Παρασκευή 12 Απριλίου 2024

Δ ΣΤΑΣΗ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΩΝ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

 


Χαρε, τόν φθορέα τν φρενν καταργοσα. Χαρε, τόν σπορέα τς γνείας τεκοσα

Στήν τελευταία στάση τν Χαιρετισμν πού κούγεται σήμερα, Εκκλησία μας συνεχίζει νά μς προβάλλει τό πάντιμο πρόσωπο τς περαγίας Θεοτόκου, διά τς ποίας εσλθε τόν κόσμο σωτηρία το κόσμου, νανθρωπήσας Θεός μας, μ ναν καί πάλι καταιγισμό εκόνων καί συμβολισμν, παρμένων ετε πό τό χρο τς Παλαις ετε πό τό χρο τς Καινς Διαθήκης. Αφορμή γιά σήμερα θά μς δώσει παραπάνω χαιρετισμός: Χαρε, Παναγία, πού καταργες τόν καταστροφέα τν φρενν το νθρώπου. Χαρε σύ πού γέννησες Ατόν πού σπειρε τήν γνότητα.

1. Ποιές εναι ο φρένες το νθρώπου καί ποιός ο φθορέας ατν τν φρενν;

Τό μυαλό το νθρώπου, διάνοιά του, χρος το σκέπτεσθαι, χρος τν λογισμν, κάτι πού συνδέεται βεβαίως μεσα μέ τό νο του λλις μέ τήν καρδιά του. Καί φθορέας ατο το χώρου εναι διάβολος, παρχς χθρός το νθρώπου, κατά τόν γιο Ιωάννη τόν εαγγελιστή νθρωποκτόνος. διάβολος λοιπόν προσπαθε πάντοτε νά διαφθείρει, νά καταστρέψει τή διάνοια το νθρώπου, (πό κε ξεκιν λλωστε ποιαδήποτε μαρτία: μέ τήν προσβολή τν λογισμν), στε τσι νά καταστρέψει καί τό κέντρο τς παρξής του, τό νο καί τήν καρδιά του. Μέ ποιό σκοπό; Νά πομακρύνει τόν νθρωπο πό τόν Θεό, ποος ζε καί νεργε κυρίως στήν καρδιά το βαπτισμένου καί νσωματωμένου στήν Εκκλησία νθρώπου. Ατία γι ατό: τό μίσος το διαβόλου πρός τόν νθρωπο, τόν κατ εκόνα καί καθ μοίωσιν Θεο δημιουργημένο, στε νά μή μπορε νά χαρε ατός τήν παρουσία το Δημιουργο του, συνεπς τή δική του διάβολος δυστυχία νά τήν κάνει καί δυστυχία το νθρώπου. Μή ξεχνμε τι διάβολος, κατά τούς γίους μας, εναι τό πιό τραγικό καί δυστυχισμένο ν λης τς δημιουργίας το Θεο, μέ πιλογή βεβαίως το διου καί χι το Θεο.

2. Τί συγκεκριμένα προσπαθε νά φθείρει πονηρός πιτιθέμενος στή διάνοια το νθρώπου;

•               (1) Ως πρός τόν Θεό: νά κλονίσει τήν μπιστοσύνη του πρός Ατόν - ς θυμηθομε τό περιστατικό στόν κπο τς Εδέμ: πς προσβάλλει τή διάνοια τς Εας, προκαλώντας ρήξη στήν πίστη της στόν Δημιουργό της.

•               (2) Ως πρός τό συνάνθρωπο: νά χαλάσει τή σχέση το κάθε νθρώπου μέ ατόν, προκαλώντας καχυποψίες, διαστρέβλωση τν λόγων του, παρερμηνεύοντας τήν ποια συμπεριφορά του.

•      (3) Ως πρός τόν αυτό μας: νά φέρνει πάντοτε δικαιολογίες γιά μς τούς διους, προκειμένου νά μαρτήσουμε κι ν μαρτήσουμε, νά μς δηγήσει στήν πελπισία, στή μελαγχολία, στήν περηφάνεια.

3.  Παναγία λοιπόν εναι ατή πού κατήργησε καί καταργε τόν φθορέα διάβολο, γιατί γέννησε Ατόν πού τόν συνέτριψε ριστικά. Ας θυμηθομε καί πάλι τό λεγόμενο πρωτευαγγέλιο: τήν πόσχεση πού δωσε Θεός στούς πρωτοπλάστους μετά τήν πτώση τους στήν μαρτία, τι θά λθει κάποτε ποχή πού πόγονος (Χριστός) τς γυναίκας (Παναγίας) θά συνέτριβε τήν κεφαλή το φιδιο-διαβόλου! Κι πως τό λέει κι πόστολος Παλος, Χριστός εναι Εκενος πού κατήργησε τόν τό κράτος χοντα το θανάτου, τοτέστιν τόν διάβολο! Ατό σημαίνει τι σο πλησιάζουμε τόν Χριστό καί τήν Παναγία Μητέρα Του, ρα σο ζομε κκλησιαστικά – στήν Εκκλησία, τό ζωντανό σμα το Χριστο, ζομε ντονα τήν παρουσία Εκείνου – τόσο χάνει πονηρός ποιαδήποτε δύναμη πέναντί μας. Καί χάνεται ποια δύναμη το διαβόλου, γιατί σταλάζει μέσα μας Χριστός, πως λέει πό ξέταση χαιρετισμός ( τόν σπορέα τς γνείας τεκοσα), κριβς τήν γνεία, τήν γνότητα, δηλ. τή χάρη Του, φο Εκενος εναι πηγή της. Αγνίζετε αυτούς, καθώς Εκενος γνός στι (γιος Ιωάννης Θεολόγος). Λέγοντας γνότητα ννοομε χι μόνο τή σωματική πό πλευρς σαρκικν μολυσμν καθαρότητα, λλ λη τήν γκάρδια στροφή το νθρώπου, ψυχς καί σώματος, πρός τόν Χριστό, γεγονός πού σημαίνει καί πάλι:

•               (1) ς πρός τόν Θεό: πίστη καί γάπη,

•               (2) ς πρός τόν συνάνθρωπο: γάπη καί πομονή,

•           (3) ς πρός τόν αυτό μας: ταπείνωση καί σωφροσύνη καί γκράτεια.

4. Μ ατόν τόν τρόπο πιστός νθρωπος γίνεται κατοικητήριο το Τριαδικο Θεο καί φθάνει στό σημεο νά γίνεται καί ληθινός θεολόγος. Δηλ. ζε τήν παρουσία το Θεο καί καθοδηγεται μέ τό φωτισμό το Θεο στήν πορεία του πάνω σ ατήν τή γ, χοντας ρθή γνώση καί γιά τόν Θεό καί γιά τό συνάνθρωπο καί γιά τόν κόσμο λο. Μς πισημαίνει τήν πραγματικότητα ατή μεταξύ τν λλων καί γιος τς Σαρακοστς, γιος Ιωάννης τς Κλίμακος: Τέλος γνείας, θεολογίας πόθεσις λέει. Τότε δηλ. νθρωπος ρχίζει νά θεολογε σωστά, ταν φθάνει στό τέλος τς γνότητας. Κι γνότητα σημαίνει, πως επαμε, ρθή στάση ζως, κατά τό πρότυπο το Κυρίου μας Ιησο Χριστο.

ΠΗΓΗ:https://pgdorbas.blogspot.com/2012/03/blog-post_23.html

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου