Σάββατο 7 Ιανουαρίου 2023

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ: Η ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΕΔΟΜΕΝΩΝ

 


῎Αν θέλουμε νά καταλάβουμε κάτι ἀπό τά Χριστούγεννα καί νά ζήσουμε κάπως τή ζωή τῆς ᾽Εκκλησίας, θά πρέπει νά φτάσουμε στό χαρισματικό ἐκεῖνο σημεῖο, κατά τό ὁποῖο ὁ ἐρχομός τοῦ Θεοῦ στόν κόσμο σημαίνει τήν πλήρη ἀνατροπή τῶν δεδομένων καί τῶν παγιωμένων συνηθειῶν τοῦ κάθε ἀνθρώπου.

Διότι τά Χριστούγεννα δείχνουν μεταξύ τῶν ἄλλων:

1. ὅτι ἡ δόξα στόν ἄνθρωπο βρίσκεται στήν ταπείνωση καί στήν ἀφάνεια καί ὄχι στόν κρότο τῆς ἐπί γῆς παρουσίας του, πολύ περισσότερο στήν κυριαρχία ἐπί τῶν ἀνθρώπων. ᾽Απόδειξη τό βρέφος τῆς Βηθλεέμ: ὁ παντοδύναμος Θεός κεῖται ἀνίσχυρος καί ἀδύναμος σέ μία φάτνη, κρυμμένος στή Γέννα Του ἀπό μία ἁπλούστατη κοπέλα στό πιό ἄσημο χωριό τῆς ᾽Ιουδαίας. ῾Λαθών ἐτέχθης ὑπό τό σπήλαιον᾽·

2. ὅτι ὁ πλουτισμός στόν ἄνθρωπο βρίσκεται στήν ἐπιλογή τῆς ὑλικῆς πτωχείας καί στήν προσφορά καί ὄχι στήν ἀπόκτηση τῶν ὑλικῶν ἀγαθῶν. ᾽Απόδειξη καί πάλι τό θεῖο βρέφος: ῾Ως Θεός ῾ἐπτώχευσεν πλούσιος ὤν᾽, ἔζησε μέ πτωχεία, μακάρισε τήν πτωχεία, προσφέρθηκε καί ἀδιάκοπα προσφέρεται μή κρατώντας τίποτε γιά τόν ἑαυτό Του·

3. τι νάπαυση καί νεση βρίσκονται χι στήν πομάκρυνση πό τόν κόπο καί τόν πόνο, λλά στήν ρση το Σταυρο καί τήν πιλογή τς θυσίας. Καί πάλι πόδειξη σαρκωθείς Θεός: πό τή φάτνη βρίσκεται δη στή θυσία καί στόν Σταυρό – δέν εναι τυχαο τι στή βυζαντινή εκόνα τς Γεννήσεως φάτνη εναι λάρνακα! Ο πόνος εναι πιλογή το Χριστο λλά καί νεσή Του, γιατί τσι μς σώζει.

Ετσι Γέννηση το Κυρίου ποτελε μαστίγωμα καί θανάτωση το κεντρικο νθρώπινου πάθους, το γωισμο, φο γκρεμίζει ριστικά καί μετάκλητα ,τι συνιστ τό περιεχόμενό του: τήν περηφάνεια, τήν πλεονεξία καί τήν ρπακτική διάθεση, τή φιληδονία.

Παράλληλα στό γεγονός τν Χριστουγέννων, το μεγίστου ατο πό τά μυστήρια τς πίστεώς μας - μολογουμένως μέγα στί τό τς εσεβείας μυστήριον, Θεός φανερώθη ν σαρκί (Α´ Τιμ. 3, 16) – διαπιστώνουμε τή φτώχεια καί τς νθρώπινης λογικς καί τς νθρώπινης δικαιοσύνης. Δότι ποτέ νθρώπινος νος καί τό ασθημα το κοινο δικαίου δέν θά μποροσαν νά φτάσουν στό κυριολεκτικά ναποδογύρισμα ατό τν προτεραιοτήτων τς νθρώπινης ζως πού φερε Γέννηση το Κυρίου. Γι ατό καί μετά Χριστόν ,τι φαίνεται δίκαιο δέν εναι πάντα δίκαιο καί ,τι φαίνεται δικο δέν εναι πάντα δικο. Τό ντίθετο μάλιστα: πολλές φορές τό δίκαιο πάρχει στό θεωρούμενο δικο καί τό δικο στό θεωρούμενο δίκαιο.

Εκτός πό τό διο τό γεγονός τν Χριστουγέννων 29η Δεκεμβρίου ρχεται νά φανερώσει τήν νατροπή τν δεδομένων καί τν σταθερν το πρό Χριστο νθρώπου: τελομε τή μνήμη τν 14.000 νηπίων ( ριθμός δέν νδιαφέρει ν εναι συμβολικός χι: φονική διάθεση μετράει) πού σφαγιάστηκαν πό τόν αμοσταγή Ηρώδη. Πς κρίνει νθρώπινη λογική τό γεγονός ατό; Βλέποντας τά πράγματα μόνο ριζόντια, χωρίς τήν προοπτική τς αωνιότητος καί χωρίς τό βάθος τς πίστεως τό χαρακτηρίζει ς μεγίστη δικία πού πισύρει τόν νάλογο χαρακτηρισμό γιά τόν Θεό: ν πάρχει Θεός, πς πέτρεψε μία τέτοια τραγωδία καί τέτοια θηριωδία; Πο εναι δικαιοσύνη Του;

Στήν πιστία μως τς ατονομημένης καί χωρίς Θεό λογικς παντ πίστη: τά σφαγιασθέντα νήπια ποτελον τούς πρώτους μάρτυρες το Κυρίου. Εναι, κατά τήν μνολογία μάλιστα τς μέρας, ο νεομάρτυρες, ῾ὁ χορός τν μαρτύρων, ῾ἡ πρώτη θυσία στόν χραντο τόκο το Χριστοῦ᾽, ῾ἡ σεπτή θυσία τν συνομηλίκων το Χριστο  γιά τή δική μας σωτηρία, πού προθυσιάστηκε καί προέπαθε πό τό καινούργιο σφάγιο, τόν Χριστό. Γι ατό καί ες τά τα το Κυρίου Σαβαώθ εσεληλύθει σφαγή ατή καί ν κόλποις Αβραάμ παναπαύονται τά τίμια βρέφη.

 


Δικαιώθηκαν καί σώθηκαν λοιπόν τά σφαγιασθέντα νήπια, κέρδισαν μέ τό αμα τους τή βασιλεία το Θεο, γάλλονται καί χαίρουν διαπαντός, πρεσβεύουν καί γιά τή δική μας σωτηρία, ν θλίβονται καί πενθον καί γιά λους κείνους πού νάπηροι πό τά φτερά τς πίστεως κλανε καί δύρονται γιά τήν ῾ἀδικία πού πέστησαν ατά πό τόν Ηρώδη.

Τά Χριστούγεννα δέν εναι μία γιορτή χαρς, ξωτερικς καί πιφανειακς, πως τή βιώνει διάφορος συνήθως κατά τήν πίστη νθρωπος. Τά Χριστούγεννα παιτον ριζική λλαγή καί μετάνοια, προκειμένου νά ποκτήσουμε κενες τίς ασθήσεις μέ τίς ποες θά μπορέσουμε νά δομε τόν κόσμο πως μς τόν φανέρωσε Χριστός. Η χαρά τν Χριστουγέννων πομένως προϋποθέτει τό πέρασμα πό τό πένθος γιά τίς μαρτίες μας. Αν δέν γκρεμίσουμε τόν πονηρό αυτό μας μέ τή χάρη το Θεο, δέν θά οκοδομήσουμε ποτέ τόν  καινούργιο πού   Χριστός μας φερε.

ΠΗΓΗ:http://pgdorbas.blogspot.com/2012/12/blog-post_24.html

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου