Έλεγεν ένας ασκητής:
«-Πρόσεχε μοναχέ, όπου κάθεσαι εις την ησυχίαν, να
μην είναι ο νους σου οκνηρός. Σκέψου την μέλισσαν, η οποία είναι η καρδία που
πάντοτε επιθυμεί τα διάφορα άνθη, δηλαδή τας διαφόρους αρετάς. Στηριζόμενος εις
την αγάπην του Θεού και του πλησίον (πλησίον είναι ο νους), φύλατε αυτόν μέσα
εις την καρδίαν σου, όπου σύμβολόν της είναι η κυψέλη. Λέγει ο άγιος Νικόδημος
ότι έκαστος από τους οσίους πατέρας είχε την καρδίαν του τρόπον τινα ως
μελισσοκόφινον και ο νους αυτών εχόρταινεν αχορτάστως το μέλι της αδιαλείπτου
προσευχής. Η δε προσευχή μιμουμένη την βασίλισσαν της κυψέλης εγείρεται κατά
των κηφήνων και αποκτείνει αυτούς. Κηφήνες είναι τα παρείσακτα πάθη…» Αυτά τα
σοφά λόγια έγραφεν εις ένα μαθητήν του γέρων, έμπειρος αγωνιστής του Άθω.
Πηγή: «ΑΘΩΝΙΚΟΝ ΓΕΡΟΝΤΙΚΟΝ» Εκδ. Ι.Η. Αγ. Γρηγ.
Παλαμά Κουφάλια Θεσσαλονίκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου