Σάββατο 11 Οκτωβρίου 2025

Ἡ ἀξία τῆς ἐπίμονης προσευχῆς. Ἅγιος Ἰσαάκ ὁ Σῦρος

 

ταν νας νθρωπος καταλάβει τι το λείπει θεία βοήθεια, κάνει πολλς προσευχς· κα σο τς αξάνει, τόσο ταπεινώνεται καρδιά του. Διότι ποιος κετεύει κα ζητάει, δν μπορε παρ ν ταπεινωθε, κα Θες μι τέτοια καρδιά, «συντριμμένη κα ταπεινωμένη, δ θ τν περιφρονήσει» (Ψάλμ. 50:19). σο καρδι δν ταπεινώνεται, δν μπορε ν πάψει ν τριγυρνάει σκόρπια δ κα κε. ταπείνωση συμμαζεύει τν καρδιά. Κα ταν ταπεινωθε νθρωπος, μέσως τν κυκλώνει τ θεο λεος, κα τότε καρδι ασθάνεται τ βοήθεια το Θεο, γιατί νιώθει μέσα της ν κινεται μι δύναμη πο τ στηρίζει, κα τότε εναι πο καρδι γεμίζει μπιστοσύνη στ Θε· κα π’ ατ καταλαβαίνει νθρωπος τι προσευχ εναι να φυσικ καταφύγιο βοήθειας, κα πηγ σωτηρίας, κα θησαυρς κλόνητης πίστης, κα λιμάνι πο σώζει π τν τρικυμία, κα φς στος σκοτισμένους, κα στήριγμα γι τος ρρώστους, κα σκέπη τν ρα τν πειρασμν, κα βοήθεια στν νταση τς ρρώστιας, κα σπίδα πο σώζει π τος κοντισμος στν όρατο πόλεμο, κα βέλος αχμηρ κατ τν δαιμόνων.

Μ δυ λόγια, νθρωπος μ τν προσευχ ποκτ λα τ γαθ πο νέφερα. Κα καθς ντρυφ στν προσευχή, καρδιά του χαίρει κα γάλλεται π τν μπιστοσύνη της στ Θεό, κα δ μένει πιά, πως πρτα, χλιαρή, ν λέει λόγια χωρς νόημα. ταν νθρωπος καταλάβει πολ καλ ατ πο επα, τότε θ ποκτήσει ληθιν προσευχ στν ψυχή, πο θ τν χει σν θησαυρό. Κα τότε εναι πού, π τν πολλή του εφροσύνη, συμβατική του προσευχ θ λλάξει κα θ γίνει ντονη εχαριστήρια δοξολογία. τσι, καταλαβαίνουμε τί σημαίνει τι « προσευχ εναι χαρά, πο στέλνει τν εχαριστία της στ Θεό».

ταν φτάσει σ’ ατ τ σημεο νθρωπος, δν προσεύχεται πι μ κόπο κα μόχθο, πως πρωτύτερα, πο δν εχε ατή τη χάρη· λλ μ χαρούμενη καρδι κα μ θαυμασμ γι τ μυστήρια το Θεο, ναβρύει συνεχς εχαριστίες ρρητες κα βάζει μετάνοιες· κα π τ μεγάλη του συγκίνηση φτάνει στ γνώση το Θεο, κα θαυμάζει, κα κπλήσσεται γι τ χάρη πο το δίνει Θεός, κα τότε, ξαφνικά, ψώνει τ φωνή του μνολογντας κα δοξάζοντας κα εχαριστντας τ Θεό. Κα γλσσα του τότε κινεται γεμάτη κπληξη.

λα ατ τ γαθά, πο νέφερα, ρχονται στν νθρωπο, ν συναισθανθε τν πνευματική του φτώχεια κα δυναμία. Γιατί τότε, π τ μεγάλη πιθυμία πο χει ν τν βοηθήσει Θεός, ρχεται κοντ Του μ πίμονη προσευχή. Κα σο πλησιάζει τ Θε μ πόθο, τόσο κα Θες ρχεται κοντά του δίνοντάς του χαρίσματα· κα δ θ πάρει τη χάρη Του π τν νθρωπο, σο ατς μένει στν ληθιν ταπείνωση. πως χήρα το εαγγελίου, ποία τρέχει πίσω π τ δικαστ κράζοντας συνέχεια ν ποδώσει τ δίκαιο κα ν τ γλιτώσει π τν ντίδικο. Κάπως τσι κα εσπλαχνος Θεός: κάνει πς δν κούει, κα ναβάλλει ν δώσει τ χαρίσματά Του στν νθρωπο, γι ν γίνει ατ ατία ν ρθει πι κοντά Του καί, ξ ατίας πο τν χει νάγκη, ν παραμείνει κοντά Του κα ν φελεται πνευματικά.

Κάποια ατήματα, βέβαια, Θες τ κανοποιε μέσως, κενα δηλαδ πο εναι ναγκαα γι τ σωτηρία το νθρώπου, λλα ατήματα μως δν τ κανοποιε. Κα ταν δαίμονας μς καίει κα παρακαλομε τ Θεό, ρχεται θεία χάρη κα ποδιώχνει τ καυτερό, ν σ λλες περιπτώσεις πιτρέπει τς θλίψεις κα τν πόνο, γι ν γίνουν ατ ατία ν προσεγγίσουμε, πως επα, τ Θεό, κα γι ν διαπαιδαγωγηθομε κα ν ποκτήσουμε περα γι τος γνες μας στος πειρασμούς. (83-5)

 

https://agiazoni.gr

 https://paterikos.blogspot.com/2025/10/blog-post_271.html

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου