόκου στη Πάρνηθα Αττικής. Ήταν μικρό κορίτσι το 1925. Τα παιδικά της μάτια είδαν το μεγάλο θαύμα που καταύγαζε τον ουρανό της Αθήνας προς τον Υμηττό. Η ίδια μιλούσε πάντα με δέος για το μεγάλο θαύμα που αξιώθηκε να το δει με τα μάτια της.

Θυμάμαι τη βραδιά έλεγε η μακαριστή Γερόντισσα. Σα να ναι τώρα! Είχαμε πάει και μείς στον Άη Γιάννη το Θεολόγο στον Υμηττό. Είχε έλθει πολύς κόσμος από Ελευσίνα και Μάνδρα. Στις 11.30 περίπου το βράδυ η αγρυπνία είχε αρχίσει. Ο ψάλτης διάβαζε δυνατά τους Ψαλμούς. Τότε έξω από την εκκλησία ακούστηκαν πολλές φωνές που έλεγαν «Ο Σταυρός, ο Σταυρός». Όσοι ήταν μέσα στην εκκλησία δεν άκουσαν καλά τις λέξεις. Αντί γι τη λέξη Σταυρός κατάλαβαν «στρατός».

Σας θυμίζω ότι ήταν η περίοδο κατά την οποία η τότε κυβέρνηση προσπαθούσε να επιβάλλει στην Εκκλησία δια της βίας το νέο Γρηγοριανό ημερολόγιο. Όσοι κληρικοί και Μοναχοί δεν ακολουθούσαν το νέο ημερολόγιο φυλακίζονταν. Όσοι λοιπόν βρέθηκαν μέσα στην εκκλησία «έντυσαν» το παπά με μαντίλα και φούστα για να μην τον αναγνωρίσουν οι στρατιώτες και τον συλλάβουν. Θυμάμαι οι φωνές απέξω από την εκκλησία όλο και πλήθαιναν. Μερικοί που βγήκαν έξω να δουν τι συμβαίνει μόλις είδαν το Φωτεινό Σταυρό στον ουρανό γονάτισαν με δέος και συγκίνηση και σταυροκοπήθηκαν. Το ίδιο έκαναν και πολλοί χωροφύλακες που είχαν πλησιάσει στην εκκλησία.

Πηγη: Από μήνυμα που μας εστάλη. 

Άγιον Όρος. Ενδέκατη ταινία: "Η Ιερά Μονή Χιλανδαρίου". Παραγωγή: "Μιρ Π...

'ΠΕΡΙ ΘΕΙΑΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ (Α') & (Β)' ΠΑΤΗΡ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΣ 1987

Δύο υπέροχες ομιλίες του μακαριστού π. Αθανασίου Μυτιληναίου περί της Θείας Κοινωνίας. 

Διότι αυτά που συζητούνται σήμερα είναι μιά παλιά υπόθεση που πάντα επανέρχεται.

Ερώτηση του βουλευτού Βασ. Αγοράστη στη Βουλή εν έτει 1988 και απάντηση του Ιατρικού Συλλόγου Αθήνας.

Πρίν χρόνια όταν όλοι φοβόντουσαν το Aids πάλι ένας βουλευτής έκανε επερώτηση στήν Βουλή γιά τις εκκλησίες. Παραθέτω την ερώτηση αλλά και την απάντηση του Ιατρικού Συλλόγου Αθηνών
Ερώτηση του βουλευτού Βασ. Αγοράστη στη Βουλή εν έτει 1988:
Σύμφωνα με τους Ιερούς Κανόνες της Ορθόδοξης Ελληνικής Εκκλησίας προβλέπεται η Θεία Μετάληψη των πιστών μέσα στους Ιερούς Ναούς. Έτσι σε κάποιο σημείο της Λειτουργίας μέσα στις Εκκλησίες, όταν ο Μητροπολίτης ή Αρχιερέας μεταλαμβάνει όλους τους ιερείς και διακόνους, οι οποίοι πίνουν 3 φορές από το ίδιο δισκοπότηρο και εν συνεχεία πάντα από το ίδιο δισκοπότηρο μεταλαμβάνει τους πιστούς 6 μηνών έως 80-90 ετών.
Οπότε παρατηρείται το θλιβερό και απαράδεκτο φαινόμενο…το κουταλάκι να μπαίνει στο στόμα γέροντα 70 – 80 ετών με σάπια δόντια, και στη συνέχεια στο τρυφερό στοματάκι βρέφους 6 μηνών ή νηπίου. Γεγονός που προκαλεί αποστροφή, προβληματισμό και ανησυχία, για μεθόδους αναχρονιστικές και επικίνδυνες στη σύγχρονη κοινωνία και δημόσια υγεία.
Ύστερα από την παραπάνω απαράδεκτη κατάσταση, συνεχίζει ο πρώην βουλευτής, ερωτώ τον μεν Υπουργό Θρησκευμάτων αν έχει πρόθεση να διερευνήσει τις σκέψεις και απόψεις του Αρχιεπισκόπου Σεραφείμ και της Ιεράς Συνόδου, αν σκέπτονται να διατηρήσουν αυτόν τον επικίνδυνο τρόπο της Θείας Μετάληψης, ο οποίος ίσως να σώζει την ψυχή του ανθρώπου, αλλά ίσως να βλάπτει το σώμα το δικό του και των συνανθρώπων του.
Τον δε Υπουργό υγείας να μας πληροφορήσει αν αυτός ο τρόπος, στη σημερινή εποχή της ταχύτητας μετάδοσης μικροβίων, τελεί υπό την έγκριση ή υπό την ανοχή του υπουργείου και ποιες είναι οι απόψεις των ιατρικών συλλόγων και κυρίως του Ιατρικού Συλλόγου της Αθήνας.

Απάντηση Ιατρικού Συλλόγου Αθήνας (Φεβρουάριος 1988):
Εις την Βουλή των Ελλήνων κατετέθη ερώτηση του βουλευτή κ. Αγοράστη, με την οποία πρώτα καταφέρεται για το ‘’θλιβερό και απαράδεκτο φαινόμενο’’ …το κουταλάκι! (εννοεί ο βουλευτής την Αγία Λαβίδα) να μπαίνει στο στόμα γέροντα 70 – 80 ετών με σάπια δόντια, και στη συνέχεια στο τρυφερό στοματάκι του βρέφους των 6 μηνών ή του νηπίου. Γεγονός που προκαλεί αποστροφή, προβληματισμό και ανησυχία, για μεθόδους αναχρονιστικές και επικίνδυνες στη σύγχρονη κοινωνία και δημόσια υγεία.
Ύστερα δε, ερωτά, αν αυτό τελεί υπό την έγκριση του υπουργείου και ποιες είναι οι απόψεις των ιατρικών συλλόγων και κυρίως του ιατρικού συλλόγου της Αθήνας.
Προφανώς, ο ερωτών βουλευτής, δεν γνωρίζει ότι το θέμα αυτό είναι παμπάλαιο, και επ’ αυτού κατά καιρούς έχουν λάβει θέση οι πάντες. Πρόκειται δε, για ένα θέμα πίστεως κατ’ εξοχήν και ελάχιστα ιατρικό, διότι είναι θέμα επενεργείας υπερφυσικών πνευματικών δυνάμεων, οι οποίες βρίσκονται πέραν από το πεδίο ερεύνης και των δυνατοτήτων της επιστήμης.
Ο πιστός προσέρχεται για να κοινωνήσει …..μετά φόβου Θεού, πίστεως και αγάπης!
Πίστεως σε Εκείνον που είπε, «ο τρώγων μου την σάρκα και πίνων μου το αίμα εν εμοί μένει, καγώ εν αυτώ» και είναι πεπεισμένος ότι μεταλαμβάνει Σώμα και Αίμα Χριστού.
Προσέρχεται δε, με συντριβή καρδίας στο Άγιο Ποτήριο, στο Ποτήριο της Ζωής, ίνα λάβει Χριστό, Σωτήρα και Ζωή, από την πηγή της Ζωής! Όχι δε, θάνατο!
Στο όνομα της Πίστεως του και στην αξιοπιστία του Θεού του, τού είναι αδιανόητο ότι ο Παντοδύναμος Θεός, ο οποίος αγάπη εστί και από αγάπη για τον άνθρωπο ανέβηκε στο Σταυρό, θα επέτρεπε ποτέ να μεταδοθεί στον μεταλαμβάνοντα μια οποιαδήποτε αρρώστια, με το ίδιο Του το Σώμα και με το δικό Του Αίμα, όταν με αυτά τον αγιάζει.
Επομένως δια τον πιστό, πρόβλημα δεν υπάρχει.
Εκείνοι όμως, οι οποίοι αμφιβάλλουν ή φοβούνται μην πάρουν κάποια αρρώστια με τη Θεία Κοινωνία, όσοι δεν πιστεύουν στην ουσία της Θείας Κοινωνίας, αυτοί που δεν έχουν λόγο να μεταλάβουν και είναι δικαίωμά τους, πρέπει να απέχουν.
Ας αφήσουν όμως τους άλλους ήσυχους. Είναι μάλιστα παρατηρημένο ότι οι μη πιστεύοντες είναι κυρίως εκείνοι οι οποίοι περισσότερο ομιλούν δια τους κινδύνους από τη Θεία Κοινωνία. Όπως και το ότι ‘’κόπτονται ‘’ για το καλό των πιστών εξ’ εκείνων που ασκούν πολεμική εναντίον της πίστεως.
Πάντως ιατρικώς, δεν υπάρχει ούτε μία βεβαιωμένη περίπτωση απλού πιστού, στον οποίο να έχει μεταδοθεί αρρώστια με τη Θεία Μετάληψη. Ούτε και ιερέως ο οποίος μάλιστα μετά την Κοινωνία των πιστών κάνει την κατάλυση και καταπίνει όλα τα υπόλοιπα της Θείας Κοινωνίας μέχρι τρυγός (δηλαδή τον πυθμένα του Αγίου Ποτηρίου), μαζί με ότι από το στόμα του κάθε μεταλαμβάνοντος δια της Αγίας Λαβίδος , κατέληξε στο Άγιο Ποτήριο.
Ούτε ακόμα κα τότε που έβραζε η φυματίωση, θέριζε η σύφιλη και η λέπρα ήταν ευρύτατα διαδεδομένη!
Τα ίδια προφανώς θα ίσχυαν αν ετίθετο θέμα και για το AIDS.
Δεδομένα τα οποία να οδηγούν την ιατρική σε παρέμβαση δεν υπάρχουν. Σε θέματα πίστεως άλλωστε, όταν μάλιστα πρόκειται για τα Μυστήρια της χριστιανικής πίστεως δεν είναι ευχερές να υπεισέλθει η ιατρική, διότι τα Μυστήρια τελούνται με την επενέργεια πνευματικών δυνάμεων, οι οποίες είναι εκτός του πεδίου των δυνατοτήτων της επιστήμης, άρα και της ιατρικής. Επομένως το θέμα παραμένει στις αρμοδιότητες της Εκκλησίας, να επιλέγει τους τρόπους με τους οποίους θα διεκπεραιώνει την αποστολή της.
Σύγκρουση μεταξύ επιστήμης και Εκκλησίας δεν υπάρχει, παρά μόνο στους έχοντες τρικυμία εν κρανίω.
Εφ’ όσον αμφότερες εξυπηρετούν την αλήθεια, οπωσδήποτε δεν κινούνται επί διαφορετικής βάσεως και σε διαφορετικά επίπεδα. Χρειάζεται βεβαίως επίγνωση των ορίων εκάστης και αλληλοσεβασμός στην τήρηση ων αποστάσεων εκατέρωθεν.
Ιατρικός Σύλλογος Αθηνών 1988
Αντιπρόεδρος Ιατρικού Συλλόγου Αθηνών κ. Αθανάσιος Αβραμίδης Ιατρικός Σύλλογος Αθηνών 1988

ΠΗΓΗ:fdathanasiou.wordpress.com

Διαχωρίζοντας τους σπόρους

 Όταν παίρνουμε σπόρους από πεπόνι, και κολοκυθάκια, υπάρχει ένας πολύ ωραίος και πρακτικός τρόπος για να ξεχωρίσουμε τους σπόρους που είναι ώριμοι από τους σπόρους που δεν έχουν ωριμάσει.

Αφού ξεπλύνουμε τους σπόρους από τις βλέννες και τα ξένα σώματα. Βάζουμε τους σπόρους μέσα σε ένα βάζο. Όλοι οι σπόροι ανεβαίνουν στην επιφάνεια του νερού. Μέσα σε λίγες ώρες θα δούμε κάποιοι από τους σπόρους να κατεβαίνουν στον πάτο του βάζου. Μέσα σε 24 ώρες θα δούμε σιγά, σιγά οι σπόροι που είναι ώριμοι να πέφτουν στον πάτο.
Μετά από 24 ώρες και αφού γίνει ο διαχωρισμός πετάμε τους κούφιους σπόρους και τους ώριμους τους απλώνουμε πάνω σε λαδόκολλα σε ίσκιο.
Θα χρειαστεί περίπου μια εβδομάδα για να στεγνώσουν οι σπόροι μας.
Μετά αποθηκεύουμε τους σπόρους σε γυάλινα βάζα, σε χώρο με χαμηλή υγρασία και θερμοκρασία.
Γράφουμε σε ένα χαρτί που το τοποθετούμε μέσα στο βάζο και ένα που μπορούμε να το κωλύσουμε στο βάζο τα χαρακτηριστικά του σπόρου που έχουμε π. χ. πεπόνι της θείας Μαρίας, νόστιμο, κίτρινο, 2020. Έτσι ώστε να μπορούμε να φέρουμε εύκολα στη μνήμη μας ποίος σπόρος είναι.
Μέσα στη διάρκεια του χρόνου ελέγχουμε τα βάζα με τους σπόρους για πιθανή μούχλα ή άλλη προσβολή των σπόρων.

Καλή επιτυχία

ΠΗΓΗ:https://peliti.gr/

ΟΣΙΟΣ ΜΑΚΑΡΙΟΣ, ΣΤΑΡΕΤΣ ΤΗΣ ΟΠΤΙΝΑ (+ 1860)

 

Η μνήμη του τιμάται στις 7 Σεπτεμβρίου.

Σειρά: Ἀδιάφθοροι Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας (ἀπό τό ὁμώνυμο ἔργο τοῦ Καθηγητοῦ Ἀντ. Μάρκου).

Ἕνας τῶν πλέον ἐμπνευσμένων Γερόντων τῆς Ὄπτινα, ἀνάστημα τοῦ Στάρετς Λεωνίδα (+ 1841). Ὁ κατά κόσμον Μιχαήλ γεννήθηκε τό 1788 στό χωριό Ζελεζνίκι τῆς Καλούγας, ἀπό γονεῖς εὐγενεῖς καί εὐσεβεῖς. Σέ ἡλικία 22 ἐτῶν καί ἐνῶ εἶχε τελειώσει τίς σπουδές του καί ἐργαζόταν στό ἐπαρχιακό θησαυροφυλάκιο, πῆγε γιά προσκύνημα στή Μονή τοῦ Πλοστσάνσκ καί ἔμεινε ἐκεῖ, γοητευμένος ἀπό τήν ἡσυχαστική ζωή τῶν μοναχῶν καί τήν πνευματική προσωπικότητα τοῦ Γέροντος Ἀθανασίου (μαθητοῦ τοῦ ὁσ. Παϊσίου Βελιτσκόφσκυ), ὁ ὁποῖος τόν ἔφερε σέ ἐπαφή μέ τά Πατερικά κείμενα.

Μετά τήν κοίμηση τοῦ γ. Ἀθανασίου (+ 1825), ἦρθε στή Μονή ὁ Στάρετς Λεωνίδας. Τότε ἄρχισε ἡ πνευματική σχέση τῶν δύο ἀνδρῶν. Ὁ νεαρός π. Μακάριος προσκολήθηκε στόν Στάρετς καί τοῦ ἔκανε ἀδιάκριτη καί ἀπόλυτη ὑπακοή, μέχρι τό τέλος τῆς ζωῆς του. Τό 1828 ὁ Στάρετς Λεωνίδας ἐγκαταστάθηκε στήν Ὄπτινα καί τό 1834 τόν ἀκολούθησε ὁ π. Μακάριος. Ἀπό τόν Ἡγούμενο τῆς Ὄπτινα Στάρετς Μωϋσῆ ὁρίσθηκε πνευματικός καί ἀργότερα Προϊστάμενος τῆς Σκήτης, τήν ὁποία ὀργάνωσε ὑλικά καί πνευματικά.
Ἡ φήμη του ὡς πνευματικοῦ καθοδηγητή ἔφθασε πολύ μακριά καί ἐκτός τῶν χιλιάδων ἐπιστολῶν πού λάμβανε, πολλοί ἦταν οἱ πιστοί πού ἔφθαναν προσωπικά γιά νά τόν συμβουλευθοῦν.

Τήν τελευταῖα δεκαπενταετία τῆς ζωῆς του, ἀσχολήθηκε μέ ἕνα ἔργο πολύ σημαντικό, τήν ἔκδοση φιλοκαλικῶν ἔργων τοῦ Μεγάλου Στάρετς ὁσ. Παϊσίου Βελιτσκόφσκυ. Στό ἔργο αὐτό εἶχε τήν συμπαράσταση τοῦ ἐκδότου τοῦ Περιοδικοῦ "Ὁ Μοσχοβίτης" Ἰβάν Κιρεγέφσκυ καί τοῦ λογίου Μητροπολίτου Μόσχας ἁγ. Φιλαρέτου , ὁ ὁποῖος τό ἔθεσε ὑπό τήν προστασία του. Συνολικά ἐκδόθηκαν τότε 16 βιβλία.

Κοιμήθηκε εἰρηνικά τό 1860. Ὅταν τό 1922 κοιμήθηκε ὁ Στάρετς Ἀνατόλιος ὁ Νεώτερος, κατά τόν ἐνταφιασμό του δίπλα στόν τάφο τοῦ ὁσ. Μακαρίου, "συμπτωματικά ἄνοιξε ὁ τάφος τοῦ τελευταίου, ἀπ' ὅπου ἀναδύθηκε μία δυνατή εὐωδία πού γέμισε τήν ἀτμόσφαιρα. Τό σῶμα του βρέθηκε ἄφθαρτο. Τότε ὅμως ὁ ἄνεμος τῆς ἀθεϊας κατέστρεφε τά πάντα στή Ρωσία κι οἱ ὑπάρχοντες Πατέρες τῆς Ὄπτινα βιάστηκαν νά τό ξαναθάψουν, ὡσότου ἔρθουν καλλίτερες μέρες, ὁπότε τά Λείψανά του θά μποροῦν νά ἀποκαλυφθοῦν ἐπίσημα καί νά δοθοῦν σέ κοινή προσκύνηση" (Π. Μπότση, "Πατερικό τῆς Ὄπτινα", σελ. 95 - 96).

ΠΗΓΗ: http://churchsynaxarion.blogspot.com/

“Χρησιμοποίησε τὴν ἄδεια, παγωμένη ξηρασία τῆς προσευχῆς σου σὰν τροφὴ γιὰ τὴν ταπείνωσί σου.

 Νὰ προσεύχεσαι ἁπλά.

 Μὴν περιμένεις νὰ βρῇς μέσα στὴν καρδιά σου κανένα ἀξιόλογο δῶρο τῆς προσευχῆς.

Νὰ θεωρῇς τὸν ἑαυτό σου ἀνάξιο γι’αὐτό. Τότε θὰ βρῇς γαλήνη.

   Χρησιμοποίησε τὴν ἄδεια, παγωμένη ξηρασία τῆς προσευχῆς σου σὰν τροφὴ γιὰ τὴν ταπείνωσί σου.

   Νὰ ἐπαναλαμβάνῃς συνεχῶς: δὲν εἶμαι ἄξιος Κύριε, δὲν εἶμαι ἄξιος.

Ἀλλὰ νὰ τὸ λὲς ἤρεμα, δίχως ταραχή. Αὐτὴ ἡ ταπεινὴ προσευχὴ θὰ γίνῃ δεκτὴ ἀπὸ τὸν Θεό.

   Ὅταν ἐξασκεῖσαι στὴν προσευχὴ τοῦ Ἰησοῦ, νὰ θυμᾶσαι ὅτι τὸ πιὸ σημαντικὸ ἀπ’ὅλα εἶναι ἡ ταπείνωσι.

 

 

Ἔπειτα ἡ ἱκανότητα -ὄχι μόνο ἡ ἀπόφασι- νὰ διατηρῇς πάντα ἕνα ὀξὺ αἴσθημα εὐθύνης ἀπέναντι στὸν Θεό, ἀπέναντι στὸν πνευματικὸ ὁδηγό, στοὺς ἀνθρώπους, ἀκόμη καὶ στὰ πράγματα.

  Νὰ θυμᾶσαι ἐπίσης ὅτι ὁ Ἰσαάκ ὁ Σῦρος μᾶς προειδοποιεῖ πὼς ἡ ὀργὴ τοῦ Θεοῦ ἐπισκέπτεται ὅλους ὅσους ἀρνοῦνται τὸν πικρὸ σταυρὸ τῆς ἀγωνίας, τὸν σταυρὸ τοῦ πραγματικοῦ πόνου καὶ ποὺ, πασχίζοντας μὲ ὁράματα καὶ ἰδιαῖτερα χαρίσματα στὴν προσευχή, πεισματικὰ γυρεύουν νὰ οἰκειοποιηθοῦν τὴν δόξα τοῦ Σταυροῦ.

   Ἐπίσης λέει: ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ ἔρχεται μόνη της, ξαφνικά, δίχως ἐμεῖς νὰ τὴν δοῦμε νὰ πλησιάζῃ.

Έρχεται ὅταν ὁ τόπος εἶναι καθαρός.

  Γι’αὐτό, προσεχτικά, μ’ ἐπιμέλεια, συνεχῶς νὰ καθαρίζῃς τὸν τόπο. Σάρωσέ τον μὲ τὸ σάρωθρο τῆς ταπεινώσεως.»

Ἅγιος Μακάριος τῆς Ὄπτινα

ΠΗΓΗ: https://www.hristospanagia.gr/