Σαράντα χιλιάδες δαίμονες τον επολεμούσαν διά να τον ρίψουν εις σαρκικήν αμαρτίαν.

Μου είπεν ένας ερημίτης ότι ένα νέον αγνόν, καθώς είδε με τα μάτια του, σαράντα χιλιάδες δαίμονες τον επολεμούσαν διά να τον ρίψουν εις σαρκικήν αμαρτίαν. Οσον δε απετύγχανον, τοσούτον περισσοτέρους έστελνον. Αυτός όμως ο νέος στεναγμοίς αλαλήτοις και βοαίς μη ακουομέναις εις τους ανθρώπους έλεγεν: «Ιησού μου, γλυκεία μου αγάπη, Παναγία μου, σκέπασόν με».

Και ειδεν ο ερημίτης ιδίοις όμμασι, να δίδη η Παναγία εις τον νέον ένα φραγγέλιον, το οποίον έγραφε επάνω του: «Ιησού μου, γλυκεία μου αγάπη».

Μόλις είδον οι δαίμονες τον νέον να κρατή αυτό το φραγγέλιον με το γλυκύτατον όνομα του Δεσπότου Χριστού, εσκορπίσθησαν άπαντες αυτοστιγμεί.

Επειδή είμεθα εις τα τέλη των αιώνων, ο διάβολος ωσάν λυσσώδης λέων ωρύεται εναντίον της ευσεβούς νεολαίας, ώστε να μη αφήση κανένα νέον αμόλυντον εκ των σαρκικών αμαρτημάτων. Τούτο δε το πράττει δια να μη υπάρχη ουδείς καθαρός δια την ιερωσύνην.

«ΓΕΡΟΝΤΙΚΑΙ ΔΙΔΑΧΑΙ» Ιερομονάχου Χρυσάνθου Αγιαννανίτου ΤΟΜΟΣ Β’