Πρέπει να είσαι σιωπηλός.
ΣΤ'. Η σειρά του λόγου μας αναγκάζει τώρα να πούμε
για το έκτο, δηλαδή τη σιωπή. Λέει λοιπόν και για τούτο ο άγιος
Ισαάκ: «Όποιος εμποδίζει το στόμα του από την καταλαλιά, φυλάει την
καρδιά του από τα πάθη. Και όποιος καθαρίζει την καρδιά του από τα πάθη, σε
κάθε στιγμή βλέπει τον Κύριο. Όταν βάλεις όλα τα έργα της ησυχίας από το ένα
μέρος και από το άλλο βάλεις τη σιωπή, θα βρεις ότι βαρύτερη είναι η σιωπή.
Περισσότερο απ' όλα αγάπησε τη σιωπή, γιατί σε πλησιάζει στον καρπό, ενώ η
γλώσσα αδυνατεί να τον εξηγήσει.
Πρώτα λοιπόν ας βιάσομε τον εαυτό μας να σωπαίνει.
Και τότε από τη σιωπή γεννιέται μέσα μας κάτι που μας οδηγεί στην ίδια τη
σιωπή. Είθε να σου δώσει ο Θεός να αισθανθείς κάτι που γεννιέται από τη σιωπή.
Κι αν αρχίσεις αυτόν τον τρόπο ζωής, δεν γνωρίζω ποιο φως θ' ανατείλει μέσα
σου». Και πάλι: «Η σιωπή είναι μυστήριο του μέλλοντος αιώνος, ενώ οι λόγοι
είναι όργανο του κόσμου τούτου». Και στον άγιο Αρσένιο αυτό διέταξε τη δεύτερη
φορά η θεία φωνή: «Αρσένιε, φεύγε, σώπα, ησύχαζε και θα σωθείς».
Κάλλιστος και Ιγνάτιος οι Ξανθόπουλοι
(Άγιοι)
79. Διώχνε μακριά σου το πνεύμα της
πολυλογίας. Γιατί σ' αυτή βρίσκονται φοβερότατα πάθη, το ψεύδος, η
θρασύτητα, οι αστειότητες, η αισχρότητα, η μωρολογία και γενικώς όπως έχει
λεχθεί: «από την πολυλογία δεν θα ξεφύγεις την αμαρτία». Ο σιωπηλός όμως
άνθρωπος είναι θρόνος της επιγνώσεως. Αλλά και λόγο θα δώσομε για κάθε λόγο
περιττό και ανωφελή, είπε ο Κύριος. Επομένως η σιωπή είναι
πολύ αναγκαία και ωφέλιμη.
Θεόδωρος Εδέσσης
Μαζί με αυτή (την ησυχία), είναι πραγματοποιήσιμο
και ωφέλιμο να θυμάται κανείς το Θεό και να θεωρεί το Θεό.
Χωρίς τη νοερή αίσθηση η μνήμη του Θεού είναι μάλλον λήθη
Θεού, και η θεωρία και η γνώση Του είναι μάλλον άγνοια και αβλεψία Θεού. Εκείνος
που με τη χάρη του Θεού βρήκε αυτή τη θεία αίσθηση, μπορεί να πει κανείς ότι
βρήκε το Θεό. Δε χρειάζεται λόγια, αφού διάλεξε να στέκεται κοντά στο Θεό και
να τον λατρεύει.
Εκλέγει τη σιωπή, ή μάλλον σωπαίνει και
χωρίς να θέλει. Μέσα του κατοικεί πνεύμα θεϊκό· αγάπη και ειρήνη και χαρά πνευματική
πηγάζει από αυτόν. Ζει μια ζωή διαφορετική από τη συνηθισμένη και κοινή.
Ευφραίνεται εξαιτίας του Θεού και τα νοερά μάτια του βλέπουν φως νοερό. Μέσα η
καρδιά του έχει φωτιά. Απλότητα, ατρεψία, απειρία, απεριοριστία, αναρχότητα και
αιωνιότητα συνυπάρχουν μέσα του μαζί με έκπληξη. Συνεχή δάκρυα τρέχουν από τα
μάτια του, και ακόμη αναβλύζει και από την καρδιά του πηγή ζωντανού πνευματικού
νερού.
Κάλλιστος Αγγελικούδης (Άγιος)
Να αποφεύγεις να μιλάς για
την αρετή και την ευσέβεια στους πολλούς. Δεν το λέω αυτό από φθόνο, αλλά γιατί
κατά την γνώμη μου θα φανείς γελοίος στους ανόητους. Το όμοιο χαίρεται με το
όμοιό του. Οι λόγοι για την αρετή και την ευσέβεια έχουν λίγους ακροατές και
ίσως εντελώς μετρημένους. Καλύτερα να μην μιλάς, παρεκτός μόνο
εκείνα που θέλει ο Θεός για την σωτηρία του ανθρώπου.
Αντώνιος ο Μέγας (Άγιος)
Πώς θα κατορθώσομε την πραότητα. Τα
τρία μέρη της ψυχής, το θυμικό, το επιθυμητικό και το λογιστικό.
78. Τούτο θα το κατορθώσεις εύκολα, όταν τα
αποφεύγεις όλα και ταυτόχρονα παρακινείς την ψυχή σου στην αγάπη, όταν κρατάς
τις περισσότερες φορές σιωπή, τρως με μέτρο και πάντοτε προσεύχεσαι, όπως είπαν
οι Πατέρες: «Στο θυμικό μέρος της ψυχής βάλε το χαλινό της
αγάπης, το επιθυμητικό μάρανέ το με την εγκράτεια και
στο λογιστικό της ψυχής δώσε φτερά με την προσευχή· κι έτσι το φως του νου δε
σκοτεινιάζει ποτέ». «Χαλινός του θυμού είναι η σιωπή που
γίνεται στην ώρα της· της άλογης επιθυμίας, η μετρημένη τροφή· του
δυσκολοκράτητου λογισμού, η μονολόγιστη προσευχή».
Κάλλιστος και Ιγνάτιος οι Ξανθόπουλοι (Άγιοι)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου