Παρασκευή 5 Απριλίου 2019

Δ΄ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ «Χαῖρε, ἡ πύλη τῆς σωτηρίας»



«Χαρε, πύλη τς σωτηρίας»

προφήτης εζεκιήλ ποτελε τήν πηγή το συγκεκριμένου χαιρετισμο. κενος, μέσα πό να ραμά του, χαρακτηρίζει τήν Παναγία, καί μάλιστα τό ειπάρθενο ατς, ς τήν κλεισμένη πύλη, πό τήν ποία θά περάσει μόνο Μεσσίας προκειμένου νά λθει στόν κόσμο, καί θά παραμείνει πειτα γιά πάντα κλειστή. Κατά τά δια τά λόγια το προφήτη (πρβλ. 44, 1-3): «Κατόπιν μέ στρεψε πάλι πρός τόν δρόμο πού δηγοσε στήν ξωτερική πύλη τν γίων, ποία βρίσκεται νατολικά, καί ατή ταν κλειστή. Καί Κύριος μο επε· Ατή πύλη θά παραμείνει κλειστή, καί δέν θά νοιχτε, καί κανείς δέν θά περάσει πό ατήν, διότι Κύριος Θεός το σραήλ θά εσέλθει δι’ ατς, καί θά παραμείνει καί πάλι κλεισμένη». Χαιρετίζουμε λοιπόν τήν Παναγία ποία εναι πύλη τς σωτηρίας.

1. Κι πενθυμίζουμε βέβαια τι ταν μιλμε γιά σωτηρία μιλμε γιά τή ζωντανή σχέση το νθρώπου μέ τόν Θεό, σχέση πού προϋποθέτει κριβς τόν ρχομό Του στόν κόσμο καί τήν πρόσληψη το νθρώπου πό Ατόν, στε νθρωπος νά θεραπευθε πό τά τραύματα τς μαρτίας καί νά καταστε καί πάλι σος καί λόκληρος ς ψυχοσωματική ντότητα – χωρίς Χριστό νθρωπος δέν θεωρεται νθρωπος μέ τήν ληθινή ννοια το ρου, ς κενος δηλαδή πού εκονίζει τόν Χριστό καί κατατείνει στήν μοίωσή του μέ κενον. Γιά νά θυμίσουμε τό γιογραφικό: νθρωπος λόγω τς μαρτίας του «παρασυνεβλήθη τος κτήνεσι τος νοήτοις καί μοιώθη ατος».

2. Λοιπόν, Παναγία μας θεωρεται καί εναι πύλη τήν ποία διλθε Δημιουργός καί γινε νθρωπος γιά νά σώσει τόν νθρωπο. διέλευσή Του μως πό τήν πάναγνη κόρη δέν χει χαρακτήρα ξωτερικό καί πιφανειακό, σάν νά φερνε Ατός να δικό Του οράνιο σμα· Χριστός ρχόμενος γίνεται πραγματικός καθ’ λα νθρωπος μέσω τς Παναγίας,  πού σημαίνει τι τό νθρώπινό Του χει τά στοιχεα τς Μητέρας Του, τή σάρκα Της καί τό αμα Της. Γι’ ατό καί χαρακτηρισμός τς Παναγίας ς πύλης ποτελε στήν οσία μία διακήρυξη περί το ποιός εναι ησος Χριστός· ναί, εναι μία μολογία το χριστολογικο δόγματος – τέλειος Θεός καί τέλειος νθρωπος χωρίς μαρτίας. Γι’ ατό καί ποτέ Χριστός δέν μπορε νά θεωρηθε νεξάρτητα πό τήν Παναγία Μητέρα Του· κείνη εναι Θεοτόκος, γιατί Ατός εναι νανθρωπήσας Θεός. Παναγία ντως εναι « κλμαξ δι’ ς κατέβη Θεός», πως εναι καί « γέφυρα μετάγουσα τούς κ γς πρός ορανόν».

3. Δέν ξαγγέλλεται μως μόνο τό χριστολογικό δόγμα μέ τήν εκόνα τς Παναγίας ς πύλης· ξαγγέλλεται καί τό δόγμα περί κκλησίας, μέ τήν ννοια τι Παναγία ποτελε τόν ρο, βεβαίως γιά νά γνωρίσουμε τόν Χριστό, λλά πάντοτε μαζί μέ Αυτήν πού εναι τό «ξαίρετον» μέλος το σώματος το Χριστο, δηλαδή τς κκλησίας. Δέν πρέπει νά λησμονομε τι δι’ Ατς Χριστός προσλαμβάνει τήν νθρώπινη φύση καί συνιστ μ' ναν μοναδικό τρόπο τό κτιστο σμα Του, μέλη το ποίου εναι καί Παναγία - ρα ς Ατή πού δέχεται πρώτη τίς συνέπειες τς σωτηρίας πού φερε Υός καί Θεός Της - λλά καί λοι μες πού Τόν χουμε πιστέψει καί Τόν χουμε ποδεχτε ς Σωτήρα τς ζως μας. Παναγία εναι ,τι πιό σχυρό πάρχει γιά τήν πίστη μας τι σωζόμαστε «σύν πσι τος γίοις». «Τας πρεσβείαις τς Θεοτόκου, Στερ, σσον μς». Σωτηρία πό τόν Κύριο χωρίς κείνην καί χωρίς τούς γίους μας, δηλαδή κτός τς κκλησίας, δέν φίσταται.  Γι’ ατό καί δική μας νταπόκριση, γώνας γιά νά στεκόμαστε στήν πίστη το Χριστο, εναι καί «κομμάτι» τς Παναγίας: «πονμε» χι μόνον τόν Κύριο μέ τήν πιστία μας καί τήν μαρτία μας, λλά καί τήν Παναγία μας, πως καί λους τούς γίους.

4. λλά Θεοτόκος, πέραν τν παραπάνω, εναι καί πύλη τς σωτηρίας, γιατί μς ποδεικνύει τόν μόνο τρόπο πού πρέπει νά στεκόμαστε ναντι το Θεο μας, γιά νά καθίσταται νεργής παρουσία Του στή ζωή μας. Καί τρόπος ατός εναι πόλυτη πακοή στό γιο θέλημά Του. πως κείνη μέ τό «δού δούλη Κυρίου, γένοιτό μοι κατά τό ρμά Σου» σάρκωσε τόν Θεό στήν πανάγια μήτρα Της, κατά τόν διο τρόπο ποδεικνύει καί σέ μς τι ξω πό τήν πακοή καί συνεπς τήν ταπείνωση, Χριστός παραμένει ξένος πρός τή ζωή μας. Παναγία εναι τό καθοδηγητικό πρότυπό μας: στά χνάρια κείνης βαδίζοντας, φήνοντας δηλαδή τό δικό μας θέλημα καί τό «τσι μ’ ρέσει» πού σάν χάλκινο τεχος μς χωρίζει πό τόν Θεό, πατμε στά χνάρια κείνου, μέ ποτέλεσμα νά σαρκώνεται Ατός, κατά τήν ψευδή πόσχεσή Του, καί στή δική μας παρξη. πότε, χι μόνο βιώνουμε κι μες ο ταπεινοί πό τόν κόσμο τοτο τή σωτηρία μας, λλά φτάνουμε στό σημεο νά γινόμαστε χάριτι Θεο «πύλη» σωτηρίας καί γιά λλους συνανθρώπους μας.

ΠΗΓΗ: ΑΚΟΛΟΥΘΕΙΝ παπα Γιώργης Δορμπαράκης

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου