ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΙΔΕΣΙΜΟΛΟΓΙΩΤΑΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΕΠΙΦΑΝΙΟΝ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΝ ΕΙΣ ΑΘΗΝΑΣ (1969) ΜΕΡΟΣ ΟΓΔΟΟ

ΜΕΡΟΣ ΟΓΔΟΟ

8 ΑΙ ΣΧΕΣΕΙΣ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΝ ΤΩΝ Γ.Ο Χ.

Λέτε πάτερ,: «Αλλ’ αι Εκκλησίαι αύται, καίτοι διετήρησαν το παλαιόν ημερολόγιον, είχον και έχουσι ακεραίας κανονικάς σχέσεις προς την Εκκλησίαν της Ελλάδος! Διατί οι Παλαιοημερολογίται έπραξαν διαφόρως; Και ούτω πράξαντες, δεν ετοποθέτησαν εαυτούς εκτός της Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας»;

Καλέ πάτερ, και τι σημασία έχουν αυτά, για το όνομα του Αγίου Θεού! Πριν σας απαντήσω, διαλεκτικώς, σας παρακαλώ να πήτε στους Γ.Ο.Χ. να δοξάσουν τον Άγιον Θεόν ημέραν και νύκτα που τους εφύλαξεν  θ α υ μ α τ ο υ ρ γ ι κ ώ ς  από τοιούτου είδους «κανονικάς σχέσεις»! Εμείς οι «Αναστασιανοί» δυστυχώς είχαμε ανέκαθεν τοιαύτας «κανονικάς σχέσεις» και σήμερα τραβούμε τα μαλλιά μας, πως να ξεμπλέξουμε, και αυτάς τας …. «κανονικάς σχέσεις» τας έχουμε αγκάθια στα πλευρά μας, όπως άλλοτε οι εβραίοι είχανε τους φιλισταίους! Ο Θεός να μας δώση μόνον δύναμιν να κάμωμεν ένα ωραίο δέμα με αυτάς τας «σχέσεις» και να σας τας επιστρέψωμεν, μήπως και ο Άγιος Θεός μας σπλαγχνισθή διά τας αμαρτίας μας.

Όταν πάτερ μου η Ελλαδική Εκκλησία ήτο σχισματική από του 1833 μέχρι του 1850 ακούσατε ποίαν στάσιν τηρούσαν και τότε αι άλλαι εκκλησίαι: «Ωσαύτως δ’ απέφυγον πάσαν επικοινωνίαν προς ταύτην και πάσαι αι λοιπαί ορθόδοξοι Εκκλησίαι, θεωρούσαι την νέαν Εκκλησίαν νoμίμως και κανονικώς μη υφισταμένην, εφ’ όσον η Μεγάλη Εκκλησία δεν επεκοινώνει προς ταύτην. Εντεύθεν το Βασίλειον εκκλησιαστικώς διετέλει εν τελεία απομονώσει εν τω ορθοδόξω χριστιανικώ κόσμω, άσχετον και ακοινώνητον προς τούτον» (Βλέπε Παπαρηγοπούλου Ιστορία Τόμος ς! σελ. 284)!!!!!! Τότε δηλαδή Πάτερ, είμεθα  «μη υφιστάμενοι» «άσχετοι» και «ακοινώνητοι» προς την λοιπήν Ορθοδοξίαν! Δηλαδή όταν Βαπτίζαμε, όταν παντρεύαμε, όταν χειροτονούσαμε επί 17 ολόκληρα χρόνια, στον βρόντο πήγαιναν όλα αυτά διότι αι άλλαι Εκκλησίαι δεν κοινωνούσαν μετά της Ελλαδικής! Απώλεσεν τότε η Ελλαδική Εκκλησία την Χάριν και την Διαδοχήν! Αλλά τότε πως την πήρε πίσω; Πως την επανέκτησε; Α! λησμόνησα θα μου απαντήσετε ότι υπήρχεν το «δογματικώς υποστατόν των χειροτονιών»! Εγώ Πάτερ μου, εάν έχω επί του Θυσιαστηρίου Σώμα και Αίμα Χριστού όλα τα άλλα σας τα κάνω χαλάλι. Αν σήμερα αγωνιζόμεθα, κατά των αθηναγορείων αιρέσεων και διαχωρίζομεν τας ευθύνας μας, δεν πρόκειται περί προσαρμογής ή μη και προσανατολισμού του εγκεφάλου μας προς τον του Αθηναγόρου, αλλά ο φόβος και η βεβαιότης ότι η αίρεσις του Αθηναγόρου θα μας παρασύρη έξω της Εκκλησίας και ύστερα δεν θα έχουμε Μυστήρια! Ιδού το παν δι’ ημάς! Οι «κανονικές σχέσεις» μπορούμε να πούμε πολλά επάνω σ’ αυτό!

Πέστε μας, εις την περίπτωσιν του Αντιοχειανού σχίσματος, όταν αι Μερίδες του Παυλίνου και του Αγίου Μελετίου αλληλοαφορίζοντο (όρα «κανονικάς σχέσεις») ποία εκ των δύο μερίδων των επί αιώνα ολόκληρον διϊσταμένων, ευρίσκετο εντός και ποία …… «εκτός» συντροφεύουσα καθ’ υμάς τους σημερινούς παλαιοημερολογήτας;

Λύσατέ μας Πάτερ ακόμη μία απορίαν εκ της σωρείας των παραδειγμάτων. Το 1924 το Οικουμενικόν Πατριαρχείον παρεχώρησεν εις την Πολωνικήν Ορθόδοξον Εκκλησίαν την Αυτοκεφαλίαν της. Μετά όμως την κατάκτησιν του Κομμουνισμού, η Μόσχα μη σεβασθείσα την απόφασιν του Οικουμενικού Θρόνου προσάρτισε εαυτή την Αυτοκέφαλον Πολωνικήν Εκκλησίαν αμαρτήσασα θανασίμως κατά της ορθοδόξου Εκκλησιολογίας. Το 1948 η Μόσχα εκήρυξεν εκ νέου Αυτοκέφαλον την Πολωνικήν Εκκλησίαν, το δε Οικουμενικόν Πατριαρχείον δεν ανεγνώρισε τα γενόμενα. Τα δύο όμως πατριαρχεία αν και κοιτάζουν ποιο θα βγάλη το μάτι του αλλουνού ….. διατηρούν «κανονικάς σχέσεις»! Είπατε μας τώρα, εις αυτήν την σαλάταν, ποίαν πράξιν να θεωρίσωμεν κανονικήν και ποίαν όχι!

Δόξα τω Θεώ που οι Γ.Ο.Χ. δεν έχουν ανάγκην τοιούτων επιχειρημάτων διά ν’ αποδείξουν την ΝΟΜΙΜΟΤΗΤΑ και ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΗΤΑ των, έχουν το Πηδάλιον και την Εκκλησιαστικήν Πράξιν την δισχιλιετή, έχουν την ΣΥΝΕΙΔΗΣΙΝ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ!

Ακόμη ένα ανέκδοτον. Ρωτήσαμε έναν έμπειρον ρώσσο ιεράρχη όσον αφορά το Βουλγαρικόν Σχίσμα:

-«Κοινωνούσατε τότε Σεβασμιώτατε με τους Βουλγάρους»;

-Όχι αποφεύγαμε να συλλειτουργήσουμε μαζύ τους.

-Αποφεύγατε απλώς ή ηρνείσθο ένεκα του υφισταμένου σχίσματος;

-Εμείς στην πραγματικότητα δεν πιστέψαμε ποτέ ότι οι Βούλγαροι ήσαν σχισματικοί, υπό την πραγματική ένοια της λέξεως, αλλά χάριν πειθαρχίας και για να μην κακοκαρδίσουμε τον οικουμενικό Πατριάρχη…..

Συνεχίζεται

ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ
ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ
ΜΕΡΟΣ ΤΡΙΤΟ
ΜΕΡΟΣ ΤΕΤΑΡΤΟ
ΜΕΡΟΣ ΠΕΜΠΤΟ
ΜΕΡΟΣ ΕΚΤΟ
ΜΕΡΟΣ ΕΒΔΟΜΟ
ΜΕΡΟΣ ΕΝΑΤΟ
ΜΕΡΟΣ ΔΕΚΑΤΟ ΚΑΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ