Παρασκευή 5 Ιουνίου 2020

Ἀναμένοντας τόν Παράκλητο (Μητρ. Ἀντώνιος Bloom)




Βρισκόμαστε στήν περίοδο νάμεσα στή γιορτή τς νάληψης το Κυρίου καί τή γιορτή τς γίας Τριάδoς κι τσι θά θελα νά π κάτι σχετικό καί μέ τίς δύο.

προφήτης σαας λέει στό 53ο κεφάλαιο το βιβλίου του (σ. 53.4) τι ναμενόμενος Μεσσίας πληγώθηκε γιά τίς μαρτίες μας, τι πωμίστηκε τίς δυναμίες μας, τι ο μώλωπές Του μς χουν θεραπεύσει. ταν σκεφτόμαστε τόν ναστημένο Χριστό νά μφανίζεται στούς μαθητές Του καί νά τούς δίνει νά γγίξουν τά χέρια Του, νά προσκαλε τόν πόστολο Θωμά νά ξετάσει τήν πραγματικότητα καί τό βάθος τν πληγν πάνω στά χέρια, τά πόδια καί τήν πλευρά Του, τείνουμε νά ξεχάσουμε τι Χριστός καί κατά τήν νάληψή Του φερε στή σάρκα Του τίς πληγές πού Το προκάλεσαν ο μαρτίες μας – τι μέ τρόπο κατάληπτο Χριστός, χι μόνο στερα πό τήν νάσταση λλά καί στερα πό τήν ες ορανούς νάληψη καί τήν νδοξη νθρόνισή Του στά δεξιά του Θεο Πατέρα φέρει στήν νθρώπινη σάρκα Του τά τραύματα πού Το κατάφερε νθρώπινη μαρτία.

ξακολουθε νά μεταφέρει τήν νθρώπινη σθένειά μας στούς μους Του καί τόσο νάσταση σο καί ο φρικώδεις μέρες το Πάθους εναι τώρα, κατά κάποιο τρόπο, τυλιγμένες, ποθεμένες μέσα στό μυστήριο το Τριαδικο Θεο, τς γίας, κατάληπτης, Μεγάλης Τριάδος. λες ο δύνες το κόσμου, λη μαρτία, ο θλίψεις, φρίκη του, βάρυναν τόν Χριστό κι κενος δέν τίς πέταξε οτε μέ τήν νάσταση, οτε μέ τήν νδοξη νάληψή Του. Χριστός παραμένει «τό ρνίον τό σφαγμένον πρό καταβολς κόσμου πέρ τς το κόσμου σωτηρίας».

ταν τήν μέρα τς Πεντηκοστς, τήν μέρα πού γιορτάζουμε ς τήν μέρα τς γίας Τριάδος, στέλνει τό γιο Πνεμα Του στούς μαθητές Του, τούς ποστόλους Του, τήν κκλησία, γιά τήν ναγέννηση το κόσμου λόκληρου. Τό στέλνει μέ τρόπο διττό. πό τή μιά μεριά εμαστε τό Σμα το Χριστο, τό ζωντανό, παλλόμενο, μαρτυρικό, λαβωμένο στούς αἰῶνες, τό «βαστάζον τά στίγματα το Κυρίου ησο», κατά τήν κφραση το ποστόλου Παύλου (Γαλ.17) τό «νταναπληρον τά στερήματα τν θλίψεων το Χριστο» (Κολ. 1.24) πό αώνα σέ αώνα κκλησία καλεται νά εναι τό Σμα το Χριστο τό «κλώμενον ες φεσιν μαρτιν», τό «μελιζόμενον πέρ τς το κόσμου σωτηρίας». Κι πειδή εμαστε τό Σμα ατό, σο νάξιοι κι ν εμαστε, μόνο καί μόνο πειδή νήκουμε στόν Χριστό, πειδή εμαστε κκλησία, μετέχουμε στή δωρεά το γίου Πνεύματος. πό τήν λλη μεριά τό γιο Πνεμα ρχεται σ’ μς διότι εμαστε δύνατοι, μαρτωλοί, καί γι’ ατό μόνο θεϊκή σχύς μπορε νά μς σώσει.

φείλουμε νά προετοιμαστομε μέ διαίτερη προσοχή γιά τήν Κυριακή τς Πεντηκοστς. Θά λθουμε βέβαια μέ τήν μαρτωλότητά μας, ς λθουμε μως ντελς νοικτοί, μέ λο τόν νθεο πόθο μας, πεινασμένοι καί διψασμένοι γιά τόν ρχομό το Κυρίου πού θά δώσει ζωή στίς ψυχές μας, πού θ’ λλάξει τή ζωή μας, πού θά γεμίσει τό χάσμα τό ποο χωρίζει μέσα μας τό θεοειδές πό ατό πού κόμα νήκει στή φθορά, τήν μαρτία καί τό θάνατο.

ς περάσουμε ατή τήν βδομάδα συγκεντρωμένα, ς τήν περάσουμε μέσα στήν ναμονή καί τήν προσευχή στε ταν θά ψάλλουμε μαζί τήν πίκληση πρός τό γιο Πνεμα «λθέ, καί σκήνωσον ν μν», ατά νά μήν εναι λόγια πού θά πομε πό συνήθεια λλά τό ποκορύφωμα το πόθου μας γιά τόν Θεό, τς γάπης μας, τό νοιγμά μας μπροστά Του, παρόμοιο μέ τό νοιγμα τς ψυχς στήν γάπη καί τή χαρά. Θά μπορέσουμε τότε, παρ’ λη τήν σθένεια καί μαρτωλότητά μας, νά δεχτομε γιά μίαν κόμη φορά, μέ καινούριο τρόπο, να νέο μέτρο τς Χάρης κείνης πού μς κάνει πιό κοντινούς καί πιό γαπητούς στόν Θεό, τόν Θεό κενον ποος μπκε στή δόξα μέ τή σάρκα πού φέρει γιάτρευτα τά τραύματα πό τήν μαρτία μας, γιάτρευτα φ’ σον μαρτία ξακολουθε νά πάρχει. Πόσο θαυμαστός εναι Θεός μας! Μέ πόση εγνωμοσύνη δέν πρέπει νά Τόν σκεφτόμαστε! Μς γαπ παρ’ λη τήν πιστία μας, τήν σχημη ζωή μας· πάντα πιστεύει, πάντα δύναται, πάντα λπίζει· μέ τή δύναμή Του μπορε νά μς χαρίσει τά πάντα, φτάνει μες νά Το δώσουμε τό δικαίωμα, τήν ξουσία, τήν εκαιρία νά δράσει λεύθερα. ς προετοιμαστομε ελαβικά γιά τόν ρχομό το γίου Πνεύματος σ’ μς.

ΠΗΓΗ:https://www.imaik.gr/

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου