Παρασκευή 31 Αυγούστου 2018

Ιερομόναχος Νεκτάριος Καυσοκαλυβίτης· ο Πνευματικός (1904 – 30 Αυγούστου 1989)


                   Γέροντας Νεκτάριος ο Πνευματικός.
ο ευλαβέστατος και ευσεβέστατος
(Ο Γέροντας και η συνοδεία του ανήκουν στους ζηλωτές της ορθοδόξου πίστεως)


 Γεννήθηκε στις 28.3.1904, ημέρα Κυριακή του Πάσχα, στην Περαχώρα Κορινθίας. Μικρός μετοίκησε με τους γονείς του στο χωριό Καπαρέλι Θηβών. Εκεί έμαθε τα πρώτα γράμματα ο τότε Νικόλαος.
Οι φτωχοί γονείς του του ανέθεσαν προς βοσκή το μικρό ποίμνιο προβάτων που είχαν. Από μικρός ποθούσε τον μοναχισμό και συχνά μετέβαινε στη μονή Αγίας Τριάδος-Κιθαιρώνος, για να προσευχηθεί και να συναναστραφεί με τους εκεί ενάρετους πατέρες. Το 1921, κατόπιν θείας αποκαλύψεως, τον δέχθηκαν οι πατέρες πλησίον τους. Μετά την απόλυσή του από τον στρατό εγκαταβίωσε στην παραπάνω μονή, όπου και εκάρη μοναχός.

                                     Η μετέπειτα συνοδεία
του ιερομονάχου Νεκταρίου
υπό τον ιερομόναχο Ιωακείμ


Αργότερα, το 1930, μαζί με άλλους πατέρες, ήλθε στο Άγιον Όρος, όπου εγκαταβίωσε στο ησυχαστικό Κελλί του Αγίου Ευθυμίου, πάνω από τη σκήτη των Καυσοκαλυβίων, πλησίον του σπηλαίου του Αγίου Νείλου του Μυροβλύτου, όπου εκάρη μεγαλόσχημος το 1931. Χειροτονήθηκε διάκονος και ιερεύς και κατεστάθη Πνευματικός το 1937. Ευλαβέστατος, ευσεβέστατος, σεβάσμιος ο Γέροντας Νεκτάριος αγάπησε υπέρμετρα τον Θεό, τον μοναχισμό, την ησυχία και τον συνάνθρωπο. Πένης, ασκητικός, ησύχιος και ταπεινός παρέμεινε στο ερημικό Κελλί του. Έστελνε παραμυθητικές επιστολές σε πολλούς πονεμένους. Προσευχόταν για όλους. Εκεί τον γνωρίσαμε κι εμείς στη δύση του βίου του να μας νουθετεί αγιοπατερικά, νηφάλια, ψυχωφελέστατα.


Υπέμεινε τις ασθένειες του γήρατος, κώφωση και τύφλωση, δοξάζοντας συνεχώς τον Θεό, αδιαμαρτύρητα και καρτερικά. Η συνοδεία του, ιερομόναχος Ιωακείμ (†2003) και μοναχός Ευθύμιος, τον συνέτρεξε φιλότιμα και φιλόστοργα. Ανεπαύθη εν Κυρίω στις 30.8.1989.

Πηγές-Βιβλιογραφία:
Ανωνύμου, Γέροντας παπα-Νεκτάριος πνευματικός, Άγιος Αγαθάγγελος Εσφιγμενίτης 115/1989, σσ. 34-37.
Πηγή: Μοναχού Μωυσέως Αγιορείτου, Μέγα Γεροντικό εναρέτων αγιορειτών του εικοστού αιώνος Τόμος Α’ – 1956-1983, σελ. 307-308, Εκδόσεις Μυγδονία, Α΄ Έκδοσις, Σεπτέμβριος 2011.

http://agioritikesmnimes.blogspot.com/2015/08/7006-1904-30-1989.html

Πέμπτη 30 Αυγούστου 2018

Ὁ Νέος «Χρυσοῦς Αἰών» τῆς Ἑλλάδος εἶναι Ἐπιβεβλημένος


ὑπό
Ἰωάννου Ν. Καλλιανιώτου
Καθηγητοῦ τοῦ Πανεπιστημίου τοῦ Scranton

«Ἀρχή σοφίας φόβος Κυρίου,
σύνεσις δέ ἀγαθή πᾶσι
τοῖς ποιοῦσιν αὐτήν.»
Ψαλμός 111, 10

Α΄. Πρόλογος
Ἡ χώρα διάγει τό 44ον ἔτος ἀποδομήσεώς της, ὑποβιβασμοῦ καί καταστροφῆς τοῦ Ἑλληνορθοδόξου πολιτισμοῦ καί παιδείας της καί δυστυχῶς, καταπτώσεως καί αὐτῆς ταύτης τῆς Ἐθνικῆς συνειδήσεως. Ἐπέβαλλον εἰς τόν λαόν μας καί δή εἰς τούς μαθητάς μίαν κοσμικήν ἰδεολογίαν, μίαν ἀριστεράν φιλοσοφίαν, μίαν συγκρητιστικήν παγκοσμίαν συνείδησιν, μίαν ἀνήθικον ἀγωγήν, μίαν ὑποβάθμισιν τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης, μίαν θρησκευτικήν οὐδετερότητα, μίαν οἰκουμενιστικήν δογματικήν καί μίαν διαθρησκειακήν σατανολατρείαν. Οἱ νέοι μας εὑρίσκονται εἰς ἕν περιβάλλον ἀγνωσίας, νεφελώδους καί ψευδωνύμου γνώσεως, διεσκορπισμένων ἰδεῶν, ἀχρήστων ἐννοιῶν, ψευδῶν πληροφοριῶν καί ἀντεθνικῶν πρακτικῶν.
Τά ἠθικά καί ὑπαρξιακά των προβήματα μεγεθύνονται καί ἡ πεπλανημένη πολιτική, ἐκπαιδευτική καί εἰς ἕνα βαθμόν καί ἡ πνευματική ἡγεσία δέν εἶναι εἰς θέσιν νά δώσουν ἀπαντήσεις εἰς τά ἐρωτήματα τοῦ νέου καί δυστυχῶς, πλείστων ἐκ τῶν Ἑλλήνων εἰς ἡλικίαν 40 ἐτῶν καί κάτω. Τούς ἐστέρησαν τήν ἀνἀπτυξιν τῆς Ἐθνικῆς καί θρησκευτικῆς συνειδήσεως οἱ ἀνθέλληνες καί ἀντίχριστοι ψευδο-ἡγέται μας. Ἡ ἀφύπνισις τοῦ λαοῦ μας μέ μίαν πνευματικήν ἐπανάστασιν εἶναι ἄκρως ἀναγκαία διά τήν διάσωσιν τῆς χώρας μας ἀπό τήν ὑφέρπουσαν νέαν καταστροφήν, χείρονα τῆς τοιαύτης τῆς 29ης Μαΐου 1453.
Ἀνάγκη, λοιπόν, οἱ παρ’ ἀξίαν κυβερνῶντες ἀπό τό 1974 ἕως σήμερον νά ὑπάγουν εἰς τάς οἰκίας των, εἰς τάς φυλακάς ἤ εἰς Μοναστήρια, μακράν τῆς πολιτικῆς, πνευματικῆς καί οἱασδήποτε ἑτέρας δημοσίας θέσεως καί εἷς νέος «χρυσοῦς αἰών» τῆς χώρας νά ἀνατείλῃ καί νά καθοδηγήσῃ τόν περιούσιον λαόν μας εἰς τό ὑπόλοιπον τοῦ 21ου πολυπαθοῦς καί ἀποκαλυπτικοῦ αἰῶνος.  

B΄. Ἡ Σχεδιαζομένη Κοινωνικο-Οἰκονομική Καταστροφή τῆς Χώρας
          Οἱ κίνδυνοι πάρα πολλοί εἰς τόν ὁρίζοντα, στρατιωτικαί ἐπιθέσεις ἀπό τούς καταπατητάς τῆς πατρογονικῆς μας γῆς (ἐξ ἀνατολῶν καί βορρᾶν). Μία παγκοσμία πολεμική σύρραξις εἶναι ἐπίσης πιθανή. Ἡ ἐπιθετικότης καί ὁ ἐξοπλισμός τῆς ἀθέου Κίνας αὐξάνει συνεχῶς καί εἶναι αὕτη μία μεγάλη ἀπειλή κατά τῆε Δύσεως. Ἡ τελευταία παγκοσμία οἰκονομική κρίσις ἤρχισε τόν Αὔγουστον τοῦ 2007 καί εἰς τήν Ἑλλάδα καί Εὐρώπην συνεχίζεται ἐπί μίαν δεκαετίαν. Ἡ περιοδικότητα τῶν οἰκονομικῶν κρίσεων εἶναι περίπου μία δεκαετία. Συνεπῶς, προετοιμάζουν οὗτοι (οἱ παγκόσμιοι σχεδιασταί των = αἱ σκοτειναί δυνάμεις, the economic elites) τήν νέαν τοιαύτην, τήν 2αν τοῦ 21ου  αἰῶνος.[1]
Αἱ περιβαλλοντολογικαί καταστροφαί, πυρκαϊαί καί πλήμμυραι λόγῳ τῶν ἐσφαλμένων πολιτικῶν (Εὐρω-ζώνης, Τρόϊκας, ἀνοικτά σύνορα, κ. λπ.), ἀλλά καί τῶν πολλῶν ἡμετέρων ἁμαρτιῶν καί ἀποστασίας, δημιουργοῦν τεράστια προβλήματα εἰς τόν πτωχοποιημένον λαόν μας. Αἱ διαμάχαι μεταξύ τῶν πολιτικῶν κομμάτων καί ἡ πόλωσις τῶν ἀκολούθων τούτων, τῇ προτροπῇ καί σχεδιασμῷ τῶν ἐχθρῶν τοῦ Ἑλληνισμοῦ ἠμποροῦν νά ὁδηγήσουν εἰς διχασμόν καί βίαν μεταξύ τῶν Ἑλλήνων, ἀλλά καί εἰς διενέξεις μέ τά ἑκατομμύρια τῶν παρανόμων (Μουσουλμάνων) λαθρομεταναστῶν εἰς τήν Ἑλλάδα.[2]
Ἡ χώρα ἀντιμετωπίζει φοβερούς κινδύνους καί ἀπό πολλούς ἐχθρούς. Τήν κοινωνικο-οἰκονομικήν καταστροφήν της ἀπό τήν Ἑβραιο-μασονικήν Εὐρώπην[3] καί  τούς ὀπαδούς της εἰς τήν Ἑλλάδα.[4] Τήν οἰκονομικήν καταστροφήν ἀπό τήν «εἰσβολήν» τῆς Κίνας[5] καί τάς ἰδιωτικοποιήσεις (ἐκποιήσεις) τῶν Ἑλληνικῶν ἐπιχειρήσεων, ὥστε ἡ χώρα νά «παράγῃ» μόνον τουρισμόν (σερβιτόρους καί καμαριέρες) παραμένουσα εἰς τήν ὑπηρεσίαν Εὐρωπαίων τουριστῶν. Ἡ μεσαία τάξις κατεστράφη καί ἐξηφανίσθη ἀπό τήν πολιτικήν καί τό μῖσος τῆς Τρόϊκας πρός τό πειραματόζῳόν των, τήν Ὀρθόδοξον («αἱρετικήν» καί «ἀπείθαρχον» κατ’ αὐτούς)   Ἑλλάδα καί τόν ἀρχαιότερον λαόν τῆς Εὐρώπης, τόν σοφώτατον Ἕλληνα, ὁ ὁποῖος ἀνεγέννησε τήν Εὐρώπην ἀπό τόν σκοταδιστικόν Μεσαίωνά της.[6]
Περαιτέρω, παρ’ ὅλας τάς ἐξαγγελίας τοῦ Ἀλέξη Τσίπρα καί μάλιστα ἀπό τήν Ἰθάκην,[7] ἀλλά χωρίς νά λάβῃ οὗτος μέρος εἰς τήν ἐκστρατείαν τῆς Τροίας, μᾶς εἶπεν ὅτι ἡ Ὀδύσσεια τῆς Ἑλλάδος ἐτελείωσεν. Φυσικά καί αὐτό εἶναι ψέμα, ὡς ἀρχηγός τοῦ ψεύδους ἐπί μίαν τριετίαν. Ἡ Ἑλλάδα δέν φεύγει ἀπό τά μνημόνια καί τήν ἐπιτήρησιν (Γερμανικήν κατοχήν) πρίν τό 2060, ἐάν δέν φύγῃ ἀπό τήν Εὐρω-ζώνην καί τήν Εὐρωπαϊκήν Ἕνωσιν (μόνον μέGrexit ἡ σωτηρία της).

Γ΄. Οἱ Δουλοπρεπεῖς Πολιτικοί τῆς Χώρας
Ἡ πνευματική Ἑλληνορθόδοξος ἐπανάστασις πρέπει νά λάβῃ χώραν τό συντομώτερον, ὥστε νά σταματήσῃ ἡ καταστροφική κατωφέρεια τῆς χώρας εἰς ἅπαντας τούς τομεῖς καί θείᾳ χάριτι, ὁ νέος χρυσοῦς αἰών της νά ἀνατείλῃ. Οἱ ἡγέται τῆς χώρας θά πρέπει νά ἔχουν τάς ἀρετάς καί ἀρχάς τῆς πλειονοψηφίας τῶν Ἑλλήνων. Τά ψεύδη τῶν 44 ἐτῶν ἐτελείωσαν. Αὐτοί οἱ τάλανες δέν γίνονται ἄνθρωποι, εἶναι πιόνια, εἶναι ὄργανα τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων, ἄθεοι καί συνεπῶς, ἀθεόφοβοι. Ἔχετε ἰδεῖ κάποιον ἀπό αὐτούς νά προσεύχεται, νά ἀρχίζῃ τήν ὁμιλίαν του ἐπικαλούμενος τήν Ἁγίαν Τριάδα καί νά κάνῃ τόν σταυρόν του; Ἐδῶ τό κάνουν οἱ αἱρετικοί ἡγέται τῆς Δύσεως καί τελειώνουν τόν λόγον των μέ τό “God bless you” (ὁ Θεός νά σᾶς εὐλογῇ). Οἱ ἰδικοί μας ἑτερόφωτοι (ἑωσφορόφωτοι, φωτιζόμενοι ὑπό τοῦ Ἑωσφόρου) ἀστέρες θέλουν νά ἀρέσουν εἰς τήν παγκοσμίαν Νέαν Τάξιν Πραγμάτων, εἰς τούς ἐχθρούς τῆς Ἑλλάδος, τῆς ἀνθρωπότητος καί πρό παντός τούς ἐχθρούς τοῦ Θεοῦ μας, τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Ἐάν ἕνας ὑποψήφιος πολιτικός δέν πιστεύῃ εἰς τόν Θεόν καί δέν εἶναι ἐνεργόν μέλος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας, δέν ἠμπορεῖ νά γίνῃ βουλευτής ἤ ὑπουργός καί βεβαίως ποτέ Πρωθυπουργός ἤ Πρόεδρος τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας. Τήν εὐθύνην τήν φέρει ὁ λαός, ὁ ὁποῖος ἐξέλεξεν αὐτόν διά τῆς ψήφου του. Ἐάν ὁ λαός μας ἐξακολουθήσῃ νά ψηφίζῃ πολιτικούς κατωτέρους τοῦ πνευματικοῦ ἐπιπέδου τοῦ μέσου Ἕλληνος, ἡ χώρα θά συνεχίσῃ τήν καθοδικήν της πορείαν πρός τήν καταστροφήν καί ἐξαφάνισίν της. Πολλῶν ἐκ τῶν σημερινῶν πολιτικῶν μας αἱ ἱκανότητες εἶναι κάτωθι τοῦ μηδενός.
Κατέστρεψαν οὗτοι τήν παραδοσιακήν οἰκογένειαν, εἰσήγαγον τόν πολιτικόν γάμον (ἀναμφισβητήτως, αὐτός δέν εἶναι γάμος, ἀλλά νομιμοποιηθεῖσα πορνεία), ἀφῂρεσαν τό θρήσκευμα ἀπό τάς ταυτότητας (οἱ πιστοί ὅλων τῶν θρησκειῶν θά πρέπει νά εἶναι ὑπερήφανοι μέ τό νά ἀναγράφεται τό θρήσκευμά των, Μουσουλμάνος, Ἑβραῖος, Χριστιανός Ὀρθόδοξος, κ.λπ.), ἐψήφισαν τόν τραγικόν νόμον διά τίς «ἔμφυλες ταυτότητες» (σύγχυσις εἰς τό φῦλον, τό ὁποῖον μᾶς ἔδωσεν ὁ Θεός). Τά φῦλα εἶναι μόνον δύο, ἄρρεν καί θῆλυ, τίποτε ἄλλο. Ἐμόλυναν τήν παιδείαν ὅλοι αὐτοί οἱ ἄσχετοι καί ἄθεοι ὡς ὑπουργοί Παιδείας καί Θρησκευμάτων ἐπί 40 χρόνια. Ὅλοι οὗτοι ἦσαν τά πλέον ἀκατάλληλα πρόσωπα αὐτῶν τῶν ἀνθελληνικῶν κυβερνήσεων καί τούς διώρισαν ὑπουργούς Παιδείας καί Θρησκευμάτων;[8] Αὐτά τά ἔκτροπα γίνονται μόνον εἰς τήν Ὀρθόδοξον Ἑλλάδα, κατόπιν ἐντολῶν ὑπό τῶν ἐχθρῶν τῆς Ὀρθοδοξίας, τούς Illuminatiκαί τούς πράκτοράς των ἐντός τῶν συνόρων τῆς χώρας, τούς δουλοπρεπεῖς πολιτικούς της.
Οἱ «ἐπαΐοντες» (ἄσχετοι) οὗτοι εἶναι ὑπερήφανοι διά τά ἔργα των καί αὐτοαποκαλοῦνται «σοσιαλισταί», «ἀριστεροί», «προοδευτικοί», «Εὐρωπαϊσταί», «ἀνανεωταί», «ἐκσυγχρονισταί», «παγκοσμιοποιηταί» κ.λπ. Οὐδέν ἀπό τά δραματικά αὐτά κόμματα ἐξουσίας (Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΟΤΑΜΙ, κ.λπ.) εἶναι ὑπερασπιστής τῶν Ἑλληνορθοδόξων ἀρχῶν καί ἀξιῶν. Εἶναι ἅπαντα μία ἀνίερος σύναξις ἀπατεώνων προδοτῶν, οἱ ὁποῖοι ἀγνοοῦν τό Σύνταγμα καί τούς ὑφισταμένους νόμους τοῦ κράτους, πολύ περισσότερον τούς θείους νόμους, ἀλλ’ ἐψήφισαν τούς παρανόμους, ἀνηθίκους καί ἐγκληματικούς ἰδικούς τους νόμους. Ἀγνοοῦν μόνον τόν λαόν μας, τάς θρησκευτικάς καί Ἐθνικάς πεποιθήσεις καί ἠθικάς ἀρχάς του. Δέν διώκουν οὐδαμῶς τούς Ἑβραίους, Μουσουλμάνους καί λοιπούς ξένους (ἑτεροδόξους, ἀλλοθρήσκους καί ἀθέους). Οἱ ἐχθροί των εἶναι μόνον οἱ παραδοσιακοί Ὀρθόδοξοι καί πατριῶται Ἕλληνες.
Ὁ ΣΥΡΙΖΑ καί ὅλο τό «δημοκρατικό (μηδενιστικό) τόξο» παραβιάζουν τό βασικότερον δικαίωμα τῶν παιδιῶν νά ἔχουν πατέρα καί μητέρα μέ τήν θεομίσητον ἀναδοχήν τῶν ὁμοφύλων. Ἡ Ν.Δ. μέ τό ἴδιο πνεῦμα, τό ΠΑΣΟΚ παρομοίως καί τό ΠΟΤΑΜΙ κολυμβῶν εἰς τά αὐτά βρώμικα νερά. Αἱ παρελάσεις τοῦ αἴσχους, τῆς χειρίστης ἁμαρτίας τῶν ὁμοφυλοφίλων, ὑποστηρίζονται ἀπό τούς θλιβερούς πολιτικούς μας. Δέν ὑπάρχει οὔτε ἡ παραμικρά αἰδώς διά τήν ἐσχάτην ταύτην ἠθικήν παρεκτροπήν καί ἀφύσικον ἀνωμαλίαν.[9] Ἡ διαφθορά τῶν πολιτικῶν ἔχει καταστῆ παγκοσμία μάστιγα. Ὅστις δέν ἠμπορεῖ πλέον νά ἐξασκήσῃ κανέν ἄλλο ἐπάγγελμα, λόγῳ ἀνικανοτήτων, γίνεται (τόν κάνουν) πολιτικός.
Ἡ νομιμοποίησις τῆς ἐγκληματικῆς γενοκτονίας τῶν παιδιῶν μέ τάς ἀμβλώσεις ἔχει γίνει ἡ μάστιξ τῆς ὑπογενιτικότητος καί τό σχέδιον τῶν σκοτεινῶν (σατανιστικῶν) δυνάμεων διά τήν μείωσιν τοῦ πληθυσμοῦ.[10] Ἡ ἀναδοχή παιδιῶν ἀπό ὁμόφυλα «ζευγάρια»,[11] ὅπως καί οἱ ἔμφυλες ταυτότητες μέ τήν ἀλλαγήν φύλου ἀπό τό 15ον ἔτος τῆς ἡλικίας ἑνός παιδιοῦ καί τό αἶσχος τῆς ὁμοφυλοφιλίας ἔχουν γίνει μεγάλη πληγή διά τήν Ὀρθόδοξον καί θεοφοβουμένην Ἑλλάδα.

Δ΄. Θρησκευτική καί Ἐθνική Συνείδησις τοῦ Ἕλληνος
            Χωρίς  Ἐθνικήν καί θρησκευτικήν συνείδησιν δέν ἠμπορεῖ νά ὑπάρξῃ διαιώνισις τοῦ κράτους καί τοῦ Ἔθνους.[12] Ὅσον διά τήν θρησκευτικήν (παραδοσιακήν Ὀρθόδοξον) συνείδησιν, θά ὑπάρχουν πιστοί ἕως τήν ἐσχάτην τῶν ἡμερῶν. Τό πρόβλημα δημιουργεῖται ὅταν μία νοσηρά μειονοψηφία ἀνδρεκέλων κυβερνᾷ τήν ὑγιῆ πλειονοψηφίαν. Τό αὐτό ἐποίησεν ἡ μειοψηφία αὕτη καί μέ τήν γλῶσσαν,[13] ὥστε νά σταματήσουν τήν ἱστορικήν συνέχειαν τοῦ Ἕλληνος˙ τήν κατήργησαν εἰς τήν Ἑλλάδα, ἀλλά θά τήν εἰσαγάγωμεν εἰς τό μέλλον ἀπό τούς Ἕλληνας τῆς διασπορᾶς ἤ ἀπό ξένας χώρας, αἱ ὁποῖαι διδάσκουν Ἀρχαῖα Ἑλληνικά. Τά Ἑλληνόπουλα δέν ἠμποροῦν νά στεροῦνται τήν Ὀρθοδοξίαν, τήν Ἱστορίαν μας, τήν γλῶσσάν μας, τόν πολιτισμόν μας, τήν παράδοσίν μας, τάς ἠθικάς ἀξίας καί ἀρχάς μας, διότι μέ αὐτάς τάς βάσεις θά διαμορφώσουν τήν ταυτότητά των, τήν ὀρθήν ἀτομικήν καί κοινωνικήν ζωήν των ὡς προσωπικότητες μέ DNAἙλληνικόν καί κατ’ εἰκόνα Θεοῦ, ἀλλά καί μέ τήν ἀπόλυτον γνῶσιν καί ἀπώτατον σκοπόν τῆς ζωῆς των, τό καθ’ ὁμοίωσιν.
            Ἔχουν, συνεπῶς, οἱ νέοι μας δικαίωμα εἰς τήν ἐλευθέραν ἀνάπτυξιν τῆς θρησκευτικῆς, Ἐθνικῆς καί προσωπικῆς συνειδήσεως μέ τήν βοήθειαν πρώτιστα τῶν Ἑλληνορθοδόξων γονέων των, τῆς Ἐκκλησίας, τοῦ σχολείου καί τῆς πολιτείας. Τά ἀνθελληνικά κόμματα μέ τήν ἠρρωστημένην ἰδεολογίαν των καί τήν ἀρνητικήν προσφοράν των ὡς «προοδευτικοί», «ἐπαΐοντες», «ἐπιστήμονες», «πανεπιστημιακοί», «τεχνοκράτες», κ.λπ. δέν τά χρειάζεται ἡ Ἑλλάδα. Οἱ ἀποδομηταί οὗτοι τῆς χώρας, ὡς θλιβεραί καρικατοῦρες (controlled liberals) τοῦ χρεοκοπημένου «προοδευτισμοῦ», τῆς ἀθεΐας, τῆς Ἑβραιο-δούλου Εὐρώπης καί τῆς παγκοσμίου δουλείας ἀρνοῦνται νά ἐφαρμόσουν τό Σύνταγμα, τήν νομιμότητα καί τάς ἠθικάς ἀρχάς τῆς χώρας μας. Μετά ἀπό 44 ἔτη παρ’ ἀξίαν ἐξουσίας ἀπεκαλύφθησαν εἰς ἅπαντας, ἀκόμη καί εἰς τούς ὀπαδούς των, ὡς ἐχθροί τοῦ λαοῦ μας, τῆς δημοκρατίας καί τῆς ἡμῶν πατρίδος. Τά κατάλοιπα αὐτά τοῦ εἰσαγομένου ἰδεοληπτικοῦ παρελθόντος ἔφεραν τήν χώραν εἰς τό σημερινόν της ἀδιέξοδον, τήν κατέστησαν τήν ἐσχάτην τοῦ πλανήτου, περίγελο τῶν βαρβάρων ἐχθρῶν της. Καιρός ἐξ ὕπνου ἐγερθῆναι, ὥστε ὁ νέος «χρυσοῦς αἰών» τῆς Ἑλλάδος νά ἀνατείλῃ καί πάλιν, διότι ὁ ἐναπομείνας χρόνος πρός μετάνοιαν εἶναι ἐλάχιστος.

Ε΄. Συσπείρωσις Ἁπάντων τῶν Ἑλλήνων
          Ἐάν οἱ Ἕλληνες ὡς Ἔθνος θέλουν νά ἐπιζήσουν, πρέπει νά συσπειρωθοῦν[14] (λόγῳ ὁμοαίμου, ὁμοθρήσκου, ὁμογλώσσου καί ὁμοτρόπου)[15] καί νά ἀντιδράσουν εἰς τάς ποικίλας πιέσεις τῶν Εὐρωπαίων καί ἁπάντων τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων καί γενικῶς τοῦ ἠρρωστημένου ἐκοσμικευμένου περιβάλλοντος (ψευδο-θρησκευτικοῦ καί ψευδο-πολιτικοῦ). Πρέπει νά διεκδικήσωμεν τήν ἄμεσον ἔξοδόν μας ἀπό τό καταστρεπτικόν εὐρώ,[16] ὥστε νά εὕρωμεν τήν Ἐθνικήν κυριαρχίαν μας καί τήν ἐλευθερίαν μας, τά ὁποῖα μᾶς ἐστέρησεν ὁ ἀνθέλληνας Κώστας Σημίτης.
            Ἡ Ἐκκλησία μας καί τό Πατριαρχεῖον μας (ἡ Δευτέρα Ρώμη) κατέτησαν, μέ τήν διάσπασίν των τό 1920 ἀπό τήν Παράδοσιν τῶν Πατέρων, ὡς ἀκριβῶς καί ἡ Πρώτη Ρώμη, μοντερνισταί, οἰκουμενισταί, αἱρετικοί.[17]Δι’ αὐτό καί ἡ Τρίτη Ρώμη (ἡ Μόσχα) διεκδικεῖ τά ἀπολεσθέντα πρωτεῖα τῆς Κωνσταντινουπόλεως καί τῆς Ρώμης. Καί βεβαίως, ἔχει ἀπόλυτον δίκαιον, καθ’ ὅτι δέν ἠμπορεῖ νά ἀποδεχθῇ τήν ἀποστατήσασαν μητέρα της, τό Ἑλληνικόν Πατριαρχεῖον Κωνσταντινουπόλεως, ὡς ἔχον τοῦτο τά πρωτεῖα.  
            Ἡ ἀνάγκη συσπειρώσεως, ἀλληλεγγύης καί προστασίας τοῦ λαοῦ μας ἀπό ὅλην αὐτήν τήν ξένην ἐπιβολήν παντός κακοῦ καί καταστροφῆς τῶν κρατῶν καί ἐθνῶν, τῆς ἐλευθερίας των, τῶν πιστεύων των καί τῶν θρησκευτικῶν των ἀρχῶν καί πεποιθήσεως, εἶναι ἐπιβεβλημένη καί ἄμεσος. Ἄλλως, τό σφράγισμα θά ἐπιβληθῇ καί εἰς τήν Ἑλλάδα καί πολύ σύντομα, ὡς συμβαίνει ἤδη εἰς τήν Ἀμερικήν.[18]

ΣΤ΄. Ἐπιλεγόμενα Συμπεράσματα
            Τέλος, πέραν τῆς συσπειρώσεως ἁπάντων τῶν Ἑλλήνων, ἀναγκαία εἶναι καί ἡ συσπείρωσις ἁπάντων τῶν Ὀρθοδόξων κρατῶν μέ πρωτοβουλίαν τῆς μετανοούσης Ἐκκλησίας καί τῆς λαοφιλοῦς πολιτείας. Αἱ σχέσεις μας μέ τήν Ρωσίαν καί τούς λοιπούς Ἀνατολικο-Εὐρωπαίους θά πρέπει νά βελτιώνωνται συνεχῶς καί ὄχι νά ὑποκύπτωμεν εἰς τάς ἐπιταγάς τῆς κατευθυνομένης Δύσεως, ἡ ὁποία εὑρίσκεται μονίμως εἰς ψυχρόν πόλεμον μέ τήν Ρωσίαν. Τό ἀριστερόν ΣΥΡΙΖΑ, τό ἀκολουθοῦν τήν πεπτωκυῖαν Δύσιν, ἄς ζητήσῃ συγγνώμην ἀπό τήν Ρωσίαν διά τάς ἀπελάσεις τῶν Ρώσων διπλωματῶν.[19]
Τί, λοιπόν, μᾶς χρειάζεται; Μετάνοια, ἐπιστροφή εἰς τήν Παράδοσιν, τήν ὁποίαν διετηρήσαμεν ἐπί 1924 ἔτη καί τήν ἀπέρριψαν ὡρισμένοι παρ’ ἀξίαν ψευδο-ἱεράρχαι. Νά γίνῃ ὁπωσδήποτε ἡ Κωνσταντινούπολις (καί ἡ Ἀθήνα) τό πρότυπον τῆς Παραδοσιακῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ὥστε νά συσπειρώσῃ ὅλους τούς ἐπί γῆς Ὀρθοδόξους καί νά τήν σέβωνται ὅλαι αἱ ἄλλαι  ὁμόδοξοι Ἐκκλησίαι καί Πατριαρχεῖα καί τότε θά ἀποκτήσῃ δικαιωματικῶς καί πάλιν ἡ Κωνσταντινούπολις τό παλαιόν της πρωτεῖον. Μακράν βεβαίως πάντοτε τῆς ἀποστατησάσης Πρώτης Ρώμης καί τῶν λοιπῶν αἱρετικῶν Χριστιανῶν τῆς Δύσεως.
            Ἡ Ὀρθόδοξος Ἑλληνική Ἐκκλησία εἶναι ὁ μόνος ἐναπομείνας θεσμός ἀπό τό παλαιόν Ἑλληνορθόδοξον Βυζάντιον καί φέρει μεγίστην εὐθύνην διά τήν διατήρησίν του, τήν συνέχειαν καί τήν διαιώνισιν τοῦ Ἑλληνισμοῦ καί τῆς ἀληθοῦς Ὀρθοδοξίας. Ἡ πολιτεία, δυστυχῶς, ὑπετάχθη εἰς τούς ὑποτεταγμένους Δυτικούς καί δέν ἠμπορεῖ πλέον νά προσφέρῃ τίποτε εἰς τήν χώραν καί τόν Ἑλληνισμόν. Θά πρέπει ἅπαντες οὗτοι νά ὑπάγουν εἰς τάς οἰκίας των ἤ εἰς τήν Δύσιν, ἐάν τό ἐπιθυμοῦν, λόγῳ τῶν ἱσχυρῶν δεσμῶν των μέ ταύτην.[20] Οἱ νέοι πολιτικοί θά εἶναι Ἕλληνες, Χριστιανοί Ὀρθόδοξοι καί οἱ ἄριστοι τῶν πολιτῶν. Ὁ μή ἄριστος δέν δύναται νά διοικῇ ἀρίστους ἤ πολύ καλούς πολίτας.
            Ἡ κτάπτωσις τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου πρέπει νά σταματήσῃ καί νά ἀναλάβουν τόν θρόνον πρόσωπα ἅγια καί πραγματικοί Ἑλληνορθόδοξοι ἀρχιερεῖς, ὡς Πατριάρχαι καί Μητροπολῖταί του. Ὁ ἱερός μοναχισμός μας θά πρέπει νά ἀντιδράσῃ εἰς τήν πνευματικήν παρακμήν τοῦ Πατριαρχείου καί τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ὡς συνέβη εἰς τήν Γεωργίαν καί ὁ Πατριάρχης ἔφυγεν ἀπό τό Π.Σ.Ε. καί ἐπέστρεψαν εἰς τήν Παραδοσιακήν Ὀρθοδοξίαν. Τό Ἅγιον Ὄρος, τά Μετέωρα καί ὅλα τά Μοναστήρια θά πρέπει νά συμβάλλουν εἰς τήν ἐπιστροφήν τῆς παραπαιούσης Ἐκκλησίας εἰς τήν ἀσάλευτον Παράδοσιν. Ἄς γίνουν καί οἱ μοναχοί μας νεομάρτυρες τῶν ἐσχάτων ἡμερῶν, ἄλλως δέν ὑπάρχει ἐλπίς σωτηρίας.
             Οἱ πτωχοί τῷ πνεύματι πολιτικοί μας ἀποποινικοποίησαν ὅλα τά ἐγκλήματα καί ἁμαρτήματα καί ποινικοποίησαν ὅλας τάς ἠθικάς ἀξίας τοῦ πνευματικοῦ μας πολιτισμοῦ. Καταργοῦν τήν Ἱστορίαν, προδίδουν τήν χώραν καί τήν παιδείαν μας. Μᾶς ἀφαιροῦν τάς ἀνθρωπίνους ἐλευθερίας μας καί τά ἀτομικά μας δικαιώματα πρός χάριν τῶν ἀνυπάρκτων «ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων». Οἱ ἀνθέλληνες καί ἄθεοι πολιτικοί μας (controlled liberals), οἱ παρ’ ἀξίαν εὐτυχοῦντες, κατευθύνονται ὡς πιόνια ἀπό τούς παγκοσμιοποιητάς, τούς προδρόμους τοῦ ἀντχρίστου καί ἐάν δέν τούς ἀποτρέψωμεν, εἰς πολύ ὀλίγον χρονικόν διάστημα θά μᾶς φέρουν καί τό σφράγισμα, διά νά ἀποδείξουν εἰς τούς elites (Illuminati) τήν πρωτοπορίαν των.
            Τέλος, ἡ ἐσχάτη προδοσία τοῦ ΣΥΡΙΖΑ κατά τῆς Μακεδονίας μας θά πρέπει νά ἔχῃ ἐκτός ἀπό τήν κατάργησιν τῆς Συμφωνίας τῶν Πρεσπῶν καί ποινικάς κυρώσεις κατόπιν τῶν ἑπομένων ἐκλογῶν. Καθ’ ὅτι ἡ Μακεδονία εἶναι μόνον ἡ Ἑλληνική καί δέν ἠμπορεῖ ὁ κάθε προδότης νά παραδίδῃ τήν Ἑλλάδα εἰς τούς οἱουσδήποτε ἐχθρούς της. Αὐτός ὁ ἀνίδεος καί ταλαίπωρος Ἀλέξης εἶναι ἀλλοτριωμένος ἀπό πᾶσαν ἀρχήν, ἀρετήν καί ἀξίας.[21]Ἄθεος, ἀμέτοχος εἰς τά μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας μας, ἄπατρις, ἀριστερός, ψεύστης, πολυπολιτισμικός, Εὐρώ-δουλος, δοῦλος τῆς παγκοσμιοποιήσεως καί μέγας ἐχθρός τῶν Ἑλλήνων καί προδότης τῆς Ἑλλάδος. Ἄρα, ἀπόβλητος τοῦ νέου «χρυσοῦ αἰῶνος», ὡς καί ἅπαντες οἱ λοιποί  ψευδο-ἡγέται, λόγῳ ἐλλείψεως στοιχειώδους χρηστότητος. Ὁ Θεός νά τούς ἐλεήσῃ καί εὐχόμεθα, νά εἶναι πάντοτε ὁ Θεός μας (ἡ Ἁγία Τριάς) μέ τήν περιούσιον Ἑλλάδα καί τόν θεόκριτον λαόν της.



[1] Τήν νέαν αὐτήν παγκοσμίαν οἰκονομικήν κρίσιν θά τήν ἐπιβάλλουν διά νά ἐπιρρίψουν τήν εὐθύνην εἰς τόν Πρόεδρον Donald Trump, ὁ ὁποῖος εἶναι κατά τῆς παγκοσμιοποιήσεως (τῶν ἀπανθρώπων σχεδίων των). Μέ τήν λῆξιν τῆς προεδρίας τοῦ Trump, οἱ παγκοσμιοποιηταί δέν θά ἔχουν ἄλλον ἀντίπαλον (πέραν τοῦ Vladimir Putin). Τοιουτοτρόπως, τό σχέδιόν των θά γίνῃ πλέον δεκτόν ἀπό τούς ὑπολοίπους ψευδο-ἡγέτας τοῦ πεπλανημένου πλανήτου μας. Ἡμεῖς τότε θά πρέπει φύγωμεν διά τά χωριά μας χωρίς εἰσιτήριον ἐπιστροφῆς.  
[2] Ὅρα, Τάκη Θεοδωρόπουλου, «Μετανάστες στή χώρα τῆς ἀνομίας»,   Μετεμορφώθης, 25 Αὐγούστου 2018. http://metemorfothis.blogspot.com/2018/08/blog-post_25.html
[3] Ὅρα, Ἰωάννου Ν. Καλλιανιώτου, «Ἡ Τρέχουσα Ἑλληνική Κρίσις  ἐστίν Ἔργον τῶν Δημιουργῶν τῶν Δυτικῶν Ἐπαναστάσεων τοῦ Παρελθόντος», ’Απολογητικά, 19 Φεβρουαρίου 2017, σσ. 1-17.
[4] Ὅρα, Ἰωάννου Ν. Καλλιανιώτου «Ἀπό τήν Ἐξαπάτησιν τοῦ Λαοῦ εἰς τήν Οἰκονομικήν Ἐξαθλίωσιν καί Τέλος εἰς τήν Προδοσίαν τῆς Μακεδονίας», Μετεμορφώθης, 23 Ἰουλίου 2018, σσ. 1-3.
[5] “China is in an economic warfare with the U.S. and the EU” said an American official. TV Fox News, August 17, 2018.  Κίνα εἶναι  μεγαλυτέρα ἀπειλή κατά τῆς Δύσεως καίἐνισχύεται αὕτη συνεχῶς στρατιωτικά. TV Fox News, 18/8/2018.
[6] Ὅρα, Ἀποστόλου Ε. Βακαλοπούλου, Νέα Ἑλληνική Ἱστορία 1204-1985, Η΄ Ἔκδοση, Ἐκδόσεις ΒΑΝΙΑΣ, Θεσσαλονίκη 1993.
[7] TV News ANTENNA, 21 Αὐγούστου 2018.
[8] Ὡρισμένοι ἐξ αὐτῶν δέν ἐγνώριζον τήν Ἑλληνικήν γλῶσσαν καί ἀσφαλῶς, ἠγνόουν παντελῶς τήν Ἑλληνικήν παιδείαν, ἕτεροι δέν εἶχον σχέσιν μέ τήν Ὀρθοδοξίαν, ἄλλους τούς ἠνώχλει ἀκόμη καί ὁ ἦχος τῆς καμπάνας καί εἷς ἐξ αὐτῶν ἀπηγόρευσε νά κτυποῦν τήν καμπάνα τῆς Ἐκκλησίας.
[9] Ὅρα, Ἰωάννου Ν. Καλλιανιώτου, «Ἡ διά Νόμου Ἐπιβολή τῆς Ὁμοφυλοφιλίας καί ἡ Ἐπερχομένη Ὀργή τοῦ Θεοῦ κατά τόν Ὅσιον Νεῖλον τόν Μυροβλύτην»,  Christian Vivliografia, 11 Ἰουλίου 2013, σσ. 1-9.
[10] Ἡ Ἑλλάδα ἔχει 300.000 ἐκτρώσεις τόν χρόνον καί ἡ Ἀμερική 1.300.000 τόν χρόνον. Ἀπό τήν νομιμοποίησιν τῶν ἐκτρώσεων ἕως σήμερα, εἰς τήν Ἀμερικήν ἔχουν φονευθῆ 60.000.000 παιδιά. Οἱ ψηφίσαντες τούς νόμους τούτους πράγματι καί μέ ὅλους τούς ὑπολοίπους εἶναι οἱ μεγαλύτεροι ἐγκληματίαι τῶν ἡμερῶν μας. Ἕνας ἰατρός εἶχε κάνει 40.000 ἐκτρώσεις˙ εἰς κανένα πόλεμον δέν ἔχει σκοτώσει κάποιος 40.000 στρατιῶτες τοῦ ἀντιπάλου. Ὁ ἰατρός αὐτός ἐσχάτως ἀντελήφθη τό φοβερόν του ἔγκλημα καί ἐσταμάτησε νά ἐργάζεται καί εὑρίσκεται ὁ δυστυχής εἰς μετάνοιαν.  Ἡ κόρη τοῦ Bill Clinton (ChelseaClinton) εἶπεν ὅτι αἱ ἐκτρώσεις εἶναι οἰκονομικῶς προσοδοφόροι, ἔχουν φέρει εὶσόδημα εἰς τήν Ἀμερικήν $3,5 τρισεκατομμύρια. (TV Fox News, 16 Αὐγούστου 2018). Αὐτοί εἶναι οἱ Δημοκρατικοί, οἱ controlled liberals ὑπό τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων (the deep state ἤ theswamp), κάτι παρόμοιον ὡς τά Ἑλληνικά κόμματα τοῦ ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ καί ΠΟΤΑΜΙ.    
[11] Τό ἐπαίσχυντον αὐτό νομοσχέδιον τό ἐψήφισαν: 136 τοῦ ΣΥΡΙΖΑ, 4 τῆς Ν.Δ. (καί οἱ 4 ἦσαν «γυναῖκες», Νίκη Κεραμέως, Ὄλγα Κεφαλογιάννη, Κατερίνα Μάρκου καί Ντόρα Μπακογιάννη, λυπηρόν δι’ Ἑλληνίδες), 13 ἀπό τήν Δημοκρατικήν Συμπαράταξιν, 2 ἀπό τούς Ἀνεξαρτήτους (ἐξηρτημένους) Ἕλληνες (ὁ ἀμπελοφιλόσοφος Κώστας Ζουράρης καί ὁ Θανάσης Παπαχριστόπουλος) καί οἱ 6 ἀπό τό ΠΟΤΑΜΙ. Ἡ ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ, ἡ Ἕνωσις Κεντρῲων καί τό ΚΚΕ ἐψήφισαν ΟΧΙ. Συνεπῶς, τά 5 κόμματα, τά ὁποῖα ἐψήφισαν ΝΑΙ θά πρέπει νά μείνουν ἐκτός Βουλῆς. Ἡ εὐθύνη ἀνοίκει καί εἰς τούς Ἕλληνας ψηφοφόρους διά τούς ἐγκληματικούς αὐτούς νόμους. Ἀρκετοί βουλευταί ἀπουσίαζαν, ἀλλά καί αὐτοί φέρουν μείζονα εὐθύνην διότι δέν ἐψήφισαν ΟΧΙ. Ἡ ἀπουσία των εἶναι ἕνα κεκαλυμμένον ΝΑΙ. Ἀπάτη καί ἀνήθικος καθ’ ὁλοκληρίαν αὐτή αὕτη ἡ πρᾶξίς των.
[12] Οἱ Ἑλληνογενεῖς (ἀποτελοῦντες τό Ἔθνος τῶν Ἑλλήνων) ἀνά τόν κόσμον, μέ Ἑλληνικήν καταγωγήν ὑπολογίζονται ἄνω τῶν 100.000.000.
[13] Ὁρα, Δημ. Νατσιοῦ, «Κάνουμε μάμ καί νάνι»: Ἐπιστροφή στίς ... ρίζες μας, Χριστιανική Βιβλιογραφία, 27 Αὐγούστου 2018.
[14] «Διά τοῦτο εἰς κοινωνίαν ζῶμεν καί πόλεις κατοικοῦμεν καί εἰς ἐκκλησίας συγκεντρωνόμεθα διά νά βαστάζωμεν ἀλλήλων τά βάρη καί διορθώνωμεν ὁ ἕνας τοῦ ἄλλου τά ἁμαρτήματα.» (Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος).
[15] Ὅρα, Ἡρόδοτος (484-425 π.Χ.). Ἐπίσης, «τό Ἑλληνικόν γλώσσῃ αἰεί τῇ αὐτῇ διαχρᾶται» ἀπό Ὁμήρου ἕως σήμερον. Ἀπορρίπτοντες τήν ΠΑΣΟΚυῖαν τοιαύτην (τά κορακίστικα), ὡς μή ἀπολύτως Ἑλληνικήν.
[16] Ἐξ ἄλλου τό δημοψήφισμα τοῦ 2015 ἰσχύει καί ἴσως νά ἔχῃ ἰσχυροποιηθῆ ἀκόμη περισσότερον.
[17] «Οἱ δικοί μας στόχοι εἶναι ἴδιοι μέ αὐτούς τοῦ Πάπα Ἰωάννου ΚΓ΄, νά ἐκσυγχρονίσουμε τήν Ἐκκλησία καί νά προωθήσουμε τήν ἑνότητα τῶν Χριστιανῶν. Ἡ Σύνοδος θά σημάνει, ἐπίσης, τό ἄνοιγμα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας στίς μή χριστιανικές θρησκεῖες καί σέ ὁλόκληρη τήν ἀνθρωπότητα. Αὐτό σημαίνει μία νέα στάση ἔναντι τοῦ Ἰσλάμ, τοῦ Βουδισμοῦ, τοῦ σύγχρονου πολιτισμοῦ καί ὅσον ἀφορᾶ τίς ἐπιδιώξεις γιά ἀδελφότητα χωρίς ρατσιστικές διακρίσεις ... μέ ἄλλα λόγια θά σημάνει τό τέλος δώδεκα αἰώνων ἀπομόνωσης τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.» (Πατριάρχης Βαρθολομαῖος). Ὅρα, Ἀρχιμ. Ἀθανασίου Ἀναστασίου Προηγουμένου Ἱ. Μ. Μεγάλου Μετεώρου, Ἡ Σύνοδος τῆς Κρήτης: Τό Χρονικό μιᾶς Προμελετημένης Ἐκτροπῆς, Ἔκδοση Συνάξεως Ὀρθοδόξων Ρωμηῶν «ΦΩΤΗΣ ΚΟΝΤΟΓΛΟΥ», Σεπτέμβριος 2016.
[18] Εἰς τήν Ἀμερικήν ἔχουν ἀρχίσει καί σφραγίζουν, τοποθετοῦν τό τσίπ (chip), εἰς τούς ἐργαζομένους εἰς ἑταιρείας ὑψηλῆς τεχνολογίας, αἱ ὁποῖαι ἔχουν φακελώσει τούς πάντας μέ τό νά ἔχουν ὅλα τά προσωπικά μας δεδομένα. TV Fox News, 22 Αὐγούστου 2018. 
[19] TV News ANTENNA, 19 Ἰουλίου 2018.
[20] Ἐγνώρισα πρό ἐτῶν εἰς ἕν Διεθνές Συνέδριον ἕνα καθηγητήν ὀνομαζόμενον GabrielKolettis καί τοῦ ὡμίλησα Ἑλληνικά καί μοῦ ἀπαντᾷ ὅτι δέν ξέρει Ἑλληνικά καί ὅτι εἶναι Γάλλος. Τότε τοῦ λέγω ὅτι δέν εἶσαι Γάλλος, ἀλλά Ἕλληνας, Γαβριήλ καί μάλιστα γνωρίζω τήν καταγωγήν σου. Τοῦ εἶπα διά τόν προ-προ-προ πάππον του τόν Ἰωάννην Κωλέττην, ὁ ὁποῖος ἦτο μέ τό Γαλλικόν Κόμμα (1830-1847) καί ἔγινεν ὑπουργός καί κατόπιν πρωθυπουργός τῆς Ἑλλάδος. Οἱ ἀπόγονοί του ἐπῆγαν εἰς τήν Γαλλίαν. Ἐάν δέ θέλῃς νά μάθῃς περισσότερα διάβασε τόν Ἰωάννην Μακρυγιάννην. Ἐχάρη, διότι ἔμαθε διά τήν καταγωγήν του, διά τήν ὁποίαν κανείς δέν ἐγνώριζεν ἀπό τούς οἰκείους του νά τοῦ ἀναφέρῃ τό γενεαλογικόν του δένδρον. Εὐτυχῶς, πού δέν γνωρίζει ὁ Gabriel Ἑλληνικά νά διαβάσῃ τόν Μακρυγιάννην, ὁ ὁποῖος κάνει μεγάλην κριτικήν διά τόν Ἰωάννην Κωλέττην. Ἦτο οὗτος ἀκριβῶς ὅπως εἶναι οἱ πολιτικοί τῆς Ἑλλάδος, σήμερον.
[21] Παρέδωσεν καί τό Ἑλληνικόν του ὄνομα, Ἀλέξανδρος (Ἀλέξης), εἰς τούς Σκοπιανούς. Ὁ πρωθυπουργός τῆς Ἑλλάδος ἔχει πλέον Σκοπιανόν ὄνομα, μέ τήν Συμφωνίαν, τήν ὁποίαν ἔκαμε μέ τούς σφετεριστάς τοῦ ὀνόματος τῆς Μακεδονίας μας καί τούς κλέπτας τῶν Ἑλλήνων φιλοσόφων καί λοιπῶν προγόνων μας.

http://krufo-sxoleio.blogspot.com/2018/08/blog-post_29.html

Τετάρτη 29 Αυγούστου 2018

Εἶναι ἐλεύθερος ἕνας τέτοιος ἄνθρωπος; – Ντοστογιέφσκι


Στο διήγημα δελφο Καραμαζφ ο Ντοστογιέφσκι προβάλλει τ μορφ ενς χαρισματικού γέροντα, του Στάρετς Ζωσιμ. Στο απόσπασμα που ακολουθε μιλάει Στάρετς περ ελευθερίας.

“Κοιτάξτε τους κοσμικούς, όλον αυτό τον κό­σμο που υψώνεται αλαζονικά πάνω απ’ το λαό του Θεού. Δε διαστρέβλωσαν τάχα την μορφή του Θεού και την αλήθεια Του; Έχουν την επιστήμη τους. Μα η επιστήμη μπορεί να εξετάσει μονάχα εκείνα που γίνονται αντιληπτά με τις αισθήσεις. Ο ψυχικός κόσμος, δηλαδή το ανώτερο μισό της ανθρώπινης ύπαρξης, έχει τέλεια εξο­στρακιστεί, αποδιώχτηκε με αλαλαγμούς θριάμβου, ακόμα και με μίσος. Ο κόσμος διακήρυξε την ελευθερία, τον τελευταίο καιρό ι­διαίτερα, και τι έγινε λοιπόν με τούτη την ελευθερία τους; Σκλαβιά μονάχα και αυτοκτονία! Γιατί οι κοσμικοί λένε:

– Έχεις ανάγκες και πρέπει να τις ικανοποιήσεις. Γιατί έχεις τα ίδια δικαιώματα που έχουν και οι πιο εξέχοντες και οι πιο πλού­σιοι. Μη φοβάσαι να τις ικανοποιείς, απεναντίας πρέπει να πολλα­πλασιάσεις τις ανάγκες σου. Αυτό είναι το σημερινό δόγμα του κόσμου.

Νομίζουν πως αυτό θα πει ελευθερία. Μα τι προκύπτει απ’ αυτό το δικαίωμα της αύξη­σης των αναγκών; Στους πλούσιους η απομόνωση και η πνευματική αυτοκτονία, στους φτωχούς ο φθόνος κι ο φόνος γιατί δικαιώματα βέβαια τους δώσανε μα δεν τους δείξανε ακόμα τον τρόπο να ικανο­ποιήσουν τις ανάγκες τους. Λένε πως ο κόσμος συνενώνεται όλο και πιο πολύ, συγχωνεύεται σε μιαν αδελφότητα, γιατί συντομεύονται οι αποστάσεις, και οι σκέψεις μεταφέρονται με τον αέρα. Αλλοίμο­νο.

Μην πιστεύετε σε μια τέτοια συνένωση των ανθρώπων. Έχο­ντας την αντίληψη πως ελευθερία είναι η αύξηση και η γρήγορη ικανοποίηση των αναγκών, διαστρεβλώνουν τη φύση τους, γιατί α­ποχτούν πολλές άσκοπες κι ανόητες επιθυμίες και συνήθειες. Ζούνε για να ζηλεύουν ο ένας τον άλλον, για τις σωματικές απολαύσεις και τις επιδείξεις. Θεωρούν τα γεύματα, τ’ αμάξια, τους βαθμούς, τους δούλους-υπηρέτες, τόσο απαραίτητα που είναι έτοιμοι να θυσιάσουν γι’ αυτά τη ζωή τους, την τιμή τους και την αγάπη προς τον πλησίον τους. Κι όταν δεν μπορούν να κορέσουν αυτές τις επιθυ­μίες τους, αυτοκτονούν. Όσοι δεν είναι πολύ πλούσιοι, κάνουν τα ίδια. Οι φτωχοί ξεχνούν το ανικανοποίητο και τη ζήλια τους με το κρασί. Μα σύντομα αντί για κρασί θα μεθύσουν με αίμα.

κε τος δηγον. Κα σς ρωτάω λοιπόν: Εναι λεύθερος νας τέτοιος νθρωπος;

Γνώρισα έναν «αγωνιστή της ιδέας» που μου διηγόταν ο ίδιος πως όταν του στέρησαν στη φυλακή τον καπνό, τόσο τον βασά­νισε τούτη η στέρηση που λίγο έλειψε να πάει και να προδώσει την «ιδέα» του, μόνο και μόνο για λίγο καπνό. Κι ένας τέτοιος άνθρω­πος να σου λέει:

γωνίζομαι γι τν νθρωπότητα.

Μα πού μπορεί να φτάσει ένας άνθρωπος σαν κι αυτόν; Και γιατί είναι ικανός; Για μια σύντομη προσπάθεια ίσως, μα για πολύ και­ρό δε θ’ αντέξει. Και δεν είναι καθόλου παράξενο που, αντί να κατακτήσουν την ελευθερία, πέσανε στη σκλαβιά κι αντί να εξυπηρετήσουν την αδερφική αγάπη και τη συνένωση των ανθρώπων, πέσανε απε­ναντίας στην ανθένωση και στην απομόνωση, όπως μου ‘λεγε στα νιάτα μου ο μυστηριώδης επισκέπτης και δάσκαλός μου. Γι’ αυτό και σβήνει όλο και περισσότερο στον κόσμο η ιδέα για την εξυπηρέτηση της ανθρωπότητας, για την αδελφοσύνη και την ακεραιότητα των ανθρώπων. Όποιος ακούει αυτή την ιδέα, την κοροϊδεύει, για­τί πώς μπορεί ο άνθρωπος να απαρνηθεί τις συνήθειές του, πού θα τραβήξει αυτός ο σκλάβος που ‘χει τόσο συνηθίσει να ικανοποιεί τις αναρίθμητες ανάγκες του, που αυτός μονάχος του τις έχει εφεύρει; Αυτός έχει απομονωθεί και δεν τον νοιάζει καθόλου για το σύνολο.

Και τι καταφέρανε; Μάζεψαν περισσότερα πλούτη, μα η χαρά τους λιγόστεψε..”

_____

 ~ Ἀπὸ τὸ βιβλίο Ἀδελφοὶ Καραμαζώφ, τόμος Β΄, τοῦ Φιοντὸρ Μιχαήλοβιτς Ντοστογιέφσκι

  ἐκδ. Γκοβόστη. Μτφρ. Ἄρης Ἀλεξάνδρου.

http://iskiriaki.com/wordpress/archives/3583

Δευτέρα 27 Αυγούστου 2018

«Ἐπί σοὶ χαίρει, Κεχαριτωμένη, πᾶσα ἡ κτίσις»



«Ὡς ἐμψύχῳ Θεοῦ κιβωτῷ ψαυέτω μηδαμῶς χείρ ἀμυήτων·

χείλη δέ πιστῶν τῇ Θεοτόκῳ ἀσιγήτως φωνήν τοῦ ἀγγέλου ἀναμέλποντα

ἐν ἀγαλλιάσει βοάτω: Ὄντως ἀνωτέρα πάντων ὑπάρχεις, Παρθένε ἁγνή».

«Ἐσένα πού εἶσαι ζωντανή κιβωτός τοῦ Θεοῦ, ἄς μή σέ ἀγγίζει ὁλότελα χέρι ἄπιστο, ἀλλά χείλια πιστά ἄς ψάλλουνε δίχως νά σωπάσουνε τή φωνή τοῦ ἀγγέλου (ὁ ὑμνωδός θέλει νά πεῖ τή φωνή τοῦ ἀρχαγγέλου Γαβριήλ, πού εἶπε «εὐλογημένη σύ ἐν γυναιξί») κι ἄς κράζουνε: «Ἀληθινά, εἶσαι ἀνώτερη ἀπ’ ὅλα Παρθένε ἁγνή».

 λλοίμονο! μύητοι, πιστοι, κατάνυχτοι, εμαστε ο πιό πολλοί σήμερα, τώρα πού πρεπε νά προσπέσουμε μέ δάκρυα καυτερά στήν Παναγία καί νά πομε μαζί μέ τό Θεόδωρο Δούκα τό Λάσκαρη, πού σύνθεσε μέ συντριμμένη καρδιά τόν παρακλητικό κανόνα: «κύκλωσαν α το βίου με ζάλαι σπερ μέλισσαι κηρον, Παρθένε». «Σάν τά μελίσσια πού τριγυρίζουνε γύρω στήν κερήθρα, τσι κ’ μένα μέ ζώσανε ο ζαλάδες τς ζως καί πέσανε πάνω στήν καρδιά μου καί τήν κατατρυπνε μέ τίς φαρμακερές σαΐτες τους. μποτε, Παναγία μου, νά σέ βρ βοηθό, νά μέ γλυτώσεις πό τά βάσανα».
Μά ποιός πό μς γυρεύει βοήθεια πό τήν Παναγία, πό τό Χριστό κι’ πό τούς γίους; Γυρεύουμε βοήθεια πό τό κάθε τί, παρεκτός πό τό Θεό. λλά τί βοήθεια μπορονε νά δώσουνε στόν νθρωπο τά εδωλα τά λεγόμενα «πιστήμη» καί «τέχνη»; γιος σαάκ ναχωρητής λέγει: «Σ’ λους τος δρόμους πού πορεύονται ο νθρωποι σέ τοτον τόν κόσμο δέ βρίσκουν σέ κανένα τήν ερήνη, ς πού νά σιμώσουμε στήν λπίδα το Θεο. λλοίμονο, ο πιό πολλοί νθρωποι εναι «ο μή χοντες λπίδα», πως λέγει Παλος. ποιος δέν χει τήν πίστη μέσα στήν καρδιά του, τί λπίδα μπορε νάχει; που ν’ κουμπήσει λα εναι σάπια. Γι’ ατό κι’ μνογράφος πού επαμε, λέγει στήν Παναγία: «πορήσας κ πάντων, δυνηρς κράζω σοι. Πρόφθασον, θερμή προστασία, καί τήν βοήθειαν, δός μοι τ δούλ σου τ ταπειν καί θλί». «λα, λέγει τά δοκίμασα, μά κανένα πράγμα δέ μπόρεσε ν μέ ξαλαφρώσει. Γιά τοτο φωνάζω σένα μέ θρνο πικρό, καί λέγω: Πρόφτασε καί δσε τή βοήθειά σου σέ μένα τόν ταπεινό κι’ θλιο δολο σου».

Παναγία εναι λπίδα τν πελπισμένων, χαρά τν πικραμένων, τό ραβδί τν τυφλν, γκυρα τν θαλασσοδαρμένων, μάνα τν ρφανεμένων. θρησκεία το Χριστο εναι πονεμένη θρησκεία, διος Χριστός καρφώθηκε πάνω στό ξύλο· κ’ μητέρα του Παναγία πέρασε κάθε λύπη σέ τοτον τόν κόσμο. Γι’ ατό καταφεύγουμε σέ κείνη πού τήν επανε ο πατεράδες μας: «Καταφυγή»,«Σκέπη το κόσμου», «Γοργοεπήκοο», «Γρηγοροσα»,«ξεία ντίληψη»,«λεοσα», «δηγήτρια», «Παρηγορίτισσα» καί χίλια λλα νόματα, πού δέν βγήκανε τσι πλά πό τά στόματα, λλά πό τίς καρδιές πού πιστεύανε καί πού πονούσανε.

Μονάχα στήν λλάδα προσκυνεται Παναγία μέ τόν πρεπούμενο τρόπο δηλ. μέ δάκρυα μέ πόνο καί μέ ταπεινή γάπη. Γιατί λλάδα εναι τόπος πονεμένος, χαροκαμένος, βασανισμένος πό κάθε λογς βάσανο. Κι’ πό τούτη τήν ατία τό θνος μας στά σκληρά τά χρόνια βρίσκει παρηγοριά καί στήριγμα στά γιασμένα μυστήρια τς ρθόδοξης θρησκείας μας, καί παραπάνω πό λα στό Σταυρωμένο τό Χριστό καί στή χαροκαμένη μητέρα του, πού πέρασε τήν καρδιά της σπαθί δίκοπο.

Σέ λλες χρες τραγουδνε τήν Παναγία μέ τραγούδια κοσμικά, σάν νναι καμιά φιληνάδα τους, μά μες τήν μνολογομε μέ κατάνυξη βαθειά, θαρρετά μά μέ συστολή, μέ γάπη μά καί μέ σέβας, σάν μητέρα μας μά καί σάν μητέρα το Θεο μας. νοίγουμε τήν καρδιά μας νά τή δε τί χει μέσα καί νά μς συμπονέσει.

Παναγία εναι πικραμένη χαρά τς ρθοδοξίας, «τό χαροποιόν πένθος», « χαρμολύπη» μας, « ποταμός γλυκερός το λέους», « χρυσοπλοκώτατος πύργος καί δωδεκάτειχος πόλις». μνωδία τς κκλησίας μας εναι νας παράδεισος, να μυστικό περιβόλι πού μοσκοβολ πό λογς-λογς μυρίπνοα νθη, καί τά πιό μυρουδικά, τά πιό ξαίσια, εναι φιερωμένα στήν Παναγία. λος κόσμος θλίβεται μαζί της καί μαζί της χαίρεται μέ μία χαρά πνευματική:«πί σο χαίρει, Κεχαριτωμένη, πσα κτίσις, γγέλων τό σύστημα καί νθρώπων τό γένος, γιασμένε ναέ καί παράδεισε λογικέ, παρθενικόν καύχημα, ξ ς Θεός σαρκώθη καί παιδίον γέγονεν πρό αώνων πάρχων Θεός μν».

πορες τί νά πρωτοδιαλέξεις π’ ατή τήν μνολογία τς Θεοτόκου! Θαρρες πώς γέρας, τά βουνά, ο θάλασσες τς λλάδας, τά χωριά ο πολιτεες, γεμίσαvε εωδία πνευματική π’ ατό «τό χρυσον θυμιατήριον», π’ ατή «τήν μανναδόχον στάμνον» πού χει μέσα «μύρον τό κένωτον». Ο γυνακες μας εναι στολισμένες μέ τ’ νομά της, τά βουνά μας, ο κάμποι, τά νησιά, τ’ κροθαλάσσια εναι γιασμένα πό τά ξωκλήσια της, τά καράβια μας χουν γραμμένο πάνω στή μάσκα καί στήν πρύμνη τό γλυκύτατο τ’ νομά της. ληθινά στήν λλάδα μας «πί Σο χαίρει, Κεχαριτωμένη, πσα κτίσις», «γιά Σένα, χαίρεται λη πλάση». Στή κοίμησή σου, θαρρες πώς χαρά γίνηκε πιό μεγάλη, θλίψη λλαξε σέ γαλλίαση, λπίδα ζωήρεψε ντί νά ποσκιάσει καί πλημμύρησε τίς καρδιές μας.

Τ’ γέρι φυσ γλυκύτερα στά κουρασμένα πρόσωπά μας, τά δέντρα σάν νά γενήκανε πιό χλωρά, τ’ αγουστιάτικο κύμα σάν νά ρμενίζει πιό δροσερό μέσα στό πέλαγο καί φρίζει φουσκωμένο πό χαρά μεγάλη, τό κάθε τί πανηγυρίζει κι’ γάλλεται.. ! Τί θάνατος λοιπόν εναι ατός, πού γέμισε τήν οκουμένη καί τίς καρδιές μας μέ τή χαρά τς θανασίας! Καί καλώτατα ψέλνει μνωδός: «ν τ γεννήσει τήν παρθενίαν φύλαξας, ν τ κοιμήσει τόν κόσμον ο κατέλιπες, Θεοτόκε. Μετέστης πρός τήν ζωήν, μήτηρ πάρχουσα τς ζως, καί τας πρεσβείαις τας σας λυτρουμένη κ θανάτου τάς ψυχς μν». ληθινά λέγει καί σ’ να λλο τροπάρι: «Τ θανάτ σου κοιμήσει, Θεοτόκε, μτερ τς ζως…».

λλά τό ξαναλέγω. Τί νά πε κανένας πρτα καί τί στερα, πό τά τόσα πνευματικά μνολογήματα πού προσφέρανε ο ρθόδοξες καρδιές στήν Παναγία, στό «Ρόδον τό μάραντον», πού μοσκοβόλησε καί γίασε τήν καταβασανισμένη τήν λλάδα! Τήν μνολογήσανε μέ τά λόγια, μέ τήν ψαλμωδία, μέ τή ζωγραφική, μέ τό σκαλισμένο ξύλο, μέ τ’ σήμι, μέ τό μάλαμα, μέ τό κηρομάστιχο, μέ κάθε τίμιο κι’ γιασμένο πράγμα πού μπορε νά χρησιμέψει στόν νθρωπο γιά ν μπορέσει νά δείξει τήν γάπη του, τό σέβας του, τή χαρά του, τήν πίκρα του, κι’ ,τι λλο γνό ασθημα χει μέσα στά φύλλα τς καρδις του. Τό νά πιάσει κανένας νά τά στορήσει καταλεπτς, θά τανε σάν ν ’θελε νά μετρήσει τήν μμο τς θάλασσας; Γιά τοτο νθολογμε λιγοστά λουλούδια πό τς μνωδίας τό γιόκλημα «ες σμήν εωδίας πνευματικς»

Πρτα π’ λα ς μεταγράψουμε λίγα λόγια πό τίς Καταβασίες το κάθιστου μνου «νοίξω τό στόμα μου», πού εναι τό βυζαντινότατο, λη Κωνσταντινούπολη πνευματικά πανηγυρίζουσα. Στοχασθετε καλά κείνη τήν ξαίσια γ’ δή πού λέγει: «Τούς σούς μνολόγους Θεοτόκε, ς ζσα καί φθονος πηγή, θίασον συγκροτήσαντας πνευματικόν, στερέωσον καί ν τ θεί δόξ σου στεφάνων δόξης ξίωσον».

Οράνια πηχήματα!: «Τούς μνολόγους σου, Θεοτόκε, πού συγκροτήσανε ναν πνευματικό θίασο, στερέωσέ τους, σύ πού εσαι ζωντανή ς φθονη πηγή. Καί μέ τή θεία δόξα σου, ξίωσέ τους νά φορέσουν τς δόξας τά στέφανα» θ’. δή πού λέγει: «πας γηγενής σκιρτάτω τ πνεύματι λαμπαδουχούμενος πανηγυριζέτω δέ ΰλων νόων φύσις, γεραίρουσα τά ερά θαυμάσια τς θεομήτορος, καί βοάτω, Χαίροις, παμμακάριστε Θεοτόκε, γνή, ειπάρθενε.»

κενα τά πανηγυρικά ατόμελα πού ψέλνουνε στόν σπερινό τς Κοιμήσεως, μέ μέλος θριαμβευτικό καί μέ πνευματική μεγαλοπρέπεια! Ποιός χριστιανός Πίνδαρος τά σύνθεσε, Πίνδαρος γιασμένος! « το παραδόξου θαύματος! πηγή τς ζως ν μνημεί τίθεται, καί κλμαξ πρός oυραvόv τάφος γίνεται! Εφραίνου Γεθσημανή, τς Θεοτόκου τό γιον τέμενος. Βοήσωμεν ο πιστοί, τόν Γαβριήλ κεκτημένοι ταξίαρχον: Κεχαριτωμένη, χαρε, μετά σο Κύριος, παρέχων τ κόσμ διά Σο τό μέγα λεος.»

Ποταμός μέγας καί βουερός ναβρύζει καί μς δροσίζει, καί πίνουνε νερό δροσερό ψυχές ξερές καί διψασμένες! Κοίταξε πάθος καί μεράκι πού ξεχειλίζει πό καιγόμενη καρδιά! μνωδός, ντί νά κλάψει γιά τήν Παναγία πού εναι μπροστά του ξαπλωμένη πάνω στήν κλίνη της, τυλιγμένη μέ τό μαφόρι της μέ κλεισμένα τά μάτια της πού δίνανε παρηγοριά στήν νθρωπότητα, μέ σταυρωμένα τά χραντα χέρια της, πού βαστάξανε τό Χριστό καί τόν ναθρέψανε, πεθαμένη σάν τόν κάθε νθρωπο, ντίς λέγω νά κλάψει, φο πρτα πορε πς πηγή τς ζως κείτεται στό μνμα, μονομις κράζει μέ δάκρυα στά μάτια, πλήν δάκρυα χαρς: «Εφραίνου Γεθσημανή, πού χεις θησαυρισμένο τό γιο σκήνωμα τς Θεοτόκου.» Κ’ στερα στρέφει στούς χριστιανούς πού εναι μέσα στήν κκλησία καί τούς λέγει μέ τόν διο πνευματικό οστρο. «ς κράξουμε λοι μαζί στήν Παναγία, χοντας γιά πρωτοψάλτη τόν ρχάγγελο Γαβριήλ, πού τή χαιρέτισε μέ τά δια λόγια κατά τή χαρούμενη, μέρα το Εαγγελισμο κι’ ς πομε: «Κεχαριτωμένη, χαρε, μαζί σου εναι Κύριος, πού δωρίζει στόν κόσμο μέ σένα, τό μέγα λεος».

Θάνατος δέν πάρχει δ πέρα πού εναι μητέρα τς Ζως. Κι’ οτε μοιρολόγια καί ξόδια θρηνητερά, παρά χαρά νεκλάλητη, γάμος πνευματικός, τράπεζα γιασμένη πού χει πιθωμένο πάνω της τόν ρτο τς ζως καί τό κρασί τς θανασίας, καί πίνουνε ο χριστιανοί καί μεθνε να μεθύσι γιο, γνό, μωμο καί δέν βρίσκονται πιά μπροστά σ’ να λείψανο πού τό κηδεύουνε, λλά βρίσκονται στή Ναζαρέτ, στό σπίτι τό χαρούμενο καί τό μοσκοβολημένο πό τήν παρθενική εωδία τς Παναγίας, τότε πού τανε δεκάξη χρονν, κατά κείνη τήν μέρα πού γινε Εαγγελισμός, καί κράζουνε γηθόσυνα ο λιγόζωοι ο νθρωποι σά ν ’ναι θάνατοι, μαζί μέ τόν ρχάγγελο Γαβριήλ : «Κεχαριτωμένη, χαρε, μετά σο Κύριος!» Κοίμηση γίνεται Εαγγελισμός, θλίψη μεταλλάζεται σέ χαρά!

Ναί, Δέν πάρχει ληθινή χαρά, παρά μονάχα στό Χριστό κι’ ατή χαρά εναι να μάραντο λουλούδι, πού χει τή ρίζα του στόν πόνο. Ο λλες ο χαρές εναι χαρές ψεύτικες, χωρίς ρίζα.

Τά μάτια μου εναι θολωμένα πό τά δάκρυα τώρα πού γράφω ατά τά λόγια του Χριστο μας. Ατά τά λίγα λόγια τά φύλαξε νθρωπότητα στήν καρδιά της καί μ’ ατά κλαίει καί μ’ ατά χαίρεται. Ατά τά λόγια γενήκανε θεμέλιο τς ρθοδοξίας, καί μεταλλαχτήκανε σέ λογς-λογς γιασμένα ασθήματα καί βγήκανε πό τίς καιόμενες καρδιές τν γίων νθρώπων καί εωδιάσανε τόν κόσμο. πό τόν ναν γινήκανε μνοι, πό τόν λλον εκονίσματα, σέ λλον γινήκανε προσευχή, σέ λλον ψαλμός, σέ λλον κκλησιά μέ κουμπέδες καί μέ γιατράπεζα, σέ λλον θυσία το μάταιου κόσμου καί βουβή κατάνυξη. Ατά τά λόγια του Χριστο σταθήκανε πηγή καί μπνευση καί γιά τό θρηνητικό ηδόνι τς ρημος, θέλω νά π γιά τόν γιο ωάννη τς Κλίμακος, σέ σα γραψε γιά τό «Χαροποιόν πένθος»: «ποιος κλαίει, λέγει ατός γιος, καί πικραίνεται γιά τό Θεό, κενος ξιώνεται νά δε στή ψυχή του τήν οράνια καί θεία παρηγοριά. Κι’ ατή οράνια παρηγοριά εναι κάποια νακούφιση καί θεϊκή λάφρωση, πού παρηγορά τήν πονεμένη καί πικραμένη ψυχή, πού θλίβεται γιατί χωρίσθηκε πό τό Θεό μέ τίς μαρτίες της. Καί τούτη χαριτωμένη βοήθεια λλάζει τά πονεμένα δάκρυα τς ψυχς, πού εναι καταφαρμακωμένη, σέ κάποια παρηγοριά θαυμαστή.

ποιος πορεύεται μ’ ατή τή λύπη το Θεο, ατός κατάπαυστα γιορτάζει κάθε μέρα κι’ γάλλεται ψυχή του. Τοτο τό γιο καί θεάρεστο κλάψιμο εναι μία λύπη λησμόνητη τς ψυχς, μία ρεξη πονεμένης καρδις, πού γυρεύει μέ μεγάλη θέρμη τό Θεό που τόν πιθυμ πάντα της.

Κράτα λοιπόν καλά τή χαριτωμένη καί τήν μερη καί τήν για λύπη, πού κάνει τή ψυχή σου νά θλίβεται ντάμα καί νά χαίρεται. γώ, λογιάζοντας καλά τήν νέργεια τούτη τς γιας κατάνυξης, ζεσταίνουμε καί θαυμάζω, πς τοτο πού λέγεται κλάψιμο καί λύπη, καί πού φαίνεται πολύ πικρό κι’ βάσταχτο, χει μέσα του πλεγμένη καί σμιγμένη τή χαρά, καί τήν εφροσύνη, πως εναι σμιγμένο τό κερί μέ τό μέλι στήν μελόπιτα. Καί σέρνει κείνους πού τήν ξιωθήκανε μέ πόθο μεγάλο καί μέ πολλήν γάπη, καί φοβονται νά μήν τήν χάσουνε, καί τήν φυλάγουνε περισσότερο π’ σο φυλάγουνε ο λλοι νθρωποι τ’ κριβά πετράδια καί τ’ σημοχρύσαφα. Εναι μία μερη χαρά κ’ να θεϊκό χάρισμα. μέ τό ποο στολίζει Θεός τούς φίλους του, καί κάνει νά χουνε μίαν ληθινή χαρά καί ρεξη γιά τό Θεό, πο ’ναι συντροφιασμένη μέ κάποια θεραπευτική λύπη που δέν χει μέσα της καμιά σαρκική γάπη, παρά μονάχα μι παρηγοριά γγελική καί οράνια. Μέ τήν ποία παρηγορά Θεός κρυφά κείνους πού συντρίβουνε μέ πόνο καί μέ ταπείνωση τήν καρδιά τους.»

μποτε νά τήν ξιωθομε κ’ μες, μέ τή χάρη τς Παναγίας πού γιορτάζουμε. μήν.



Φώτης Κόντογλου

http://www.imaik.gr/?p=11918#more-11918