Εκείνος που υπηρετεί άρρωστο με επίγνωση - (Αββά Δωροθέου)

 

Όταν,  πάλι, υπηρετεί κανείς έναν άρρωστο μόνο και μόνο για να λάβει μισθό, δεν το κάνει με επίγνωση. Γι΄ αυτό, αν του συμβεί κάτι το λυπηρό, αμέσως σταματά το καλό έργο του και δεν το ολοκληρώνει. Εκείνος, όμως, που υπηρετεί άρρωστο με επίγνωση, το κάνει γιατί έχει αποκτήσει συμπόνια. Αυτός, ό,τι κι αν του συμβεί – είτε θλίψη από άλλους είτε δυσανασχέτηση του αρρώστου -, το υπομένει ατάραχα, αποβλέποντας στον σκοπό του και πιστεύοντας ότι περισσότερο ο άρρωστος ευεργετεί αυτόν παρά αυτός τον άρρωστο. Είναι, άλλωστε, διαπιστωμένο πως ανακουφίζεται από τον πόλεμο των παθών όποιος υπηρετεί έναν άρρωστο με επίγνωση. Εγώ γνώρισα έναν αδελφό που τον πολεμούσε η σαρκική επιθυμία, και επειδή ακριβώς υπηρετούσε με επίγνωση κάποιον άρρωστο, απαλλάχθηκε από τον πόλεμο. Και ο Ευάγριος λέει για κάποιον μεγάλο γέροντα ότι απάλλαξε έναν αδελφό από τις νυχτερινές φαντασίες, που τον τάραζαν, προστάζοντάς τον να νηστεύει και να υπηρετεί αρρώστους. Και όταν τον ρώτησαν γιατί το έκανε αυτό, αποκρίθηκε: «Τίποτα δεν σβήνει τόσο τα σαρκικά πάθη όσο η ευσπλαχνία».

Μαθήματα ζωής από τον Αββά Δωρόθεο - Ι.Μ. Παρακλήτου