Μετεμορφώθης: Γερω-Μηνάς ο Ρουμάνος

Τρίτη 23 Ιανουαρίου 2018

Γερω-Μηνάς ο Ρουμάνος

Ο γερω-Μηνάς ο Ρουμάνος ήταν κελιώτης μοναχός στην περιοχή της Καψάλας του Αγίου Όρους. Σε πιο κελί ασκήτευε και πόσα χρόνια, δυστυχώς δεν τα συγκράτησα όταν μου τα διηγείτο ο γέροντας μου Ακάκιος και πλέον δεν τον βοηθάει και αυτόν η μνήμη του.

Γερω-Μηνάς ο Ρουμάνος.Απο το ένα μάτι δεν έβλεπε

Ένα σούρουπο προς τις αρχές τις δεκαετίας του 1970, είχε περάσει ο γερω-Μηνάς από το κελί των Εισοδίων της Θεοτόκου, όπου εγκαταβίωναν ο γέροντας Ακάκιος με τον υποτακτικό του π. Αρτέμιο . Ο καιρός ήταν βροχερός και έκατσε λίγο να ξαποστάσει και να συνεχίσει για το κελί του. Οι πατέρες τον φίλεψαν με διάφορα κηπευτικά, παξιμάδι και ότι άλλο μπορούσαν καθότι ήταν φτωχός και ηλικιωμένος.

Ο γερω-Μηνάς ο Ρουμάνος

Το κακό είναι ότι είχε το πάθος της μέθης και δεν μπορούσε να το κόψει. Έτσι και σε αυτήν την επίσκεψή του, οι πατέρες αντιλήφθηκαν ότι τα είχε πιεί τα ποτηράκια του και θα δυσκολευόταν να φτάσει στο κελί του.

Αριστερά ο ιεροδιάκονος τότε Ακάκιος και ο υποτακτικός του Αρτέμιος

-Γερω-Μηνά κάτσε δώ απόψε και πάς το πρωί στο κελί σου, του πρότεινε ο γερω-Ακάκιος.

-Όχι ευχαριστώ πάω κελί μου απόψε.

Δεν πείθονταν με τίποτα και έτσι αποφάσισε να φύγει για το κελί του ενώ ακόμα έβρεχε.

Πέρασε καμιά ώρα, από την ώρα που είχε φύγει, και λέει ο π. Αρτέμιος στον γέροντα Ακάκιο:

-Γέροντα δεν ρίχνεις μια ματιά στο μονοπάτι αν έφτασε ο γερω -Μηνάς στο κελί του. (ο π. Αρτέμιος αν και υποτακτικός και μικρότερος στην ηλικία από τον γέροντα Ακάκιο, λόγω ότι ήταν φιλάσθενος, δυσκολευόταν στις συνθήκες, που πολλές φορές έρχεται κάποιος στις ερημιές του αγίου όρους, γι’ αυτό το είπε στον γέροντά του).

-Ναι παιδί μου, πάω να δώ, καλά το λές. Του απάντησε ο γέροντας Ακάκιος.

Πήρε λοιπόν την μουσαμαδιά για την βροχή, πήρε και το φανάρι και βγήκε έξω να ελέγξει αν ο γερω-Μηνάς έφτασε στο κελί του.

Είχε προχωρήσει περί τα δέκα λεπτά, όταν είδε κάτω από το εκκλησάκι των Αγίων Αναργύρων ανακούρκουδα χωμένο τον γερω-Μηνά να προσπαθεί να προφυλαχτεί από την βροχή. Η οποία τώρα είχε σταματήσει, αλλά ο γερω-Μηνάς είχε βραχεί μέχρι το κόκκαλο και δεν μπορούσε να σηκωθεί για να συνεχίσει. Είχαν πιαστεί τα ποδάρια του από το κρύο.

Τον τράβηξε έξω ο γέροντας Ακάκιος και υποβασταζόμενο σβάρνα, τράβα τον πήγε στο κελί του. Τον βοήθησε να αλλάξει τα βρεγμένα ρούχα, του άναψε την σόμπα, του έφτιαξε και ένα ζεστό και έφυγε, γύρισε στο κελί του.

Την επόμενη μέρα είπε το συμβάν ο γέροντας Ακάκιος, στους υπόλοιπους ζηλωτές πατέρες που μόναζαν στην περιοχή, τον παρ’ αδελφό του π. Παντελεήμων με τον παπα-Ιωακείμ καθώς και στον γέροντα Καλλίνικο με τον π. Θεοδώρητο κ.αλ., και συνεννοήθηκαν καθημερινά να πηγαίνει κάποιος από όλους, διαφορετικός κάθε μέρα, να βλέπει τι κάνει ο γερω-Μηνάς. Να του πηγαίνουν φαγητό και να εξετάζουν σε τι κατάσταση βρίσκεται.

Ζηλωτές πατέρες που φρόντιζαν τον γερω-Μηνά

Τα χρόνια πέρασαν, οι πατέρες Ακάκιος και Αρτέμιος μετοίκισαν πιο πάνω στο κελί του Αγίου Σάββα και ο γερω-Μηνάς ηλικιωμένος πλέον κατέπεσε και δεν μπορούσε πλέον να αυτοεξυπηρετηθεί.

Συνάχθηκαν πάλι οι πατέρες και συζήτησαν τι πρέπει να κάνουν με το γερω-Μηνά. Αποφάσισαν ότι θα έπρεπε να τον πάρουν σε κάποιο από τα κελιά για να τον γηροκομήσουν. Ιδανικότερο καλύβι αποφασίστηκε ότι ήταν ο Άγιος Σάββας, διότι ήταν μεγάλο και με αρκετά κελιά. Έτσι λοιπόν την επόμενη μέρα πήγαν όλοι μαζί και το είπαν στο γερω –Μηνά για να συγκατατεθεί να τον πάρουν για γηροκόμησει στον Άγιο Σάββα. Εκείνος το δέχτηκε, μα δεν μπορούσε να σηκωθεί και να σταθεί στα πόδια του. Τότε οι πατέρες, έβγαλαν μία πόρτα και την μετέτρεψαν σε φορείο. Έβαλαν επάνω τον γερω-Μηνά και τον μετέφεραν στα χέρια κατ’ αυτόν τον τρόπο στην καλύβι του γέροντα Ακάκιου και π. Αρτέμιου. Τον ταχτοποίησαν και πήγαν όλοι στις καλύβες τους.

Το κελί του Αγίου Σάββα

Ο γερω-Μηνάς από εκείνη την ημέρα, χάρη στην εν Χριστώ αγάπη και περίθαλψη που δεχόταν από τους πατέρες, αλλοιώθηκε και δεν δέχτηκε να ξανά πιεί κρασί ή ρακί. Μόνο στις μεγάλες εορτές έπινε μία γουλιά κρασί και έλεγε : «αρκετά, αρκετά, όχι άλλο πατέρες».

Έζησε ένα χρόνο περίπου, με εξομολόγηση και Θεία Κοινωνία. Μάλιστα πολλές φορές που εξομολογείτο, φώναζε δύο και τρείς φορές πίσω τον πνευματικό για να πεί κάποιον λογισμό που του είχε διαφύγει.

Εκοιμήθει και ετάφη στο κελί του Αγίου Σάββα.