Το ράπισμα που εδέχθη ο Άγ. Συμεών και η παράδοξος εύρεσης του δακτυλιδίου του

Όταν εβασίλευον εις την Αίγυπτον οι τελευταίοι των Πτολεμαίον, εις εκ των οποίων κατά τον παλαιόν καιρόν, όταν αυτοί εξουσίαζον την Παλαιστίνην, είχε  συγκεντρώσει τους διδασκάλους των Ιουδαίων και τους είχεν υποχρεώσει να κάμουν την μετάφρασιν της Αγίας Γραφής την καλουμένην των Εβδομήκοντα, εις δε την Ιουδαίαν εβασίλευον οι τελευταίοι των Μακκαβαίων και δη ο μισητός καταστάς εις τους Ιουδαίους βασιλεύς αυτών Αλέξανδρος ο και Ιανναίος (104-78 π.Χ.), ήτο εις τα Ιεροσόλυμα ευσεβής τις και Δίκαιος διδάσκαλος των Εβραίων ονόματι Συμεών, όστις και εδεχθη κατόπιν τον Χριστόν εις τας αγκάλας του.

Ούτος κατ’ εκείνον τον καιρόν, ογδοήκοντα περίπου έτη  πρό της ενσάρκου του Χριστού οικονομίας, επιστρέφων μετ’ άλλων διδασκάλων των Εβραίων εις Ιεροσόλυμα εκ τινος υπηρεσίας, εις την οποίαν είχον αποσταλή, συνωμίλει μετ’ αυτών περί διαφόρων ρητών περιεχομένων εις τας βίβλους των Προφητών. Μεταξύ δε άλλων  λέγει ο Συμεών προς αυτούς «Εγώ, ερμηνεύων τον Προφήτην Ησαΐαν, είδον να λέγει « Ιδού η Παρθένος εν γαστρί λήψεται, και τέξεται Υιόν, και καλέσουσι το όνομα αυτού Εμμανουήλ» (Ης.ζ’ 14). Το τοιούτον, αγαπητοί μου φίλοι, σημαίνει ότι μία Παρθένος μέλλει να συλλάβη εν τη κοιλία αυτής και να γεννήση υιόν και θα καλέσωσι το όνομα αυτού Εμμανουήλ. Εις τούτο θαυμάζω υπερβολικά, διότι πως είναι δυνατόν παρθένος να γεννήση; Ή πως είναι δυνατόν Θεός να γεννηθή; Δεν πιστεύω να γίνει αυτό ποτέ». Τότε πάραυτά είδεν αοράτος ωσάν χείρα τινά, ήτις του έδωκεν ηχηρότατον ράπισμα και φωνή ηκούσθη λέγουσα προς αυτόν «Και θα τον ιδής τον Χριστόν και θα τον πιάσης με τας χείρας σου».

Προχωρούντες οι διδάσκαλοι έφθασαν αργά εις ποταμόν τινά, εκεί δε εκβάλει ο Συμεών το δακτυλίδιόν του και το ρίπτει εις τον ποταμόν λέγων «Εάν είναι αληθές το τοιούτον ρητόν, τότε και εγώ να ευρώ πάλιν το δακτυλίδιόν μου». Προχωρήσαντες δε έτι περαιτέρω έφθασαν εις την πλησίον του ποταμού πόλιν και ηγόρασαν ψάρια δια να τα μαγειρεύσωσι και να φάγωσι κατά την εσπέραν εκείνην. Επειδή δε είχον αλιεύσει αυτά από τον ποταμόν εκείνον, εις τον οποίον είχε ρίψει το δακτυλίδιόν του ο Συμεών, Θεού ευδοκία, εις το οψάριον το οποίον έλαβεν ο Συμεών να κόψη, βλέπει το δακτυλίδιόν του να είναι εις τα σπλάχνα του οψαρίου. Και τότε πλέον επίστευσεν εις την αλήθειαν ταύτην. Όθεν ανέμενε μετέπειτα πότε να ιδή τον Χριστόν ως βρέφος και να τον δεχθή ει τας αγκάλας του. Όταν δε εγήρασε και δεν ηδύνατο πλέον να περοπατή, τόσον ώστε έφθασεν εις εκατόν δέκα έτη  και περισσότερον, τότε κατηξιώθη και είδεν εκείνον τον οποίον επεθύμει και εζήτει η ψυχή του. …

Ο ΜΕΓΑΣ ΣΥΝΑΞΑΡΙΣΤΗΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΟΜΟΣ Β’ ΜΗΝ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ

Λόγος εις την του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού Τεσσαρακονθήμερον Υπαπαντήν (Δαμασκηνού Υποδιακόνου του Στουδίτου)
οι φωτογραφίες είναι απο εδώ  http://arpati.blogspot.gr/2012/10/11.html