Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί,
διανύουμε
την ευλογημένη περίοδο της νηστείας των Αγίων Αποστόλων, του εορτασμού της
μνήμης του πρώτου ύστερα απόν τον Έναν, του Αποστόλου Παύλου. Αυτός ήταν που
επιλέχθηκε με Θεία παρέμβαση, πενήντα περίπου χρόνια μετά τη Γέννηση του
Χριστού μας, για να μεταφέρει τη χαρά του Ευαγγελίου στην Ελλάδα, με πρώτο του
σταθμό τη Μακεδονία, την ιδιαίτερη πατρίδα του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Εκεί, απ’
όπου τετρακόσια περίπου χρόνια πριν την άφιξη του Αποστόλου Παύλου, ο Έλληνας
ηγεμόνας και στρατηγός Αλέξανδρος, ξεκίνησε για να μεταφέρει στην οικουμένη την
Ελληνική γλώσσα, υλοποιώντας έτσι, πριν ακόμη από τον ερχομό του Θεανθρώπου,
ένα μέρος του Θείου σχεδίου για τη διάδοση της διδασκαλίας του Χριστού στον
κόσμο.
Τον Απόστολο του Θεού, τον οποίο την
περίοδο αυτή τιμούμε, τον ταυτισμένο με τον ιερό τόπο της Μακεδονίας μας, το
μέρος όπου οι Έλληνες αποδέχθηκαν για πρώτη φορά την αλήθεια· εκεί όπου έλαβε
χώρα το πρώτο ιερό Μυστήριο, το πρώτο βάπτισμα Έλληνα Χριστιανού, εκεί όπου
πρωτοθεμελιώθηκε η Ελληνική Χριστιανική Εκκλησία, εκεί απ΄όπου ξεκίνησαν τα
ελληνιστικά χρόνια και η διάδοση της Ελληνικής γλώσσας και του πολιτισμού· τον
ιερό αυτό τόπο, την ιστορία, τον πολιτισμό, την αίγλη και την αξία του, για
εμάς τους Έλληνες, περικλείει το όνομά του, μια ονομασία περήφανη, τιμημένη,
πονεμένη, χιλιοτραγουδισμένη από τον Ελληνικό λαό στα βάθη των αιώνων, μια
ονομασία αναμφισβήτητα Ελληνική και μόνον Ελληνική, «Μακεδονία».
Αυτήν την
ιερή περίοδο, έμελλε για εμάς τους Ελληνορθόδοξους, να υποστούμε μια βαριά
θλίψη, μια εθνική συντριβή χωρίς προηγούμενο στην ιστορία του Έθνους μας. Την
εκχώρηση-παραχώρηση της ονομασίας της Μακεδονίας μας, και μαζί με αυτή, την
αποδοχή μιας ψευδούς ταυτότητας, την αναγνώριση μιας βουλγαροσερβικής ως
μακεδονικής γλώσσας και αντίστοιχα εθνότητας σε ένα έθνος ανύπαρκτο, καθώς και
σειρά άλλων δικαιωμάτων για το μείγμα των σλαβοβαλκάνιων λαών των Σκοπίων, που
αλίμονο, ακόμη δεν έχουν αποκαλυφθεί.
Δεν
μιλούμε για ήττα πολιτική, αφού δεν υφίστανται αντίπαλα πολιτικά στρατόπεδα,
δεδομένης της σύμπλευσης των εμπλεκόμενων δυνάμεων με σκοπό την εξυπηρέτηση
κοινών γεωπολιτικών συμφερόντων από τη μια, και μικροπολιτικών συμφερόντων των
δύο πλευρών για τη διατήρηση εξουσίας, από την άλλη.
Δεν μιλούμε για εθνική ντροπή, διότι δεν μας εκπροσωπούν εκ
των πραγμάτων έντιμοι άνθρωποι, Ελληνορθόδοξοι στο φρόνημα και την πίστη, από
τους οποίους μπορούμε να έχουμε αξιώσεις τιμής.
Δεν
μιλούμε για προδοσία, δε μιλούμε για φιληκοΐα στις εντολές και τα κελεύσματα
των ξένων, ενέργεια ταυτισμένη -όπως έλεγε ο μεγάλος Έλληνας Κυβερνήτης
Καποδίστριας- με την προδοσία, αφού οι σημερινοί κυβερνώντες κανέναν ιερό όρκο
δεν έδωσαν ώστε να τον αθετήσουν, καμία ιερή δέσμευση και υποχρέωση δεν
ανέλαβαν απέναντι στο Έθνος, στο λαό, τον οποίο και επιδεικτικά υποτιμούν.
Δεν
μιλούμε λοιπόν για τίποτα από αυτά, αφού η προδοσία έχει συντελεστεί προ
πολλού, αφού η μάχη έχει δοθεί σε άλλα στρατόπεδα κι αφού η ντροπή δεν
υφίσταται για τους δίχως αισχύνη σημερινούς ελληνόφωνες κυβερνώντες.
Την
αποφράδα αυτή ημέρα για τον Ελληνισμό, οι ελληνόφωνες κυβερνώντες πανηγυρίζουν.
Ενεργοί σύμμαχοι στα προστάγματα αλλοεθνών, τα ελληνόγλωσσα και διεθνή ΜΜΕ που
την ώρα που λαμβάνονται αποφάσεις κρίσιμες για το εθνικό ζήτημα, αυτά,
αποσιωπούν τις εξελίξεις και μας πυρπολούν με ειδήσεις και θέματα αλλότρια και
ανήκουστα για τα ανθρώπινα δεδομένα, που μεθοδευμένα δρομολογούνται την ίδια
ώρα στον τόπο μας και που μονοπωλούν το κοινό ενδιαφέρον. Μας
αποπροσανατολίζουν, δημιουργούν σύγχυση, απογοήτευση, οργή, αγανάκτηση, και
τελικά, ξημερωνόμαστε απελπισμένοι κι ανήμποροι πλέον να αντιδράσουμε, μέσα σε
πλήθος εγκωμίων και επαίνων από τα ΜΜΕ για τους ανεκδιήγητους κυβερνώντες και
για το δήθεν «θαρραλέο και ιστορικής σημασίας έργο τους», που σχεδόν κρυφά από
την κοινή γνώμη και τον Ελληνικό λαό, επιτεύχθηκε. Ειρωνεία, ψεύδος,
παραλογισμός, εξαπάτηση.
Θα ήταν
μάταιο να μιλήσουμε με επιχειρήματα, να διεκδικήσουμε την αλήθεια, την ιστορία
μας, την ταυτότητά μας, τα δίκαια της πατρίδος μας, απευθυνόμενοι σε αυτούς με
λόγια λογικής, συνέπειας, ευθύνης, πατριωτισμού, τιμής και αγάπης. Τι θα
μπορούσαμε να περιμένουμε από ανθρώπους άψυχους, δίχως πίστη στα Θεία, δίχως
σεβασμό στην ανθρώπινη οντότητα, ύπαρξη και φύση, δίχως φρόνημα εθνικό, δίχως σεβασμό
στην ιστορία, την παράδοση, τη γλώσσα, την οικογένεια, δίχως ενδιαφέρον για τα
παιδιά, για τα δικά τους παιδιά, για το μέλλον. Πρόσωπα με μορφή ανθρώπινη,
αλλά χωρίς ανθρωπιά, χωρίς φιλότιμο, χωρίς ευαισθησίες, ανειλικρινείς,
συμφεροντολόγοι, εγωιστές, χωρίς δεσμούς με το παρελθόν και ως εκ τούτου, με το
μέλλον.
Αγαπητοί
εν Χριστώ αδελφοί,
δεν
απογοητευόμαστε, δεν μοιρολογούμε, δεν κλαίμε, δεν απελπιζόμαστε, δεν αφήνουμε
το κακό να μας καταβάλει. Σειρά ενεργειών που αποτελούν προϋπόθεση για την
οριστικοποίηση της απαράδεκτης αυτής εξέλιξης, επιτρέπουν την με κάθε τρόπο
εκδήλωση της αντίθετης θέσης μας. Με πίστη, με ελπίδα, με επιμονή, με αγώνα, με
συνοχή, με ομόνοια, με προσευχή, με έργα, θα πάρουμε πίσω ότι από τον Θεό μας έχει
δοθεί και μας ανήκει.
Ας
αφήσουμε σε δεύτερη μοίρα ότι ως προτεραιότητα για καιρό μας επέβαλαν. Ας
βγούμε για λίγο από τη μικροαστική μας κατάσταση, ας ελευθερώσουμε το μυαλό και
την ψυχή μας, ας συνειδητοποιήσουμε την κρισιμότητα των ημερών, ας αναλάβουμε
τις ευθύνες μας, ας ανασυγκροτηθούμε ο καθένας εσωτερικά, αλλά και συλλογικά ως
οικογένεια, ως ενορία, ως λαός, ως Έθνος.
Η πίστη
μας, μας επιτρέπει κάθε ελπίδα, κάθε αισιοδοξία. Η πίστη μας, η ίδια, σημαίνει
επανάκτηση των κεκτημένων, επιστροφή των πατρώων πατρίδων.
Έχει έλθει
η ώρα, το κάλεσμα έχει ξεκινήσει, ο δρόμος είναι μακρύς και δύσκολος. Είναι
όμως αυτός, που θα μας γυρίσει από τη λάθος πορεία, και ποιος ξέρει, ίσως ο
αγώνας για την επανάκτηση της επίγειας πατρίδας που σιγά σιγά χάνεται, σταθεί
διαβατήριο για την ανάκτηση και της επουράνιας.
Ο Αγώνας ξεκίνησε.
Καλή δύναμη αδελφοί.
+ ο Αττικής και Βοιωτίας Χρυσόστομος
https://www.imab.gr/index.php/latest-news/1431-2018-06-13-20-24-46
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου