«Ὀρθρίσωμεν ὄρθρου βαθέος...

   Ὠιδή ε´. Ὁ Εἱρμός.

«Ὀρθρίσωμεν ὄρθρου βαθέος, καί ἀντί μύρου

τόν ὕμνον προσοίσωμεν τῷ Δεσπότῃ, καί

Χριστόν ὀψόμεθα, δικαιοσύνης ἥλιον,

πᾶσι ζωήν ἀνατέλλοντα.»

Τό πνεῦμα τοῦ προφήτου Ἡσαΐου ὀρθρίζει ἐκ νυκτός (Ἡσ. ΚΣΤ´, 9) δηλαδή παραμένει ἐνωρίς τήν πρωΐαν ἄγρυπνον διά νά δεχθῇ ἐπαξίως τά προστάγματα τοῦ Θεοῦ, τά ὁποῖα ἀποτελοῦν τό πνευματικόν φῶς πάσης λογικῆς κτίσεως.

Τήν πνευματικήν ταύτην ἑτοιμότητα τοῦ Ἡσαΐου ὁ ἱερός Ὑμνῳδός παραλληλίζει πρός τήν πνευματικήν ἐγρήγορσιν καί ἑτοιμότητα τάς ὁποίας πρέπει νά ἔχῃ ἡ Ἐκκλησία ἐν ὄψει τῆς μεγάλης ἑορτῆς τῆς Ἀναστάσεως. Οὕτω παραινεῖ τούς πιστούς, ὅπως, ἀφοῦ ὀρθρίσουν ὄρθρου βαθέος, προσαγάγουν εἰς τόν Δεσπότην, ἀντί μύρου, τόν ὕμνον τῆς καρδίας των διά τήν ἄπειρον δύναμιν τοῦ Δεσπότου, ἡ ὁποία διά τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ συνέτριψε τόν θάνατον καί ἠλευθέρωσε τήν κτίσιν ἐκ τῶν δεσμῶν τῆς δουλείας καί τῆς φθορᾶς.

Αἱ μυροφόροι γυναῖκες ἀφωσιωμέναι μαθήτριαι τοῦ Διδασκάλου, ἠγόρασαν ἀρώματα ὅπως, ἐλθοῦσαι εἰς τό μνημεῖον, ἀλείψωσι τό νεκρόν σῶμα αὐτοῦ (Μάρκ. 16, 1 Λουκ. 23, 56). Ἡ ψυχή τῶν μακαρίων ἐκείνων γυναικῶν ἐδονεῖτο ἐξ ἀγάπης πρός τόν πεφιλημένον Διδάσκαλον. Ἠγάπησαν πολύ, διά τοῦτο καί ἠγαπήθησαν πολύ (Λουκ. 7, 47). Μόνον τό μῖσος εἶναι ἀπωθητικόν καί ἀποκρουστικόν, ἐνῷ ἡ ἀγάπη ἕλκει τήν ἀγάπην. Ὡς οὐσιοποιός δύναμις τοῦ κόσμου, διακρατεῖ τόν κόσμον εἰς τήν ἀλήθειαν καί τήν ζωήν. Ἡ ἀγάπη ἀποῤῥέει ἐκ τοῦ Θεοῦ (1 Ἰω. 4, 7.8.16) καί ἄγει εἰς Θεόν. Ἡ μεγάλη Ἀγάπη, ἡ δύσασα πρός ὥραν ἐπί τοῦ Σταυροῦ καί ἀνατείλασα φωσφόρος ἐκ τοῦ τάφου, περιεπτύχθη τήν μικράν ἀγάπην, τήν κομίζουσαν τά μύρα της δι᾿ ἕνα ὕστατον ἐπιτάφιον χαιρετισμόν, καί ηὐλόγησεν αὐτήν δι᾿ ἑνός ἀῤῥήτου ἀναστασίμου χαιρετισμοῦ (Ματθ. 28, 9).

Ὅμως τό πρωΐ τῆς Μεγάλης Κυριακῆς καί ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ πορεύεται μυστικῶς πρός τόν ἀνεῳγμένον τάφον τῆς Ἀναστάσεως. Σπεύδει «ἀγαλλομένῳ ποδί» πρός τό μνημεῖον τῆς Ἐγέρσεως, διά νά ἀποθέσῃ εἰς αὐτό τά μύρα τῆς χαρᾶς καί τῆς λατρείας της. Δέν κομίζει μύρα ὑλικά, διά νά ἐκφράσῃ τήν φλεγομένην ἀγάπην της. Ἀντί μύρων, ἀναπέμπει ἐκ τῆς παλλομένης καρδίας της τόν ὕμνον πρός τόν Δεσπότην, τήν δοξολογίαν πρός τόν Κύριον, τήν λατρείαν πρός τόν Σωτῆρα! Τί ἄλλο ἔχει νά προσφέρῃ πρός τόν ἐν δόξῃ θριαμβευτήν, παρά μόνον τήν μεταπεποιημένην ὑπό τῆς Χάριτος καρδίαν της; Εἰς ἀπάντησιν δέ εἰς τήν σπουδήν καί ἑτοιμασίαν της ἀξιοῦται νά ἴδῃ μυστικῶς, ὡς ἄλλοτε αἱ Μυροφόροι σωματικῶς, ἀνατέλλοντα ἐκ τοῦ τάφου τόν τῆς δικαιοσύνης Ἥλιον, ὁ ὁποῖος χαρίζει εἰς πάντας τήν πνευματικήν ζωήν καί ἐξανάστασιν. Μακαρία τῷ ὄντι ἡ μυστική τῆς θείας Ἀναστάσεως ἐνόρασις! Μακαρία ἡ ψυχή ἡ μυστικῶς ἑνωτιζομένη τοῦ θριαμβικοῦ τῆς Ἐγέρσεως μηνύματος, ἡ ἀπαστράπτουσα τό θεοποιόν τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου Φῶς! Ἐκτός τοῦ μακαρίου τούτου φωτός δέν ὑπάρχει ζωή, ἀλλ᾿ ἐπικρατεῖ ἡ παγερότης τοῦ θανάτου, τό ψεῦδος τῆς ἀνυπαρξίας, ἡ μελάνωσις τῆς φθορᾶς!

Ἀνδρέου Θεοδώρου

Ἀπό τό βιβλίο:Πάσχα Κυρίου Πάσχα

ἔκδ. Ἀποστολικῆς Διακονίας

Πηγή: www.imaik.gr