«Νῦν πάντα πεπλήρωται φωτός…»

ΘΕΟΛΟΓΙΚΟΝ ΣΧΟΛΙΟΝ ΕΙΣ ΤΟΝ ΚΑΝΟΝΑ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ

«Νῦν πάντα πεπλήρωται φωτός, οὐρανός τε καί

γῆ, καί τά καταχθόνια.ἑορταζέτω γοῦν πᾶσα

κτίσις, τήν ἔγερσιν Χριστοῦ, ἐν ᾗ ἐστερέωται.»

Τό νῦν—τό τώρα —ἀντιδιαστέλλεται πρός τό πρότερον, τό ἄχρι τοῦδε, ἐνῶ ταυτοχρόνως συνάπτεται ἀδιαστάτως, ὡς ἀφετηρία ἀδιαίρετος τοῦ ἀδιακόπου μέλλοντος, μετά τοῦ ἀεί. Τό πρότερον ἤ τό ἄχρι τοῦδε, δέν ἦτο ἄμοιρον τῆς σωστικῆς χάριτος καί ἐνεργείας τοῦ Θεοῦ. Ὅμως ἡ ἐνέργεια αὕτη δέν ἦτο σωτήριος καί λυτρωτική, ἀλλά παιδαγωγική μόνον καί εἰσαγωγική εἰς τό μυστήριον τῆς ἐν τῇ σαρκώσει τοῦ Λόγου σωτηριώδους οἰκονομίας τοῦ Θεοῦ (Ἑβρ. 1, 1). Τό πρότερον ἐκυριαρχεῖτο μᾶλλον ὑπό τῶν δυνάμεων τοῦ σκότους, αἱ ὁποῖαι ἀπελύθησαν ὑπό τῆς προγονικῆς παραβάσεως ἐν τῇ Ἐδέμ (Ἐφεσ. 2, 3). Ἦτο περίοδος στυγνῆς δουλείας τοῦ ἀνθρώπου ὑπό τόν ζυγόν τῆς ἁμαρτίας (Ρωμ. 7, 23) καί τοῦ διαβόλου. Τό πρότερον ἤ ἄχρι τοῦδε, ὡς προγονική κληρονομία ζόφου καί ἀρᾶς ἠφανίσθη διά τοῦ λαμπροφόρου νῦν τῆς Ἀναστάσεως. Ὡς φύσις δέ προϊοῦσα ἱστορικῶς ἐκ τῆς ὀσφύος τοῦ Ἀδάμ καθαίρεται ἐν τῇ Ἐγέρσει, ἀποβάλλουσα τήν κακομορφίαν καί τό αἶσχος τῆς ἁμαρτίας. Τό πρότερον ἤ ἄχρι τοῦδε μεταστοιχειοῦται καί μεταρρυθμίζεται ἐν τῷ καινῷ αἰῶνι, ὁ ὁποῖος ἀνατέλλει ἐκ τοῦ ἀνεῳγμένου τῆς Νέας Ἐδέμ μνήματος. Τό νῦν συνδέει τό πρότερον καί τό ὕστερον, μεταχαλκεύει τόν ἱστορικόν χρόνον εἰς μίαν εὐθύγραμμον μυστηριακήν γραμμήν ἐκβάλλουσαν εἰς τόν ἀτέρμονα αἰῶνα τῆς Βασιλείας. Ἐκεῖνο τό ὁποῖον προεχόντως ἔχει σημασίαν εἶναι τό νῦν τῆς νέας οἰκονομίας, τό νῦν τῆς ἀπείρου ἀληθείας, τῆς σωστικῆς καί ἀνακαινιστικῆς ἐνεργείας τοῦ Θεοῦ, ἡ ὁποία οὐ μόνον οὐσιοποιεῖ, ἀλλά καί καθαίρει καί ἐξωραΐζει καί πλουτίζει τά ὄντα. Ἀπό τοῦ ἐνδόξου μνήματος ἀνατέλλει ἡ ὄντως ζωή, ἡ ἀλήθεια τοῦ ὄντος, ἡ αὐθεντική γνησιότης τοῦ πλάσματος, ἡ ἐνάργεια τῆς δυνάμεως, τῆς χρηστότητος, τῆς σοφίας καί τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ. Ἀπό τοῦ μνήματος ἡ φύσις ἀνατέλλει ἀληθής καί ὡραία, ἐλευθέρα τῆς παρασιτικῆς παρουσίας τῆς φθορᾶς, τοῦ ξένου καί ἐπιγεννηματικοῦ στοιχείου τῆς ἁμαρτίας, τῆς ἀμαυρώσεως καί τοῦ ζόφου τοῦ θανάτου.

Τώρα, ὅλα εἶναι γεμᾶτα ἀπό φῶς, καί οἱ οὐρανοί καί ἡ γῆ καί τά ὑποχθόνια. Οἱ οὐρανοί ὡς τό περίφωτον ἐνδιαίτημα τῶν ἀσωμάτων ἀγγέλων (Ματθ. 18, 10. 22, 30. 24, 36) καί τῶν τεθνεώτων ἁγίων. Ἡ γῆ ὡς τό πεδίον τῆς ἐνθέου στρατεύσεως τῶν δικαίων καί ὡς ὁρατή ἔκφρασις (ὡς Ἐκκλησία) τῆς θείας Βασιλείας. Καί τά ὑποχθόνια ὡς ὁ χῶρος ὅπου ἐφυλάσσοντο πάντων τῶν τεθνεώτων τά πνεύματα. Τό φῶς τῆς Ἀναστάσεως, ὡς βολίς ἀπειροδύναμος καί θεία ἐξακοντισθεῖσα ἐκ τῆς λελαμπρυσμένης ὑποστάσεως τοῦ Λυτρωτοῦ, ἤστραψε μέν ἐπί τῆς γῆς, ὅπως ἡ ἄπειρος φωτοχυσία της κατήστραψε καί τούς οὐρανούς ἄνω, ἐνῷ συγχρόνως περιέλαμπε τά ὑποχθόνια κάτω, τό σκοτεινόν καί ἀμειδές βασίλειον τοῦ θανάτου. Ὁ Ἅιδης ἔμφοβος ἀπέστρεψε τό πρόσωπον αὐτοῦ ἐκ τῆς φωτεινότητος τοῦ παραδόξου Ἐπισκέπτου του. Τά ὄρνεα τοῦ θανάτου, τά συνηθισμένα εἰς τό σκότος τῆς φθορᾶς, δεχθέντα εἰς τούς ὀφθαλμούς των τόν προβολέα τοῦ ἀπείρου θείου φωτός, κρώζοντα ἐγκατέλειψαν τάς ἀπαισίας φωλεάς των, ἐνῷ τά ὄμματα τῶν πεπεδημένων, τῶν τηρουμένων εἰς τούς ἀφεγγεῖς θαλάμους τῆς φθορᾶς, ἀποτινάξαντα τήν παλαίωσιν τοῦ σκότους, ἐδέχθησαν τό φῶς τῆς χαρᾶς καί τῆς ζωῆς. Τό φῶς δέ τό ὁποῖον τό σύμπαν τόσον πλουσίως ἐδέχθη εἰς τάς καθολικάς διαστάσεις του, δέν ἦτο φῶς φυσικόν καί ἔγχρονον, ἀλλά τό φῶς τῆς μακαρίας δόξης τῆς Τριάδος, τό ὁποῖον διακονεῖ εἰς τόν κόσμον ὁ ἔνσαρκος Λόγος τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 16. Λουκ. 2, 32. Ἰω. 1, 9. 8, 12). Ἦτο τό φῶς τῆς Ζωῆς, ὁ Λόγος τῆς Ζωῆς, ἐν τῷ ὁποίῳ συνίσταται πᾶν τό πεποιημένον καί ἔγχρονον. Τό φῶς τῆς Ἀναστάσεως, ὡς ὁ ἀπειρόδωρος πλοῦτος τῆς οὐσίας τοῦ Θεοῦ, καλύπτει ἐν τῷ νῦν τῆς νέας οἰκονομίας τό ἴδιον πλαστούργημα, ἅπασαν τήν κτίσιν, ὁρατήν καί ἀόρατον, ὁλόκληρον τοῦ εἶναι καί τοῦ ὄντος τήν περιοχήν. Ὑπό τήν θαλπωρήν τοῦ θείου φωτός τῆς Ἀναστάσεως ὁλόκληρος ὁ κόσμος ἀναζῇ, ἰδίως οἱ ἐν πίστει οἰκειούμενοι τήν μυστικήν παρουσίαν του καί τήν ζωογόνον ἐπενέργειάν του! (Φιλιπ. 2, 15).

Ἡ καταλάμπρυνσις αὕτη τῆς κτίσεως ἀποτελεῖ φυσικῶς δι᾿ αὐτήν αἰτίαν φυσικῆς χαρᾶς καί πανηγύρεως. Διά τοῦτο καί ὁ ἱερός Ὑμνῳδός παραινεῖ. «ἑορταζέτω γοῦν πᾶσα κτίσις, τήν ἔγερσιν»!

 Ἀνδρέου Θεοδώρου

Ἀπό τό βιβλίο:Πάσχα Κυρίου Πάσχα

ἔκδ. Ἀποστολικῆς Διακονίας

Πηγή: www.imaik.gr