 |
| Πενήντα χρόνια μετά, οι διάδοχοι, και οι διάδοχοι των διαδόχων, του Πατριάρχη Αθηναγόρα,πάπα Παύλου ςτ., και Ιερωνύμου α΄,με τις ενέργειές τους έχουν δικαιώσει τον π. Βασίλειο και έχουν καταδείξει πόσο έξω είχε πέσει ο π. Επιφάνιος. |
ΜΕΡΟΣ ΕΚΤΟ
6
ΟΛΙΓΑ ΤΙΝΑ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΣΤΑΣΕΩΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
Γράφετε
προς τον Αγιορείτην μοναχόν ο οποίος εζήτησεν να τον ….. φωτίσετε: «Μη ακούεις
τας συκοφαντίας εξάλλων τινών ότι η Εκκλησία της Ελλάδος συμφωνεί με τον Πατριάρχην
Αθηναγόραν»! και αλλαχού «Είναι εσχάτη συκοφαντία, αδελφέ μου, το λεγόμενον υπό
τινων διά την Εκκλησίαν της Ελλάδος ότι «ακολουθεί τον Αθηναγόραν! ΟΧΙ»!
Καλέ
πάτερ, γιατί θέλετε να μας βγάλετε ψεύτες! Γιατί λέτε ότι είμαστε άδικοι,
και ότι θα βαδίσουμε την αυτήν της απωλείας οδόν ομού μετά των αιρετικών! Εις
τι σας εψεύσθημεν ποτέ, εις τι σας αδικήσαμεν; Ίσως η μνήμη σας να μην σας
βοηθή! Ακούστε λοιπόν:
Α.
«Ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών, επ’ ευκαιρία των εκτεθέντων, ετόνισεν ότι αποτελεί
χρέος της Εκκλησίας της Ελλάδος ο σεβασμός προς το Οικουμενικόν Πατριαρχείον
και πρέπει να υπάρξη συνέχεια επαφών και επικοινωνίας δι’ ευτυχών γεγονότων….»
(Εφημερίς ΕΘΝΟΣ 21, Φεβρουαρίου 1968)
Β.
«Εν αδελφική αγάπη και με ειλικρινή διάθεσιν προς συνεργασίαν
συνωμίλησαν επί μακρόν ο προκαθήμενος της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας
πατριάρχης κ. Αθηναγόρας και ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ.
Ιερώνυμος. Η συζήτησις περιεστράφη περί το θέμα της στενής επαφής και
αλληλοενισχύσεως των δύο εκκλησιών και εν συνεχεία εις την από κοινού
αντιμετώπισιν μεταξύ των άλλων ομοδόξων και ετεροδόξων εκκλησιών ….
Διεπιστώθη, εξ άλλου, ότι η συνάντησις και η συνομιλία των δύο προκαθημένων ήτο
αναγκαία διά την άρσιν πάσης διαφωνίας η οποία τυχόν είχε δημιουργηθή, κατά το
παρελθόν, εξ αφορμής πλημμελούς ενημερώσεως εις τα διαχριστιανικά ζητήματα. Ο
αρχιεπίσκοπος κ. Ιερώνυμος, ως καθηγητής του Πανεπιστημίου και ως μέλος
της κεντρικής επιτροπής του παγκοσμίου συμβουλίου των εκκλησιών, υπήρξεν
όχι μόνον γνώστης των θεμάτων αυτών, αλλά και άριστος ερευνητής ……. Οι δύο
προκαθήμενοι μετά των περί αυτούς, συνεσκέφθησαν επί των απασχολούντων τας δύο
εκκλησίας θεμάτων, επί των διαδραματιζομένων εν τω πανορθοδόξω και
παγχριστιανικώ κόσμω τοιούτων, εντός των πλαισίων πάντοτε των αναπτυσσομένων σχέσεων
μεταξύ της μητρός εκκλησίας και των λοιπόν αδελφών ορθοδόξων εκκλησιών αφ’ ενός
και των λοιπόν χριστιανικών ομολογιών αφ’ ετέρου, καταλήξαντες εις πλήρη
συμφωνίαν, όσον αφορά εις την περαιτέρω κοινήν πορείαν των δύο εκκλησιών
εν τη ήν κατέχουσι ευθύνη απέναντι της ιστορίας και του ποιμνίου αυτών. …….. Περαιτέρω ο Μακαριώτατος έκαμε την
διαπίστωσιν ότι το βάρος το οποίον φέρει επί των ώμων αυττής η Μεγάλη του
Χριστού Εκκλησία, είναι αναποτεθειμένον επί ώμων στιβαρών ………… -Θα
συνεχίσωμεν, είπε, την καλήν στρατιάν υπό την πεφωτισμένην ηγεσίαν της υμετέρας
πεπνευσμένης παναγιότητος και της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας ……. Απαντών
εις την προσφώνησιν ο οικουμενικός πατριάρχης
υπεγράμμισεν, ότι η εκλογή του κ. Ιερωνύμου σημειώνει νέον σταθμόν ¨εν
τε τοις εσωτερικοίς της εκκλησίας της Ελλάδος πράγμασι και τη ήδη εξαγγελθείσθη
ευθυγράμμου και πολυτίμου συνεργασία αυτής μεθ’ ημών¨ ……. Ίνα ομού
χωρήσωμεν εις την κοινήν ταύτην πορείαν εν η ετάξατο ημάς ο Κύριος, την
τελικήν των πάντων ενότητα. Η αρχή συν Θεώ εγένετο. Τας επί μέρους λεπτομερείας
του κοινού προγράμματος θα καταρτίσωμεν εις κοινάς συνομιλίας κατ’ αυτάς και
περαιτέρω». (ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ 10-11/6/1967)
Γ.
«Η συζήτησις περί Ορθοδοξίας συνεχίσθη παρουσία του Μακαριωτάτου Αθηνών ο
οποίος συνεφώνησεν απολύτως με τας πατριαρχικάς απόψεις» (ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΚΟΣΜΟΣ
10/6/67
Δ.
ΑΘΗΝΑΓΟΡΑΣ: «Η Εκκλησία της Ελλάδος, διά του Προκαθημένου αυτής, ετάχθη
υπέρ της κοινής πορείας με τον Οικουμενικόν Θρόνον, εις την προσπάθειαν της
ενότητος, διά διαλόγου της αγάπης»
ΙΕΩΝΥΜΟΣ: «… εξήρε την μεγαλόπνοον δράσιν του
Οικουμενικού Πατριάρχου, χάρις εις τας ενεργείας του οποίου ήνοιξαν οι
ορίζοντες της Οικουμενικότητος και εδημιουργήθη η συναίσθησις της οικουμενικής
αποστολής της Εκκλησίας», και «Η Ορθοδοξία και όλος ο χριστιανικός κόσμος
αναγνωρίζει ότι αυτή η προσπάθεια είναι έργον του Πατριάρχου Αθηναγόρα. Ημείς
έχομεν να δώσωμεν μόνον ευχαριστίας και να δηλώσωμεν, ότι θα συμπορευθώμεν
με αρραγή ενότητα εις την προσπάθειαν». (ΕΘΝΟΣ 12/6/1969)
Ε.
ΑΝΤΑΛΑΓΗ ΤΗΛΕΓΡΑΦΗΜΑΤΩΝ ΜΕΤΑΞΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΚΑΙ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΘΗΝΩΝ
…..
Εις τούτο ο Μακαριώτατος απήντησεν ως εξής: «Αυτού θειοτάτη Παναγιότητα
Οικουμενικόν Πατριάρχην Αθηναγόραν, Ρώμην, Βατικανόν. Ευχαριστούντες θερμώς υμετέραν
σεπτήν παναγιότητα επί αναγγελία μεταβάσεως αυτής προς ανταπόδοσιν επισκέψεως
Αυτού Αγιότητος Πάπα Παύλου του Στ. ευχόμεθα από βάθους καρδίας Κύριος
κατευθύνει τα διαβήματα υμών εις παν έργον αγαθόν και αυτώ ευάρεστον προς δόξαν
δομήτορος αγιωτάτης ημών Εκκλησίας ειρήνης του σύμπαντος κόσμου και της των
πάντων ενώσεως. Κατασπαζόμενοι εν βαθυτάτη συγκινήσει υμετέραν παναγιότητα,
διατελούμεν αγαπητός εν Χριστώ αδελφός ο Αθηνών Ιερώνυμος». ( ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΒΟΡΡΑΣ
27/10/67)
ς.
Λόγοι Ιερωνύμου: «Με μεγαλόπνοον οραματισμόν και δράσιν διήνοιξε το
Οικουμενικόν Πατριαρχείον τους ορίζοντας εντός των οποίων το ορθόδοξον πλήρωμα
έχει αποστολήν και χρέος να πορευθή. Μας έδωσεν νέαν οικουμενικότητα (
βαρυόμαστε πια να υπογραμμίζουμε) και την συναίσθησιν της οικουμενικής
αποστολής της Εκκλησίας. Η Ορθοδοξία και ο λοιπός χριστιανικός κόσμος
αναγνωρίζει ότι αύτη η προσπάθεια είναι έργον και πρωτοβουλία του Οικουμενικού
μας πατριάρχου και των συνεργατών αυτού»……
Κατά
τηλεγράφημα εκ Κωνσταντινουπόλεως, προσωπικότης προσκειμένη προς τον πατριάρχην
Αθηναγόραν εδήλωσεν ότι «αι συνομιλίαι έληξαν με αρμονίαν απόψεων επί του
οικουμενικού προγράμματος του αρχηγού της Ορθοδόξου Εκκλησίας»! (Μπά;
) (ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ 12/6/1967)
Ζ.
Σαν να μην έφθαναν αυτά έφερε και από το Πατριαρχείον Άγιον Μύρον και το έθεσε εις προσκύνημα, για
να υποδουλώση και συναισθηματικώς το πλήρωμα εις την γραμμήν απωλείας του
Πατριάρχου Αθηναγόρου.
Η.
Να σας υπενθυμίσωμεν και τα προς τον Πάπα τηλεγραφήματα; Και το ότι εστόλισε το
περιοδικόν «ΕΚΚΛΗΣΙΑ» με τα διάσημα του Πάπα;
Θ.
Να σας υπενθυμίσωμεν και τας εορτάς και πανηγύρεις που είχεν προετοιμάσει
«αγαλομένω ποδί» προς τιμήν του Αθηναγόρα, που θέλησε να τον κάμη και «δ’οκτορα
της θεολογίας», και ακύρωσε όλα αυτά ασπονδύλως από τον φόβον του, μη επιδείξας
ούτε την ελαχίστην συνέπειαν;
Όλα
αυτά αιδεσιμολογιώτατε, είναι λοιπόν «συκοφαντίαι» και «αδικίαι» και
«αξαλότητες» εκ μέρους μας; Και νομίζετε ότι θ’ αντιπαρέλθετε ταύτα εις την
ΟΡΘΟΞΟΝ ΣΥΝΕΙΒΗΣΙΝ με φράσεις ως αι ακόλουθαι: «Αληθές βεβαίως είναι ότι η
Εκκλησία της Ελλάδος, εξ υπερβολικής αμβροφροσύνης προς τον Προκαθήμενον της
Ορθοδοξίας έχει -κακώς βεβαίως πράτουσα- πολύ περιποιηθή τον Αθηναγόραν». «Ο
Αρχιεπίσκοπος Αθηνών, αγαπητέ π. Χ, καίτοι καθ’ υπερβολήν ευγενής και λεπτός
τους τρόπους εντεύθεν και αι θερμαί φιλοφρονήσεις αυτού προς τον Πατριάρχην,
αίτινες θα ήτον ευκταίον να μη είχον ποτέ εκφρασθή…» Φράσεις διά των οποίων
ζητείτε να ζαχαρώσετε το ψευδέστατον χάπιον ότι: «Ουδαμώς όμως συμφωνεί προς τα
αδίστακτα τολμήματα αυτού», ίσως να συγκινήσουν τον παραλήπτην της
επιστολιμαίας διατριβής σας, δεν συγκινούν όμως όλους.
Με
αυτές τις φράσεις θέλετε να μας κάμετε να πιστεύσουμε ότι κατά την ομολογίαν
σας υπάρχουν μεταξύ των Ελλαδικών επισκόπων 6-7 Φιλαθηναγορικοί (σαν τάχα νάταν
λίγο) ενώ οι άλλοι είναι κατά την ομολογίαν σας «β ρ ά χ ο ι»!
Δεν
γνωρίζουμε πόσους θα πείση η επιστολιμαία σας διατριβή, για μας όμως, ότι πλέον
και να πη ο κ. Ιερώνυμος, όσας διακηρύξεις και να κάνη, όσας ομολογίας πίστεως
και να υπογράψη, είναι πλέον «λόγια του αέρος».
Μπροστά
σ’ αυτά, ότι αντιρήσεις και να φέρετε για την χειροτονία του Θεοφ. Ακακίου,
περί ου θ’ ασχοληθώμεν πάραυτα, καθίστανται πλέον άνευ περιεχομένου.
Συνεχίζεται
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου