Ενθυμούμενος επί τι μνήμη του Αγίου νεομάρτυρος Κων/νου του Υδραίου

 

22 χρόνια πίσω στο 1998.

Γεννημένος και μεγαλωμένος στα σύνορα των συνοικιών Υμηττού και Βύρωνα στην Αθήνα. Χωρίς κάποιο χωριό στο οποίο να έχω ρίζες. Άσχετος από την ορθόδοξη πίστη στην οποία είμαι βαπτισμένος. Έχοντας παρατήσει την εργασία που μου προσέφερε τα προς το ζην και έχοντας αγοράσει την πρώτη μου Καινή Διαθήκη, αποφασίζω Σεπτέμβριο μήνα να πάω το πρώτο Προσκυνηματικό μου ταξίδι στην Πάτμο (θα μπορούσα εκείνη την εποχή κάλλιστα να πήγαινα στο Θιβέτ λόγο πνευματικής αναζήτησης). Ένας φίλος (καλή του ώρα) είχε σπάσει το χέρι του και είχε πάρει αναρρωτική άδεια από την δουλειά του και αποφασίζει να έρθει παρέα.

Στο Νησί όταν φτάσαμε νοικιάσαμε ένα δωμάτιο κοντά στο λιμάνι και από κεί κάναμε τις εξορμήσεις μας στα προσκυνήματα και στις παραλίες του Νησιού.

Στο κομοδίνο δίπλα στο κρεβάτι που κοιμόμουνα, άφηνα την Καινή Διαθήκη, την οποία διάβαζα για πρώτη μου φορά. Μόλις διάβασα τους στίχους της α΄ Επιστολής του αποστόλου Ιωάννου:

1 Τεκνία μου, ταῦτα γράφω ὑμῖν ἵνα μὴ ἁμάρτητε· καὶ ἐάν τις ἁμάρτῃ, παράκλητον ἔχομεν πρὸς τὸν πατέρα, Ἰησοῦν Χριστὸν δίκαιον·

2 καὶ αὐτὸς ἱλασμός ἐστι περὶ τῶν ἁμαρτιῶν ἡμῶν, οὐ περὶ τῶν ἡμετέρων δὲ μόνον, ἀλλὰ καὶ περὶ ὅλου τοῦ κόσμου.

3 Καὶ ἐν τούτῳ γινώσκομεν ὅτι ἐγνώκαμεν αὐτόν, ἐὰν τὰς ἐντολὰς αὐτοῦ τηρῶμεν.

4 Ὁ λέγων, ἔγνωκα αὐτόν, καὶ τὰς ἐντολὰς αὐτοῦ μὴ τηρῶν, ψεύστης ἐστί, καὶ ἐν τούτῳ ἡ ἀλήθεια οὐκ ἔστιν·

5 ὃς δ᾿ ἂν τηρῇ αὐτοῦ τὸν λόγον, ἀληθῶς ἐν τούτῳ ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ τετελείωται. Ἐν τούτῳ γινώσκομεν ὅτι ἐν αὐτῷ ἐσμεν.

6 Ὁ λέγων ἐν αὐτῷ μένειν ὀφείλει, καθὼς ἐκεῖνος περιεπάτησε, καὶ αὐτὸς οὕτω περιπατεῖν.

Ένιωσα την καρδιά μου να σπάει από την αγάπη του αγίου που έβγαινε από τους παραπάνω στίχους.

Η σπιτονοικοκυρά που έμπαινε για να καθαρίσει το δωμάτιο τις ώρες που λείπαμε είδε την Καινή Διαθήκη και συγκινήθηκε, ευχαριστήθηκε τρόπον τινά και μας κάλεσε σπίτι με το σύζυγό της και τον γιό της να φάμε μαζί τους και να μας γνωρίσουν κάπως καλύτερα.

Φεύγοντας από το Νησί, μας χάρισε τον βίο του Νεομάρτυρα Κωνσταντίνου του Υδραίου, του Σώτου Χονδρόπουλου. Το οποίο της το είχε δωρίσει η μοναχή Ευφροσύνη από την μονή του Αγίου Χαραλάμπους (μονή Λευκών) στην Οκτωνιά Ευβοίας όπου είχε πάει κάποτε για προσκύνημα. Το βιβλίο το κράτησα εγώ, διότι του φίλου μου δεν του πολύ άρεσε η ανάγνωση βιβλίων και μάλιστα θρησκευτικού περιεχομένου, χωρίς βέβαια να είναι και ενάντιος. Το διάβασα και με συγκίνησε ιδιαίτερα ο Άγιος. Ο οποίος πιστεύω έχει μεσολαβήσει, πρεσβεύσει στον Κύριο, μαζί με το Άγιο Ιωάννη τον Θεολόγο και δεν ξέρω πόσους αγίους ακόμα για να με ελεήσει.

Μέσα σε λιγότερο από δύο μήνες, Νοέμβριος του 1998 ήρθαν τα πράγματα έτσι και πήγα για δουλειά στην Ερέτρια Ευβοίας.

Συνεχίζοντας την πνευματική μου πορεία στην Εύβοια, ήρθαν πάλι έτσι οι καταστάσεις στην ζωή μου όπου βρίσκομε από το 2010, ανατολικότερα, περίπου 3χλμ. από την μονή του αγίου Χαραλάμπους (μονή Λευκών) όπου  ζω και ησυχάζω με τον γέροντά μου στο ησυχαστήριο της Μεταμορφώσεως Του Σωτήρος.

Συμπτώσεις; Παρά είναι πολλές!

Βοήθειά μας ο Άγιος Κωνσταντίνος που εορτάζουμε σήμερα!

μ. Δ.