Μετεμορφώθης: 2.Οι φιλαθηναγορικοί Επίσκοποι.

Κυριακή 17 Μαρτίου 2019

2.Οι φιλαθηναγορικοί Επίσκοποι.

2.Οι φιλαθηναγορικοί Επίσκοποι.

Μετά μεγάλης συγκινήσεως γράφετε: «Αι, λοιπόν, αγαπητέ π. Θεοδώρητε, σε πληροφορώ ότι σ ή μ ε ρ ο ν πιστεύω ότι ούτε 6-7 φιλαθηναγορικούς Επισκόπους έχει η Εκκλησία της Ελλάδος»!

Συμπεραίνετε δε τ’ ανωτέρω, διότι και ο καθ’ υμάς πρώην φιλαθηναγορικός Επίσκοπος Καβάλας έγραψεν άρθρον εν τω οποίω καλεί εις την τάξιν τον Οικουμενικόν. Επ’ αυτών έχω να παρατηρήσω τα εξής:

Και προς ημάς τους Αγιορείτας έγραψεν ο Πατριάρχης επιστολήν υπό ημερομηνίαν 28.8.1968, δι’ ης προσεπάθει να καθησυχάση τους ετοίμους να παύσουν το μνημόσυνόν του και δικαιολογηθή συγχρόνως προς τους ήδη αποκόψαντας τούτο. Μεταξύ άλλων εσημείου:

«Πρόγραμμα ημών και της Εκκλησίας υπάρχει το εξής:

Α)Διατήρησις α λ ώ β η τ ο ς της Δογματικής διδασκαλίας και της Ι. Παραδόσεως της Ορθοδόξου Εκκλησίας και του ευσεβούς ημών Γένους.

Β)Διαπραγματεύσεις, επί της βάσεως ταύτης, σχέσεων μετά των άλλων Εκκλησιών.

Γ)Εξυπηρέτησις του Αγίου Όρους εν παντί. Δ ε ν υ π ά ρ χ ε ι α π ό δ ε ι ξ ι ς ε κ φ υ γ ή ς η μ ώ ν ε κ τ ω ν δ ύ ο π ρ ώ τ ω ν σ η μ ε ί ω ν κ α ι ε ι σ ό δ ο υ ε ι ς ά λ λ η ν λ ε ω φ ό ρ ο ν…».

Φρονείτε, λοιπόν, ότι έπρεπε να πιστεύσωμεν την «Ορθοδόξον» γραμμήν του και να ειρηνεύωμεν από τους λόγους της «εστεμμένης» υποκρισίας; Ιδού ο Μ. Βασίλειος πως θα εχαρακτήριζε την ανωτέρω πράξιν και τα αποτελέσματά της: «Αμφίβολος η πίστις, άγνοια κατακέχυται των ψυχών, διά το μιμείσθαι την αλήθειαν, τ ο υ ς δ ο λ ο ύ ν τ α ς τ ο ν λ ό γ ο ν ε ν κ α κ ο υ ρ γ ί α» (επιστ.90^η).

Αλλ’ αν δεν είναι η ανωτέρω δήλωσις ενδεικτική της υποκριτικής του Οικουμενικού πορείας, ιδού και έτερον δείγμα. «Να μη δεχθήτε ουδέ εφ’ εκατοστόν την μετάθεσιν έστω και μιάς ι. εικόνος. Πάντα εν τη ορθοδοξία έχουσι τεθή καλώς». Ταύτα, περίπου, ετόνισε επί τη εορτή της χιλιετηρίδος του Αγίου Όρους τω 1963 απευθυνόμενος προς τους Προϊσταμένους και πάντας τους επισήμους του Ιερού ημών Τόπου!

Ακριβώς διά τούτο ετόνισα και εν τη πρώτη προς υμάς αποκρίσει μου, ότι ο ι λ ό γ ο ι δεν έχουσι πλέον σημασίαν όσον τα έργα!

Και οι μασόνοι μετέχουν της Λειτουργικής ζωής της Εκκλησίας, αυτό όμως δεν σημαίνει ό τ ι π ρ έ π ε ι να θεωρώνται Ορθόδοξοι!

Εδόθησαν δε πολλαί ευκαιρίαι, ιδιαίτατα από το 1964 και εξής, ώστε να εκδηλωθή η ορθοδοξία εκάστου εξ ημών… Τις όμως αντέδρασεν, ως απήτει η θέσις του, είτε μεμονωμένως είτε ως σύνολον Συνοδικόν κ.λ.π.;

Αλλ’ αν δεν «παρατηρούνται βράχοι, ως έγραφον, διότι όντως δεινή η εποχή μας και μεστή μετριότητος, ας παύσουν να μας σκανδαλίζουν με καταστάσεις και Διατάγματα. Υπομνήματα και Νόμους περί Αποστολικής Διακονίας, Μετοχικών Ταμείων και ποικίλων… Οφφικίων, την στιγμήν που ο εχθρός έχει σαρώσει κάθε γραμμήν του μετώπου!!.»

Αυτή είναι, πανοσιολογιώτατε, η πικρά αλήθεια, πάντα δε τα λοιπά αποτελούν δικαιολογίας και ουδέν έτερον. Το κυκλοφορήσαν δε κείμενον του Αγίου Καβάλας σας διαβεβαιώ ότι, όχι μόνον δεν θα συνεκίνησε τον Οικουμενικόν, αλλά θα του προκάλεσε αντιθέτως πολλήν την θυμηδίαν επί τη αφελότητι του ελέγχοντος «τας υπερμέτρους σπουδάς» του, την στιγμήν της «γυμνή τη κεφαλή» κηρυττομένης αιρέσεως!!...

Πιθανόν, δια του ανωτέρω άρθρου να ηθέλησεν ο Σεβασμιώτατος να μεταστή εκ της θέσεως του «φιλαθηναγορικού», μέχρις όμως να εγγίση τα «όρια» της ορθοδόξου μαχητικότητος, όντως «πολλή η οδός» και «η ημέρα κέκλινεν…».

Την ανωτέρω παράγραφον 2 δεν αναδημοσίευσεν εις «Τα δύο άκρα» ο π. Επ., ασφαλώς διότι είδεν πόσον είχε πέσει έξω στις εκτιμήσεις του διά τον επίσκοπον Καβάλας. Ούτος ουδόλως εθεώρει ως κακοδοξούντας ή καν αντιπαραδισιακούς τον Αθηναγόραν και Δημήτριον. Αντιθέτως, ελθών ως πατριαρχικός έξαρχος εν Αγίω Όρει τω 1972 δια το θέμα της «ζηλωτικής» Μονής Εσφιγμένου, απεκάλεσε τους αντιδρώντας πατέρας «αντιπαραδοσιακούς, απειθάρχους, αντάρτας, αναρχικούς» κ.λ.π.

Εν συνεχεία υπεστήριξεν Αθηναγόραν και Δημήτριον ειπών: «Τολμάτε να ομιλήσετε περί αιρετικού πατριάρχου και περί άλλου ως ακολουθούντος τας γραμμάς του και θέτοντες εν αμφιβόλω την Ορθοδοξίαν του». (Εννοεί τον Δημήτριον, τον οποίον διεκήρυξε στην κοινότητα ως «Πατριάρχην συντηριητικών αρχών με απολύτως ορθόδοξον φρόνημα και πατερικήν γραμμήν»! Και συνεχίζει: «Όσο αφορά το αείμνηστον εν πατριάρχας Αθηναγόραν πρέπει να γνωρίζετε ότι η Εκκλησία ουδέποτε εχαρακτήρισε ως αιρετίζοντα (sic) πρόσωπόν τι χωρίς να τεθή υπό κατηγορίαν και να απολογηθή ούτος.» (sic). Ποία τοπική Σύνοδος έθεσε εν αμφιβόλω τα ορθόδοξα φρονήματα του Αθηναγόρα;» (Συνεδρία 23.9.72, σελ. 4 των Πρακτικών).

Πολύ φοβούμεθα, ότι θα επεσκέφθη και πάλιν τον πνευματικόν του ο π. Επ., προκειμένου να διορθώση την πρώτην του εξομολόγησιν…

Συνεχίζεται...

ΠΡΟΛΕΓΟΜΕΝΑ ΤΟ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΝ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΑΘΗΝΑΓΟΡΟΥ (ΔΥΟ ΑΚΡΑ, σ σ. 58-96), 1. Αξιωματικοί και στρατιώται., 2. Περί οικονομίας. 3. Ο Μ. Φώτιος και ο πάπας Ιωάννης Η΄.