Η θαυμαστή ταπείνωση του οσίου Δαβίδ.

 

Εστάλη ποτέ παρά του Γέροντός του ο Όσιος Δαβίδ από την Ναύπακτον εις την Άρταν διά τινα υπηρεσίαν. Η δε οδός από της Ναυπάκτου μέχρι της Άρτης συνίσταται εις διάστημα τεσσάρων ημερών∙ ο δε μακάριος εσυνείθιζε να περιπατή ανυπόδητος. Φθάσας δε εις την Άρταν, ίστατο εις μέρος τι χάριν αναπαύσεως∙ ιδών δε αυτόν εις άρχων θεοφιλής και φιλόπτωχος ανυπόδητον, ευθύς ηγόρασεν ένζεύγος υποδήματα και έρχεται προς τον Όσιον, και του λέγει παρακαλών∙ «Δούλε του Θεού, λάβε αυτά τα υποδήματα και βάλε αυτά εις τους πόδας σου, και μη ταλαιπωρής τόσον πολύ τον εαυτόν σου». Ο δε μακάριος Δαβίδ, εννοήσας την ευλάβειαν του άρχοντος, τα εδέχθη και τα εφόρεσε∙ και αφού έκαμεν όλα τα προσταχθέντα υπό του Γέροντός του Μητροπολίτου Ναυπάκτου, επέστρεψεν οπίσω ταχέως∙ ο δε Αρχιερεύς και Γέροντάς του, ιδών τον Δαβίδ φορούντα τα υποδήματα, λέγει προς αυτόν μετά θυμού∙ «Ω Γέρον, (επειδή ούτως εκαλείτο παιδιόθεν ο μακάριος δια την πολλήν φρόνησίν του), τις σου έδωκε τα υποδήματα αυτά;» Ο δε Όσιος Δαβίδ μετ’ ευλαβείας πολλής απεκρίθη και λέγει προς αυτόν∙ «Άνθρωπος τις φιλόχριστος, Πάτερ μου, μου τα εχάρισεν». Ο δε Αρχιερεύς λέγει προς αυτόν∙ «Αυτή είναι η υποταγή την οποίαν σώζεις προς εμέ, ω Γέρον; Και διατί δεν ήλθες ανυπόδητος, καθώς επήγες, αλλά ελυπήθης εαυτόν; Άπελθε λοιπόν, και δος τα υποδήματα οπίσω εις τον άνθρωπον, όστις σου τα έδωκε, και πάλιν στρέψον οπίσω, καθώς επήγες ανυπόδητος∙ τούτον τον κανόνα έκρινα να σου δώσω, διά να μάθης ποτέ να μη κάμης κανέν έργον άνευ της προσταγής μου».

Τότε ο ταπεινόφρων Δαβίδ ποιήσας μετάνοιαν εδέχθη μετά χαράς την επιτίμησιν και έπραξε καθώς τον επρόσταξεν ο ιερός εκείνος Αρχιερεύς. Αφ’ ου λοιπόν εγύρισεν οπίσω, τον υπεδέχθη ο θείος ανήρ μετ’ ευλαβείας και χαράς, ως άξιον υπηρέτην του Θεού και τέκνον της υπακοής. Διάγων δε μετά του Αρχιερέως έλαμπε με τας αρετάς και τα θεία κατορθώματα, ως αστήρ φαεινότατος.

ΠΗΓΗ: Ο ΜΕΓΑΣ ΣΥΝΑΞΑΡΙΣΤΗΣ ΤΗΣ ΟΡΘ. ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ