Ένας από τους αδελφούς ρώτησε τον Αββά Παχώμιο τι οράματα βλέπει.

Ένας από τους αδελφούς με ρώτησε: Πες μας, τι οράματα βλέπεις; Εγώ του είπα: τα οράματα εγώ ο αμαρτωλός δεν τα ζητάω από το Θεό να τα ιδώ. Αυτό είναι αντίθετο στο θέλημα Του κι είναι δρόμος πλανεμένος. Αν όμως ο Θεός θέλη να γίνη κάποιο θαύμα, ακόμη και ανάστασις νεκρού, δεν βλάπτεται ο δούλος το Θεού από υπερηφάνεια ή από ματαία καύχησι. Διότι αν δεν ήθελε ο Θεός, ούτε καν θα έβλεπε ότι η Πρόνοια κυβερνά τα πάντα. Άκουσε τώρα ένα μεγάλο όραμα: Αν ιδής άνθρωπο αγνό και καθαρό, αυτό είναι μεγάλο όραμα. Τι μεγαλύτερο όραμα υπάρχει απ’ αυτό, να βλέπης τον αόρατο Θεό μέσα στον ορατό άνθρωπο, που είναι ναός Του; Έτσι ας εννοήσουμε και το διορατικό χάρισμα των αγίων, με το οποίο έβλεπαν τις σκέψεις των ανθρώπων, όπως στην περίπτωσι του Ελισσαίου με τον Γιεζί. Πραγματικά, όταν ο Κύριος που είναι μέσα τους και ερευνά τα πάντα, τους αποκαλύπτει κάτι, τότε είναι διορατικοί. Αν δεν τους φανερώση τίποτε, τότε είναι όπως οι άλλοι άνθρωποι. Πάντως έχουν ένα άλλο αδιάκοπο διορατικό να βλέπουν τον Κύριο. Αυτό έλεγε ένας απ’ αυτούς: «Προωρώμην τον Κύριον ενώπιόν μου διά παντός» (Ψαλμ.ιε). Δεν κρίνεται κανείς, διότι δεν βλέπει κρυφά πράγματα, κρίνεται όμως εάν μοιάζη με εκείνους που κατακρίνονται από το άγιο Πνεύμα στον ψαλμό που λέγει: «Ου προέθεντο τον Θεόν ενώπιον αυτών» (Ψαλμ. Νγ΄).

Πηγή: «Γεροντικόν περί ονείρων και οραμάτων»