Δύο αδελφοί, εμόναζαν μαζί σε κάποιο Κοινόβιο, και
είχαν μεγάλη αγάπη μεταξύ τους. Αυτούς, ο Θεός τους αξίωσε, ώστε ο ένας να
βλέπει στο πρόσωπό του άλλου, κάποιο εξωτερικό σημείο της Χάριτος του Θεού.
Κάποτε, λοιπόν, ο ένας από αυτούς εβγήκε από το κοινόβιο γιά κάποιο
διακόνημα. Ήταν ημέρα Παρασκευή, και κατά σύμπτωση είδε κάποιον μοναχό να τρώει
πρωί-πρωί, μη σεβόμενος τη νηστεία της Παρασκευής, και τον παρατήρησε λέγοντας:
«Τέτοια ώρα τρως…, και μάλιστα Παρασκευή;»
Όταν
με το καλό επέστρεψε από τη διακόνημά του στο Κοινόβιο, ο άλλος αδελφός τον
είδε στο πρόσωπο, χωρίς όμως να διακρίνει κάποιο σημείο της Χάριτος του Κυρίου,
και λυπήθηκε...
Αφού
ήλθαν στο κελλί τους, τον ρωτάει περίλυπος:
«Τί
έκανες αδελφέ μου εκεί που επήγες; Σε ερωτώ, γιατί σήμερα δεν είδα στο πρόσωπό
σου την Χάρι του Θεού». «Αδελφέ
μου, δεν βλέπω να με ελέγχει η συνείδησή μου ούτε γιά καμιά πονηρή πράξη, ούτε
γιά κανέναν αισχρό λογισμό», του απαντά εκείνος.
«Μήπως, τότε, εμίλησες σε κανέναν άσχημα;»
Τότε
αυτός εθυμήθηκε, την παρατήρηση που έκανε σ’ εκείνον τον μοναχό που έτρωγε,
παραβιάζοντας τη νηστεία της Παρασκευής (επειδή οι ασκητές συνήθιζαν να μην
τρώνε τίποτε απολύτως τις ημέρες των νηστειών), και λέγει:
«Ναι, αδελφέ μου, εχθές, έξω από το
Μοναστήρι μας, είδα κάποιον να τρώει καταλύοντας τη νηστεία της Παρασκευής και
του έκανα παρατήρηση. Αυτή λοιπόν είναι η αμαρτία μου».
Και
παρακαλώντας τον αδελφό πρόσθεσε:
«Έλα,
αδελφέ, κόπιασε και εσύ μαζί μου, να παρακαλέσουμε τον Θεό να με συγχωρήσει».
Έτσι
και έγινε. Μετά από δύο εβδομάδες, είδε πάλι ο αδελφός την Χάρι του Θεού στο
πρόσωπο του αδελφού του, κι έτσι παρηγορήθηκαν και ευχαρίστησαν τον Κύριο!!
ΠΗΓΗ: dromokirix.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου