Φάρμα εκμετάλλευσης γυναικών για λήψη των ωαρίων τους

Από το «Μαμά, Μπαμπάς και Παιδιά» 

Γυναίκες που κατάφεραν να δραπετεύσουν από «φάρμα ανθρώπινων ωαρίων» αποκαλύπτουν το κύκλωμα εμπορίας γενετικού υλικού.

Τρεις γυναίκες από την Ταϊλάνδη που κατάφεραν να δραπετεύσουν από μια «φάρμα ανθρώπινων ωαρίων» της Γεωργίας (Ουκρανία)  μίλησαν ανοιχτά για τη φρικτή κακοποίηση που υπέστησαν. Δελεασμένες από τις ψεύτικες υποσχέσεις για τις οικονομικές ευκαιρίες που θα τους προσέφερε η παρένθετη μητρότητα, αντί για απολαβές, αιχμαλωτίστηκαν, έλαβαν βίαια ενέσεις ορμονών και υποβλήθηκαν σε επανειλημμένες επεμβάσεις αφαίρεσης των ωαρίων τους τα οποία διοχετεύτηκαν στη μαύρη αγορά της εξωσωματικής γονιμοποίησης.

Οι γυναίκες εξαπατήθηκαν από ψεύτικες διαφημίσεις για παρένθετη μητρότητα στο Facebook. Στην κάθε μία είχαν υποσχεθεί μεταξύ 400.000 και 600.000 baht  (περίπου 12.000-18.000 $) ανά παιδί που θα κυοφορούσαν, για ζευγάρια στο εξωτερικό. Τους είπαν ότι για την στέγασή τους θα φρόντιζαν οι μελλοντικοί «γονείς» και πως με εκείνους θα  υπέγραφαν τα κατάλληλα συμβόλαια.

Ωστόσο, μετά την άφιξή τους στη Γεωργία οι γυναίκες μεταφέρθηκαν σε ένα σπίτι γεμάτο με έως και 100 άλλες γυναίκες ενώ δεν υπήρχαν ούτε ζευγάρια ούτε συμβόλαια.

Μία επιζώσα περιέγραψε τον εφιάλτη:

«Μας πήγαν σε ένα σπίτι όπου υπήρχαν 60 με 70 γυναίκες από την Ταϊλάνδη. Δεν υπήρχαν συμβόλαια παρένθετης μητρότητας, ούτε  γονείς. Στις γυναίκες γινόταν ενέσεις ορμονών, κατόπιν αναισθητοποιούνταν και τα ωάρια τους εξάγονταν με μηχανήματα κάθε μήνα»

Πολλά θύματα δεν πληρώθηκαν ποτέ και όσες προσπάθησαν να δραπετεύσουν αναγκάστηκαν να εξαγοράσουν την ελευθερία τους πληρώνοντας λύτρα ή απειλήθηκαν ότι θα συλληφθούν. Τα διαβατήρια των γυναικών κατασχέθηκαν κατά την άφιξή τους, με συνέπεια να μην έχουν κανένα τρόπο να φύγουν.

Μια από τις γυναίκες, κατάφερε να συγκεντρώσει αρκετά χρήματα, να πληρώσει τα λύτρα της και να ειδοποιήσει τις αρχές. Στις 30 Ιανουαρίου, το Pavena Foundation for Children and Women, σε συνεργασία με την Interpol και τις αρχές της Ταϊλάνδης, διέσωσαν τρία θύματα. Όμως αμέτρητα άλλα παραμένουν εγκλωβισμένα. Οι γυναίκες έπεσαν θύματα μίας συμμορίας που διαχειρίζονταν Κινέζοι γκάνγκστερ και η οποία αποκαλύφθηκε μετά την απελευθέρωση των τριών Ταϊλανδών γυναικών από τη «μαφία των ωαρίων».

Η Diana Thomas, Διευθύνουσα Σύμβουλος της Παγκόσμιας Τράπεζας Ωαρίων και Σπέρματος, δήλωσε πώς αυτά τα ωάρια διακινούνται λαθραία προς δυτικούς αγοραστές. Και συνέχισε: «Είναι όλα μία απάτη. Τα κυκλώματα κατασκευάζουν ψευδή προφίλ δωρητριών, ώστε οι πελάτες να μην αισθάνονται ένοχοι για τη χρήση ωαρίων από φτωχές, κακοποιημένες γυναίκες.»

Πηγές:

1. https://www.lifenews.com/2025/03/22/women-escape-human-egg-farm-expose-horrific-trafficking-scheme

2. https://www.ndtv.com/world-news/women-enslaved-in-georgia-for-human-egg-harvesting-by-chinese-gangsters-report-7665007

https://mumdadandkids.gr/vioithiki-iatriki/farma-ekmetallefsis-gynaikon-gia-lipsi-ton-oarion-tous

https://aktines.blogspot.com/2025/06/blog-post_79.html

Ο αββάς Ζωσιμάς για την αγάπη και την ομόνοια, Από τον Ευεργετινό

 

 

Ο αββάς Ζωσιμάς διηγήθηκε: «Κάποτε που πήγα στην αγία πόλη, την Ιερουσαλήμ, με πλησίασε ένας ευλαβής χριστιανός και μου είπε· “Αββά, έχω συγκάτοικο τον αδελφό μου, και από ενέργεια του πονηρού είχαμε κάποια διαφορά μεταξύ μας. Ύστερα εγώ ζητούσα συγγνώμη, εκείνος όμως δεν θέλει να συμφιλιωθούμε. Σε παρακαλώ λοιπόν, για τον Κύριο, μίλησέ του για να μονοιάσουμε”.

» Εγώ, όταν τον άκουσα, κάλεσα αμέσως τον αδελφό του και του είπα όσα παρακινούν σε αγάπη και ομόνοια. Εκείνος έδειξε στην αρχή να πείθεται, έπειτα όμως σκέφτηκε και μου είπε· “Δεν μπορώ να συμφιλιωθώ με αυτόν, γιατί ορκίστηκα στον Σταυρό να μείνω για πάντα ασυμφιλίωτος”. Εγώ τότε χαμογέλασα και του απάντησα· “Ο όρκος σου, αδελφέ, έχει τέτοιο νόημα, που είναι σαν να είπες· ‘Μα τον τίμιο Σταυρό σου, Χριστέ, δεν θα τηρήσω τις εντολές σου, αλλά θα κάνω το θέλημα του εχθρού σου του διαβόλου’. Όχι μόνο λοιπόν, αδελφέ, δεν οφείλεις να τηρήσεις αυτό, για το οποίο κακώς ορκίστηκες, αλλά οφείλεις και να μετανοήσεις και να λυπηθείς γι’ αυτό, και να κατηγορήσεις την απερισκεψία σου, έτσι ώστε να μην παρασυρθείς πια από αυτήν. Και ο Ηρώδης, αν είχε μετανοήσει και δεν τηρούσε τον όρκο του, δεν θα είχε κάνει εκείνο τον φοβερό φόνο, αποκεφαλίζοντας τον Πρόδρομο του Χριστού”.

» Ο αδελφός ένιωσε κατάνυξη από αυτά και έβαλε μετάνοια στον αδελφό του και σ’ εμένα. Έτσι, με τη χάρη του Θεού, ενώθηκαν και πάλι με την αγάπη».

Ο ίδιος αββάς διηγούνταν: «Κάποτε παρήγγειλα μερικά βιβλία σε έναν επιδέξιο καλλιγράφο. Μόλις λοιπόν τα τελείωσε, έστειλε και μου είπε· “Τα τελείωσα· στείλε ό,τι νομίζεις και πάρε τα”. Κάποιος αδελφός που το έμαθε, πήγε στον καλλιγράφο δήθεν εκ μέρους μου και, δίνοντας το αντίτιμο, πήρε τα βιβλία. Εγώ, χωρίς να ξέρω τι έγινε, έστειλα έναν αδελφό, από αυτούς που ήταν μαζί μου, με επιστολή και το αντίτιμο, για να τα πάρει. Όταν πήγε ο αδελφός και ο καλλιγράφος κατάλαβε ότι εξαπατήθηκε από εκείνον που πήρε τα βιβλία, ταράχτηκε και είπε· “Στ’ αλήθεια, θα πάω και θα τον κανονίσω, για δύο λόγους: γιατί με κορόιδεψε και γιατί πήρε τα ξένα βιβλία”.

» Όταν το έμαθα εγώ, έστειλα και του είπα· “Γνωρίζεις, αδελφέ μου, ότι ο λόγος που αποκτούμε τα βιβλία είναι για να μάθουμε από αυτά αγάπη, ταπείνωση, πραότητα. Αν όμως η απόκτηση των βιβλίων αρχίζει με φιλονικία, δεν θέλω να αποκτήσω βιβλίο, μόνο και μόνο για να μη φιλονικήσω. Γιατί ο δούλος του Κυρίου, όπως λέει ο απόστολος, δεν πρέπει να φιλονικεί” (Β’ Τιμ. 2:24)».

Από το βιβλίο: ΕΥΕΡΓΕΤΙΝΟΣ, τόμος Β’, Υπόθεση ΜΗ’ (48), σελ. 391, και ΛΖ’ (37), σελ. 319. Εκδόσεις Το Περιβόλι της Παναγίας, Θεσσαλονίκη 2003.

 

https://www.koinoniaorthodoxias.org/pateriko-anthologio/o-avvas-zosimas-gia-tin-agapi-kai-tin-omonoia/

 

"ΔΙΟΤΙ ΑΠΟΔΕΧΟΝΤΑΙ ΤΗΝ ΑΠΡΟΚΑΛΥΠΤΑ ΑΙΡΕΤΙΚΗ ΣΥΝΟΔΟ ΤΟΥ ΚΟΛΥΜΠΑΡΙΟΥ" Π. Θ...

Φιλοπονία διά τούς ἄλλους

 

Φιλοπονία διά τούς ἄλλους

Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση

  Ὑπάρχουν χριστιανοὶ ποὺ ἐκδηλώνουν τὴν ἀγάπη τους πρὸς τὸν πλησίον μὲ πολλοὺς τρόπους, ἀξιοποιώντας τὶς δυνατότητές τους. Εἶναι οἱ ἄνθρωποι ποὺ δὲν θορυβοῦν, ἀλλὰ συμβάλλουν στὸ κοινὸ συμφέρον. Δὲν ἀναφερόμαστε σὲ ἐπίσημους κοσμικοὺς φορεῖς, ὅπου οἱ ἐργαζόμενοι ἔχουν ὡς ἀντικείμενο τὴν παροχὴ διαφόρων ὑπηρεσιῶν στοὺς ἀνθρώπους. Ἀλλὰ στοὺς ἰδιῶτες ποὺ ἐργάζονται ἐθελοντικά, χωρὶς νὰ ἀμείβονται καὶ χωρὶς νὰ διαχειρίζονται διάφορα χρηματικὰ ποσά, προσφορὲς ἄλλων ἀνθρώπων. Αὐτοὶ θεωροῦν ὑποχρέωσή τους νὰ προσ­φέρουν. Ἄλλοι μποροῦν νὰ κάνουν πολλὰ καὶ ἄλλοι λίγα. Ἔχουν ὅμως τὴν ἀνύστακτη ἔγνοια τῆς προσφορᾶς, ἡ ὁποία ἔχει τὴ ρίζα της στὴ μεγάλη ἀρετὴ τῆς ἀγάπης.

  Ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος ὑπενθυμίζει στὸν κάθε χριστιανὸ ὅτι πρέπει νὰ εἶναι ἐργάτης τῆς ἀγάπης, ξεπερνώντας τὸ δικό του συμφέρον. Εἶναι σαφὴς ἡ προτροπή του: «Ὁ καθένας πρέπει νὰ χρησιμοποιεῖ τὰ χαρίσματα ποὺ ἔχει πρὸς τὸ κοινὸ συμφέρον. Εἴτε σοφία ἔχει, εἴτε ἐξουσία, εἴτε πλοῦτο, εἴτε ὁποιοδήποτε ἄλλο χάρισμα, νὰ μὴ τὸ χρησιμοποιεῖ, γιὰ νὰ βλάψει τοὺς συνανθρώπους του, οὔτε γιὰ νὰ καταστρέψει τὸν ἑαυτὸ του»[1]. Ὅμως βλέπουμε ὅτι οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι ἐργάζονται μόνο γιὰ τὸ δικό τους συμφέρον καὶ ὄχι σπάνια εἰς βάρος τῶν ἄλλων. Αὐτὴ ἡ τακτικὴ εἶναι ἀπαράδεκτη γιὰ ἕνα συνειδητὸ χριστιανό. Ἡ προσ­πάθεια γιὰ τὸ κοινὸ συμφέρον πρέπει νὰ εἶναι διαρκής, νὰ γίνει τρόπος ζωῆς. Ὅταν δὲν ὑπάρχει αὐτὸς ὁ σκοπός, ἔχουμε ἀρνηθεῖ βασικὴ ὑποχρέωση καὶ ὁδηγούμαστε στὴν καταστροφή. Ἐὰν δυσ­κολευόμαστε νὰ πεισθοῦμε ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους τῆς Ἐκκλησίας, κυρίως τοὺς κληρικούς, γιὰ τὴν ὑποχρέωση αὐτή, ἂς πάρουμε χρήσιμα διδάγματα ἀπὸ τὴ φύση καὶ τὰ ζῶα. Ἂν προσέξουμε τί συμβαίνει ἐκεῖ, θὰ πεισθοῦμε ὅτι μᾶς ἔχουν ξεπεράσει στὸ θέμα ποὺ μᾶς ἀπασχολεῖ. Ἂς παραδειγματιστοῦμε ἀπὸ τὴ μέλισσα, ἡ ὁποία ὄντως εἶναι ἀξιοθαύμαστη καὶ ἀξιοσέβαστη. Εἶναι, ὅπως λέει ὁ ἅγιός μας ὑπόδειγμα «ἀλτρουϊσμοῦ καὶ φιλοπονίας»[2]. Ἡ μέλισσα, λοιπόν, κοπιάζει καὶ ταλαιπωρεῖται καθημερινὰ περισσότερο γιὰ μᾶς τοὺς ἀνθρώπους, παρὰ γιὰ τὸν ἑαυτό της. Πετάει στὰ λιβάδια «γιὰ νὰ στρώσει ἕτοιμο τραπέζι σὲ ἄλλους». Αὐτὸ πρέπει νὰ εἶναι καὶ τὸ χαρακτηριστικό τοῦ χριστιανοῦ. Νὰ μαζεύει χρήματα καὶ νὰ τὰ ξοδεύει γιὰ τοὺς ἄλλους. Νὰ θέτει τὰ χαρίσματα καὶ τὰ προσόντα του στὴν ὑπηρεσία τῶν ἄλλων. Ὁ δικός του κόπος νὰ καλύπτει τὶς ἀνάγκες τῶν ἄλλων.

Οἱ ἄνθρωποι τῆς προσφορᾶς, ἀλλὰ καὶ τῆς διακονίας, εἶναι εὐλογημένοι ἀπὸ τὸ Θεό. Διατηροῦν πάντα τὴν καλὴ προαίρεση νὰ εὐεργετοῦν. Συγχρόνως βιώνουν τὴν εὐγνωμοσύνη τῶν εὐεργετουμένων, κάτι ποὺ τοὺς ἀνανεώνει, γιὰ νὰ συνεχίζουν τὸ μυστικὸ καὶ ἀθόρυβο ἔργο τους, ποὺ ἀποδίδει στὸν πλησίον ὑλικοὺς καὶ πνευματικοὺς καρπούς.

Ὅταν στὴν κοινωνία ἐμφανιστοῦν πολλοὶ ἄνθρωποι τῆς προσφορᾶς, δηλαδὴ συνειδητοὶ καὶ γρηγοροῦντες Χριστιανοί, ἡ ὄψη της θὰ ἀλλάξει, τὰ ἤθη θὰ ἡμερέψουν, ἡ καλωσύνη θὰ εἶναι γνώρισμα τῶν πολλῶν καὶ τὸ κακὸ θὰ περιοριστεῖ σὲ πολὺ μεγάλο βαθμό. Αὐτὸ ποὺ δὲν πετυχαίνει τὸ κράτος μὲ τὶς οἰκονομικὲς παροχές, τοὺς νόμους καὶ τὰ σώματα ἀσφαλείας, θὰ τὸ κατορθώνουν οἱ φιλότιμοι ἐργάτες τῆς φιλοπονίας καὶ τῆς ἀδιάκοπης διακονίας.

Βέβαια, οἱ μεταβολὲς στὴν κοινωνία δὲν γίνονται ἀπὸ τὴ μία μέρα στὴν ἄλλη. Χρειάζεται ἀδιάκοπη προσπάθεια, γιὰ νὰ ἀρχίσει τὸ δέντρο νὰ δίνει καρπούς. Εἶναι ἀνάγκη νὰ κατανοήσουμε ὅτι τὸ ἔργο αὐτὸ ἔχει πάντα τὴν ἄνωθεν βοήθεια, γιατί εἶναι τήρηση τῆς ἐντολῆς τοῦ Χριστοῦ, ὄχι μὲ κενὰ λόγια, ἀλλὰ μὲ πράξεις ποὺ ἀλλοιώνουν ἱερῶς τὶς καρδιὲς τῶν ἀδελφῶν μας.

Σημειώσεις:

1. Χρυσοστόμου, Α΄, σελ. 427. 2. Αὐτόθι.

orthodoxostypos

Ἡ ἀγωγὴ τῆς ὑπακοῆς, Εἰρηναῖος Ἐπίσκοπος Αἰκατερίνμπουργκ καὶ Ἰρμπίτσκ

Δὲν χρειάζεται νὰ μιλήσουμε γιὰ τὴν ὕψιστη σημασία τῆς ὑπακοῆς στὴ ζωὴ τῶν ἀνθρώπων γενικῶς, ἀλλὰ πόσο σπουδαία εἶναι στὴν ἀγωγὴ τῶν παιδιῶν, τὸ γνωρίζουν ὅλοι οἱ γονεῖς. Μποροῦμε μάλιστα νὰ ποῦμε, ὅτι, ὅποιος κατόρθωσε νὰ μάθει στὰ παιδιὰ του τὴν ὑπακοή, ἔλυσε τὸ πρόβλημα τῆς ἀγωγῆς.

Δὲν θὰ ὁμιλήσω γιὰ τὴν σημασία τῆς ὑπακοῆς, θὰ ὑποδείξω μόνο στοὺς γονεῖς τὸν πιὸ ἁπλὸ κι ἀσφαλῆ τρόπο ἀγωγῆς, ὥστε νὰ γίνουν σύντομα τὰ παιδιὰ τους ὑπάκουα παιδιά. Αὐτό, νομίζω, εἶναι ποὺ ἐνδιαφέρει κυρίως τοὺς πατέρες καὶ τὶς μητέρες.

Πρῶτ’ ἀπ’ ὅλα πρέπει νὰ τονίσουμε ἐδῶ, ὅτι ἡ ὑπακοὴ εἶναι τέτοιο «φυτό», ποὺ δὲν μπορεῖ νὰ ἀναπτυχθεῖ καὶ νὰ καρποφορήσει σὲ κάθε σπίτι. Εὐδοκιμεῖ μόνο ἐκεῖ ποὺ τὸ ἔδαφος εἶναι κατάλληλο. Ὅμως, μὲ θλίψη διαπιστώνουμε ὅλοι ὅτι σὲ πολλὲς οἰκογένειες τίποτα δὲν εὐνοεῖ τὴν ἀγωγὴ τῆς ὑπακοῆς στὰ παιδιά. Τέτοιες εἶναι, οἱ οἰκογένειες στὶς ὁποῖες κυριαρχεῖ τὸ λεγόμενο «φιλελεύθερο πνεῦμα», ἡ ἀσέβεια πρὸς τοὺς θείους καὶ ἀνθρώπινους νόμους, τὸ κλίμα ἐκεῖνο, στὸ ὁποῖο δὲν ἀναγνωρίζεται καμία αὐθεντία, καὶ τότε μόνον καταφεύγουν οἱ ἄνθρωποι στὸν θεῖο ἢ ἀνθρώπινο νόμο, ὅταν μόνον ἔτσι μποροῦν νὰ ὑπερασπίσουν τὰ συμφέροντά τους. Ὅταν οἱ γονεῖς εἶναι δηλητηριασμένοι μ’ ἕνα τέτοιο πνεῦμα, εἶναι ἀδύνατον νὰ ἀσκηθεῖ ἡ ἀγωγὴ τῆς ὑπακοῆς.

Ὅποιος θέλει νὰ ἔχει ὑπάκουα παιδιά, πρέπει ὁ ἴδιος νὰ σέβεται κάθε ἀναγνωρισμένη αὐθεντία, κάθε ἀρχὴ καὶ νόμο. Τέτοιες αὐθεντίες εἶναι, ὁ Θεός, ἡ Ἐκκλησία καὶ ἡ κρατικὴ ἀρχή. Τέτοιοι νόμοι εἶναι, οἱ νόμοι τοῦ Θεοῦ καὶ τῆς Ἐκκλησίας καὶ οἱ νόμοι τῆς πολιτείας. Σεβόμαστε ὅμως ἀρκετὰ τὶς αὐθεντίες αὐτές;

Σὲ μερικὲς οἰκογένειες, ὁ Θεὸς εἶναι τὸ τελευταῖο πρόσωπο στὸ ὁποῖο δίνεται σημασία. Γι’ Αὐτὸν μιλοῦν μόνο ὕστερα ἀπὸ τὴν ἀνάγνωση κάποιου βιβλίου, ὅπου ἐκθειάζεται ἡ ἀπιστία ἢ ἡ ἄρνηση κάποιας ἀποκεκαλυμμένης ἀλήθειας τῆς πίστεώς μας. Στὰ βιβλία αὐτὰ, ἡ πίστη στὸν ζῶντα καὶ προσωπικὸ Θεὸ θεωρεῖται κάτι σὰν παραμύθι, κατάλληλο μόνο γιὰ γριὲς γυναῖκες.

Πολλοὶ δὲν σκέπτονται καθόλου τὶς ὑποχρεώσεις τους πρὸς τὸ Θεό, ἐνῶ ὅποιος εὐσυνείδητα τὶς ἐκπληρώνει ἐλάχιστα προκαλεῖ τὸ ἐνδιαφέρον. Ὅλα αὐτὰ τὸ παιδὶ τὰ βλέπει καὶ τὰ ἀκούει. Τί συμπέρασμα θὰ βγάλει; Εὔκολα μποροῦμε νὰ μαντέψουμε: «Ἐὰν ὁ πατέρας μου, σκεφθεῖ τὸ παιδί, δὲν τιμᾶ τὸν Θεό, δὲν ὑπακούει στὸν Θεό, μπορῶ κι ἐγὼ νὰ μὴν τιμῶ καὶ νὰ μὴν ἀκούω τὸν πατέρα μου: Ἐὰν ὁ Θεὸς καὶ οἱ ἐντολὲς του εἶναι μύθοι, τότε καὶ ἡ πέμπτη ἐντολὴ εἶναι κι αὐτὴ μύθος. Ἑπομένως, οἱ γονεῖς δὲν ἔχουν καμία σημασία γιὰ μένα».

….Ἀλλ’ ἂς ὑποθέσουμε, ὅτι ὑπάρχουν οἱ κατάλληλες προϋποθέσεις γιὰ νὰ καλλιεργηθεῖ ἡ ὑπακοὴ στὰ παιδιά. Πῶς θὰ τὴν καλλιεργήσουμε;

 

Ἡ ὑπακοή, στὴν οὐσία, εἶναι ἡ ὑποταγὴ τῆς θελήσεώς μας στὴ θέληση τοῦ ἄλλου. Ἀλλά, γιὰ νὰ ὑποτάξω τὴ θέλησή μου στὴ θέληση τοῦ ἄλλου, πρέπει νὰ σέβομαι ἐκεῖνον, ἐνώπιον τοῦ ὁποίου θὰ καμφθεῖ ἡ θέλησή μου, πρέπει νὰ τὸν ἀγαπῶ γιὰ νὰ μπορῶ νὰ τὸν ἀκολουθήσω.

Ἡ ἰσχυρότερη δύναμη τῆς ψυχῆς εἶναι ἡ θέληση! Αὐτὴ κυριαρχεῖ πάνω σ’ ὅλες τὶς ψυχικὲς δυνάμεις τοῦ ἀνθρώπου. Αὐτὸ ποὺ θέλουμε, αὐτὸ καὶ σκεπτόμαστε, λέμε, κάνουμε. Ὁ Θεός μᾶς ἔδωσε τὴν ψυχικὴ αὐτὴ δύναμη, γιὰ νὰ θέλουμε καὶ νὰ πράττουμε μόνο τὸ καλό, νὰ μισοῦμε δὲ καὶ νὰ ἀποστρεφόμαστε τὸ κακό. Ἀλλὰ ἡ θέλησή μας ἀδυνάτισε, ἐξ αἰτίας τῆς ἁμαρτίας, καὶ κλίνει περισσότερο πρὸς τὸ κακό. Ἂν καὶ γνωρίζουμε τὸ καλό, δὲν ἔχουμε τὴ δύναμη οὔτε νὰ τὸ θέλουμε μὲ σταθερότητα καὶ οὔτε καὶ νὰ τὸ πράττουμε. «Οὐ γὰρ ὅ θέλω ποιῶ ἀγαθόν, ἀλλ’ ὅ οὐ θέλω κακὸν τοῦτο πράσσω». (Ρώμ. ζ’ 19).

Ἡ ἐξασθένηση αὐτὴ τῆς καλῆς θελήσεως εἶναι ἀποτέλεσμα τῆς προπατορικῆς ἁμαρτίας ὅπως καὶ ἡ ἰδιοτροπία καὶ τὸ πεῖσμα, ποὺ πρέπει ἀπὸ τὴν παιδικὴ ἡλικία νὰ δαμασθοῦν καὶ νὰ ξεριζωθοῦν.

Τὸ κλῆμα φέρνει πολλοὺς καὶ γλυκεῖς καρποὺς, ὄχι ὅταν τὸ ἀφήνουν νὰ ἀναπτύσσεται ὅπως αὐτὸ θέλει, ἀλλὰ ὅταν τὸ κλαδεύουν καὶ τὸ δένουν στὸν πάσσαλο. Ὅ,τι συμβαίνει μὲ τὸ κλάδεμα καὶ τὸ δέσιμο τοῦ κλήματος, τὸ ἴδιο ἀποτέλεσμα φέρνει ἡ πειθαρχία καὶ ἡ χαλιναγώγηση τῆς ἰδιοτροπίας καὶ τοῦ πείσματος στὸ παιδί, δίνει τοὺς γλυκεῖς καρποὺς τῆς ὑπακοῆς.

Ἀλλὰ γιὰ νὰ ἀπολαύσετε τοὺς γλυκεῖς αὐτοὺς καρποὺς ἀπὸ τὰ παιδιά σας, σημειῶστε τοὺς κανόνες ποὺ πρέπει νὰ ἀκολουθήσετε:

Μὴν ἐπιτρέπετε πείσματα καὶ ἰδιοτροπίες στὰ παιδιά σας, ὅσο μικρὰ κι ἂν εἶναι, ἂν θέλετε νὰ γίνουν ὑπάκουα. Αὐτὸ ὅμως δὲν σημαίνει νὰ περιορίσετε τελείως τὴν ἐλευθερία τῆς βουλήσεως τοῦ παιδιοῦ. Τὸ παιδὶ μπορεῖ νὰ ἀπαιτήσει κάτι ποὺ δικαιοῦται, καὶ τότε ἐσεῖς, ὁλοπρόθυμα, θὰ ἱκανοποιήσετε τὴν ἐπιθυμία του. Ἐὰν τὸ παιδί, στὴν κατάλληλη ὥρα, ζητήσει τροφὴ γιατί πεινᾶ, σεῖς πρέπει νὰ ἱκανοποιήσετε τὴν ἐπιθυμία του. Ἂν ἀρνηθεῖτε θὰ εἶναι σκληρὸ καὶ ἄσπλαχνο. Ζητᾶ τὸ παιδὶ κάποιο πράγμα ἀπαραίτητο γιὰ τὸ σχολεῖο; Πρέπει νὰ ἱκανοποιήσουμε τὸ αἴτημά του, γιατί, ἀλλιῶς, τὸ σπρώχνουμε νὰ ἀποκτήσει αὐτὸ ποὺ θέλει μὲ ἀπρεπῆ τρόπο. Εἶναι τελείως διαφορετικὴ περίπτωση, ὅταν τὸ παιδὶ ζητᾶ κάτι μὴ ἐπιτρεπτό, σ’ αὐτὸ πρέπει ν’ ἀρνηθεῖτε, ἀδιαφορώντας γιὰ τὰ δάκρυα.

Ποτὲ μὴ δίνετε σημασία στὰ καπρίτσια τῶν παιδιῶν. Ὅποιος μία φορᾶ φάνηκε ἐλαστικός, θὰ εἶναι πάντοτε δοῦλος τῆς ἰδιοτροπίας τοῦ παιδιοῦ του.

Στὴν προσπάθεια νὰ δαμάσουν τὸ πεῖσμα καὶ τὴν ἰδιοτροπία τῶν παιδιῶν οἱ γονεῖς πρέπει νὰ ἐνεργοῦν ἀπὸ συμφώνου. Νὰ μὴ γκρεμίζει ὁ ἕνας, αὐτὸ ποὺ κτίζει ὁ ἄλλος. Ποτὲ τὸ παιδὶ δὲν γίνεται τόσο ἰδιότροπο, ὅσο ὅταν ὁ ἕνας ἀπὸ τοὺς γονεῖς ἐπιτρέπει αὐτὸ ποὺ ὁ ἄλλος τὸ ἀπαγορεύει. Ἔρχεται π.χ. τὸ παιδὶ μὲ κλάματα στὴ μητέρα καὶ παραπονεῖται, ὅτι ὁ πατέρας δὲν τοῦ ἔδωσε κάτι ποὺ ζήτησε. Ἡ μητέρα δὲν πρέπει νὰ ἐκφράσει τὴν συμπόνια της πρὸς τὸ παιδὶ οὔτε, πολὺ περισσότερο, τὴ δυσαρέσκειά της κατὰ τοῦ πατέρα, ἐπειδὴ ἐκεῖνος δὲν πραγματοποίησε τὴν ἐπιθυμία τοῦ παιδιοῦ. Τὸ ἴδιο πρέπει νὰ κάνουν καὶ τὰ μεγαλύτερα ἀδέλφια, οἱ συγγενεῖς, ὅλοι ὅσοι μένουν στὸ σπίτι, ἰδιαιτέρως ὅμως οἱ παπποῦδες καὶ οἱ γιαγιάδες.

 

Εἶναι γνωστὸ, ὅτι οἱ ἡλικιωμένοι ἄνθρωποι ζητοῦν κάπου νὰ ἀφοσιωθοῦν. Ἐπειδὴ ὅμως οἱ νέοι δὲν θέλουν νὰ μένουν κοντά τους, προσπαθοῦν νὰ ἑλκύσουν τὰ παιδιά. Καὶ πῶς; Μὲ τὸ νὰ κάνουν τὰ χατίρια τους. Γι’ αὐτὸ πολὺ συχνὰ τὰ ἐγγόνια προσκολλῶνται στὸν παπποὺ ἢ στὴ γιαγιά. Ἐλπίζουν, ὅτι κοντά τους θὰ ἔχουν ὅ,τι θέλουν.

Ποτὲ δὲν πρέπει νὰ ὑποθάλπουμε τὴν παιδικὴ ἰδιοτροπία. Δὲν πρέπει νὰ ἐπιτρέπουμε στὸ παιδὶ νὰ διατάζει τὰ μεγαλύτερα ἀδέλφια, τὴν ὑπηρεσία, ἢ ἄλλους μεγαλύτερους ἢ νὰ παραγγέλνει κάτι αὐθαιρέτως. Ἂν τὰ παιδιὰ θέλουν κάτι, πρέπει νὰ τό ζητοῦν καὶ ὄχι νὰ διατάζουν. Πρέπει νὰ εἶναι εὐχαριστημένα μὲ ὅ,τι τοὺς δίνουν καὶ νὰ εὐχαριστοῦν γι’ αὐτό.

Ποτὲ δὲν πρέπει νὰ παραβλέπουμε τὴν ἀνυπακοὴ τῶν παιδιῶν. Ὅ,τι εἶπε ὁ πατέρας ἢ ἡ μητέρα, πρέπει νὰ γίνεται χωρὶς ἀναβολή. Τὸ παιδὶ πρέπει νὰ συνειδητοποιήσει ὅτι: «Ἂν ἐγὼ δὲν ἐκτελέσω ἀμέσως αὐτὸ ποὺ λέει ὁ πατέρας ἢ ἡ μητέρα, δὲν φέρομαι καλά». Ἀλλὰ καὶ οἱ γονεῖς ὀφείλουν νὰ εἶναι ἐκ τῶν προτέρων βέβαιοι, ὅτι αὐτὸ ποὺ λένε πρέπει ὁπωσδήποτε νὰ γίνει. Μόνον ἔτσι μποροῦμε νὰ δαμάσουμε τὴν ἰδιοτροπία τοῦ παιδιοῦ καὶ νὰ τὸ βοηθήσουμε νὰ σχηματίσει θέληση ἰσχυρὴ καὶ στραμμένη πρὸς τὸ καλό, καλλιεργώντας παράλληλα τὴν ὑπακοὴ πρὸς τοὺς γονεῖς.

Ἀφοῦ ξεριζώσετε, λοιπόν, μὲ τὸν τρόπον αὐτὸ τὸ πεῖσμα καὶ τὴν ἰδιοτροπία ἀπὸ τὴν παιδικὴ ψυχὴ, φερθεῖτε καὶ στὸ μέλλον ἔτσι, ὥστε τὰ παιδιὰ νὰ τρέφουν γιὰ σᾶς τὸ σεβασμὸ ποὺ πρέπει. Ὁ σεβασμὸς πρὸς τοὺς νουθετοῦντες εἶναι βασικὴ προϋπόθεση τῆς ὑπακοῆς.

Τὰ παιδιὰ ἐκ φύσεως τρέφουν ἰδιαίτερο σεβασμὸ πρὸς τοὺς γονεῖς. Τὸ φυσικὸ αὐτὸ αἴσθημα ἐμπνέει καὶ ἡ πέμπτη ἐντολή. Θὰ ἦταν ἴσως ἐντελῶς περιττὸ νὰ ποῦμε στοὺς γονεῖς: φερθεῖτε ἔτσι, ὥστε νὰ σᾶς σέβονται τὰ παιδιά σας. Εἶναι ἀνάγκη, ὅμως, νὰ τὸ ἐπαναλάβουμε.

Βεβαίως, τὸ παιδὶ γνωρίζει, ὅτι πρέπει νὰ τιμᾶ τὸν πατέρα καὶ τὴ μητέρα, ὅτι αὐτὸ ζητᾶ ὁ Θεός. Τί γίνεται, ὅμως, ὅταν βλέπει στοὺς γονεῖς κάτι, ποὺ προκαλεῖ ἀπέχθεια καὶ ἀντιπάθεια στὸ ἀθῶο παιδικὸ αἴσθημα, ὅταν δὲν μπορεῖ νὰ τοὺς σεβαστεῖ παρ’ ὅλη τὴ θέλησή του; Πῶς μπορεῖ τὸ παιδὶ νὰ σεβαστεῖ ἕνα πατέρα διαρκῶς μεθυσμένο, μία μητέρα ποὺ βρίζει καὶ καταριέται, γονεῖς ποὺ καυγαδίζουν συνεχῶς; Τὸ κακὸ παράδειγμα τῶν γονέων, ὄχι μόνον κλονίζει τὸ σεβασμὸ τοῦ παιδιοῦ πρὸς αὐτοὺς ἀλλὰ ὑποσκάπτει καὶ τὸ θεμέλιο τῆς ὑπακοῆς. Δὲ θὰ σκεφθεῖ ἄραγε τὸ παιδὶ «μὰ τί εἴδους γονεῖς εἶσθε σεῖς»!

Γι’ αὐτὸ οἱ γονεῖς πρέπει νὰ προσέχουν τὴ συμπεριφορά τους καὶ ν’ ἀποφεύγουν κάθε τι, ποὺ μπορεῖ νὰ κλονίσει τὸ σεβασμὸ τοῦ παιδιοῦ πρὸς αὐτούς.

Προσέχετε, λοιπὸν, γονεῖς! Μὴν ὑποτιμᾶτε ποτὲ ὁ ἕνας τὸν ἄλλο, γιατί ἔτσι ὑποσκάπτετε στὰ παιδιὰ τὸ σεβασμό. Ὁ πατέρας καὶ ἡ μητέρα πρέπει νὰ διακατέχονται ἀπὸ αἰσθήματα ἀμοιβαίου σεβασμοῦ καὶ νὰ φέρονται μὲ λεπτότητα ὁ ἕνας στὸν ἄλλο. Ἂς μὴν ἀποδοκιμάζουν ποτὲ ὁ ἕνας τὸν ἄλλον, κι ἂς μὴν ἐπιτρέπουν στὸν ἑαυτὸ τους ἀπρεπεῖς συζητήσεις, κυρίως μπροστὰ στὰ παιδιά. Δὲν πρέπει τὰ παιδιὰ νὰ ἀκοῦν ἐκφράσεις ὅπως: «ὅλο ψέματα λές, ὅπως ὁ πατέρας σου», «τὸ ἴδιο ἄχρηστος θὰ γίνεις, σὰν τὸν πατέρα σου», ἢ «σπάταλη εἶσαι κι ἐσύ, σὰν τὴ μητέρα σου», «δὲν θα ‘χεις προκοπή, σὰν τὴ μάνα σου». Ὅπου ἀκοῦν τὰ παιδιὰ τέτοια λόγια, μάταια ζητοῦμε σεβασμὸ καὶ ὑπακοή.

 

Γονεῖς! Μὴν ἐπιτρέπετε ποτὲ στὸν ἑαυτό σας ἀπρεπῆ παιγνίδια καὶ ἀστεία μὲ τὰ παιδιά. Ὁ πατέρας ποὺ συνηθίζει νὰ κάνει «καραγκιοζιλίκια» μπροστὰ στὰ παιδιά του, δὲν μπορεῖ νὰ περιμένει σεβασμὸ ἀπ’ αὐτά, οὔτε νὰ διαμαρτυρηθεῖ γιὰ τὴν ἀνάρμοστη συμπεριφορά τους.

Αὐτὸ δὲν σημαίνει, ὅτι ἀπέναντι στὰ παιδιά μας πρέπει νὰ εἴμαστε πάντοτε αὐστηροὶ καὶ σοβαροί. Εὔκολα μπορεῖ ὁ καθένας νὰ ξεχωρίσει τὴν τρυφερὴ καὶ λεπτὴ σοβαρότητα τῶν γονέων ἀπὸ τοὺς παράλογους ἀστεϊσμοὺς, ποὺ κατεβάζουν τὸ κύρος τους. Πρὸς τὸν σοβαρὸ καὶ στοργικὸ πατέρα, τὰ παιδιὰ τρέφουν πάντα μεγαλύτερο σεβασμό. Ἕνα βλέμμα του εἶναι ἀρκετὸ, ἐκεῖνα ἀμέσως ὑπακούουν.

Θέλετε τὰ παιδιά σας νὰ εἶναι ὑπάκουα; Δεῖξτε σ’ αὐτὰ τὴν ἀγάπη σας. Ὄχι τὴν ἀγάπη τῶν πιθήκων ποὺ μαλθακώνει τὸ παιδί, καθὼς εἶναι ἕτοιμη νὰ τὸ ταΐσει μὲ γλυκὰ μέχρι ἀσφυξίας, ἀλλὰ τὴν συνετὴ καὶ ἐγκάρδια ἀγάπη ποὺ ἀποβλέπει στὸ καλό του. Ὅπου τὸ παιδὶ βλέπει μία τέτοια ἀγάπη, ἐκεῖ ὑπακούει ὄχι ἀπὸ φόβο ἀλλὰ ἀπὸ ἀγάπη.

Μὴ μένετε ἀδιάφοροι στὶς χαρὲς καὶ τὶς θλίψεις τοῦ παιδιοῦ! Μὴ λέτε ποτὲ, ὅτι τὰ παιδιὰ εἶναι βάρος καὶ βάσανα γιὰ σᾶς. Μὴ δείχνετε ποτὲ, ὅτι κάποια θυσία ἐκ μέρους σας γιὰ χάρη τῶν παιδιῶν εἶναι πολὺ μεγάλη ἢ πολὺ βαριά.

Δῶστε στὰ παιδιά σας ὅ,τι χρειάζονται κάθε φορά, μὲ προθυμία καὶ χαρά. Πῶς εἶναι δυνατὸ νὰ ἀγαπᾶ τοὺς γονεῖς του τὸ παιδάκι, ὅταν αὐτοὶ γογγύζοντας τοῦ δίνουν ἕνα κομμάτι ψωμί;

Προσφέρετε πότε-πότε στὰ παιδιά σας σχετικὲς ἱκανοποιήσεις καὶ μικρὸ – χαρές. Ἕνα δωράκι στὶς ἥμερες τῶν ἑορτῶν ἢ στὴν ὀνομαστική του ἑορτή, ὅταν προσφέρεται μὲ ἀγάπη, ἐνισχύει τὴν παιδικὴ ἀγάπη.

Ἑλκύστε κοντά σας τὴν καρδιὰ τῶν παιδιῶν σας, δημιουργώντας σχέσεις εἰλικρίνειας καὶ ἐμπιστοσύνης μαζί τους. Τὸ παιδάκι πρέπει πάντοτε νὰ τὸ ἐμπιστευόμαστε στὸ καλό, μέχρις ὅτου πεισθοῦμε, ὅτι δὲν μποροῦμε πλέον. Ἡ καχυποψία καὶ ἡ ἔλλειψη ἐμπιστοσύνης σκοτώνει τὴν ἀγάπη.

Μὴν αὐξάνετε τὴν δίκαιη τιμωρία τῶν παιδιῶν μὲ περιφρονητικοὺς ἐμπαιγμοὺς καὶ δηκτικὲς παρατηρήσεις. Μία τέτοια συμπεριφορὰ σκληραίνει τὴν καρδιὰ καὶ ἐξαφανίζει κάθε ἴχνος ἀγάπης.

Γονεῖς! Σᾶς ὑπέδειξα τὰ βασικὰ μέσα ποὺ θὰ χρησιμοποιήσετε μὲ εὐσυνειδησία, προκειμένου νὰ γίνουν τὰ παιδιά σας ὑπάκουα.

Πρῶτ’ ἀπ’ ὅλα, συνηθίστε τα νὰ σᾶς ἀκούουν, ἐπειδὴ αὐτὸ εἶναι τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ. Φροντίστε ἐγκαίρως νὰ μὴ ριζώσει μέσα τοὺς ἡ ἰδιοτροπία. Μὴν ἀνέχεστε τὸ πεῖσμα τους καὶ τὴν αὐθάδεια πρὸς ὁποιονδήποτε. Μὴν τοὺς δίδετε ὅλα, ὅσα ζητοῦν. Συνηθίζετέ τα στὸν αὐτοπεριορισμό, τὴν ἐγκράτεια καὶ τὴ λιτότητα.

Ἀπαιτεῖτε πάντα ἀπὸ τὰ παιδιά σας νὰ κάνουν ὅ,τι τοὺς λέτε, ἀμέσως καὶ μὲ ἀκρίβεια. Ζητεῖτε μὲ σταθερότητα νὰ γίνεται αὐτὸ, ποὺ μία φορᾶ εἴπατε. Ἀλλὰ γιὰ νὰ μποροῦν τὰ παιδιὰ νὰ σᾶς ὑπακούουν, μὴν τοὺς λέτε ποτὲ νὰ κάνουν κάτι ποὺ δὲν μποροῦν, κάτι ποὺ ὑπερβαίνει τὶς δυνάμεις τους. Μὴν ἔχετε καπρίτσια καὶ μὴν εἶσθε αὐθαίρετοι στὶς ἀπαιτήσεις σας, ἐπιτρέποντας σήμερα αὐτὸ ποὺ χθὲς εἴχατε ἀπαγορεύσει.

 

Μὴν ἔρχεσθε σὲ ἀντίθεση μεταξύ σας στὶς ἐνέργειες ποὺ ἀφοροῦν τὰ παιδιά. Φροντίστε νὰ διατηρηθεῖ καὶ στὸ μέλλον ὁ σεβασμὸς τῶν παιδιῶν ἀπέναντί σας, ἀποφεύγοντας κάθε τί ποὺ μπορεῖ νὰ τὸν κλονίσει.

Τέλος, μὴ λησμονεῖτε ποτὲ νὰ ἐπικαλεῖσθε τὴν εὐλογία τοῦ Θεοῦ στὸ ἔργο τῆς ἀνατροφῆς τῶν παιδιῶν σας. Μόνο τότε οἱ κόποι, οἱ ἀγῶνες καὶ οἱ φροντίδες σας θὰ στεφθοῦν μὲ ἐπιτυχία. Μὰ τὴ βοήθεια τοῦ Θεοῦ, τὰ παιδιά σας θὰ γίνουν ὑπάκουα παιδιά!

 

https://agiazoni.gr, https://paterikos.blogspot.com/2025/06/blog-post_02.html