«Πάτερ εσύ μ’ έκανες Χριστιανό»

Διηγήθηκε ο διακο-Διονύσιος ο Φιρφιρής: « Κάποτε βρέθηκα για δουλειά έξω στη Θεσσαλονίκη. Πήγα σ’ ένα εστιατόριο να φάω. Έκανα την προσευχή μου και κάθισα να φάω. Παραδίπλα ήταν μια παρέα. Μου λέει κάποιος λαϊκός:

– Λοιπόν τί μας παριστάνεις τώρα; Τι θέλεις να μας δείξεις;

– Για να μη μου σταθεί κανένα κόκκαλο στο λαιμό, βρε αδελφέ, απάντησα λίγο οργισμένα.

–  Με γνωρίζεις πάτερ;

–  Όχι, απαντώ.

–  Δεν με θυμάσαι; Εσύ με έκανες Χριστιανό.

–  Δεν σε θυμάμαι.

–  Θυμάσαι κάποτε σ’ ένα εστιατόριο που έτρωγες και κάποιος σου είπε αυτό και αυτό;

–   Ναι, κάτι θυμάμαι.

–   Ε, εγώ ήμουν. Βλέπεις εδώ; Μου στάθηκε ένα κόκκαλο στο λαιμό και με έκαναν εγχείρηση για να το βγάλουν, ενώ συγχρόνως μου έδειχνε το λαιμό του με το σημάδι της τομής. Μετά απ’ αυτό και στην εκκλησία πηγαίνω και εξομολογούμαι και προσευχή κάνω. Σ’ ευχαριστώ, Πάτερ, εσύ μ’ έσωσες».

(Διήγηση από το βιβλίο “Από την ασκητική και ησυχαστική αγιορείτικη παράδοση”)

https://xfd.gr/keimena/%CE%B5%CE%BA%CE%BA%CE%BB%CE%B7%CF%83%CE%AF%CE%B1/%CF%80%CE%BD%CE%B5%CF%85%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%B6%CF%89%CE%AE/%CF%80%CE%AC%CF%84%CE%B5%CF%81-%CE%B5%CF%83%CF%8D-%CE%BC-%CE%AD%CE%BA%CE%B1%CE%BD%CE%B5%CF%82-%CF%87%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CF%8C/

ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΜΙΚΡΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ ΠΟΥ ΦΟΡΟΥΣΕ Ο ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ

 

Σε μια κορνίζα ο Άγιος Νεκτάριος εικονίζεται ως μοναχός με σκουφάκι και γύρω από τον λαιμό του διακρίνεται ο μικρός Σταυρός που του είχε χαρίσει στη Σηλυβρία η καλή γιαγιά του.

Με τον Σταυρό αυτό συνδέεται και το εξής θαυμαστό περιστατικό από τη ζωή του Αγίου, πριν ακόμα ρασοφορεθεί, που μας αποκαλύπτει την πίστη που είχε ο άγιος στην θαυματουργική δύναμη του σημείου του Σταυρού του Κυρίου μας.

 

"Ενώ ταξίδευε λοιπόν με πλοίο, μαζί με άλλους επιβάτες, για τους Αγίους Τόπους, στην Παλαιστίνη, τους έπιασε μεγάλη τρικυμία και κόντευαν να πνίγουν... Τότε, ο άγιος έδεσε και έριξε με αδίστακτη πίστη στο φουρτουνιασμένο πέλαγος αυτό το σταυρουδάκι της γιαγιάς του.
Η θάλασσα αμέσως γαλήνεψε!
Όλοι οι επιβάτες του πλοίου ήταν χαρούμενοι, εκτός από τον Άγιο που ήταν θλιμμένος, επειδή το φυλακτό του χάθηκε μέσα στα αφρισμένα κύματα...
Όταν όμως το πλοίο αγκυροβόλησε στο λιμάνι της Γιάφας, ο καπετάνιος έστειλε μια βάρκα με ναύτες να δουν τι ήταν ο περίεργος ήχος, κάτι σαν χτυπήματα, που ακουγόταν κατά την διάρκεια του ταξιδιού στα ύφαλα του πλοίου μέσα στη θάλασσα. Με έκπληξη τότε αυτοί είδαν κολλημένο, σ' εκείνο ακριβώς το σημείο, τον Σταυρό! Τον πήραν και με ευλάβεια τον παρέδωσαν στον μικρό κάτοχο του..."

https://orthodoxoiorizontes.gr/Thaumata/Thaumata_Agiou_Nektariou/To_thauma_tou_mikrou_staurou_pou_forouse_o_Agios.htm

"Μετάνοια σημαίνει..." (Οσίου Ιωάννη του Σιναΐτη)

 

1. Ο Ιωάννης κάποτε, (την ημέρα της Αναστάσεως), έτρεξε πριν από τον Πέτρο (στον τάφο του Κυρίου). Και εμείς τοποθετήσαμε τον λόγο της υπακοής πριν από τον λόγο της μετανοίας. Διότι ο Ιωάννης έγινε τύπος υπακοής, ενώ ο Πέτρος μετανοίας.

2. Μετάνοια σημαίνει ανανέωση του βαπτίσματος. Μετάνοια σημαίνει συμφωνία με τον Θεό για νέα ζωή. Μετανοών σημαίνει αγοραστής της ταπεινώσεως. Μετάνοια σημαίνει μόνιμος αποκλεισμός κάθε σωματικής παρηγοριάς. Μετάνοια σημαίνει σκέψη αυτοκατακρίσεως, αμεριμνησία για όλα τα άλλα και μέριμνα για την σωτηρία του εαυτού μας. Μετάνοια σημαίνει θυγατέρα της ελπίδας και αποκήρυξη της απελπισίας. Μετανοών σημαίνει κατάδικος απαλλαγμένος από αισχύνη.

Μετάνοια σημαίνει συμφιλίωση με τον Κύριο, με έργα αρετής αντίθετα προς τα παραπτώματα μας. Μετάνοια σημαίνει καθαρισμός της συνειδήσεως. Μετάνοια σημαίνει θεληματική υπομονή όλων των θλιβερών πραγμάτων. Μετανοών σημαίνει επινοητής τιμωριών του εαυτού του. Μετάνοια σημαίνει υπερβολική ταλαιπωρία της κοιλιάς (με νηστεία) και χτύπημα της ψυχής με υπερβολική συναίσθηση.

Από την Κλίμακα του Αγίου Ιωάννη του Σιναΐτη

Οι τριθεΐτες λοιπόν, που χωρίζουν τον Υιό από τον Πατέρα, πέφτουν σε διπλό γκρεμό

 

Μάξιμος ο Ομολογητής (Άγιος) - Τα 400 Κεφάλαια Περί Αγάπης

Δεύτερη Εκατοντάδα Κεφαλαίων περί Αγάπης

29.   Όταν ο Κύριος λέει: «Εγώ και ο Πατέρας είμαστε ένα»(Ιω. 10, 30), εννοεί την ταυτότητα της ουσίας. Κι όταν πάλι λέει: «Εγώ είμαι στον Πατέρα κι ο Πατέρας σ’ εμένα»(Ιω. 14, 11), φανερώνει ότι οι υποστάσεις είναι αχώριστες. Οι τριθεΐτες λοιπόν, που χωρίζουν τον Υιό από τον Πατέρα, πέφτουν σε διπλό γκρεμό. Όταν λένε ότι ο Υιός είναι αιώνιος όπως και ο Πατέρας, Τον χωρίζουν όμως από Αυτόν, αναγκάζονται να πουν ότι δεν γεννήθηκε από τον Πατέρα και να πέσουν στην παραδοχή τριών Θεών και τριών αρχών. Όταν λένε ότι ο Υιός γεννήθηκε από τον Πατέρα, αλλά Τον χωρίζουν από Αυτόν, αναγκάζονται να πουν ότι δεν είναι αιώνιος όπως ο Πατέρας και να θέσουν στην εξουσία του χρόνου τον Κύριο των χρόνων. Γιατί, καθώς λέει ο μέγας Γρηγόριος, πρέπει και σε ένα Θεό να πιστεύομε, και τις τρεις Υποστάσεις να ομολογούμε, και την κάθε μία με την ιδιότητά της. Γιατί, ναι μεν η θεότητα διαιρείται, αλλά αδιαιρέτως. και ενώνεται, αλλά διαιρετώς, όπως λέει ο ίδιος Γρηγόριος. Και για τούτο, είναι υπέρλογη και η διαίρεση και η ένωση. Γιατί, τι παράδοξο θα ήταν, αν όπως ο άνθρωπος με τον άνθρωπο, έτσι ενώνονταν και χωρίζονταν ο Υιός με τον Πατέρα και τίποτε περισσότερο;

https://religious.gr/%CE%BC%CE%AC%CE%BE%CE%B9%CE%BC%CE%BF%CF%82-%CE%BF-%CE%BF%CE%BC%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%B7%CF%84%CE%AE%CF%82-%CE%AC%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82/%CE%B4%CE%B5%CF%8D%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%B7-%CE%B5%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%AC%CE%B4%CE%B1-%CE%BA%CE%B5%CF%86%CE%B1%CE%BB%CE%B1%CE%AF%CF%89%CE%BD-%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%AF-%CE%B1%CE%B3%CE%AC%CF%80%CE%B7%CF%82

Τρεις εμείς τρεις και σεις - Λέων Τολστόι (ηχητικό βιβλίο) | Ο Ανδρέας Διαβάζει Κλασικά Διηγήματα

(ΗΧΗΤΙΚΟ ΒΙΒΛΙΟ) Η Κλίμακα του Ιωάννου του Σιναΐτου | Διαβάζει ο Ανδρέας Χατζηδήμου

Η Κλίμακα του Ιωάννου του Σιναΐτου  | Διαβάζει ο Ανδρέας Χατζηδήμου (ΗΧΗΤΙΚΟ ΒΙΒΛΙΟ)

00:00:00 Εισαγωγή 00:01:30 Επιστολές 00:09:00 Λόγος 1ος Περί Αποταγής 00:30:50 Λόγος 2ος Περί Απροσπαθείας 00:39:15 Λόγος 3ος Περί Ξενιτείας 00:55:00 Λόγος 4ος Περί Υπακοής

00:00:00 Εισαγωγή 00:00:48 Λόγος 5ος Περί Μετανοίας 00:37:02 Λόγος 6ος Περί Μνήμης Θανάτου 00:48:50 Λόγος 7ος Περί του Χαροποιού Πένθους 01:20:40 Λόγος 8ος Περί Αοργησίας 01:37:34 Λόγος 9ος Περί Μνησικακίας 01:44:18 Λόγος 10ος Περί Καταλαλιάς 01:51:43 Λόγος 11ος Περί Πολυλογίας και Σιωπής 01:56:48 Λόγος 12ος Περί Ψεύδους 02:01:21 Λόγος 13ος Περί Ακηδίας 02:07:41 Λόγος 14ος Περί Γαστριμαργίας

00:00:00 Εισαγωγή

00:00:44 Λόγος 15ος Περί Αγνείας

00:43:33 Λόγος 16ος Περί Φιλαργυρίας

00:51:13 Λόγος 17ος Περί Αναισθησίας

00:58:42 Λόγος 18ος Περί Ύπνου και Προσευχής

01:03:11 Λόγος 19ος Περί Αγρυπνίας

01:09:17 Λόγος 20ος Περί Δειλίας

01:14:00 Λόγος 21ος Περί Κενοδοξίας

01:31:22 Λόγος 22ος Περί Υπερηφανείας

01:43:04 Λόγος 23ος Περί Λογισμών Βλασφημίας

01:50:55 Λόγος 24ος Περί Πραότητος και Απλότητος

02:01:30 Λόγος 25ος Περί Ταπεινοφροσύνης

00:00:00 Εισαγωγή

00:00:44 Λόγος 26ος Περί Διακρίσεως Α. Περί διακρίσεως λογισμών, παθών και αρετών

00:47:14 26Β. Περί διακρίσεως ευδιακρίτου

01:23:45 26Γ. Σύντομος Ανακεφαλαίωση των Προηγουμένων

00:00:00 Εισαγωγή

00:00:44 Λόγος 27ος Περί Ησυχίας Α.

00:13:44 27Β. Περί διαφοράς και διακρίσεως ησυχιών

00:42:57 Λόγος 28ος Περί Προσευχής

01:08:21 Λόγος 29ος Περί Απαθείας

01:19:02 Λόγος 30ος Περί Αγάπης, Ελπίδος και Πίστεως

01:33:35 Σύντομος Προτροπή

01:35:38 Εις τον Ποιμένα

ΚΟΛΥΜΒΙ ΜΕ ΤΑ ΡΟΥΧΑ;

 

«Είναι επικίνδυνο να κολυμβά κανείς με τα ρούχα του· ομοίως και το να εγγίζει τη θεολογία, ενώ έχει πάθη» (Άγιος Ιωάννης Κλίμακος, λόγ. κζ΄, 9).

Το καταλαβαίνουμε αμέσως όλοι: το κολύμπι με τα ρούχα είναι εξαιρετικά επικίνδυνο, γιατί πέρα από το ότι δεν υπάρχει η ελευθερία κινήσεων, τα ρούχα καθώς διαποτίζονται από το νερό σε σπρώχνουν προς τον βυθό. Το ίδιο όμως λέει ο όσιος συμβαίνει και μ’ εκείνον που εγγίζει τη θεολογία, δηλαδή ασχολείται και μιλάει για θεολογικά θέματα, ενώ ακόμη βρίσκεται σε κατάσταση εμπαθή. Γιατί αυτό; Διότι όπως εξηγεί «ο βυθός των δογμάτων είναι βαθύς» (9) - τα δόγματα (αυτά κυρίως είναι η θεολογία) αναφέρονται στον ίδιο τον Τριαδικό Θεό και στον Κύριό μας Ιησού Χριστό: τη διπλή Του φύση, αλλ’ όχι την υπόστασή Του. Και πώς τα ξέρουμε; Μα από την αποκάλυψη του Ίδιου του Κυρίου: Εκείνος ήλθε, μας τα φανέρωσε και μας τα εξήγησε. «Εκείνος εξηγήσατο». Χωρίς την αποκάλυψη του Υιού και Λόγου του Θεού περί του Ιδίου του Θεού – και τα πρώτα σπέρματα αυτής στην Παλαιά Διαθήκη - με ποια δύναμη θα μπορούσαμε οι άνθρωποι, και μάλιστα ευρισκόμενοι στην κατάσταση της πτώσης στην αμαρτία, να κατανοήσουμε τη θεότητα; Στην κατάσταση αυτή ο άνθρωπος το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να δημιουργεί είδωλα, πλάσματα δηλαδή της πλανεμένης φαντασίας του! Και αυτό έχει δείξει μέχρι τώρα η ανθρώπινη ιστορία.

Τα δόγματα λοιπόν είναι αποκαλυμμένες αλήθειες, οι οποίες μας βγάζουν από την άγνοια και μας προσανατολίζουν στην αλήθεια. Κι αυτά συνιστούν τον πλούτο και τον θησαυρό της Εκκλησίας μας. Με βάση αυτά μάλιστα μπορούμε να έχουμε την ορθή πνευματική ζωή: η πνευματική ζωή αποτελεί επακολούθημα της ορθής πίστης προς τον Θεό, ώστε η ορθοδοξία να γίνεται και ορθοπραξία. Γι’ αυτό και τονίζουν όλοι οι Πατέρες της Εκκλησίας μας ότι χωρίς τη σύνδεση και των δύο αυτών πάσχει και το ένα και το άλλο. Με διαφορετική διατύπωση, «ο βίος πρέπει να είναι  έλλογος και ο λόγος να είναι έμπρακτος».

Οπότε, όσο κανείς βρίσκεται υπό την επήρεια των παθών του δεν μπορεί και δεν πρέπει να ασχολείται με τα θεολογικά θέματα. Τα πιστεύει, τα αποδέχεται, αλλά επικεντρώνει την προσοχή του στα πρακτικά θέματα, την τήρηση δηλαδή των αγίων εντολών του Χριστού, ώστε να μπορεί να καθαρίζει την ψυχή του. Και κατά την αναλογία της καθάρσεως αυτής αρχίζει να κατανοεί κάπως βαθύτερα και τα δόγματα της πίστεως. Θυμήσου τι έλεγε και ο νεώτερος πατέρας και δάσκαλος άγιος πατρο-Κοσμάς ο Αιτωλός. Πασχίζοντας να εξηγήσει όσο μπορούσε το Τριαδικό του Θεού στους απλοϊκούς υπόδουλους χριστιανούς της εποχής της Τουρκοκρατίας, έβλεπε το αδιέξοδο και κατέληγε: «Εξομολογηθείτε στον Κύριο παστρικά, και θα φωτιστείτε από Εκείνον να κατανοήσετε την αποκάλυψη του Χριστού μας»! Διαφορετικά, μία εμπαθής ενασχόληση με τα δόγματα θα οδηγήσει με μαθηματική ακρίβεια σε αίρεση, γιατί τα πάθη επηρεάζουν αμεσότατα το λογιστικό του ανθρώπου, συνεπώς η κρίση του λειτουργεί υπό καθεστώς πλάνης. Όλοι οι αιρετικοί της Εκκλησίας δυστυχώς έτσι έγιναν αιρετικοί: χωρίς ακόμη να καθαρίσουν το οπτικό της ψυχής, θέλησαν με δαιμονική υπερηφάνεια  να «εξερευνήσουν» τα της θεότητας! Και βεβαίως πλανήθηκαν!

https://pgdorbas.blogspot.com/2025/02/blog-post_60.html