ΜΕΡΟΣ ΔΕΚΑΤΟ ΚΑΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ
10
Η ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΣΑΣ ΕΥΘΥΝΗ
Εσείς
αιδεσιμολογιώτατε που είσθε θεολόγος και εξομολόγος, όπως μας πληροφορεί η
Εγκυκλοπαίδεια του Μαρτίνου, φέρετε ασυγκρίτως εις τα ζητήματα αυτά μεγαλυτέραν
ευθύνην από ημάς τους αμαθείς. Ουαί δε υμίν, εάν χρώμενος της γνώσεως και
παιδείας και εμπειρίας σας, γραμματεύς ών
Γ
Ρ Α Φ Ε Τ Ε Κ Α Τ Δ Υ Ν Α Σ Τ Ε Υ Σ Ι Ν
Ουαί
υμίν εάν εις τους αιτουμένους παρ’ υμών άρτον δίδετε λίθον και αντί ιχθύος
σκορπίον. Ουαί υμίν εάν εις τους εκλαμβάνοντας υμάς ως βακτηρίαν αποδεικνύεσθε
κάλαμος συντετριμένος εμπνυόμενος εις την χείραν των εφ’ υμάς στηριζομένων. Και ταύτα τα ουαί,
ουχί εγώ λέγω ο σκώληξ και πάντων αμαρτωλώτερος και τρισάθλιος και ανάξιος και
της προσκαίρου ταύτης ζωής, αλλά η Εκκλησία λέγει και η Θεία και Ιερά Γραφή
μαρτυρεί, εγώ δε απλώς τα λεχθέντα υπομημνίσκω. Πως ουν ηθέλατε εκφύγει της
τρομεράς ευθύνης του αίματος των αδελφών σας των εις υμάς προστρεχόντων διά
παρηγορίαν, και καθοδήγησιν και νουθεσίαν και στηριγμόν, και το οποίον αίμα εκ
της χειρός σας εκζητηθήσεται κατά τον προφήτην: Εις και μόνος τρόπος
υπάρχει! Το να μη λέγετε δικήν σας γνώμην και κρίσιν! Να μη επιδίδεσθε εις
προσωπικάς σας ερμηνείας. Στο ζήτημα που απασχολεί τους πιστούς, δηλαδή εάν
πρέπει ν’ ακολουθήσωμεν τον Αθηναγόραν ή όχι, η γνώμη σας, η γνώμη μου, η γνώμη
του Πόποβιτς ή του Γιέβτιτς και οιουδήποτε άλλου: στερούνται νοήματος και
σημασίας! Εκείνο που ενδιαφέρει είναι το εάν ο ΑΘΗΝΑΓΟΡΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΙΡΕΤΙΚΟΣ ή
ΟΧΙ. Εάν ειναι αιρετικός άσχετα με την γνώμη σας και την γνώμη μου, θα
μεταχειρισθώμεν αυτόν όπως η Εκκλησία του Χριστού μεταχειρίζεται τους
αιρετικούς και πλέον τούτου ουδενί! Μην λησμονείτε ότι οι Πατριάρχαι
Αλεξανδρείας και Ιεροσολύμων ( αν δεν απατώμαι) που υπέγραψαν την καταδίκην του
προσώπου και της διδασκαλίας Κυρίλου του Λουκάρεως ήσαν προσωπικοί φίλοι του
καταδικασθέντος! Η Εκκλησία δεν είναι σαλόνι! Η Εκκλησία δεν είναι κλαμπς!
Είναι οίκος του ζώντος Θεού, ο στύλος και το εδραίωμα της Αληθείας!
Το
εάν πρέπει να ακολουθήσωμεν το Νέον, Γρηγοριανόν ή Παπικόν εορτολόγιον, δεν
είναι επίσης ούτε ζήτημα π ρ ο τ ι μ ή σ
ε ω ς ούτε «πρακτικό ζήτημα» ούτε ζήτημα
ε υ κ ο λ ί α ς, ούτε ζήτημα
«προσαρμογής» ούτε ζήτημα «ιεραρχικής πληοψηφείας» ούτε ζήτημα γνώμης
σου και γνώμης μου! Το ζήτημα τίθεται εάν ΝΑΙ ή ΟΥ το παπικόν εορτολόγιον
αποτελεί ή όχι ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑΝ εις την Εκκλησιαστικήν Παράδοσιν. Εάν ΝΑΙ, ήκιστα
ενδιαφέρει η γνώμη σου και η γνώμη μου, ήκιστα ενδιαφέρει ποιοι και πόσοι το
ακολουθούν: ΑΝΑΘΕΜΑ ΕΣΤΩ! ΑΝΑΘΕΜΑ ΕΣΤΩ! ΑΝΑΘΕΜΑ ΕΣΤΩ! Κάν τε πάπαι, καν τε
πατριάρχαι, καν τε κληρικοί, καν τε λαϊκοί, καν τε Άγγελος εξ ουρανού!
Γράφετε,
επιτρέψατε ημίν τον χαρακτηρισμόν α φ ε
λ ώ ς τα εξής: «Δεν αρνούμαι ότι ο Αρχιεπίσκοπος επέβλεψεν ευμενείς όμμασι επί
την ταπείνωσίν μου και εσκέφθη ανυψώσεις -ας ευλαβώς απεποιήθην, ένεκα του
σαθρού της υγείας μου-, αλλ’ ιδιαίτεροι και στενοί δεσμοί ουδέποτε υπήρξαν. Από
της εκλογής αυτού μέχρι σήμερον δεν είχον μετ’ αυτού περισσοτέρας των πέντε ή
έξ συναντήσεων, αι πλείονες δ’ εξ αυτών ήσαν διαρκείας ελαχίστων λεπτών της
ώρας. Αν εις ταύτα προστεθώσι και 5-6 επιστολαί επί διαφόρων θεμάτων, ας
έστειλα αυτώ κατά καιρούς εξ ιδίας πρωτοβουλίας, έχεις το ά π α ν
των μετά του Μακ. Αρχιεπισκόπου Αθηνών σχέσεών μου. Τούτων ούτως
εχόντων, δεν πρέπει να εκληφθή η γνώμη μου ως επηρεαζομένη εκ συναισθηματικών
παραγόντων».
Πάτερ
σας θαυμάζομεν και ομολογούμεν ταπεινώς ότι η δική μας καρδία και με
έλαττον του ημίσεως του «ά π α ν»
αυτού δύναται να κολακευθή και να πλανηθή! Ευχαριστώ δε τον Άγιον Θεόν,
ημέρας τε και νυκτός, και δέομαι αυτού ακαταπαύστως όπως ουδείς υψηλά
στεκόμενος επιβλέψει ποτέ «ευμενείς όμμασι επί την ταπείνωσίν μου», διότι δι’
εμέ θα είναι όντως μεγάλη δοκιμασία! Όντως εξετάσεις εις τας οποίας γνωρίζω ότι
θα αποτύχω ότι η «καρδία μου απατηλή υπέρ πάντα και σφόδρα διεφθαρμένη» και «ως
τήκεται κηρός από προσώπου πυρός» εκλυθήσεται επί το δάπεδον λείχουσα ….
Αρχιεπισκοπικά υποδήματα. Υμείς δε αντιμετωπίσατε: «εύνοιαν», «προτάσεις
ανυψώσεως» και «συναντήσεις» και όμως πάντα ταύτα δεν σας επηρέασαν «σ υ ν α ι σ θ η μ α τ ι κ ώ ς». Έ, ας έχη
δόξαν ο Θεός! Είσθε β ρ ά χ ο ς!
Φαίνεται
όμως ότι ολίγοι ανθίστανται εις τα «ευμενή όμματα» του κ. Κοτσώνη! Ενθυμούμαι
ότι κάποτε πολλοί με είχαν παρακινήσει ν’ απευθυνθώ προς αυτόν διά στοιχειώδη
νομικά μου δικαιώματα μέχρι της σήμερον αδίκως καταπατούμενα. Και τότε μη
γνωρίζων αρκούντως πρόσωπα και πράγματα ήμουν εις τα πρόθυρα ν’ απευθυνθώ εις
αυτόν και να του φιλήσω το χέρι.
Οπότε
συνέπεσεν το ζήτημα της χειροτονίας του π. Αγουστίνου, το οποίον μου είχε φέρει
πολλήν σύγχυσιν. Ο Άγιος Φλωρίνης έκαιεν λιβανωτόν εις τον βωμόν της «αγάπης»
και «ανεξικακίας» του Ιερωνύμου. Από την άλλην μεριά ευλαβείς μοναχοί μου
έδωσαν την εξής ερμηνείαν την οποίαν βέβαια δεν ξέρω κατά πόσον πρέπει ν’
αποδεχθώ, αλλά και δεν δύναμαι ν’ απορρίψω ασυζητητί ως ενδεχόμενον: «Δεν
συνέφερεν εις τον Ιερώνυμον να τρέχουν στους δρόμους τα καντιωτάκια αποκαλούντες
αυτόν με το πραγματικόν του όνομα Μοιχοεπίσκοπον. Έτσι λοιπόν ηθέλησε να δώση εις
τον Αυγουστίνον μίαν επισκοπικήν έδραν της αυτής περίπου κανονικότητος με την
ιδικήν του, αφ’ ενός μεν διά να τον καθηλώση εις ωρισμένον τι σημείον της
Επικρατείας, αφ’ ετέρου δε διά να τον στερήση της εμπιστοσύνης εκείνης την
οποία πλήθη λαού είχον διά το πρόσωπόν του. Όπως και έγινεν! Χειροτονηθέντος
του Αυγουστίνου υπό της Ιερωνυμείου τάξεως, το ήμισυ των οπαδών του πληγωθέν
απεχώρησεν μη θέλλον ουδεμίαν σχέσιν με την θλιβεράν αυτήν υπόθεσιν, το έτερον
δε ήμισυ ήρχισεν πλέον υπεραμεινόμενον του π ρ ο σ ώ π ο υ του Αυγουστίνου, έτσι προήλθεν πλήρης
εξουδετέρωσις μιάς υπολογισίμου δυνάμεως και ο κύριος Ιερώνυμος θριάμβευσεν της
υποθέσεως η οποία δεν του εστοίχισεν πάρα …. μίαν πατερίτσαν»!
Ταύτα
μαθών είπα: «Μακρυά εις τα όρη και τα βουνά, και τα δικαιώματά μου, και ο
Ιερώνυμος». Όχι διότι με συγκινεί ο Αρχιεπίσκοπός σας. Δεν με συγκινεί
πιστεύσατέ με περισσότερον απ’ ότι με συγκινεί μια σπασμένη καρέκλα. Με φοβίζει
όμως και με τρομάζει η «απατηλή και διεφθαρμένη μου καρδία μου» η οποία μπορή
να σαγυνευθή και πτοηθή από πρόσωπα και πράγματα που δεν αξίζουν περισσότερον
από μίαν σπασμένην καρέκλαν. Η πτώσις και η βλακεία ευρίσκονται ομού. Ο ψυχικός
και συναισθηματικός μας κόσμος μπορεί να μας παίξη άσχημα παιχνίδια και να μας
καταβιβάσει εις τα κατώτατα του Άδου.
Ψυχολογικώς
και συναισθηματικώς οι οικουμενισταί αρχιερείς και τα τερτίπια των μου
προξενούν αφόρητον α η δ ί α ν, εάν όμως δεν προσέξω και ιδίως εάν η Χάρις
του Χριστού δεν με στηρίξει και προστατεύη, μπορεί ν’ αλλάξω οπτικό πρίσμα από
την μίαν στιγμήν στην άλλη. Και αυτοί που φαίνονται σήμερα στα μάτια μου
ανθρωπάρια ασπόνδυλα και μαριονέτες ευνοούμενες των περιστάσεων και των χαλεπών
καιρών που ζούμε, φτάνει εκ μέρους μου ένα στραβοπάτημα για να τους δω ως
προσωπικότητας, ως ηθικάς αξίας, και ν’ ανακαλύψω εις αυτούς αφαντάστους
αρετάς!
Και
τούτο το ξέρουν οι οικουμενισταί, και πολλάκις έκαμαν ότι μπορούσαν να με
σπρώξουν εις τον στρόβιλον του συναισθηματισμού. Εάν δεν έπεσα ακόμη Χάρις
είναι Θεού. Πολλάκις με καταλαμβάνει σκοτοδίνη! Αν ένας Αυγουστίνος μας τα
έκανε θάλασσα, πως θα κρατήσω εγώ. Βλέπω εις την ταλαίπωρον πατρίδα μου, αυτούς
που είχαμε εδώ στην Διασπορά για «σ τ ύ λ ο υ ς» να πέφτουν ένας ύστερα από τον
άλλον, και μας πειάνει και δέος και απόγνωσις και έμμονος καθίσταται ιδέα το
προφητικόν λόγιον: «Επικατάρατος ο άνθρωπος πας όστις ελπίσει επί άνθρωπον και
κάμει σάρκα βραχίονα αυτού».
Πολλάκις
οι οικουμενισταί μ’ εκάλεσαν να λάβω μέρος εις αθώας συναναστροφάς εκ πρώτης
όψεως, και για μια στιγμή κόντευα να δελεασθώ από τα «ευμενή των όμματα», δεν
επρόκειτο ούτε περί συμπροσευχής ή συμπράξεως, απλώς περί αθώας συναναστροφής
μεταξύ «ορθοδόξων», και οι άνθρωποι μ’ επίεζαν και με παρότρυναν να μην είμαι
ακοινώνητος, να μην είμαι φανατικός, να έχω «αγάπην», κανείς δεν πρόκειται να
προσβάλλη την θρησκευτικήν μου συνείδησιν κ.λ.π. κ.λ.π. δελεαστικά από εκείνα
που ρίχνουν την αμφιβολία μέσα στην ψυχή. Και πολλάκις ομολογώ αμφιταλαντεύτηκα
και κινδύνεψα να πέσω στην παγίδα. Και με έσωσεν ο Θεός με τα διδάγματα του
ΕΥΕΡΓΕΤΗΝΟΥ και ΓΕΡΟΝΤΙΚΟΥ και τ’ άλλα ιερά μας βιβλία που αποτελούν τον μόνον
γνώμονα στην θύελλα που διερχόμεθα. Και τότε κατάλαβα την προσταγήν του
Θεολόγου Αποστόλου της Αγάπης:
Ο
Υ Τ Ε Τ Ο Χ Α Ι Ρ Ε Ι Ν
Τότε
κατάλαβα διατί ο Άγιος Μάρκος τους οικουμενιστάς της εποχής του δεν τους ήθελε ούτε
εις την κηδείαν του!
-0-0-0-0-0-0-0-0-
Έγραψα
αυτά αιδεσιμολογιώτατε χάριν των φίλων μου, όλως αδέξια και άτακτα, χωρίς
μέθοδον και σύστημα, χωρίς καλλιέπειαν και ύφος σταθερόν, και πολλάκις
κατακρεουργήσας συντακτικόν και γραμματικήν, πολλάκις εκτραπείς εις
επαναλλείψεις ασκόπους και εις περιτολογίας. Ίσως εις ωρισμένα μέρη ν’
ανεφέρθην ανακριβώς εις τας ιστορικάς μου παραπομπάς δεν έχω την δυνατότητα ούτε τον
χρόνον ούτε τα μέσα να ελέγξω τας πηγάς, σταχυολογών εκ δεξιών και εξ ευωνύμων.
Πλήν δεν αποσκοπώ ούτε να φιλολογήσω ούτε να διδάξω ιστορίαν ή να επιδείξω
γνώσεις που δεν έχω. Αλλά επειδή χαίρετε φήμης μεγάλης ήτις από πολλού έφθασεν
και μέχρις ημών και πολύ μακρύτερα, ένεκα των αδυνάτων και ακατατοπίστων, χρέος
μου ήτο να διαμαρτυρηθώ και να είπω ότι η φωνή σας δεν είναι ΑΥΘΕΝΤΙΚΗ,
καίτοι θεολόγος και πνευματικός, εφ’ όσον δέχεσθε το μνημόσυνον του Αθηναγόρου
και των αυτώ κοινονούντων, εφ’ όσον δέχεσθε ως κανονικήν την καινοτομίαν του
παπικού εορτολογίου δεν αντιπροσωπεύετε αυθεντικώς την αποστολική παράδοσιν,
και δεν δυνάμεθα να σας δεχθώμεν ως ποιμένα και εργάτην του αμπελώνος. Εάν δε
και θεολογικώς έσφαλα σε κανένα σημείον ας με συγχωρήσουν οι αδελφοί, ότι και
αν πλανώμαι εις τι από άγνοιαν πλανώμε και ουχί από αίρεσιν και γνωρίζει η
Εκκλησία να κλίνη έναν αφθαλμόν επί τους λευΐτας εκείνους οι οποίοι καίτοι
αμαρτωλοί και αδέξιοι, αγωνιούν διά την σωτηρίαν των αδελφών των μη
καταστρατηγούντες την αλήθειάν Της.
Ελάχιστος
πάντων και αναξιώτατος ορθόδοξος ιερεύς, και
Χάριτι
και ελέω Θεού «σχισματικός» ως προς την υμετέραν
Ιεραρχίαν,
ζητώ συγνώμην εάν σας ηδίκησα εις τι
+π.Βασίλειος
Σακκάς
Υ.Γ.
Της παρούσης επιστολής δεν διατείθενται επί πλέον αντίγραφα. Επολυγραφήθησαν
μόνον τόσα όσα απαιτούνται δια τον στενόν κύκλον των γνωρίμων μου.
ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ
ΜΕΡΟΣ ΤΡΙΤΟ
ΜΕΡΟΣ ΤΕΤΑΡΤΟ
ΜΕΡΟΣ ΠΕΜΠΤΟ
ΜΕΡΟΣ ΕΚΤΟ
ΜΕΡΟΣ ΕΒΔΟΜΟ
ΜΕΡΟΣ ΟΓΔΟΟ
ΜΕΡΟΣ ΕΝΑΤΟ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου