Η Μαρία Παπαδοπούλου
είναι απόγονος προσφύγων από τον Πόντο. Οι συγγενείς της ζούσαν στον Πόντο στην
περιοχή Αργυρούπολη Κομνηνών και εκδιώχθηκαν βίαια από τον άτακτο στρατό των
Νεότουρκων, κατά τη γενοκτονία των Ποντίων.
Η οικογένεια όχι μόνο
βρέθηκε ξεριζωμένη από τη μια στιγμή στην άλλη, αλλά είχε και μια τραγική
απώλεια. Οι Τούρκοι, δολοφόνησαν εν ψυχρώ τον παππού της (από την πλευρά της
μητέρας της) ο οποίος ήταν ιερέας.
Η Μαρία Παπαδοπούλου
περιέγραψε στη «Μηχανή του Χρόνου» την τραγική σκηνή του αποκεφαλισμού του
παπα- Ηλία:
«Ένα βράδυ ξημερώματα χτυπάνε την πόρτα του παππού και
κατεβαίνει να δει ποιος είναι. Δεν άφηνε τότε τα παιδιά και τις γυναίκες να
κατέβουν επειδή φοβόντουσαν. Κατεβαίνει λοιπόν ο παππούς και με το που ανοίγει
την πόρτα να δει ποιος είναι, τον σπρώχνουν δυνατά και μπαίνουν μέσα. Φώναζαν
στα τουρκικά ότι θα πάρουν τις γυναίκες. Τα ήξερε κιόλας ο παππούς μου και
κατάλαβε ότι ήρθαν να πάρουν τις γυναίκες. Με τις φωνές σηκώθηκαν οι άλλοι από
πάνω και κατεβήκανε. Αλλά πριν κατέβουν καλά-καλά, του παππού του είχαν κόψει
το κεφάλι. Και τότε η γιαγιά μου, παρόλο που ήταν σε κακή κατάσταση έσκυψε πάνω
από το άψυχο σώμα του παππού και του έκοψε την κοτσίδα. Φώναξε τη μεγάλη την
κόρη της η οποία ήταν τότε 12 χρόνων και της λέει αυτό θα το φυλάξεις.
Τίποτα να μην πάρετε τώρα που μας διώχνουν, μόνο να πάρετε
τις εικόνες μαζί σας την κοτσίδα του παππού και να την πας στην Ελλάδα ή όπου
πάτε».
Η Μαρία Παπαδοπούλου, εγγονή του παπα- Ηλία...
Η οικογένεια έπρεπε να εγκαταλείψει αμέσως το σπίτι
προκειμένου να σωθεί από τους Τούρκους που σκότωναν αδιακρίτως. Πριν φύγουν
έθαψαν τον ιερέα στην αυλή του σπιτιού. Η κοτσίδα διασώθηκε και βρέθηκε αρχικά
στη Ρωσία όπου κατέληξαν τα περισσότερα μέλη της οικογένειας. Η 12χρονη τότε
κόρη του ιερέα που την πήρε μαζί της, κατάφερε να επιζήσει και να ταξιδέψει
μαζί με χιλιάδες ακόμα πρόσφυγες. Κράτησε την κοτσίδα του πατέρα της για πολλά
χρόνια ως ενθύμιο και λίγο πριν πεθάνει στην Ελλάδα πλέον, την έδωσε στην
εγγονή του παπα Ηλία τη Μαρία Παπαδοπούλου. Εκείνη με τη σειρά της, την
παραχώρησε στον σύλλογο Ποντίων Σουρμένων προκειμένου να αποδώσει φόρο τιμής
στον παππού της....
Το παράδειγμα του παπα Ηλία δεν ήταν το μοναδικό. Κατά τη
γενοκτονία των Ποντίων έχασαν τη ζωή τους χιλιάδες έλληνες χριστιανοί (περίπου
350 χιλιάδες) και πολλοί από αυτούς έμειναν άταφοι, ενώ αμέτρητες οικογένειες
σκόρπισαν σε διάφορα μέρη. Η κοτσίδα του ιερέα δεν είναι μόνο ενθύμιο για τους
συγγενείς του, αλλά και απόδειξη της γενοκτονίας που το επίσημο τουρκικό κράτος
επιμένει να αρνείται.
ΠΗΓΗ
