Ανάστα ο Θεός. Η φράση αυτή είναι παρμένη από τη Θ.
Λειτουργία που τελείται το Μ. Σάββατο το πρωί. Σ’ αυτήν αμέσως μετά την
ανάγνωση του Αποστόλου ο ιερέας εμφανίζεται στην Ωραία Πύλη και ψάλλει «Ανάστα
ο Θεός…», σκορπίζοντας ταυτόχρονα προς το εκκλησίασμα άνθη και κλαδιά δάφνης
(βαγιά) σύμβολο του αναστάντα Χριστού -νικητή του θανάτου. Με το άκουσμα αυτής της
φράσης σε πολλά μέρη της πατρίδας μας (Δωδεκάνησα κ.α.) όλο το εκκλησίασμα
προσπαθεί με κάθε τρόπο να προκαλέσει όσο το δυνατόν περισσότερο θόρυβο.
Χτυπούν τα στασίδια, τα καθίσματα, χειροκροτούν, ή ότι άλλο επινοήσουν εκείνη
τη στιγμή που θα προκαλέσει πολύ θόρυβο. Πιστεύουν πως όσο περισσότερο θόρυβο
προκαλέσουν τόσο περισσότερο θα συμβάλουν στη χαρά της αναστάσεως.
Όλη αυτή η φασαρία γίνεται σε ανάμνηση του σεισμού
και του χαλασμού που έγινε την ώρα της ανάστασης του Ιησού. Στην Κεφαλονιά
γίνεται κάτι παρόμοιο, όπως περιγράφει ο Δ. Λουκάτος: Το Μ. Σάββατο το πρωί,
στη λειτουργία, βγαίνει ο παπάς απ’ τ’ Άγιο Βήμα κρατώντας την εικόνα της Αναστάσεως.
Μπροστά του έχουν βάλει ένα σωρό από δάφνες και μυρτιές, που μόλις φτάσει από
πάνω τους, τις κλωτσάει. Ψάλλει δυνατά : Ανάστα ο Θεός, κρίνων την γήν κ.τ.λ.
και σκορπίζει γύρω τις δάφνες. Εκείνη τη στιγμή σημαίνουν οι καμπάνες, πέφτουν
τουφεκιές κι’ όλοι μες στην εκκλησιά τρέχουν να φιλήσουν την εικόνα και να
πάρουν δάφνες. Έτσι σκορπίζεται κάποια χαρά μες την εκκλησία και… πολύ φασαρία.
Στην Κέρκυρα εκείνη την ώρα γίνεται κάτι άλλο. Απ’ όλα τα παράθυρα των σπιτιών
πετάνε στο δρόμο και σπάνε πήλινα αγγεία που πρέπει να συντριβούν «ως σκεύη
κεραμέως». Σήμερα η φράση «ανάστα ο Θεός» ή «ανάστα ο Κύριος» λέγεται, για να
δηλωθεί η μεγάλη φασαρία, ο χαλασμός, η ξαφνική και απρόσμενη αναστάτωση, π.χ. «Έλειψα
για λίγο από την τάξη κι’ έγινε ανάστα ο Κύριος», «Χθές στο γλέντι έγινε ανάστα
ο Θεός από τις τουφεκιές που ρίξανε».
Πηγή: «γλώσσα είναι και κυλάει… Παροιμιακές Φράσεις από το
λόγο και τη ζωή της Εκκλησίας» Εκδόσεις «ΛΥΔΙΑ»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου