Ο όσιος Σεραφείμ θεράπευε και όσους υπέφεραν από τη λύπη,
από ψυχικές αδυναμίες και από πονηρά πνεύματα. Κάποιον αδελφό του Σάρωφ τον είχε
κυριεύσει η αθυμία και τον είχε οδηγήσει στην απόγνωση. Ο μοναχός αυτός ζήτησε
από κάποιον άλλο να κάνουν ένα περίπατο.
Βγήκαν και οι δύο από τη μονή μετά τον εσπερινό και άρχισαν
να περπατούν γύρω από τον κήπο και να παρηγορούνται με την συζήτηση. Πλησίασαν
στον στάβλο. Εκεί κοντά άρχιζε το δρομάκι που οδηγούσε στην πηγή του οσίου.
Ο θλιμμένος αδελφός θέλησε να αλλάξει κατεύθυνση, για να μη
συναντηθεί με τον στάρετς σε τέτοια κατάσταση. Πριν όμως προφθάσουν να
απομακρυνθούν ακόμα βλέπουν τον όσιο να έρχεται προς συνάντησή τους. Η
ενδυμασία του ήταν λίγο περίεργη. Το μπροστινό μέρος του άσπρου ζωστικού του
ήταν ανασηκωμένο και πιασμένο κάτω από τη ζώνη.
Οι δύο μοναχοί έπεσαν στα πόδια του. Ο Όσιος τους ευλόγησε σαν
πατέρας φιλότεκνος με ασυνήθιστη γλυκύτητα. Κατόπιν άρχισε να ψάλλει ένα
τροπάριο της ενάτης ωδής του μικρού παρακλητικού κανόνος, που ψάλλεται σε κάθε
θλίψη και δοκιμασία: «χαράς μου την καρδίαν πλήρωσον Παρθένε, η της χαράς
δεξαμένη το πλήρωμα, της αμαρτίας την λύπην εξαφανίσασα». Ύστερα κτύπησε το
πόδι του και είπε:
-Δεν μας επιτρέπεται να ακηδιούμε. Ο Χριστός νίκησε τα
πάντα. Ανέστησε τον Αδάμ, ελευθέρωσε την Εύα, θανάτωσε τον θάνατο.
Η ψυχική κατάστασις του οσίου μεταγγίστηκε στην ψυχή του
θλιμμένου αδελφού. Ζωογονημένος τώρα επέστρεψε στη μονή ειρηνικός.
«ΟΣΙΟΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΤΟΥ ΣΑΡΩΦ» Ι.Μ. Παρακλήτου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου