Κυριακή 11 Απριλίου 2021

῾Ο ῞Αγιος ᾿Ιωάννης τῆς Κλίμακος (ΑΝΤΗΟΝΥ ΒLΟΟΜ)

 


Η Μεγλη Τεσσαρακοστ εναι περοδος μετανοας, περοδος κατ τν ποα πτρινη καρδι μας πρπει, μ τ χρη το Θεο ν γνει σρκινη, κα π νασθητη ν γνει ασθαντικ, π ψυχρ κα σκληρ ν γνει ζεστ κα νοιχτ πρς τος λλους κα, κυρως, πρς τν Ιδιο τν Θε.

Η Μεγλη Τεσσαρακοστ εναι καιρς νανωσης, που καθετ -πως γνεται τν νοιξη- κνει μα καινορια ρχ· κα νλια ζω μας ζωντανεει κα πλι μ λη τν νταση τν ποα Θες μπορε ν δσει σ’ μς τος νθρπους, κνοντς μας δι τν ᾿Αχρντων Μυστηρων κα τν πλοσιων δωρεν Του κοινωνος το Αγου Του Πνεματος, κοινωνος θεας φσεως.

Εναι ποχ συμφιλωσης κα συμφιλωση εναι χαρ· χαρ το Θεο κα δικ μας χαρ· να νο ξεκνημα!

Σμερα εναι μρα το Αγου ᾿Ιωννου τς Κλμακος κα θλω ν σς διαβσω μερικς δικς του φρσεις, τσο σχετικς μ τν διαιτερτητα τς περιδου πο διγουμε·

«Η μετνοια, δηλαδ πιστροφ μας στν Θε, εναι νανωση το βαπτσματς μας· εναι νανωση τς συνθκης μας μ τν Θε, τς πσχεσς μας ν λλξουμε τ ζω μας. Εναι περοδος κατ τν ποα μπορομε ν ποκτσουμε τν ταπενωση, ποα εναι ερνη· ερνη μ τν Θε, ερνη μ τν αυτ μας, ερνη μ λο τν κτιστ κσμο. Η μετνοια γεννιται π τν λπδα, ταν δηλαδ πορρψουμε τν πγνωση. Κα κενος πο μετανοε, εναι κποιος πο ξζει τν καταδκη -στσο ναχωρε π τ δικαστριο χωρς ντροπ, πειδ μετνοια εναι ερνη μας μ τν Θε. Κι ατ πιτυγχνεται μσα π μα ζω ντξια, πο ποξενθηκε π τς μαρτες πο διαπρτταμε στ παρελθν. Μετνοια εναι τ καθρισμα τς συνειδσες μας. Μετνοια σημανει λοκληρωτικ παλλαγ π τ λπη κα τν πνο»

Κι ν ναρωτηθομε πς θ τ πετχουμε ατ, πς θ φθσουμε κε, πς μπορομε ν νταποκριθομε στν Θε πο μς δχεται πως Πατρας τς παραβολς δχθηκε τν σωτο γι του, σ’ να Θε πο μς περιμνει μ λαχτρα κα πο ν Τν πορρψαμε ᾿Εκενος δν πομακρνθηκε ποτ π κοντ μας, ξζει ν κοσουμε ατ τ λγα λγια γι τν προσευχ·

 «Στν προσευχ μ χρησιμοποιετε πιτηδευμνες λξεις, διτι, συχν τ πλ κα νεπιτδευτο ψλλισμα τν παιδιν εναι κενο πο εφρανει τν ορνιο Πατρα μας. Οταν μιλτε στν Θε, μν προσπαθετε ν πετε πολλ, διτι διαφορετικ, νος, ναζητντας τς λξεις θ χαθε σ’ ατς. Η μα λξη πο ψιθριζε Τελνης το φερε τ λεος το Θεο· μα λξη γεμτη πστη σωσε τν ληστ πνω στν Σταυρ. Η ποικιλα τν λξεων ταν προσευχμαστε διασκορπζει τν νο κα ξπτει τ φαντασα. Η μα λξη πο πευθνουμε στν Θε συμμαζεει τν νο στν παρουσα Του. Κι ν στν προσευχ σου, ατ μα λξη σ γγζει μσα σου, ν τ νιθεις βαθι, μενε σ’ ατν, μενε, γιατ κτι ττοιες στιγμς φλακας Αγγελς μας προσεχεται μαζ μας, πειδ εμαστε ληθινο μ τν αυτ μας κα μ τν Θε».

Ας μν ξεχσουμε τ λγια ατ το Αγου ᾿Ιωννου τς Κλμακος, κμη κι ν ξεχσουμε τ δικ μου σχλια πο γι εκολα δικ σας πρσθεσα, στε ν γνει τ κεμενο εκολτερα κατανοητ. Ας θυμμαστε τ λγια του, γιατ ταν νθρωπος πο ξερε τ σημανει ν στρφεσαι στν Θε, ν μνεις στν Θε, ν εσαι χαρ το Θεο κα ν εφρανεσαι ν Ατ. Μς προσφρεται ατ τν περοδο, καθς νεβανουμε πρς τς μρες το Πθους, ς παρδειγμα το τ μπορε ν κνει χρη το Θεο γι ν μεταμορφσει ναν πλ κα συνηθισμνο νθρωπο σ φς το κσμου.

Ας μθουμε π’ ατν, ς κολουθσουμε τ παρδειγμ του, ς χαρομε βλποντας πς μπορε ν ργαστε δναμη το Θεο μσα στν νθρωπο κα, μ πστη, μ μπιστοσνη, μ χαρ θριαμβικ λλ κα ερηνικ ς κολουθσουμε τ συμβουλ του, ς κοσουμε τν Θε ν μς παρακαλε ν βρομε τν δρμο τς ζως κα ν μς λει τι μαζ μ’ Ατν κα ν Ατ ντως θ ζσουμε, πειδ Ατς εναι ᾿Αλθεια κα δς κα Αἰώνιος Ζω.

 

ΣΤΟ ΦΩΣ ΤΗΣ ΚΡίΣΗΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, πορεία ἀπό τό τριώδιο στήν ἀνάσταση Ἐκδ. «Ἐν πλῷ»

ΠΗΓΗ: www.imaik.gr

 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου