Από το βιβλίο: «Άγιος Τύχων ο Μαρτυρικός Πατριάρχης» του Πέτρου Μπότση

Στα τέλη Μαΐου μέλη της «Ζώσας Εκκλησίας» συγκάλεσαν μια διάσκεψη και προχώρησαν σε πολλές λειτουργικές μεταρρυθμίσεις, επικαλούμενοι δημιουργική αναγκαιότητα σ’ αυτόν τον τομέα. Προχώρησαν σε έκδοση διατάγματος που προέβλεπε ότι εφεξής οι επίσκοποι πρέπει να εκλέγονται τόσο από άγαμους όσο κι από έγγαμους κληρικούς. Τον Αύγουστο του 1922 συγκάλεσαν κι άλλη διάσκεψη και απαίτησαν να καθαιρεθεί ο πατριάρχης στην επόμενη σύνοδο και να σταματήσει άμεσα να μνημονεύεται.

….

Οι μεταρρυθμιστές τώρα είχαν πλήρη έλεγχο των αντιπροσώπων κι οι πράξεις τους ήταν πραγματικά επαίσχυντες: διακήρυξαν ότι στη Σοβιετική Ένωση δεν υφίστανται θρησκευτικοί διωγμοί, ότι η Σοβιετική κυβέρνηση εργαζόταν για την επικράτηση του ιδανικού της Βασιλείας του Θεού, με την ηγεσία του Λένιν, εγκωμίασαν την επανάσταση και το χωρισμό Εκκλησίας και κράτους, τραγούδησαν «χρόνια πολλά» στη σοβιετική κυβέρνηση κι έστειλαν φιλοφρονητικό και κολακευτικό χαιρετισμό στο Λένιν. Οι μεταρρυθμιστές αυτοί δήλωσαν ότι ήταν έτοιμοι να υποστηρίξουν τον κομμουνισμό αφού, κατ’ αυτούς, ο κομμουνισμός «έθεσε σε εφαρμογή το κοινωνικό κήρυγμα του ευαγγελίου»!

Σε μια τελευταία εχθρική πράξη προς τον πατριάρχη Τύχωνα τον καθαίρεσαν και προχώρησαν ακόμα και στον αποσχηματισμό του ως μοναχού. Είπαν πως εφεξής το όνομά του θα ήταν γνωστό ως «πολίτης Βασίλειος Μπελλάβιν». Μέσω του σοβιετικού και του νεωτεριστικού τύπου οι σχισματικοί απαιτούσαν να επιβληθεί σκληρή τιμωρία στον Πατριάρχη. Ο ψευδομητροπολίτης Αντωνίνος επιδίωξε επίμονα ακόμα και τη θανατική ποινή του.

Μετά κατάργησαν το πατριαρχείο στο όνομα της δημοκρατίας, αποδέχτηκαν το Γρηγοριανό ημερολόγιο, εισήγαγαν το θεσμό των εγγάμων επισκόπων, το β’ γάμο των κληρικών κι απόρριψαν το μοναχισμό, σαν θεσμό ξένο προς την Εκκλησία. Κατ’ οικονομία μόνο επέτρεψαν τη λειτουργία μοναστηρίων – ησυχαστηρίων εξωαστικών περιοχών, που θα λειτουργούσαν σαν εργατικές κοινότητες.

Την Καθαίρεση του πατριάρχη υπέγραψαν 64 (κατ’ άλλους 54) επίσκοποι, αρκετοί μάλιστα μετά από πίεση της μυστικής αστυνομίας. Τη διοίκηση της Ρωσικής Εκκλησίας την ανάθεσαν σε σύνοδο, με πρόεδρο το μητροπολίτη Ευδόκιμο.

Όταν πολλοί παρόντες επίσκοποι αντέδρασαν, οι πρωτεργάτες της «Ζώσας Εκκλησίας» τους πληροφόρησαν πως, αν δε συμφωνούσαν με τις αποφάσεις τους, θα τους έστελναν φυλακή. Όταν έστειλαν ένα αντίγραφο των αποφάσεών τους στον πατριάρχη, εκείνος έγραψε πως θεωρούσε τις αποφάσεις αυτές παράνομες και συνεπώς άκυρες.

Στις 23 Μαΐου τον Πατριάρχη μετέφεραν από το μοναστήρι της Παναγίας Ντονσκάια στη φυλακή της GPU που βρισκόταν στη Λουμπιάνκα.  Οι αρχές ετοιμάζονταν για τη δίκη του αγίου. Η φυλακή της Λουμπιάνκας ήταν τόπος όπου φυλακίζονταν εκείνοι τους οποίους κατά κανόνα τους ανέμενε πολύ σκληρή τιμωρία.

…..

Ο πατριάρχης δεν ήταν πιά φυλακισμένος, δεν ήταν όμως κι απαλλαγμένος από τους συνεχείς κι εξονυχιστικούς ελέγχους των αρχών. Πράκτορες επισκέπτονταν συχνά τον πατριάρχη και τον πίεζαν ν’ αποδεχτεί αντιλαϊκά μέτρα και συμβιβασμούς. Η κυβέρνηση πίεζε τον άγιο Τύχωνα να υιοθετήσει το νέο (Γρηγοριανό) ημερολόγιο, συμβαδίζοντας με το κράτος, εκείνος όμως κατόρθωσε να το ακυρώσει αυτό, προτού εφαρμοστεί σ’ όλη την Εκκλησία. Οι μπολσεβίκοι εμπόδιζαν επίσης συνέχεια τις επισκοπικές δραστηριότητες. Για να το επιτύχουν αυτό επέτρεπαν σπάνια στους επισκόπους να ταξιδεύουν στις επισκοπές τους. Πολλοί από τους επισκόπους αυτούς αξιώθηκαν να λάβουν μαρτυρικό τέλος. Οι σοβιετικές αρχές τον πίεζαν αφόρητα σε διάφορα εκκλησιαστικά θέματα, καθώς και για τη μνημόνευση των σοβιετικών ηγετών.

….

Το 1924 οι αρχές χρησιμοποίησαν τις φιλικές τους σχέσεις με την Τουρκία του Ατατούρκ για ν’ ασκήσουν νέες πιέσεις στον Πατριάρχη. Η Σοβιετική κυβέρνηση ζήτησε από την τουρκική κυβέρνηση βοήθεια, και ο Οικουμενικός Πατριάρχης Γρηγόριος VII εξαναγκάστηκε από τον Κεμάλ να συγκαλέσει στην Κωνσταντινούπολη μια Σύνοδο, που είχε σαν αποτέλεσμα να εκδώσει απόφαση για την αποπομπή του αγίου Τύχωνα από τη διοίκηση της Ρωσικής Εκκλησίας και την αναγνώριση των νεωτεριστών από το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Ο Γρηγόριος αποφάσισε επίσης να στείλει στη Μόσχα το δικό του αντιπρόσωπο, αρχιμανδρίτη Βασίλειο Δημόπουλο, με μια αντιπροσωπεία, για να ερευνήσει τα πράγματα της Ρωσικής Εκκλησίας. Η απόφαση του Οικουμενικού Πατριάρχη πίκρανε τον άγιο πάρα πολύ. Στην απάντησή του υπενθύμισε στο Γρηγόριο ότι δεν έχει κανένα δικαίωμα να εισχωρεί στα πράγματα της Αυτοκέφαλης Τοπικής Εκκλησίας.

ΠΗΓΗ: «Άγιος Τύχων ο Μαρτυρικός Πατριάρχης» Πέτρου Μπότση