Συνάντησης με τον παπα-Βαρλαάμ.

 

Ερχόμενος κάποτε από την Νέα Σκήτη προς την Αγία Άννα, συνήντησα ένα μναχό προχωρημένης ηλικίας. Ήταν κατάλευκος, χαρίεις και ελκυστικός στην όψι. Μόλις με είδε, με χαιρέτησε με απλότητα και μου είπε:

-Κάθου να σε γνωρίσω, νέε στρατιώτα του Χριστού μας!

Εκάθησα σε μία πέτρα, χωρίς να φέρω καμμία αντίρρησι. Παρ’ όλο που, όπως ανέφερα, δεν είχαμε ευλογία να συνομιλούμε με ξέννους, δεν κατώρθωσα ν’ αντισταθώ. Με είχε καθηλώσει η ευλογημένη εκείνη μορφή.

-Από που είσαι καλογέρι μου; Με ρώτησε.

-Από το Γενέσιον της Θεοτόκου.

-Ω! έκανε θαυμάζοντας. Από τους εκλεκτούς αυτούς πατέρας; Ο Θεός να σε ευλογή.

Άρχισε τότε να μου ομιλή για την αξία της μοναχικής ζωής, και για τον αγώνα του μοναχού:

-Αν θέλης, παιδί μου, να επιτύχης στην μοναχική σου κλήσι, ένα πράγμα έχω να σου πω. Φρόντισε να αγαπήσης πολύ τον σωματικό κόπο. Αυτά τα βράχια, αυτούς τους ανηφόρους και κατηφόρους, αυτά τα ατελείωτα σκαλοπάτια, αυτούς τους ντορβάδες και τα τσουβάλια, αυτούς τους ιδρώτας και τους μόχθους, που κάθε ημέρα θα ζης, φρόντησε, καθώς σου είπα, να τους αγκαλιάσης με την ψυχή σου. Είναι ίσως το αντίδοτο του εγωϊσμού σου. Έτσι θα σπάση η αντιδραστική του παρουσία κι έτσι θα απαλλαγής κι εσύ απ’ αυτή την Λερναία Ύδρα της ανθρωπίνης ψυχής. Είμαι από μικρό παιδί εδώ στο Άγιον Όρος. Εγνώρισα αγίους μοναχούς, σοφούς μοναχούς. Εδιάβασα τόσα πατερικά βιβλία, και όλα αυτά σ’ ένα συμφωνούν και συναντώνται: ότι ο μεγαλύτερος εχθρός του χριστιανού και περισσότερο του μοναχού είναι ο εγωϊσμός. Γι’ αυτό πιστεύω, πως και ο Γέροντάς σου και συ θα συνεργασθήτε, ώστε κάποτε να σταθής μπροστά στον Θεόν, απηλλαγμένος από το θηρίο αυτό, και στολισμένος με την ταπεινοφροσύνη να εισέλθης στον Παράδεισο.

Οι σκέψεις του μεστές, ώριμες, αρωματισμένες, βγαλμένες από ψυχή «κεκαθαρισμένην επταπλασίως». Η έκφρασίς του παιδική, γεμάτη αγία αθωότητα. «Θεέ μου, διερωτώμουν, ποιος να είναι αυτός ο γέροντας»; Κάποια στιγμή μου λέει:

-Παιδί μου, μην περιμένης να φθάσης σε μεγάλη ηλικία και τότε να επιδοθής στην βαθειά καλλιέργειά σου. Αγωνίζου κάθε ημέρα, να πλησιάζης την ζωή του Χριστού μας. Ενώσου με τον  Ιησού. Το θερμόμετρο της αγάπης σου προς τον Χριστό πρέπει να δείχνη κάθε ημέρα πως ανεβαίνει. Αυτό θα το καταλαβαίνης, όταν νοιώθης πως τα πράγματα της παρούσης ζωής χάνουν για σένα κάθε αξία και η περιφρόνησίς σου γι’ αυτά γίνεται πιο αισθητή. Ένα άλλο σημάδι που βοηθεί στην διαπίστωσι αυτή, είναι το μέγεθος της αγάπης σου προς τον Γέροντά σου, ο οποίος σε συνδέει με τον Χριστό. Ο Γέροντας για τους υποτακτικούς είναι ο θεός μετά τον Θεόν μας. Κι εγώ, αν και προχωρημένος στην ηλικία καθώς βλέπεις, είμαι ακόμη υποτακτικός.

Αυτά ήσαν η κεντρική ιδέα των όσων συνεκράτησα από την συνάντησί μου με τον υπέροχο εκείνον μοναχό.

-Γέροντα, συγχωρέστε με. Ποιος είσθε; Πως ονομάζεσθε;

-Είμαι από την Βίγλα και λέγομαι παπα-Βαρλαάμ.

-Εσείς είσθε ο παπα-Βαρλαάμ! Εφώναξα και του έβαλα αμέσως στρωτή μετάνοια. Μα καθώς εσηκωνόμουν, είδα τον γέροντα με το κεφάλι ακουμπισμένο στην γη να βάζη με την σειρά του κι αυτός μετάνοια! Διαμαρτυρήθηκα γι’ αυτό, αλλά εκείνος μου αποκρίθηκε φυσικώτατα ότι έτσι συνηθίζει να κάνη σε παρόμοιες περιπτώσεις…

Πόσα και πόσα δεν είχα ακούσει για το υψηλό πνευματικό επίπεδο του παπα-Βαρλαάμ από τον Γέροντά μου και τον παπα-Ιωακείμ! Και την στιγμή εκείνη τον έβλεπα μπροστά μου. Ήταν ή δεν ήταν αυτό μία δωρεά του Θεού; Χωρίσαμε αμίλητοι σχεδόν και φανερά συγκινημένοι από την κατανυκτική ατμόσφαιρα που δημιούργησε η ευλογημένη αυτή συνάντησις. Από τότε δεν τον ξαναείδα πιά…

Όταν επέστρεψα στην καλύβη μας και διηγήθηκα το περιστατικό αυτό στον Γέροντά μου, έτρεξαν όλοι οι αδελφοί της συνοδίας, ν’ ακούσουν για την χαριτόβρυτη μορφή και ομιλία του πνευματικού εκείνου αετού.

 

ΠΗΓΗ: «Από το Περιβόλι της Παναγίας, Νοσταλγικές Αναμνήσεις»

Ι.Μ. ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ